7 December 1948, zes jaar na de 7 december radiotoespraak van koningin Wilhelmina begint mijn vader heel onverwacht met een mobiele batterij aan de tweede politionele actie. Onderdeel van de
7 December Divisie.

Het hing min of meer in de lucht maar toch betwijfelde mijn vader eind november nog of er een tweede actie zou komen. (zie Blog 86)

Ineens zit hij er vanaf het begin middenin. Tijdens de eerste politionele actie verbleef hij in het hospitaal. Hij had daar toen gemengde gevoelens over. Het niet mee kunnen doen was veiliger natuurlijk, beter voor het thuisfront, maar zijn onderdeel ‘in de steek’ laten, niet met de mannen van de partij zijn, dat zinde hem niets.

 

Wat mij heel erg verbaast is ten eerste dat mijn vader zo direct ingezet werd, nooit iets van geweten. Maar ook, de enorme opluchting, blijdschap zelfs dat het monotone niet-in-actie-zijn eindelijk doorbroken wordt.

De opluchting begrijp ik zeker, in blog 85 schrijft mijn vader dat zij zich allemaal schamen Nederlander te zijn, juist doordat er geen sprake van optreden is. Het lange wachten en de onmacht wordt doorbroken. Eindelijk kunnen ze als kanonniers doen waar ze voor getraind zijn.

 

Maar zingend ten strijde trekken, zingend de oorlog in? Dat had ik niet aan zien komen.

 

Hoelang duurt die euforie? Hoe reageert mijn vader wanneer straks de aftocht geblazen wordt?
Kan hij dat aan?
Slaat de schaamte weer toe zoals die bij heel veel veteranen is toegeslagen? Blijvende schaamte?

En dan nog de twee mannen die omkomen in het verschiet. Lees hier over in het verhaal Oud-Indiëgangers bij VOMI.

 

Mijn vader krijgt het zwaar, dat weet ik uit verschillende verhalen, onder andere tijdens de reünie van 2-6 RVA van 2010 verteld.

 

Bakzeil halen in Indië en dan nog een heel jaar lang gescheiden blijven van zijn Kantsje.

 

Enerzijds ben ook ik opgelucht, eindelijk beweging. Maar wanneer ik mij bedenk wat er allemaal te wachten staat, een gelopen koers waar ik slechts getuige van kan zijn, ik houd mijn hart vast.

 

Schilderszaak in Holwerd? Harde teleurstelling

Schattebout, jouw telegram ontvangen. Vanavond kan ik niet terug telegraferen, dat doe ik morgenochtend Nan. Eerst even een innige zoen en koes voor onze hummels.

Morgen krijg ik waarschijnlijk het officiële telegram per post, ik kreeg het nu net van Batavia doorgeseind. Het is wat verbasterd doordat het vanuit Batavia over verschillende posten hier naartoe is gekomen.

Ik kreeg het zo: ‘’Boonstra geweest of wij zaak kopen wil klanten huis zaak

fl 8000,- zullen zonder overname Jan ingang direct antwoord Janke’’

 

Ik maak eruit op dat Boonstra (Holwerd) gevraagd heeft of wij zijn zaak, klanten en huis willen kopen. Zonder overname in jan 49 te aanvaarden.

Het eerste dat ik vanavond gedaan heb is informeren of het mogelijk is eerder te demobiliseren. Een harde teleurstelling Jank. Volgens majoor P. geen enkele kans. Niemand wordt nu losgelaten zolang de demobilisatie stopgezet is. Alleen bij sterfgeval van vrouw of kind mag je naar huis.

Morgenochtend moet ik bij hem komen voor nadere informatie.

Dan heb jij mijn telegram al ontvangen. Ik weet nu nog niet precies wat ik je zal seinen. Ik hoop dat het je lukt om de zaak aan te houden tot ik meer gegevens heb.

 

Mijn eerste gedachte was Ja, kopen. Maar ik kan niet precies beoordelen wat we kopen. Ik moet eerst meer weten van de rendabiliteit, de omzet en de bestaansmogelijkheden van de zaak. Heb er zelf een tijdje gewerkt maar dat was in oorlogstijd, daar kan ik geen peil op trekken.

Het oude huis beneden ken ik goed, winkeltje, kamer, keuken, spoelplaats en werkplaats. Hoe de staat ervan is en de duurzaamheid weet ik niet.

 

Liefste, nu gaan we samen zakendoen, heerlijk aan onze toekomst werken.

Je moet een goede adviseur hebben.

In de eerste plaats moet ik weten waarom B. zijn zaak wil verkopen. Dat is heel belangrijk. Ziet hij er geen heil meer in en vestigt hij zich elders als schilder? Dan is uitkijken de boodschap. Begint hij iets anders en geeft hij het schilderen op dan is er voor ons misschien een mogelijkheid.

Holwerd heeft vier schilders. De familie D, beide jonge kerels en vanouds de beste zaak. L. met tot nog toe een prutszaakje maar zijn zoon heeft tegelijk met mij zijn vakdiploma gehaald en is een kundige knaap.

