Mijn ouders hebben het zwaar. Er is iets meer tijd verstreken tussen het overlijden van mijn moeders vader en de harde realiteit is tastbaar.

Mijn vader is machteloos en laat zich voor het eerst wegzakken. De drank die hem later uiteindelijk de das omdoet, het begint hier. Mijn moeder is overspannen door alles wat er gebeurd is en wat er gebeurt.

Het is pijnlijk om te lezen hoe enorm moeilijk zij het beiden hebben. Ik twijfel of ik dit weer moet geven. In zekere zin is het herhaling van wat eerder ook al uit de brieven te lezen viel. Maar het is nu zoveel intenser. Het geeft heel goed weer wat het voor hen betekent om ook met deze thuisomstandigheden zo heel ver van elkaar weg te zijn.

En wat de gevolgen daarvan zijn.

 

Een goede naam

Heb een paar dagen niet geschreven, het wilde niet, ik heb een brief verscheurd.

Ik had voor twee dagen een moeilijke taak. Na anderhalf jaar laat ik het feest toe, burgers, dames en borrels. Vooral dat laatste gaf problemen omdat we niks gewend zijn. De kapitein, zelf een pimpelaar, vroeg of ik alles wilde doen om de jongens een paar plezierige dagen te bezorgen maar toch zo dat niemand er aanstoot aan kon nemen. Wij hebben een goede naam en die hebben we hoog te houden. Ik moest zelf meedoen en de zwakke broeders in toom houden. Ben blij dat het achter de rug is pop en ik zelf weer een beetje bijkom want je weet ik kan er ook niet zo best tegen.

 

Gokken op de schutters in het clubhuis van P en T

Donderdagavond begon het in het clubhuis van de P en T waar de trekking van de loterij bekend gemaakt werd. Toen begon het gokken op de schutters die de volgende ochtend deelnamen aan de schietwedstrijden. De schutters werden per opbod verkocht.  De hoogste bieders werden eigenaar van de schutters en won die een prijs met schieten dan was de helft voor de koper van de schutter. Er waren dure bij hoor, de hoogste bracht f 70,- op. De kapitein kocht zichzelf voor f 30,- daar niemand zijn laatste bod verhoogde. Zo ver ging het mij ook snoes. Het begon met f 5,- f 10,- …, ik kocht mezelf voor f 23,-. Toen een paar keer bieden tegen de directeur van P en T die mij wilde hebben. Hij maakte er 24 van en ik prompt 25, hij 26 en toen had ik mijn kiezen op elkaar moeten houden maar ik maakte er 27 van en bleef met mezelf zitten.

 

De enige mogelijkheid om het er weer uit te halen was een prijs schieten. Het geld dat de schutters opbrachten werd in de pot gedaan waar de prijzen uit betaald werden. De opbrengst was f 1500,-, wat smijten die kerels met geld.

Het was werkelijk gezellig. Een oude baas die hier al meer dan 20 jaar is, leidde de verkoop en hield de stemming erin. Aan de bar konden we limo, bier, spuitwater, whiskey enz bestellen. Dat ging met bonnetjes en je betaalde later. Je mocht zoveel papiertjes schrijven als je zelf wilde. Voor enkele jongens wel een beetje gevaarlijk omdat ze niet meer wisten tot hoever ze gaan konden met hun maandsalaris.

 

Vrij vervelend hè poppi maar dit moet je ook weten snoes omdat het ook mij aangaat en ik wil je niets verzwijgen.

 

H. schoot weer een bok

H. was ook mee, die is rook en drankvrij, althans dat was hij. Stom dat hij weer een bok schoot want hij was er met zijn korte broek en afgezakte sokken op slippers niet op gekleed.

We zaten in een gezellige kring, H. erbij, hij wilde niks hebben en hij deed niet mee aan het bieden. Toch kon hij een rondje van mij met echte Schotse whiskey niet weigeren.

Hij kreeg de smaak te pakken en gaf op een gegeven moment het ene rondje na het andere, precies waar ik hem hebben wilde. De kring werd steeds groter en vrolijker. H. schreef bonnetjes voor 13 man.

Het ging zover dat de directeur mij stiekem vroeg of H. het uit kon zingen als later de rekening kwam. Ja altijd. Het was misschien niet goed van mij Nan maar ik had bij voorbaat leedvermaak. H.die nooit een cent uitgeeft, als hij rookt doet hij het van een ander, jouw kaas mee opeten en als ik hem om een pakje sigaretten vraag moet ik er de passarprijs voor betalen.

 

De kapitein rekende op H. Hij zag door zijn sjofele kleding en later zijn luidruchtigheid dat H. niet de man is die de touwtjes vasthoudt. Ik merkte dat het andere gezelschap, dames en heren, die zulke avonden gewend zijn, last van ons kregen en ik heb er een eind aan gemaakt. H. wilde nog persé wat kwijt en wel drie borreltjes de man. Best maar dan daarna meteen weg en zo ging het ook.

Brr ik tolde bijna maar het ging nog best. De jongens hadden een reuze avond zonder storend te zijn voor de rest. Ik gunde het ze van harte na zo’n lange tijd maar ik was blij toen ik in bed laag.

H. maakte zoveel kabaal onder de klamboe dat ik niet slapen kon.

Geef me maar op m’n kop, alles schrijven hoor.

 

De schietwedstrijd

De volgende ochtend begon om 7.00 uur de schietwedstrijd. Ik wist dat onze jongens er niets van zouden maken, ze waren nog veel te slap. Er was veel animo voor de schietwedstrijd en de eigenaren van de duur gekochte schutters zaten in spanning. Ieder loste uit vijf onbekende geweren een schot. Er werd staande geschoten. Dat zijn wij niet gewend. Er waren veel afzwaaiers die de schijf op 200 m afstand niet eens raakten. Ik bakte er niet veel van, draaide rondjes met het eind van mijn loop ik kon dat ding onmogelijk stilhouden. Toch maakte ik nog punten, maar niet genoeg, dus weg f 27,- stommerik!

