Brieven van maart tot en met juli naar NIOD

De brieven van maart tot en met juli 1049 heb ik niet zelf naar het archief van het NIOD in Amsterdam gebracht, zoals de voorgaande twee keer. Zie blog 74 , blog 77 en blog 92

.Gertjan Dikken van het NIOD heeft ze, in verband met coronabeperkingen, deze keer bij mij thuis afgehaald. Goed om kennis te maken. Zie blog 93 onder kopje Degene die de verhalen inneemt.

In juli schreef Klaas: 4 Augustus, Jankes verjaardag, persoonlijk wapen, ex libris op leren kaft fotoboek

Myn leafste vrouwke!!!

Ik hoop dat je dit op je verjaardag leest, of ervoor.

Wyfke, het is hjoed, 4 augustus, dyn jierdei. Janke ik nim dei yn myn earmen en sjoch dy djip yn de eagen, dyn mantsje felisitearjet dei leafste!!! Een leafdevolle tút fan dyn Kaijemantsje.

Lit us bliid wêze en god tankje foar alles wat hij ús joech.

Ik wit Janki dat dizze dei ek moeilijk is foar ús, mar hâld moed skot, wy komme no toch ticht by elkoar. Gods zegen en in goede dei. Ik bin hiel ticht by dy Nanke.

(Wyfke, het is vandaag 4 augustus, jouw verjaardag. Janke ik neem je in mijn armen en kijk diep in je ogen, je man feliciteert je liefste!!! Een liefdevolle kus van je Kaijemantsje. Laat ons blij zijn en god danken voor alles wat hij ons gaf. Ik weet Janki dat deze dag ook moeilijk voor ons is, maar houdt moed schat, wij komen nu toch dicht bij elkaar. Gods zegen en een goede dag. Ik ben heel dicht bij je Nanke.)

Schattebout, dit is je cadeau waar ik zo druk mee bezig was, weet je nog? Zie onder andere blog 99. Ik geef het aan de Kapitein mee en hoop dat hij nog vóór je verjaardag in Nederland is.

De leren omslag is in eerste instantie bedoeld voor je vakblad Moeder. Je kunt er ook andere tijdschriften in opbergen. Ik heb dagenlang zitten uitkienen wat ik voor jou zou maken snoes en dit is het resultaat. Toen ik er mee bezig was en het lukte, heb ik er bijna onafgebroken aan gewerkt om zo vlug mogelijk klaar te zijn.

Jammer dat ik de map niet helemaal kan afwerken omdat ik geen materiaal heb. Het leer moet nog behandeld worden, nu zit er nog niets op en is het heel teer.

Ik moet je even waarschuwen, druk er niet met harde voorwerpen op b.v. nagels, want alles wat erin gedrukt wordt kan er niet meer uit gehaald worden. Het leer is gevoelig voor vet, het trekt er ogenblikkelijk in. Dit geldt eigenlijk allemaal niet voor jou maar voor degenen aan wie je het laat zien.

Ik had de grootste moeite, iedereen moest kijken en iedereen moest even voelen of het kopje er werkelijk op gewerkt was of dat het erop geplakt was, even met de nagels proberen maar dat ging ze niet glad af.

Even je het ex libris in de linkerbovenhoek beschrijven. Het kopje spreekt voor zichzelf hè mem? Ex libris betekent ongeveer dit boek is eigendom van, een soort wapen met persoonlijke motieven voor kostbare boeken.

Voor jou heb ik dit persoonlijke wapen gemaakt. Je vindt er je hart in, wat voor mij jouw grote liefde betekent, een vrouwenhand die chrysanten plukt, wat ik zie als je gevoel en liefde voor alles wat mooi is. In de punt je monogram. Het geheel is omsloten door enkele smalle lijnen die eigenlijk je liefdesstralen uitbeelden.

Als ik thuis ben hoop ik de map verder voor je af te maken.

Ik weet dat je het mooi vindt Nan en ik voel al je innige omhelzing. Pim en Ukkepuk, jou mem een dikke tút fan heit.

Soms lijkt toen zover weg

Begin je moedig aan een nieuwe maand schat? ’t Valt niet mee, ik heb er vandaag eigenlijk niet eens aan gedacht, alle dagen zijn voor ons bijna hetzelfde. We staan ’s ochtend op, doen ons werk, zonder doel vaak, we leven zomaar een beetje omdat dit ons leven niet is. Is het niet zo dat we al onze hoop op onze hereniging richten en tot zolang ons leven een beetje uitstellen?