K. is een baasje die altijd alleen werkte en geen opvolger heeft. Hoe die twee laatste zaken er nu voor staan weet ik niet maar we moeten daarmee wel degelijk rekening houden. Holwerd is te klein voor vier goede schilderszaken. En net groot genoeg voor twee goede zaken en twee armoe zaakjes.

 

Neem mijn vader in de arm en probeer erachter te komen hoe B. z’n zaak ervoor staat en hetzelfde voor de drie andere zaken. Vraag architect R. naar de bestaans- en uitbreidingsmogelijkheden van het dorp Holwerd.

Jammer dat mijn vader niet zo’n echte zakenman is.

B. moet open kaart spelen en zijn boeken openleggen en kunnen aantonen dat zijn zaak inderdaad f 8000,- waard is. Dat is een heel bedrag en wij moeten het lenen en met rente terugbetalen. Natuurlijk weet je dat allemaal Jank.

 

Zit er inderdaad perspectief in dan voel ik er veel voor hoewel ik het huis akelig donker en benepen vind. Ik durf wel risico te nemen maar eigenlijk zijn er mij te veel schilders daar. De zaak van D. is nu een tweemanszaak, dat maakt het er niet beter op. Trouwt de jongste en blijft die ook in de zaak dan zijn er vijf huisgezinnen die bestaansmogelijkheid moeten hebben in één dorp.

 

Is de schildersinventaris inbegrepen, hoe staat het met de voorraad verf, behang, glas, kwasten en ander gereedschap? Hoe groot is zijn kwantum behang dat hij op jaarbasis kan krijgen? Hoe is het met z’n klompenwinkeltje, welke artikelen worden er nog meer verkocht? Kan ik dat allemaal overnemen zonder in conflict te komen met de Vestigingswet?

 

Of de prijs schappelijk is of niet kan ik hiervandaan niet beoordelen. Het oude huis is volgens mij de helft niet waard. Vraag v.d. W. of hij iemand kent die het kan taxeren.

Lieveling valt het je tegen?

 

Veel moeilijkheden hè vrouwke? Wie moet zolang de zaak waarnemen? Mocht dit niet lukken Jank, laat je dan niet ontmoedigen schat. Zoek het naadje van de kous uit, je krijgt een idee over het zakenleven, niet alleen voor onze eventuele zaak maar ook over het gehele zakenleven van een bepaald vak in een bepaalde plaats. Wordt dit niks dan heb je toch een prachtige ervaring opgedaan voor de volgende keer, dan samen DV.

Ik kan nu geen beslissing nemen. We moeten 70% kans van slagen hebben voor zover wij dat menselijkerwijs in kunnen schatten.

 

Roeping als vakleraar in de reclassering?

Nog iets waar ik nog niet over geschreven heb om je, mocht het niet doorgaan een teleurstelling te besparen.

Nu moet je het weten schat. Ds. Jense heeft me gevraagd of ik er iets voor voelde om voor een opvoedkundige stichting te werken als schilder en leraar in de daaraan verbonden schilderswerkplaats.

Zijn vader werkt daar. Jonge boefjes worden daar opgeleid als tuinier, schilder, timmerman enz. Ds. kan niet zeggen of er op dit moment een plaats open is maar hij wilde wel schrijven om verdere inlichtingen en voorwaarden. Dat heeft hij ook gedaan en ik wacht nu op het resultaat. Er is nog niks over te zeggen. Morgen verder dapper vrouwke, hou goede moed!

 

Ben naar Soebang geweest maar geen resultaat. Eerst een innige zoen en knuffels ook voor onze hummels. Het is wel ontmoedigend maar ik houd de kop ervoor. Eerst ging ik naar Ds. Jense. Hij had al bericht gehad dat er op het moment geen plaats open was voor ons. Ze sturen bericht wanneer er een of andere mogelijkheid komt.

 

Zolang de datum van de demobilisatie onzeker is kunnen wij praktisch niets beginnen. Niemand die een werkkracht nodig heeft of een zaak wil verkopen is genegen dat open te houden voor iemand waar ze niet zeker van zijn.

Die stichting van Ds. is op de Veluwe. Jonge mensen die in aanraking zijn gekomen met de kinderrechter worden daar weer opgeleid voor de burgermaatschappij. Het is een soort reclassering ambachtsschool.

 

Je moet er iets voor voelen en om kunnen gaan met knapen die niet voor de poes zijn. Het is een vaste betrekking voor een vast loon, niet hoog maar net genoeg om ons gezin van te kunnen onderhouden. Vrij wonen en vrij gas en licht. Een soort ambtenaarsbetrekking.

Geen risico’s, geen startkapitaal maar ook geen mogelijkheid om vooruit te komen. Destijds vroeg hij of ik ervoor voelde en ik zei toen ja. Hij zei dat je het als een soort roeping moest zien. Aan de ene kant voelde ik er wel voor, aan de andere kant heb ik er genoeg van om voor anderen te zorgen.