De burgers schoten het best. Er werd getrakteerd op saté, lekker! Het was een gezellige ochtend.

 

VHK-meisjes

’s Middags sliep iedereen en ’s avonds was de echte feestavond en stond iedereen er weer netjes bij, op een paar na die zo beroerd waren dat ze weer naar bed gingen.

Er werden leuke stukjes opgevoerd, de kapitein deed er ook aan mee.

De dansers konden hun hart ophalen, er was een band. Vijf VHK-meisjes uit Bandoeng hebben op een nette manier hun best gedaan. Hulde want dat valt niet mee met zo’n stel ruwe kerels.

De kapitein zei ik merk dat ik niet op H. kan rekenen. Wil jij een oogje in het zeil houden. H. had zijn beste pakje aangetrokken, zat naast een VHK-ster op z’n portemonnaie, zat wat zuur om zich heen te kijken en vertrok met stille trom.

 

Verschil tussen Jan Soldaat en De Grote Man kleiner

Deze avond heeft veel toenadering gebracht met de burgers. Het oude traditionele verschil tussen Jan Soldaat en De Grote Man zoals wij het hier ook voelden is erdoor veranderd.

Verscheidene jongens hebben nu een uitnodiging om een avondje met meneer en mevrouw te komen praten.

Ik heb een moeilijke avond gehad en was doodop toen het om 3.00 uur afgelopen was. Ik heb overal tussen de jongens gezeten en meegedaan en ze zo rustig mogelijk gehouden. Heb de jongens die stomdronken waren tussendoor weggeloodst en in bed gelegd.

 

Lastpost opstoppers verkocht

De buitenposten waren er ook. Er was een stelletje van de staf uit Pamoearan. Jammer dat een van hen zich niet behoorlijk wist te gedragen en te lastig werd. Ik kreeg vloeken terug op goede woorden. Ik vroeg zijn kameraden om hem weg te brengen, maar zij durfden hem niet aan te pakken. Ik heb hem er met behulp van JB uitgegooid, wat ging die knaap tekeer.

Hij beloofde niet terug te komen maar vloog toen we hem loslieten achterom de zaal weer in alsof er niets gebeurd was. Het ging dezelfde kant weer op. Toen werd ik giftig, was zelf een beetje teut.

Kan veel verdragen en probeer het zo lang mogelijk in het goede te redden. JB en ik hebben hem er meteen weer uitgedonderd en die knaap maakte me toen zo giftig, ik gaf hem een paar opstoppers. Toen kwam ltn. J. en de kerel beloofde dat het nu afgelopen was. Maar voor de derde keer kwam hij weer terug. Ben toen op de ltn. afgestapt die hem niet had gezien en liet het aan hem over. Daar durfde hij niet tegenop en toen zocht hij vloekend en tierend zijn bed op.

Een gehaaide rekel, dronken, dansen als de beste, zo snel als water maar een karakter waar geen land mee te bezeilen is.

Hij wilde zijn beklag doen want ik mag niet slaan. Hij zal zich bedacht hebben en anders hoor ik het nog wel.

De rest van onze jongens die te luidruchtig werden heb ik er met een lijntje uitgeloodst. Er bleef nog een klein ploegje over, ze dansten tot ze niet meer konden. Nog een borrel voor het afwennen en toen het hele stel in een keer naar bed.

Was bang dat ze met hun gekke koppen de kampong in zouden duiken maar dat is niet gebeurd.

 

Parade in Bandoeng

Daar komen de wagens terug van de parade in Bandoeng, even kijken.

De opper is terug. Hij zegt dat hij is afgekeurd en binnenkort wel zal vertrekken. De parade was prachtig geweest, een geweldig machtsvertoon en reclame voor ons leger.

 

Het verschil tussen jij thuis en ik hier, ik walg ervan

Ik heb niet veel aan de feestdagen gehad en was onwennig tussen al die vrolijkheid maar dat kan ik niet laten zien. Ik dacht aan het ontzettend grote verschil, jij thuis, ik hier. Dan walg ik van alles.

Dan weg vluchten, naar buiten, naar jou, je alles vertellen, me vastklemmen maar nee het kan niet. Er wordt op me gerekend en ik kan die joelende kerels niet in de steek laten.

Kun je alles begrijpen, kun je het me vergeven, ik weet dat ik lang niet alles goed gedaan heb.

 

Gokken, drinken en klappen uitdelen, krakend veldbed

Ik hoef jou niets te vergeven, jij moet het mij doen. Vooral voor de afgelopen dagen, ik heb gekke dingen gedaan zoals gokken, drinken en klappen uitdelen. Als onderofficier mag ik dat helemaal niet doen. Gelukkig zijn die dagen voorbij en kom ik weer tot mezelf.

De opper heeft zijn E. gehaald voor een paar dagen. Natuurlijk ben ik aardig en geef ik haar een hand maar het aanzien van hun samenzijn maakt mij razend, walging, heimwee, het horen kraken van het veldbed op de afgesloten kamer, het was alsof de duivel in mij voer.

Zij zo en wij, die elkaar zo innig diep liefhebben en zo diep naar elkaar verlangen zo ver weg van elkaar.

De laatste dagen, als ik erover nadenk, de laatste dagen zijn wel aardig oppervlakkig gezien maar wat voor zin heeft het. Zuipen, vloeken, gokken, ontrouw, zedeloosheid, hels vermaak.

Dan tussen twee borrels door heimwee naar dat verre rustige dorpje, naar jullie en dan ben ik misselijk van alles.