Schat ik zal gewoon schrijven. Ik ben blij dat we weer een nieuwe maand hebben, weer een maand dichter bij elkaar.

Ik ben het met je eens Nan, soms lijkt alles zo wazig, is ‘toen’ zo ver weg net alsof het allemaal niet zo geweest is zoals het was en het nooit weer terug zal keren.

Dat zijn van die inzinkingen die wij regelmatig hebben, maar waar wij altijd heerlijk weer uitkomen. We kunnen weer verder en zelfs gelukkig zijn. Het ‘toen’ herinneren we ons weer heel duidelijk, heb ik je niet vele herinneringen over ons geschreven meiske? We geloven weer dat alles van ‘toen’ van ons weer komt.

Kun je nog geloven in het geluk dat ons te wachten staat?

Vooral jouw zelfstandige daad om ons huisje te huren heeft alles, geloof, hoop en vertrouwen weer heel sterk gemaakt. Je hebt dat aan mijn brieven kunnen merken, het was een pak van mijn hart en ik dank er god iedere avond voor.

Ik kan je niet genoeg vertellen hoe dankbaar ik je hiervoor ben, als ik straks bij je thuiskom kan ik het je misschien laten voelen.

Wat doet het ertoe dat het huis oud en klein is, dat we ons moeten behelpen. We hebben nu na vier lange jaren van nergens thuis een eigen thuis. Ik voel aan je schrijven hoe blij jij ermee bent maar ook hoe je er tegenop ziet, wat sil Klaas dêr fan fiene?

Ik hoop dat je nu weet hoe heerlijk ik het vind. Nu je weet hoe heerlijk ik het vind hoop ik dat het lichter, gemakkelijker en gelukkiger voor jou zal zijn. Dat je je over kunt geven, na alle verwachtingen en idealen, waar niets van terecht kwam. Dat je kunt geloven in het heerlijke geluk dat ons te wachten staat.

Ik begrijp het Jank, we zijn nog niet samen, de toekomst is onzeker, hoe zullen we straks verder gaan? Laten wij het samen aan god toevertrouwen, dan gaat het weer Jank. Jij leeft veel dichter bij hem, jij zou het alleen veel beter kunnen dan ik. Als jij het werkelijk heel zwaar hebt, keer je tot god terug en krijg je weer kracht, zo is het steeds geweest Nan en zo blijft het altijd.

Ik heb nog niet die diepe depressies gehad schat waar jij soms doorheen moet. Zou dat mij naar god toe drijven of zou ik nog verder van hem gaan?

Vanavond dacht ik dat alles goed was, nu weet ik het weer niet. Onwennige schat, ik voel je stevige knijpen.

KNIL neemt dit kamp over, geen enkele wachtmeester op Kasomálang

Zit bij een kaarsje te schrijven. De lichtmotor krijgt kuren, de jongens zijn al de hele avond bezig, maar het blijft stumperen en flikkeren.

Heb vandaag weinig uitgevoerd. Kreeg twee timmerlui die de boel een beetje bijspijkeren. De wc was levensgevaarlijk. Beetje rond gedaasd en toezicht gehouden. Heb m’n wapen een goede beurt gegeven en een stel handgranaten gedemonteerd, schoongemaakt en weer voor het gebruik gereed gemaakt, tot nog toe is het daarbij gebleven gelukkig.

Er kwamen een stel KNIL-officieren rondkijken om het kamp te bekijken. Ze vertelden dat zij het voor de 20^ste aug over zouden nemen. Prachtig, ik hoop dat het waar is, dan komt de D-batterij niet in zijn geheel hier te liggen. Met een man of vijf gaat het best maar een hele batterij in deze wrakke tent is niks gedaan.

Het Spierpeleton heeft alweer patrouille gelopen, alles rustig. Er was weer een film, op een uur rijden, over een hele slechte weg. Geen animo van hier, zelfs niet bij de inlandse mensen.

Heb mijn oude fototoestel opgekalfaterd, er nieuw leer omheen gespannen met een mengsel van lijm en rubber. Heb een paar natuurfoto’s gemaakt.

Was naar Kasomálang, H. is naar huis vanwege de ziekte van zijn moeder. Ik zoek vast wat spullen bij elkaar, er is nu geen enkele wachtmeester op Kasomálang.