 

Zolang de datum van de demobilisatie onzeker is kunnen wij praktisch niets beginnen

 

Ik ging na Ds. meteen door naar majoor Plaat, hij is verantwoordelijk voor onze sociale verzorging. Hij wilde het naadje van de kous weten. Heb hem zoveel mogelijk ingelicht.

Vervroegde demobilisatie is uitgesloten. De enige mogelijkheid is dat jij mij eruit probeert te halen. Daar is heel wat voor nodig schat. Je hebt in de eerste plaats een doktersverklaring nodig. Dat het voor ons gezin noodzakelijk is dat ik terugkom.

Dat het hoogstnoodzakelijk is weten we liefste maar ziet dokter er de noodzaak van in? Hij kijkt vooral naar lichamelijke nood, meer dan naar geestelijke nood. Je begrijpt het wel hè Nanni?

Alleen wanneer een gezin ten onder dreigt te gaan is er een kans dat het op die manier kan. Duizenden zitten er net zo voor als wij, erger nog misschien.

Wij krijgen de ene domper op de ander maar kunnen er toch weer tegen omdat wij elkaar zo liefhebben.

 

De majoor raadde mij aan om zolang een zaakwaarnemer te nemen maar daar begin ik niet aan. Hij doet zijn best voor iedereen maar van het zakenleven heeft hij geen kaas gegeten.

Heb daarna meteen getelegrafeerd. De brief is al onderweg. Ik hoop gauw antwoord van je te krijgen schat.

 

Wat zei mijn vader ervan? Hij heeft nog steeds het liefst dat ik thuis de zaak overneem? Volgens hem zit er de eerste tijd genoeg in maar daarna komt er nog een tijd. Ik heb te veel slechte ervaring met Raard. Hoe denk jij erover nu je de mogelijkheden mee bekeken hebt?

Jouw oordeel is heel veel waard! Ik heb het gevoel dat de schilderszaak in Holwerd verwaarloosd is en er geen puf voor is om het op peil te trekken maar wel genoeg geld om het elders opnieuw te proberen.

 

Die grimmige blik staat me niet aan?

Twee heerlijke brieven van jou en foto’s. Deze serie is beter gelukt dan de vorige. Die ene borstbeeld is niet mooi maar wel helder al staat die grimmige blik me niet aan. Jij vond die natuurlijk het mooist maar die schrale kop deed je ook verdriet, je zag er dolgraag wat meer vlees op. Ik niet schat. Ik zie er patent uit en ben kerngezond en fit. In Soebang vertelden ze dat ik er goed uitzag.  Maak je geen zorgen schat, toch heerlijk van jou schat!

 

Vitaminetabletten slik ik niet meer, is niet nodig. Wel moet ik eraan denken zo nu en dan zouttabletten te nemen om geen zout te kort in mijn body te krijgen. Door het vele zweten verlies je meer zout dan dat je met de voeding binnen krijgt.

 

 

 

 

 

 

 

 

Soldatenfuif voor de kapitein en bijspringen bij I-6 RVA, Paboearan, bende van 500 man opgerold

Twee dagen niet geschreven, twee dagen ook geen post gekregen. Het waren vreemde en drukke dagen, blij dat ze voorbij zijn. Ik heb voor het fuifje van de kapitein gezorgd. Zopas alle geleende spullen weer uitgezocht en teruggebracht. Ik miste maar vijf glazen en een lepel. De volgende keer bedank ik ervoor.

 

Eerst een innige en stevige knuffel en koesen voor myn lytse hummels memmi.

 

Wij hebben samen met de C-batterij en andere onderdelen I-6 RVA (Soekamandi) weer bij moeten springen. Toen zij nog hier lagen is dat ook een keer gebeurd.

Zelf ben ik niet mee geweest, ik had hier genoeg te doen om alles in orde te krijgen.

 

Vrijdagnacht vertrok een sterke patrouille van ons naar de laagvlakte.

Het ging er ouderwets aan toe. Een bende van 500 man is bij Paboearan opgerold. Er zijn veel wapens buit gemaakt. Hoe groot de verliezen aan mensen en wapens aan de kant van de bende was weten we nog niet.

 

Niemand van ons wist dat het bij I-6 RVA zo onrustig was en dat er in hun gebied een grote bende genesteld was. Als dat zaakje niet was aangepakt hadden ze rond oud en nieuw de grootste rotzooi gekregen. Nu waren we een slag voor. De kerels kwamen bekaf maar opgetogen weer binnen. Eindelijk eens een goed succes gehad.

 

Het feestje ging door, de helft dronken als een kanon, kalm feestje met kerels die bloed zagen?

Heb de kapitein voorgesteld om het feestavondje een paar dagen uit te stellen want ik zag het aankomen. Het moest doorgaan en het ging zoals ik mij had voorgesteld.

De helft was zo dronken als een kanon. Vier maar eens een kalm feestje met kerels die 14 uur in touw zijn geweest en die bloed hebben gezien.