Ik was naar de kerk maar god is de afgelopen dagen niet in mijn leven geweest. Ik heb gebeden en gezongen en het was een goede preek maar ik had maar één groot verlangen, naar huis!

Mijn harde hart wil niet en toch ook weer wel. Ik kan er niet over schrijven.

Heb jouw versje Veilig in Jezus armen voor mijzelf gezongen al ken ik de wijs niet. Ik vind dat wonderlijke verlangen dat jij voelde om bij Jezus te zijn, juist wel mooi maar voor mijzelf kan ik dat niet begrijpen.

Mijn verlangen, dat ben jij.

 

Jij bent veranderd, voel mijn leven kloppen voor jou

Jij bent veranderd maar is die verandering geen heerlijk verbetering?

Je bent niet alleen meer van mij want je hebt Jezus gevonden, het heerlijkste en hoogste. Je zult het wel vaak weer kwijtraken maar het komt altijd terug.

Nu hoef je helemaal niet meer bang te zijn dat wij elkaar ontgroeien, jouw liefde is nog dieper geworden. We worden zeker gelukkig samen want god heeft ons die grote diepe liefde gegeven. Ik moet het even ouderwets zeggen. Ik weet dat je het vaak niet kunt voelen. Ik heb je zo enorm lief dat ik het niet beschrijven kan. Voel mijn hart, voel mijn leven kloppen voor jou.

Jij bent veilig, jij hebt gevoeld en gezien dat het leven hier waar jij zulke grote en heerlijke verwachtingen van had niet ’het’ leven is. Ik zit nog te vast aan dit leven, aan jou en onze kinderen.

Je schrijft niet raar maar fijn. Het doet me veel meer goed dan de preek.

Er was een klassiek grammofoonplatenconcert in de soos. De opper en z’n lief, H. en de jongens gingen en ik wilde ook gaan maar na het lezen van jouw brief had ik het gevoel dat ik jou dan in de steek zou laten. Ik heb de foto’s erbij gepakt en je lieve ogen gezien en je brief gelezen en nu is het weer heerlijk goed. Het zien van al die burgers met hun ’dames?’ maakte me woest.

Mijn schrijven is vreemd en onsamenhangend en warrig maar je moet mij begrijpen, mijn lieveling heeft maar een half woord nodig.

Ik ben weer bewaard gebleven en mijn liefde voor jou houdt nooit op maar soms hebben die andere dingen even de overhand.

Hoe heb jij het vandaag gehad. Wat voeren onze hummels uit wanneer je ze samen in de gang stopt? Maken ze nu al brokken? Is Pim wat hardhandig voor Zuske of is het andersom?

Is je mantelpak nu al klaar? Hoe staat het met je zomerkleren? Moet je veel voor onze hummels maken?

Ik weet dat je graag pakketjes voor mij maakt maar het hoeft niet, ik heb niets nodig. Bewaar de klompen maar voor me en stuur ze niet op. Alleen af een toe een kaasje.

Heb je geen kippengaas om de sloot af te rasteren? Er is altijd wel iemand die het voor je wil doen.

Is Pim bang voor de sloot of heeft hij nog niks in de gaten?

Gelukkig dat ze ’s avonds niet meer huilen.

Nieuwe schoenen koop ik niet, die kosten hier f 30,- Mijn oude kistjes doen het weer best.

Toch zit ik er niet zo krap bij als jij schat. Dat verandert gauw hoor.

 

Uit werken?

Wat bedoel je met als moeder straks weer beter is, ga ik uit werken? Bij een ander werken voor loon? Kalm aan schat, daar moet je mijn toestemming voor hebben hoor. Een paar weken iemand helpen die in nood zit, dat gaat nog maar op regelmatige basis? Die gedachte gaat wel weer voorbij, ik moet er niet aan denken!

 

Pake naast ús jonkje

Je had nog niet geschreven waar vaders graf ligt. Ik had het al bij mezelf net zo gedacht dat hij naast ús jonkje ligt.

 

Bespreking in Djogja stelt teleur, vliegtuigen om Soekarno’s oren en dan nog eens bespreking houden

De bespreking in Djogja is op een teleurstelling uitgedraaid. De Repoeblik werkt zich hoe langer hoe dieper in de put. Morgen komt de delegatietrein weer terug. We moeten maar weer afwachten.

Tot nu toe komen er nog steeds meer troepen hier dan er afgelost worden, wat dat betreft maak ik mij geen zorgen. Als het nodig is kunnen we straks ook zonder EM Djogja wel een lesje leren. Volgens mij moeten er een paar vliegtuigen om Soekarno’s oren vliegen en een paar eitje leggen en dan nog eens een bespreking houden.

De toestand in de Repoeblik is hopeloos, de bevolking wordt rumoerig. Het communisme breidt zich snel uit. Het zou geen wonder zijn wanneer er onderling oorlog uitbreekt. Niemand is eigenlijk veilig. Vooral Chinezen en mensen met geld worden door de diverse bewapende bendes geplunderd.

Ik geloof niet dat er land te bezeilen is met de Repoeblik. Het volk bestaat uit allemaal koelies die alleen goed zijn wanneer ze op hun donder krijgen, ze zijn niet voorruit te branden.

Gaat het ze goed dan zie je ze niet, pas wanneer er niets meer te vreten is komen ze in actie. Het duurt nog jaren voordat ze zelfstandig iets kunnen bereiken. Het zijn allemaal grote kinderen. Ik schei ermee uit.

Er worden zes Nederlandse krijgsgevangenen losgelaten. Wat zullen die kerels blij zijn uit dat wespennest verlost te zijn.

 

Wat maakt je zo onrustig en gejaagd?

Even mijn armen om jullie heen. Wat scheelde eraan, wat maakte je zo onrustig en gejaagd schat?

Je hebt iets en weet zelf niet wat. Je zoekt gejaagd iets in mijn brieven, dat iets is wat jou rustig moet maken.