Ze hadden bijna geen eten gehad en rammelden van de honger. De eerste borrels op de lege maag werken als een rode lap op een stier. Het diner werd een vreetpartij van jewelste.

Nooit heeft ons kokki zoveel plezier van zijn werk gehad. De verdere avond was wildwest, een ouderwetse soldatenfuif.

De burgers waren ook behoorlijk aangeschoten. Ik had eerst het smoor in, alle moeite gedaan om de zaak in orde te krijgen, zoveel voor afleiding gezorgd dat ieder het gezellig zou hebben. Nou ze hebben het gezellig gehad.

 

De kapitein en zijn Toos zullen zich deze avond nog lang heugen. De enkele stukjes die opgevoerd werden hadden dubbel succes omdat niemand luisterde en niemand er iets van snapte maar iedereen had plezier om alles.

Het strijkje uit Bandoeng verhoogde de feestvreugde nog.

 

Ik heb ook meegedaan hoor en nog zoveel mogelijk gezorgd dat niemand te kort kwam en niemand te veel kreeg. De enige die we nog gesjouwd hebben was onze nieuwe collega B.

De majoor was ook aanwezig maar die raakte aan het eind van de avond ook behoorlijk afwezig.

 

Goeiendag schat wat zijn militairen te velde een raar volkje. Om 1.00 uur was alles in bed. Ik was doodop en blij dat alles toch nog zo goed afgelopen was. Dan was ons vorige feest heel wat beter. Afijn, soedah.

 

Heerlijk geslapen. Alles op laten ruimen en alles weer op z’n plek, kreeg koppijn van alles controleren en tellen, al die stoelen, glazen, bestek maar alles is weer op orde.

 

Morgenochtend gaan K, B. en ik met een paar kanonniers en chauffeurs plus twee kanonnen voor drie weken naar Soebang. We leren de nieuwen van 41-RVA schieten. Eerst droogschieten en daarna uitrukoefeningen en schietoefeningen.

 

Hoop vanavond verder te schrijven. Een rare brief maar alles voor jou Nan, fan dyn mantsje diet dei sa leaf hat (van je man die jou zo liefheeft).

 

Deze tijd zullen wij nooit meer vergeten en ik geloof dat het ons zal helpen om bij zorgen en moeilijkheden toch gelukkig te zijn

Waren wij niet van elkaar gescheiden dan hadden wij misschien die moeilijkheden ook, naast elkaar leven in plaats van met elkaar zoals jij nu bij anderen opmerkt. Je denkt erover na en schrijft mij alles en zo komen wij heel dicht bij elkaar. Wij zijn veel dichter bij elkaar dan anderen die dagelijks in het echt bij elkaar zijn. Ook wij zullen straks vele moeilijkheden ervaren maar wij hebben door deze tijd ontzettend veel geleerd. Juist doordat wij elkaar tijdelijk moeten missen hebben we geleerd hoe diep gelukkig wij waren en straks weer zullen zijn.

 

Zoals het toen soms, was zo wensen wij het niet meer doordat wat wij de afgelopen jaren hebben geleerd.

Liefde kan ook een gewoonte worden, het huwelijkse leven een soort sleur. Door de dagelijkse zorgen komt de rijkdom van liefde op de achtergrond denk ik.

Het is nog wel goed maar wat er werkelijk aan hapert weet men niet.

Deze tijd zullen wij nooit meer vergeten en ik geloof dat het ons zal helpen om bij zorgen en moeilijkheden toch gelukkig te zijn, iedere dag op nieuw.

Ik weet niet hoe ik alles op moet schrijven maar je begrijpt mij famke?

Hoe gelukkig kunnen we nu nog, nu we alles moeten missen, toch nog zijn?

 

Trouwtekst steeds echter? Gelukkig vergeet god ons niet

Het vliegt je soms aan, in de moeilijkste omstandigheden, heel diep voel je het dan en je zou het willen uitschreeuwen, ja toch, ook nu ben ik zoooo gelukkig!!

Oe ja, soms ben ik bang, hebben wij elkaar niet te lief? Nee dat kan niet maar sluiten wij god niet te veel uit ons leven, vooral uit ons liefdesleven? Hij die ons dit schenkt? Ja schat wij weten het beiden, jij schreef er nu ook weer over. Ik schrok een beetje. Laten we bidden dat onze trouwtekst steeds echter, steeds meer waar wordt. (De trouwtekst die steeds terugkomt, lees er o.a. over in blog 44.)

 

Ja schat ik geef antwoord op jouw vragen en tracht je te helpen. God geeft geen antwoord denken wij vaak maar wij weten wel beter. Geef hem weer alles, blijf dicht bij hem, keer weer terug naar het dagelijkse. Ik vergeet hem ook maar gelukkig vergeet hij ons niet.

 

Te nuchter om bijgelovig te zijn, de hele levenswijze en adat van dit volk is bijna bijgeloof

Korporaal B. is gedegradeerd tot gewoon soldaat. Zie blog 86 onder kopje Akelig geval met het uniform (o.a. blog 86)  Hij krijgt de kans zich weer op te werken.