Misschien geven mijn brieven je dat gejaagde gevoel wel omdat ik zelf onrustig ben en schrijf en je er vaak geen touw aan vast kunt knopen. Mijn brieven helpen je wel maar je vindt er niet de rustige kracht in waar je vroeger op kon steunen. Komt het misschien omdat je nu de grootste kracht hebt gevonden en je nog gejaagd zoekt naar het oude en voelt dat ik niet hetzelfde kan geven als god?

Nee lieveling, zeer doe je me er niet mee. Ik geloof dat ik je beter begrijp dan jij jezelf meisje.

Het heeft ook niks met onze liefde te maken. Ik zou graag de onrust bij je wegnemen maar ik kan dat niet, dat kan alleen god. Begrijp je me liefste?

Je zult je vaak afvragen, wat heb ik aan jou, ik voel je steun en kracht niet meer. Maar weet dat alles misschien verandert, je van mij misschien vreemde dingen kunt verwachten, maar mijn liefde blijft. Al zijn we elkaar misschien een beetje ontgroeid, wat ik niet geloof, zolang onze liefde zoooooo heerlijk groot is zal die alles overwinnen. Voor jou blijf ik altijd dezelfde hoor!!!

 

 

Kassomalang verkennen

Weer een heerlijke brief van jou, kreeg wel op m’n kop van je maar het was heerlijk lieveling.

Morgen verder, wil je eerst van gister vertellen.

Het was een prachtige dag, meer dan 200 km gereden. In de ochtend na het appèl weg, eerst nog wat mannetjes ophalen in Pamanoekan toen naar Soebang en daar de bergen in naar Kassomalang waar wij komen te liggen. Een prachtige rit in zo’n zware pantserwagen. Ook al rijdt de chauffeur als een duivel, je hebt in zo’n wagen weinig last van de slechte wegen.

Het is lang geen Soekamandi maar er is best wat van te maken. Er is hier een grote villa waar straks iedereen in ligt. Ik moet rekenen op plusminus 50 man. Het gaat maar we komen dan behoorlijk dicht op elkaar te liggen en er blijft geen ruimte over voor een cantine.

Die moet ik op een terras maken, dat fiksen we best hoor.

Er is een groot bergmeer vlakbij waar we kunnen zwemmen. Het klimaat is gezonder, niet zo warm als hier. Het patrouillegebied is zwaar bergterrein waar onze jongens eerst aan moeten wennen. Nu het daar ook rustig is, is dat niet zo’n zorg. Er is elektriciteit en water.

Vlakbij is een theefabriek die bijna weer klaar is en gaat draaien. Er zijn drie buitenposten, niet veel bijzonders maar het gaat wel. Twee komen te vervallen. Ze hebben bamboehuisjes, beter dan kamponghuisjes maar er valt nog wel wat aan op te knappen.

MG. (lees meer over MG.) zat op de verste post. We waren blij dat we elkaar na zo lange tijd zagen. De jongens van de A-batterij hadden het schurft in dat ze weg moeten. Vele oude bekenden gezien en overal een hartelijke begroeting. Na een woeste rit van vijf uur weer terug in Pamanoekan. Daar heb ik voor de cantine een sjoelbak, schaak- en damborden en stukken op de kop getikt.

 

Het graf is gevonden, de TNI had hem toch begraven

Met MG. gaat het goed, ook hun gebied is nu rustig. Ze hebben het graf van korporaal W. gevonden. De TNI had hem toch begraven. Door inlichtingen van inlanders zijn ze erachter gekomen. Hij was alleen nog herkenbaar aan zijn identiteitsplaatjes, zijn uniform en schoenen. Toch fijn voor zijn ouders. Zij hebben het stoffelijk overschot opgevraagd en het gaat nu naar Holland en wordt daar opnieuw begraven.

 

Mijn razende vrouw

Ik schrijf nu mijn razend vrouwke, je was zo woest over mijn ouders schilderszaak. Dan weer smijt je de pot met verf weg en dan maak je die arme man weer lekker, schrijf je.

Er is wel iets van waar maar dat laatste niet. Ik schreef stel dat er niks anders voor mij is en ik gedwongen ben in de zaak te stappen enz. Vervolgens stelde ik vragen waar ik geen antwoord van mijn vader op kreeg. Mijn Vader maakt ervan dat ik terugkom en het lijkt dat ze erop rekenen dat ik zo’n beetje voor alles zal zorgen.

Je schreef over plicht. Ik ben het met je eens dat als het nodig is, ik net zoals jij voor moeder Venema zorgt en vecht voor wat haar toekomt, ik ook mijn ouders zal proberen bij te staan. Zo zal ik dan als mijn ouders hulpbehoevend raken, hoe dan ook, net zo proberen te doen zoals jij. Omdat ook mijn ouders voor hun tien kinderen gesloofd hebben, al is de manier waarop niet altijd goed geweest.

Je hebt gelijk dat ik niet weet wat ik wil maar ik weet wel wat ik niet wil, net als jij wil ik niet in Raard blijven. En het wil niet zeggen dat ik in de zaak kruip voor mijn ouders, dat jij dan in een moeite door mijn moeder mooi kan helpen, jij en ik houden alles wel drijvende. De rambam.

Nee schat je kunt alles van mij verwachten maar dat niet. Vader heeft mij in zijn laatste brief gevraagd mijn gedachten te beschrijven. En ik zal proberen hem, zonder pijn te doen, duidelijk maken dat ik er niets voor voel. Stop, anders maak ik mij kwaad en dat mag niet.

Je was je kracht even kwijt. Alles zat tegen en een man die je niet kunt begrijpen. ’Mijn god, waarom? Wat breng ik van mijn vaders voorbeeld terecht? Niets!’