Of hij gelukkig was met zijn meisje in de kampong? Nee, dat kleine ding had hem in haar macht. Er zijn veel vreemde en sterke verhalen over hoe groot de invloed van een Indische vrouw kan zijn. Daarover schrijf ik nog weleens of ik vertel het je later.

Gek maar je zou soms geloven dat er hier nog geestelijke machten rondzwerven. Ik ben veel te nuchter om bijgelovig te zijn maar de hele levenswijze en adat van dit volk is bijna bijgeloof.

 

Je vraagt hoe K. het doet bij de inlichten dienst. K. heeft de inlichtingendienst overgedragen aan korporaal C. Het gaat best.

 

7 december 1948, Soebang, complete mobiele batterij met vier kanonnen

We zitten bij 41-RVA in Soebang. Het koste heel wat moeite om weg te komen, lekke banden en wachten op kerels uit Bukanagara die ook mee moesten.

Om 12.00 uur kwamen we binnen zeilen. Nou dat belooft wat, modeldienst van 6.00 tot 17.00 uur.

 

Gister in de middag meteen achter de kanonnen en oefenen. Dat gaat de hele week zo door en dan op zaterdag schietoefeningen. Wij hebben onze eigen richters, de knapen die het kanon op het doel richten en onze korporaals, plaatsvervangend stuks commandanten.

 

Van 41-RVA heb ik een wachtmeester en twee munitiewerkers. Het is de bedoeling dat we door dagelijks te oefenen op elkaar ingespeeld raken. Het is een allegaartje van C- en D-batterij en 4-RVA.

 

We vormen een complete mobiele batterij met vier kanonnen. Klaar om ergens ingezet te worden. Bijvoorbeeld bij een zuiveringsactie, in samenwerking met infanterie of een actie zoals vorig jaar.

 

Ik zie het ervan komen schat dat we binnenkort hier en daar wat vuurstoten geven. Niet op een schietbaan maar op een kampong waar een bende zich verschanst of iets dergelijks.

 

Wel hebben we pech met de auto’s, twee van de vier staan op blokken, in afwachting van nieuwe banden. De exercitie met het kanon gaat goed, alleen wel vervelend dat het modeldienst is maar dat slijt er over een week wel een beetje af.

 

Lekker zwemmen, klappen uitdelen voordat we ze zelf krijgen, artilleriedienst

We gingen na de oefening met de hele batterij zwemmen, machtig lekker was dat. Het is hier warm hoor, een heel verschil bij Kasomálang.

 

We liggen in het nieuwe kamp dat voor 46-RVA gebouwd is.

Bamboe hutten waarbij ons kamp een gemeubileerd kasteel is maar het gaat best hoor. We hebben wel veel slechter gelegen. Het eten is goed, er wordt hier ’s avonds warm gegeten, daar moeten we even aan wennen. Na die twee sneetjes brood heb ik ’s avonds gevreten, zo was het.

De stemming in de nieuwe batterij is best. De kerels moeten nog aan elkaar wennen.

 

Wat er gaat gebeuren weet niemand maar ik heb zo’n vermoeden dat we klappen uit gaan delen voordat we zelf klappen krijgen.

 

Vorige week is bij I-6 RVA behoorlijke opruiming geweest en ons hele regimentsgebied is nu rustig. Daaruit volgt dat ze ons niet klaarstomen om op onze plek te blijven maar dat wij ingezet worden in andere gebieden.

Geen patrouillelopen meer maar artilleriedienst.

 

Slecht nieuws voor jou liefste?

Slecht nieuws voor jou liefste? Voor mij niet schat want het betekent dat we eindelijk de goeie kant op gaan. Het is niet gevaarlijker dan patrouillelopen Nan. Ik ben overal even veilig meiske.

 

Maak je niet ongerust. Best mogelijk dat ze ons niet hoeven in te zetten. Maar ik wil niet dat je plotseling hoort dat ik op actie ben of wat dan ook.

Als de post straks eens wat langer uitblijft moet je je niet ongerust maken. De postverbindingen kunnen vertraagd zijn, zeker wanneer we de ene dag hier en de andere weer daar zijn.

 

Houd goede moed en vertrouw alles aan god. Wil je graag vertellen hoe en wat precies maar wij weten zelf niets. Je weet dat ik je alles schrijf.

 

Een innige koes en een diepe blik in je ogen, hou de kop ervoor hoor wanneer je het moeilijk krijgt. Ik ben gezond en gelukkig en vol goede moed. Een dikke tút.

 

We zijn hier en daar langs de weg in stelling gekomen. Net op tijd binnen, met een woeste vaart voor een dikke plensbui uit gereden. De kanonnen dansten achter de wagens wanneer we door de vele kuilen en gaten schoten. Een km of vijf verderop weer oefenen maar daar kregen we een bui op de kop. Brrr koud, geen jassen natuurlijk. We zagen eruit als varkens toen we binnen kwamen.