Alles!!! Wie zet de kop ervoor? Wie zorgt voor alles? Wie vecht voor haar moeder? Wie vecht er voor haar liefde? Wie is er voor alles? O Janke dat ben jij!!! En jij bent mijn vrouw!! Ik dank daarvoor!

Wat is het toch wonderlijk liefste zó te mogen liefhebben, weten en voelen dat je niet alleen staat maar dat er één is die je liefhebt, die op je wacht en naar je verlangt, aan wie je alles kunt vertellen, die je alles mag geven, die naast je staat en je helpt.

Ik heb je zo lief, jij maakt mijn leven zoveel rijker, jij leert mij wat echte liefde is, van jou heb ik alles gekregen, van jou heb ik onze liefste schatten, geef ze een zoen! Doe ik gek? Nee zo is het en nog veel meer maar dat kan ik niet schrijven.

Nacht vrouw.

 

Het werd mij te machtig en ik heb om jou geroepen

Allerliefste schatten. Daar ben ik eindelijk weer. Heb je een goede dag gehad? Heeft hemelvaart je iets gezegd?

Nan, kun je het nog volhouden? Ik weet hoe onnoemelijk zwaar alles vaak is en ik help je niet, vooral de laatste dagen niet.

Luister. Vandaag een goede dag en toch een slechte dag want ik heb deze dag voor mijzelf gehouden. Geen kerkdienst, geen dagsluiting, niets!!

Ik zit vast schat, bidden probeer ik maar kan het niet. Ik heb nergens puf in. Geef me maar op mijn kop want ik heb het meer dan verdiend. Ik ben alles hier soms zo moe. Ik wil meedoen met de anderen maar als het te erg wordt kan ik het weer niet.

Luister maar. Gister de chauffeurs geholpen met hun kapotte wagens, een vuil karweitje maar goed werk. Daarna weer mee met het voetbalteam. We hebben nu een elftal van staf Pamanoekan en D-batterij, in het vervolg komen we daar mee uit. We wonnen meteen van de regimentsstaf van Soebang. Tot zover alles goed.

De opper beloofde tijdens de wedstrijd, zijn griet was er ook bij, een borrel aan de jongens. Meteen na afloop dan maar. Maar het bleef niet bij een fles, de tweede moest er ook nog aan geloven. Toen was het hek weer een beetje van de dam. Ik had er nog een en die moest bij dit en bij dat ook stuk.

Ik was ze net te snel af en heb het vuurwater aan D. gegeven die het aan de generaal nog niet zal afstaan. H. deed ook weer mee en kreeg weer de kolder in zijn kop en gooide er nog twee flessen tegenaan. Ik tolde maar wist de rest van dat spul snel weg te werken door snel te drinken en de rest stiekem weg te gooien. Toen de vier flessen leeg waren was de wijsheid in de kan en de aardigheid eraf en ging het stel naar bed gelukkig.

Het werd mij te machtig en ik heb om jou geroepen, niet dat iemand het kon horen hoor. De rest van de avond was bedorven. Ik ben laf Jank!!

 

Brrr wat een leven

Ik wil meedoen met de jongens en ik wil mijzelf blijven en kan dat niet. Alleen wanneer het teveel is weet ik weer wat ik moet doen. Dit is geen goedpraten. Brrr wat een leven. Ik hoop dat de opper snel naar Holland gaat dan zijn we die tenminste kwijt. Hij loopt de kantjes eraf en pimpelt iedere avond.

De rekening van de P en T feesten kwam, ik heb meteen betaald fl 51,- In twee dagen opgemaakt terwijl jij niet wist hoe je het kostgeld moest betalen.

Tot 10.00 uur uitgeslapen, koffie in de cantine en de hele middag gevolleybald bijna iedereen deed mee, later nog wedstrijd ping. Gezellig maar!! Alles voor mijzelf, voor mijn plezier waar ik niet echt plezier in had. Het schrijven wilde niet, nu nog niet. Ik ga fijn je brieven nog eens lezen. Ik ben blij dat ik alles van je weet meiske.

Toe maar, kom maar op!

 

Varkensjacht en zwakte

Heb nog geen post ontvangen. Ben je kwaad op me meiske? Ik heb het verdiend.

Jij hebt het nu druk om alles voor de zondag een goede schoonmaakbeurt te geven. Plaagt Pim je nu ook met zijn streken? Koes ze even van mij.

Met mij is het bêst, ik ben mezelf weer een beetje en heb weer puf om m’n best te doen, om jou te helpen. Ik wil zo niet langer verder, allemaal goeie voornemens, breng ik er iets van terecht? Heb je nog een beetje vertrouwen in je rare man?

Heb je nog even geduld? Mijn brieven waren vreemd, je vond niet wat je zocht. Ik was alles kwijt en leefde in een soort roes van laat maar.

Heb geen dagsluiting gehouden. A. is hier om de boel voor de verhuizing van I-6 RVA uit Kassamalang naar hier op te nemen. Wij zien het wel wanneer we daar aankomen. A. Ging met de opper en zijn vriendin, en saja met de jeep erop uit om op varkens te jagen door de plantage. We zagen in de verte varkens wegrennen. Niet de moeite om je geweer voor vuil te maken.

We reden uren door de prachtige nacht. Wat voel je je dan klein in die grote uitgestrekte stille natuur met boven je de zwarte heldere lucht. De rit door de donkere koele nacht was heerlijk. Ik zat met de benen buitenboord en mijn geweer in de aanslag te turen en te denken, aan thuis. Ik kwam door die heerlijke rit tot rust.

Ik zit heerlijk door je brieven te snuffelen. Je schrijft, dat ik geen minuut langer moet wachten en de liefde van Christus nu, nu!! aan moet nemen. Geen gepreek van jou Nan, je schrijft het heerlijk. Ik begrijp je schrijven en hoop dat je zo veel meer schrijft. Ik weet het allemaal maar ik zit vast, steeds heen en weer, dan weet ik ja zo moet het en dan weer, moet ik er net als je vader niets van hebben.