Had een prachthonger. In het begin mopperden de jongens over al die onzin maar ze krijgen de smaak te pakken.

 

Vliegende batterij op nachtoefening, ze zingen het hoogste lied, niet voor jouw oren bestemd

Was vandaag naar Bandoeng luchtcilinders halen voor de kanonnen. Ik kreeg ze vlot mee van de werkplaats. Onze vliegende batterij is op nachtoefening, ik ben vrij vanwege het ritje naar Bandoeng.

Daar komt het hele stel weer binnen, ze zingen het hoogste lied Dat we toffe jongens zijn en kindertjes maken, in plaats van vreugde maken. Nou toffe jongens zijn het.

 

Daar komen ook mijn collega’s binnen. Straks verder.

 

Ze zijn aan het mandiën. Nog even verder met je laatste brief. Daarvoor moet ik alleen zijn en dat lukt hier niet zo goed. Ik schrijf nu misschien niet zoveel als eerst maar dat hindert niet hè famke? Ik heb hier lang zoveel tijd niet voor mijzelf. Ik geloof dat ik in Kasomálang veel te veel tijd over had. Ik had nergens puf in. Dit doet me goed schat.

 

Moet je het gebrul van hiernaast eens aanhoren, of nee, het is niet voor jouw oren bestemd. Wat een taal die kerels eruit slingeren! Het wil niet meer Nan. Even jou koesen, even in je ogen kijken, nacht memmi, jonkje en famke een innige dikke zoen van je Kai.

 

Even een slippertje, stofslikken, hele dag hobbelen

Weer met de stukken erop uit, lunchpakket mee. Had eerst geen wagen en kwam na. De batterij had de eerste stelling al verlaten, een vaandrig van de nieuwelingen wees de weg en we reden verkeerd en kwamen in Kasomálang uit. Koffiedrinken.

Eigenlijk wist ik waar de anderen gebleven waren maar ik was toch al laat.

 

Aardig even zo’n slippertje. Niemand heeft het gemerkt. Bij Djalant kwam ik weer in de colonne terecht.

 

Weer rijden, stofslikken en in stelling komen. De wegen zijn vaak slecht, de kanonnen dansen achter ons aan, ons is niets te dol. We kwamen ergens in het gebied van Poerwakarta terecht. Prachtige natuur, woest terrein waar de ploppers zich prachtig kunnen verschuilen.

 

Er moest ergens een zwembad zijn maar het water was vervuild. Jammer. Bij een militaire post theegedronken. De laatste tijd hadden ze het vrij rustig gehad. Daarvoor zo nu en dan een beschieting. Er zal volgende week wel wat opruiming onder de bendes komen. We weten nog niks, behalve dat we volgende week dinsdag wel gaan.

 

Later weer naar een post van de C-batterij gereden waar we natuurlijk weer thee moesten drinken. Het oefenen gaat best dus wordt het nu een beetje aan de laars gelapt. De hele dag langs de wegen hobbelen is vermoeiend maar de stemming zit erin hoor. Wat een verschil met Kasomálang.

 

Het moet ook niet te lang duren want dan wordt het te vermoeiend en zie ik nog jongens afknappen.

Om vijf uur binnen, schietijzers poetsen, mandiën en alle vermoeidheid weg spoelen, hoger als een wolf. Het eten smaakte niet en met K. ben ik nog naar een Chinees geweest voor een bami goreng.

 

Vervolg Holwerd

Jij had de zaak in Holwerd bekeken. Je wil er best wonen. Ik voel wat er in je omging. Het viel je mee. En toch hoopte je dat het niet doorgaat en ik weet waarom. Ik wacht in spanning op je verdere gegevens. Ik heb er werkelijk zin in Nan samen met jou en toch ben ik er huiverig voor omdat ik niet weet wanneer ik thuiskom. En het kapitaal van fl 8000,-?

Vaak denk ik of het niet beter is om straks eerst rustig om ons heen te kijken en zolang voor een ander te werken. De hoop straks een andere betrekking te krijgen heb ik zo goed als opgegeven. Ik geloof niet dat het erg is. Is er geen andere mogelijkheid dan pak ik mijn oude vak weer op en werk dan met veel meer plezier dan vroeger omdat ik weet waar ik voor werk.

Nan schrijf me gauw alles. Hoe denk je er nu over? Heb je een overzicht kunnen krijgen? Wie raadt het je aan en wie niet?

Tot morgen maar weer. Het is niet veel bijzonders maar weet dierbare schat dat ik je zo diep liefheb.

 

Het is de bedoeling om West-Java te zuiveren van bendes

Een kalme dag. We hebben de kanonnen klaargemaakt voor morgen dan gaan we een schietoefening op een baan doen.

Vanmiddag is mijn trekker, een grote zware vijftonner op tien wielen gekomen. Ben daar nog even mee uitgerukt.

De chauffeur had nog nooit eerder met een kanon gereden en moest dus even wennen. Het ging best hoor.