Geen dagsluiting maar de tocht door de nacht heeft mij meer goed gedaan dan wanneer ik thuis was gebleven.

Ik probeer weer jongens bij elkaar te krijgen voor de dagsluiting en dit vol te houden. Maar het is moeilijk, er komt steeds iets tussen. Gister was er weer dansen bij P en T. Ik ben niet geweest maar zat met enkele jongens in de cantine waar ook mooie muziek op de radio was.

Bidden kan ik nog niet. Wel voor jou en ik weet dat jij het voor mij doet. Je hebt het moeilijk met mij. Ik bid om vergeving voor mijn zwakte. Zijn zegen en kracht voor jou.

 

Het is de laatste tijd veel zwaarder, soms lijkt het of alles verpest, alles rot is

Kun je mijn gekriebel nu weer beter lezen? Mijn goede inkt was op en toen was ik zo stom om Oost Indische inkt in mijn pen te doen en die raakte daardoor verstopt.

Kostelijk hoe je Pim en Zuske beschrijft. Wat maken ze het je vaak lastig. Zus haar koppigheid en Wim zijn streken. Het vermakelijkst vond ik nog dat ze elkaar afturfden en toen beiden begonnen te huilen. Zou zelf ook kwaad geweest zijn als ik erbij was maar nu zie ik alles voor ogen wat jij schrijft en geniet ervan.

Wat eet jij vandaag, ik moet er vaak van watertanden. Wat zal het straks heerlijk vreemd zijn snoes, dat ik naast jou en onze dreumesen aan tafel zit. Kan Pim zichzelf al redden? Zusje hapt nog bij jou natuurlijk. Kan ons zonneschijntje al alleen lopen?

Je schrijft dat je moeder een oud vrouwtje is geworden na het overlijden van vader, dat haar trotse, flinke houding weg is. Toch hoop ik dat ze haar oude natuur van kop op en vechten behouden heeft. Jij helpt haar heerlijk ook om haar belang in alles te doen herstellen.

Ja vrouwke, het verlangen naar ‘thuis’, mijn vrouw en kinderen is zo sterk dat ik de kluts kwijt was, het verlangen wordt steeds sterker maar ik kan het nu weer beter dragen. Het is nu geen alles overschreeuwende heimwee.

Het is de laatste tijd veel zwaarder. Ik weet dat jouw moeilijkheden veel groter zijn dan de mijne, jij beleeft ze dagelijks. Als ik daaraan denk dan schaam ik mij steeds meer!!

Wist ik maar zeker wanneer we afgelost worden, dan is het wachten niet zo moeilijk meer.

De opper heeft zijn vriendin naar de trein gebracht, gelukkig lazert ze weer op. Het was moeilijk voor me, je weet wel hoe. Brrr wat een verhouding hebben die twee, zogenaamd vriendschap maar ze zijn er slap van. Effijn, hoewel ik het zeker weet heb ik niets laten merken en was ik vriendelijk. Soedah!!!!

Soms lijkt het of alles verpest, alles rot is.

Dan denk ik aan jou en goddank is er nog echte trouw, echte liefde, wat een geluk!!! Wat kan het me ook schelen, laat ze plezier maken en geilen, ik heb mijn eigen heerlijke liefste schatten!!!!

Ik probeer morgen wat over de algemene toestand te schrijven. Het is tegenwoordig moeilijk hoor om een overzicht te krijgen. Vader was op politiek gebied heel goed bij, zo kan ik je het nooit uitleggen schat. Ik geloof dat er maar weinig mensen zijn met zo weinig opleiding die zo’n heldere kijk op alles had als hij.

 

Bezem op een speer geprikt

Heb met de gevangenen de cantine een grote schoonmaakbeurt gegeven, nou dat is opgeknapt hoor. Toen kreeg H. ook de smaak te pakken en begon aan de kamers. Werd vanochtend wakker toen een gevangene met een bezem op een speer geprikt boven mijn hoofd begon te ragen.

Ben met de derde wagen bezig om er banken in te maken. De planken waren aan een kant verbrand, ik zie eruit maar ga toch eerst met jou praten.

Koeskes voor jou en onze heerlijk prullen.

De kapitein vertelde dat we volgende week verhuizen, ik ga een paar dagen eerder met ltn. B. om de boel in te delen.

 

Nieuwe opper

We krijgen een nieuwe opper van de C-batterij, hij is nu nog wachtmeester. K, H. en ik voelen ons wel een beetje gepasseerd, wij zijn er niet geschikt voor, hoewel alles bij de D-batterij op rolletjes loopt. H. zegt dat het hem niets kan schelen maar ik vermoed dat hij zich nog het meest gepasseerd voelt. Afijn, zo dan maar.

Van de kapitein daarover nog niets gehoord, wij horen het via omwegen. Wanneer hij erover begint, hij zal ons toch in moeten lichten, beng ik mijn mening wel naar voren. Wij hebben geen mensen van een ander onderdeel nodig, wij kunnen het best zelf fiksen. Nu krijgt de batterij het idee dat wij de klootzakken zijn en er een ander nodig is om het op te lossen, van een batterij waar het een veel grotere rotzooi is dan hier. Je merkt wel dat dit me toch dwarszit. Ik kom er niet voor in aanmerking alleen omdat ik geen patrouilleloper ben??

 

Het donkere, sombere en zwarte is weer weg

Vandaag weer dagsluiting, zie er nu al tegenop maar ik weet dat het goed is om te doen. Ik weet niet wat mij de afgelopen tijd mankeerde, ik had soms het gevoel dat ik gek werd, het was net alsof de duivel in mij zat. Nu is alles weer goed, ik kan weer verder, ik kan jou weer helpen, ik wil weer bidden en ik ga een drukke tijd tegemoet en daar heb ik zin in. Volgens de kapitein blijf ik voorlopig binnen voor de werkzaamheden en gaat H. de bergen in om patrouilles te lopen.

Het zal wel weer loslopen schat en zodra de meeste karweitjes klaar zijn wil ik ook de bergen in. Vind je het goed snoes? Geef me een tút poppi!

Wat denk je Nan, wat mankeert mijn man?

Ik ben net zoals jij schattebout, de oude weer. Ik doe misschien wel gek maar ik ben weer blij en gelukkig, het donkere, sombere en zwarte is weer weg. Daar keek ik teveel tegenaan en vergat hoe mooi alles is en kan zijn en hoe rijk ik ben.

Nu moet jij je armen om mij heen slaan en zeggen dat je mij vergeeft. Ik hoef jou niks te vergeven! Jij mij, ik schaam me dat ik zo de kop heb laten hangen. Onze tijd komt weer DV. Wat betekent het ook al weer, zo de Here wil, dat was ik vergeten. Hij heeft mij niet losgelaten. Het gekke gevoel, hoe weet ik niet, is uit mijn kop weg.

Wat denk je schat, voor mij wenst hij steeds gods kracht en steun en zelf wil hij alles alleen doen?  Het is zo Nan maar ik voel weer dat ik dat toch niet kan. Jouw brieven hebben mij daarvoor ook geholpen want ik voelde de laatste tijd dat je die kracht en troost kwijt was en zo liet je mij zien hoe ver ik was afgedwaald. Onze trouwtekst vergeten wij zo vaak, ik vergeet vaak al onze dagelijkse zegeningen. Wij hebben veel om dankbaar voor te zijn.

 

Trouwtekst, blog 44: En aangaande de zaak, waarvan ik en gij gesproken hebben, zie, de HEERE zij tussen mij en tussen u, tot in eeuwigheid! Wat echter de afspraak betreft die gij en ik gemaakt hebben, zie de Here is tussen mij en u voor altijd.

 

De Repoeblik doet alsof, economische klem

Er is weinig opwekkend nieuws te lezen in de krant. Met de Repoeblik wil het nog niet boteren. Steeds tonen zij hun onwil om de gedane beloften na te komen. Ze geven opdracht om wapens te verbergen, om propaganda te voeren en stellen alles in het werk om straks bij eventuele verkiezingen 80% pro Repoeblik te krijgen. Hier en daar wordt er rotzooi geschopt, schendingen van de demarkatielijn enz.

De Repoeblik doet alsof, maakt politieke betrekkingen met het buitenland, koopt voor miljoenen aan goederen in Amerika die nooit afgeleverd worden. Veel geschreeuw, weinig wol. Ze komen steeds nauwer in de economische klem. Onderling geruzie en wantrouwen.

Ze moeten straks meedraaien want wanneer ze werkelijk met gewapende acties beginnen zijn ze verloren omdat we er dan meteen bovenop zitten. Wij worden steeds sterker, ook wat de buitenlandse opinie betreft (behalve Rusland en India) en de Repoeblik steeds zwakker omdat ze met hun onwil hun eigen glazen inslaan.

Hoelang dit zo nog kan duren is moeilijk te zeggen maar ik geloof niet dat het invloed op de demobilisatie zal hebben.

Toch heb ik goede hoop dat alles op de pootjes terecht komt.

Het gebied dat wij onder controle hebben is rustig. De bevolkingsgroepen willen meewerken en hebben hun eigen bestuurshoofden.

Je merkt wel dat je van mij niet veel wijzer wordt, het is ook moeilijk te beoordelen hoor.

 

Dodenherdenking voor de gevallenen, grinnikende snuiten

Wij hebben ook herdenking gehad voor de gevallenen. De kapitein las tijdens het appel iets voor vanaf een blaadje, ik weet niet meer wat en riep 1 minuut stilte af en vergat het commando Geeft Acht te geven. Een grote blunder. Grinnikende snuiten, weinig effect. De bedoeling was goed. Gek dat de officieren met de gewoonste dingen vaak blunderen.

Is er ieder jaar een rondgang thuis? Dan gaan we later samen!

 

Beloof me dat je het kalm aan doet

Ik maak me zorgen om jou, je stekende hoofdpijnen van de laatste tijd. Heeft het met je ogen te maken? Ga naar de specialist en breng de kinderen dan naar thuis 2 als moeder het niet aankan.

Jij was de laatste tijd ook onrustig, gejaagd, kan het nergens vinden, kwam er niet door. Ook jij kunt niet alles, er is de laatste tijd zoveel van je gevergd, jij kreeg ook een terugslag. Al dat zorgen, moedig willen zijn, vechten tegen verdriet en tranen, gesprekken en moeten opkomen in alle rust en onrust vanbinnen, voor recht met de notaris. Het houden en keren met onze kleine schatten.

Gelukkig gaat het met moeder weer wat beter maar dat geeft weer andere strubbelingen. Dat alles gaat niet zomaar voorbij meiske. Nanneke, beloof me dat je het voorlopig kalm aan zult doen, anders hou je het niet vol liefste.

Je schrijft dat ik mij niet voor kan stellen hoe het thuis is. Toch wel een beetje. Ik bewonder steeds je geduld en liefde. Dacht je dat ik niet weet hoe het is wanneer onze bengels lawaai maken, wat beppe ervan vindt en zal zeggen, als je haar aankijkt weet je al meer dan genoeg.