Heb een paar onmogelijke plaatsen uitgezocht en daar het kanon opgesteld. De wielen stonden schots en scheef onder de wagen maar het kanon kwam op zijn plaats te staan en werd er vlot weer weggehaald.

Nu is alles klaar voor morgen. Nadere bijzonderheden weten wij nog niet. Wel weten we dat het de bedoeling is om West-Java te zuiveren van bendes.

 

Even een stevige koes. Jank het is reusachtig met mij. Ik heb best zin om met al die kerels aan de trek te gaan. Begrijp je dat meiske? Ja, ik denk het wel.

We hebben zolang gewacht en nu krijgen we de kans iets te doen.

 

Nu verder met je brieven. Ik heb nog een stapeltje te beantwoorden en ik doe het beknopt. Kom jij op de tweede plaats? Nee lieveling je weet wel beter.

 

De omstandigheden zij nu heel anders snoes. Ik schrijf je alles maar nu meer de hoofdzaken. Later als we weer in het rustige leven van Kasomálang terug zijn schrijf ik weer alles in de finesse.

 

Of ik nu langer wegblijf? Het is hard, we leven in een harde wereld

Ik weet niet of ik nu langer wegblijf. Ik rekende nog op februari, maart maar dan moet alles vlot verlopen. Ik wil je niet teleurstellen maar ik wil je ook niets wijsmaken. Er is nog niets van te zeggen. Het kan ook mei, juni worden.

We moeten eerst afwachten hoe de toestand zich ontwikkelt. Dat er veranderingen komen merk je wel schat.

 

Als we een maand verder zijn hebben we misschien meer zekerheid.

Geve god dat het meevalt. Het is hard, we leven in een harde wereld waarin geen rekening gehouden wordt met onze liefde en persoonlijke verlangens. Ben ik somber? Nee hoor, net zoals anders. Wij zijn en blijven heel dicht bij elkaar, vol goede moed en we houden het vol tot wij weer bij elkaar zijn.

 

Ga ik een gevaarlijke tijd tegemoet? Nee, niets gevaarlijker dan anders. Het enige waar ik mij zorgen om maak ben jij schat. Ik bid om kracht voor jou, dat je je angsten en bange gedachten kunt toevertrouwen.

Natuurlijk zijn wij straks beiden niet meer hetzelfde als twee jaar geleden. Maar onze levens gaan samen en dat maakt een groot verschil met stellen die zich niet meer aan elkaar aan kunnen passen. Wij passen ons straks beiden aan. Het zal anders zijn maar volgens mij veel dieper en inniger omdat wij in de afgelopen tijd zo veel dichter naar elkaar gegroeid zijn. Denk jij ook niet lieveling?

 

Een vlot vuurtje van 82 granaten afgeschoten, ik heb geen hoge verwachting

Vandaag een drukke dag gehad met veel voldoening. Een vlot vuurtje van 82 granaten afgeschoten. Vanavond bij de bespreking een pluim van de kapitein. De officieren hadden weinig opmerkingen. De hele schietoefening was goed geslaagd. Als wij de komende weken zo schieten berg je dan maar.

 

We gingen om 7.00 uur in de ochtend met vier kanonnen naar de schietbaan.

I-6 RVA was er ook met vier stuks. We waren helemaal compleet met radioverbinding en zelfs met een vliegtuig voor waarneming en vuurcommando’s vanuit de lucht. Ik had het eerste stuk in stelling, meestal het belangrijkste stuk omdat die het meest afvuurt.

 

In het begin moesten we vrij lang wachten op commando’s, daarna ging het vlot. De laatste schoten waren met rookgranaten. Een rookgranaat springt in de lucht uiteen, drie blokjes vallen recht naar beneden en smeulen daar op de grond verder. Een geweldige rookontwikkeling, een soort mist. Stel je voor, we schoten per stuk twaalf rookgranaten af, vier kanon x twaalf geeft een aardig rookgordijntje.

 

Mijn nieuwe chauffeur en wagen bevallen prima.

Ik heb geen hoge verwachtingen van wat ons te wachten staat. Het kan wel eens vrij vervelend worden door halve of hele dagen in stelling te staan met zo nu en dan een paar schoten. Afijn, we zien het wel.

 

Kanonnen poetsen, pijpen doorhalen, met heet water doorschudden, invetten, schietklaar

We waren om 15.00 uur weer binnen. Wat eten en meteen de pijpen doorgehaald. De loop wordt halfvol met kokend water gedaan en dan wordt het hele geval heen en weer geschud om de kruidaanslag los te weken. Dan met een harde ronde borstel doorhalen, daarna met een zachte, dan een lap in olie gedrenkt. De pijp glimt dan weer als een spiegel als je erdoor kijkt.

 

Verschillende andere mechanismen worden eraf gehaald, uit elkaar genomen, schoon gemaakt, opnieuw ingevet en terug gemonteerd. De rest wordt met droge lappen schoongemaakt.