Hoe graag je Pim soms wil aanpakken maar het moet laten om beppe, ook dat. Nooit eens zelf met de kinderen kunt leven. Het hindert niet, zie het allemaal maar door de vingers. Onze kinderen maken het toch zo bont niet en spelende kinderen maken lawaai en kun je niet steeds stilhouden. Gelukkig zijn ze nog klein als ik straks thuiskom en van heit mogen ze zoveel lawaai maken als ze willen, tot mem zegt, ophouden want ik word er gek van.

Tot zolang moet je het verdragen, schipperen en beppe naar de ogen zien. Ik zie er haar niet anders op aan poppi, zij is oud en begrijpt het niet meer. Gelukkig kunnen ze met de zomer voor de deur buiten inhalen wat ze binnen te kort komen. Ik begrijp je, je zeurt niet je vertelt alles, een schreeuw naar een eigen leven. Jammer dat het huisje zo klein is.

Kun jij niet de voorkamer en beppe achter met omke (inwonend familielid) en dat jij je eigen meubels hebt en jullie afzonderlijk eten? Zit ik weer te theoretiseren? Praat er met moeder over. Ik wil je zo graag helpen maar ik weet ook geen heldere oplossing.

 

Stemmen

Stem jij voor mij, ik was met H. naar Soebang om de volmacht via de burgemeester voor de verkiezingen te regelen. Ik weet niet of wij nog lijsten krijgen maar dat hindert ook niet. Namen weet ik niet maar jij weet wel voor wie je voor mij moet stemmen, op iemand die gods woord als uitgangspunt heeft, wie doet er weinig toe.

 

Ik weet niet wat ik wil en dat is erg

We hebben straks weer filmavond, in de open lucht deze keer, de filmwagen kwam onverwacht. Heb het doek opgehangen en de gevangenen alles waar we op kunnen zitten aan laten slepen.

Ik meende dat ik heel veel te vertellen had maar nu weet ik het niet meer. Je zult vaak denken schat kun je me niks anders schrijven dan die onbenulligheden. Ik voel me vaak zo simpel, zo oppervlakkig.

Ik kan niet meedoen, een beetje op de achtergrond, weinig fut en initiatief, ik weet niet hoe. Jij die zo hoog tegen mij opkeek, ik denk dat ik je vaak teleurstel Jank. Ik weet niet wat ik wil Nan en dat is erg.

Daar is de foeragewagen, even kijken of er post is. Geen post, het kon ook haast niet.

Ik ben gelukkig en gezond, het heerlijkste is mijn diepe liefde. Weet je nog hoe lief ik je heb?

 

Filmavond

Het was een mooie filmavond. Een Franse tragedie als hoofdfilm. Jammer dat er een stuk miste. Hollands nieuws en twee mooie voorfilms waarvan eentje over prachtig kunstschaatsen ging en dat deed mij denken aan een weide, witte vlakte met een meisje met berijpte haren, twee jonge mensen en een ontluikende liefde…. Geef me even een tút!

We hadden alleen herrie over het opruimen van de stoelen, ik had het aan de opper over gelaten. De jongens zijn nog te beroerd om een paar stoelen mee terug te brengen. Het heeft hem heel wat gvd’s gekost.

 

Pinksteren

We hadden een heel gedoe om naar de kerk in Soebang te kunnen. Was mooie preek maar ik heb weer lang niet alles gehoord. I-6 RVA kerkt daar ook dus heb ik weer heel wat bekenden gezien.

Voortaan ga ik het vervoer eerder regelen. Onze wagens waren stuk en we waren afhankelijk van een auto van de Staf. Om 8.30 uur waren de katholieken en om 9.30 de protestanten. Niemand voelde ervoor om helemaal naar Soebang te hobbelen. Wij zijn met z’n tweeën, een soldaat en ik, meegereden, was er om 6.30 uur al uit.

Ds. zei later dat er om 11.30 een dienst in Kalidjati was. Toen heb ik alles en mezelf verwenst.

Er is een kans dat we straks in Kassomalang kerkdienst hebben, dat zou fijn zijn, geen gezeur meer met gammele wagens. We zijn met een wagen van Tjikaoen teruggereden, daar lekker gegeten, spiegelei en koud vlees en brood, lekker. Daarna zijn we netjes thuisgebracht, weer een tocht van 70 km.

 

Overspannen

Wat ben ik blij met je bericht. Dokter zei dat je geestelijk overspannen bent en daardoor die hoofdpijn hebt. Druk alleen hindert niet maar innerlijke druk doet het lieveling. Dat alles zo bij elkaar, alleen, diep verdriet, angst en zorg om moeder, hoe moet je alles regelen ook met de notaris, hoe kom ik erdoor, wat brengt onze toekomst?

Het komt wel weer in orde snoes, als je geestelijk kalm blijft en de innerlijke rust weer vindt. Je zult je moeten beheersen, meer door de vingers moeten zien, en toch alles zo regelen en zorgen zoals jij het wil hebben. Ik weet hoe moeilijk dat vaak is maar jij fikst het myn wyfke!!

Zeg me hoe ik je kan helpen.

Laat je door niemand iets aanpraten, volg daarin je vaders stiel. Probeer dan een eigen inzicht en oordeel te vinden. Vraag iemand die er iets van weet en schrijf het mij. Je schrijft het heel duidelijk, ik voel het allemaal al kan ik het niet beschrijven. Het is heerlijk zo alles van je te weten. Ik weet het, alles, stil maar.

De laatste tijd wordt het zwaarst maar wij komen er samen door, met hulp van god.

Denk er eens over om er een weekje tussenuit te gaan. Dan breng je Zusje of Pimmie naar L. of thuis 2 en gaat met de andere prul naar je vriendin om eens lekker uit te rusten? Ik geloof dat het je goed zal doen en moeder vast ook. Even geen dagelijkse zorgen.

In gedachten stop ik je lekker in, slaap lieveling en rust, dikke túten, gods zegen, houd moed, ik heb je zooo diep lief.