Zitten de kanonnen onder de blubber dan worden ze eerst met water gewassen en daarna behandeld met in olie verdunde benzine. Er komt heel wat meer bij kijken dan bij een fiets maar zes man fiksen het wel in een uur.

 

Voorproefje van het veldleger, proeft naar meer

Na het poetsen van de stukken met het hele stel naar het zwembad. De kerels maken plezier als kinderen op een schoolplein. Tik jij bent hem, rennen als gekken rond het zwembad om dan als een kikker in het water te duiken waar ze elkaar half verzuipen.

Daarbij brullen ze als dolle stieren. Anderen spelen waterpolo met een handbal, hier en daar drijft er eentje op een binnenband van een auto. Het is een kostelijk vermaak na zo’n dag en je knapt er lekker van op.

 

Heb mijn schoenen terug uit reparatie. Comfortabel om weer eens passende schoenen aan m’n poten te hebben. Ho Klaas.

 

Dit was een voorproefje van het echte veldleger en ik moet zeggen Nanneke, het smaakt. Er zijn nog geen verdere bijzonderheden bekend. Ik geloof dat we morgen een rustige dag hebben. Ik ga naar de kerk en naar Kasomalang om nog wat spullen op te halen.

 

Hoe heerlijk zou het zijn om te kunnen schrijven ik kom thús!

Heb genoten van je heerlijke brief. Ukki zat in de tobbe maar voelde zich bij memmi toch veiliger. Alles was goed en dan ben ik zo dankbaar Nan. Toch merk ik dat het steeds moeilijker wordt voor mijn schat.

Het verlangen is op z’n toppunt en vaak ondragelijk. Ik voel je verlangen en diepe liefde in iedere regel Jank en steeds moet ik schrijven moed schat, nog even.

Hoe heerlijk zou het zijn om te kunnen schrijven ik kom thús!

Wij leven voort in onzekerheid. Lastig dat ons niets gezegd wordt maar dit is nu eenmaal militair.

Was even terug in Kasomálang. Ruwe schoppartij voetbal met PenT elftal. Twee spelers van hen zijn het veld afgedragen maar ze wonnen van onze hufters met 1-2.

 

Het schrijven wil niet. Ze zitten naast mij te borrelen en dat gaat nu eenmaal niet zonder kabaal en vloeken.

 

God in deze rotzooi dichtbij? Vlag op de puinhopen zoals de dominee vanochtend zei? Kun jij het allemaal nog rijmen schat?

Verhip het licht valt uit.

 

Opstandig, vierde keer Sinterklaas, Kerst, Oud en nieuw, mijn verjaardag op rij, zonder mij

Weer een heerlijke brief van jou. Ales was heerlijk goed maar je was een beetje opstandig. Het is de vierde keer Sinterklaas, kerst, mijn verjaardag waar ik niet bij ben.

Ja schat, ik heb het makkelijker, eigenlijk een vrijgezellenleven. Lieveling, een tút, kijk mij even aan Jank. Oe liefste jij weet wel beter.

 

Heerlijk te lezen over alles wat je voor onze schatten gemaakt hebt uit oude spullen van jou. Of al die gewone dagelijkse dingen mij interesseren? Toe Nanni!!!

 

Op naar het onbekende, de stemming kan niet beter

Een drukke dag. Munitie gehaald, zwaar spul. We hebben het over de vier wagens die de kanonnen trekken verdeeld. Zweten. Alles klaar gemaakt. Tussendoor gezwommen en om 17.00 uur inspectie van de wagens en de kanonnen. Alles in orde. Het wordt een colonne van 18 wagens en wanneer I-6 RVA er nog bij komt het dubbele.

 

Nog even naar de Regimentsstaf om sigaretten te halen. De buit was niet groot, K. en ik ieder zes pakjes. Nog een oude broek geruild voor een nieuwe, te groot, ik lijk wel een Urker visser. Straks mijn spullen pakken, ik gooi alles in m’n plunjezak, klaar.

 

Morgenvroeg gaan we om 7.00 uur rijden. Waarheen is nog onbekend. De overste gaat zelf mee en Ds. Jense hobbelt in z’n jeepje ook in de colonne mee. De stemming onder de jongens kan niet beter.

Als je deze brief hebt gekregen krijg je daarna vier à vijf dagen niets. Onze post wordt aan het eind van de week nagestuurd en de nieuwe post gaat meteen mee.

 

Kin myn famke it salang volhâlde? Ik net sa best Nan!! (Kan mijn meisje dit zolang volhouden, ik niet zo goed)

Zullen we samen goede moed houden en sterk zijn Kanne? Zullen we al onze zorgen aan hem toevertrouwen? Wil u met ons gaan? Blijft u dicht bij mijn schatten? Geeft u ons wat u denkt dat goed is?

 

Snoes tot een heerlijk weerzien DV, nacht memmi, jonkje, famke.

Groet Beppe en omke van mij. Nog een innige blik in je ogen en een alleszeggende zoen. Gods zegen en moed. Daaaag leavelingen.