O ja, ik heb mijn sleuteldiploma gekregen, was het hele ding vergeten.

Een gauwe tút

Heb je het druk Nan, ons huisje aan het schoonmaken? Wie gaat je verhuizen? Zijn de kinderen lief? Wat haspel ik er vreemd in om hè?

Eerst even een koes en een gauwe (snelle kus, zomaar) tút. Oe wat hebben wij heerlijke schatten!!! Enig hoe zij beiden in een ledikantje zaten te keuvelen ‘Wy fiene ús heiti sa leaf’. (We vinden papa zo lief). Wie weet Nan zijn ze straks helemaal niet bang en blue voor mij en vliegen ze meteen om mijn hals. Zo niet dan zullen ze wel heel snel ontdooien wanneer ze zien hoe jij mij zo vaak een gauwe tút geeft, denk je ook niet?

Hoe fiene Pim en Zus ut dat jimme mei mem ferhúsje? Dêr yn dat hûs komt heit straks by jimme thús. It duorret nog wol in skoftsje, dat witte jimme wol hè?
Heit wit dat jimme yn it oare hûs ek leaf foar mem binne en dogge wat sy seit.
No kreije jimme ek in dikke gauwe tút fan heit, daag Pim en Zuske, heit fient jimme ek sa leaf!!

(Hoe vinden Pim en Zuske het dat jullie met mem verhuizen? Daar in dat huis komt papa bij jullie thuis. Het duurt nog wel even maar dat weten jullie wel hè? Papa weet dat jullie in het andere huis ook lief voor mem zijn en doen wat zij zegt. Nu krijgen jullie ook een dikke snelle kus van papa, daag Pim en Zuske, papa vindt jullie ook zo lief!!)

Zouden ze mij straks ook zo lief aankoesen als jou memmi op deze foto?

Soms kan ik niet schrijven Nan, dan wil het niet meer. Het is net alsof ik niet bij je kan komen, hoewel er niets is. Ik weet niet waar het van komt. Het is dan het beste er een punt achter te zetten en later verder te gaan. Jij hebt dat ook wel eens. Zelfs onze sterke liefde is geloof ik niet altijd precies hetzelfde, soms vervaagt het even om dan weer opnieuw dwars door je heen te bruisen, dan leef je weer van je haar tot je kleine teen.

Of ik hier nog rijexamen kan doen weet ik niet, door gebrek aan wagens staan de rijlessen nu weer stil.

Eerst even eten.

Het is niet veel bijzonders, weet dat alles goed is leafste, een innige zoen fan dyn Kai en heiti.

Alles begrepen en vergeven

Myn eigen leafste vrouwke, dank voor je brief, je hebt mij diep gelukkig gemaakt. Je hebt alles begrepen en mij vergeven! Myn allerleafste man, schreef je en dat zegt me alles. Ik ben zo blij dat ik je alles heb verteld. Het blijft moeilijk maar het is nu veel lichter omdat jij het begrijpt én ik mag je alles schrijven. Ik heb alles van je gevoeld en nu is alles goed Nan!! Ik weet het, voor Altijd!!

Wat had je het druk, thuis de boel beredderen en voor ons nieuwe thuis zorgen.

Prachtig dat je een kachel kocht, ja ik zal er wel genoegen mee moeten nemen, weet dat ik dat ook bij alles doe, want jij bedenkt wat je nodig hebt.

Zonder dat je gelezen had dat ik schreef dat je een allesbrander moest nemen heb jij er een gekocht. Twee zielen, één gedachte?? Fijn dat je niet weer op een wachtlijst kwam. Kun je er ook op koken?

Ben blij dat je ervan geniet schat ook al is het soms moeilijk om alles alleen te moeten beslissen, maar mijn schat kan beslissen!!

Nu is het echt 4 augustus

Janke, hjoed is dyn jierdei, nee dat wol net. Kijk me even aan, even mijn armen stijf om je heen, gefeliciteerd mijn lieveling. Het is nog vroeg, de anderen slapen nog. Ik moet even heel dicht bij je zijn. Ik bid voor een goede dag voor jou. Je slaapt nu nog, ik ga even naar je kijken. Waar denk je straks aan wanneer je wakker wordt? Zul je niet onwennig zijn, maar gelukkig omdat je deze dag mag beleven, zul je voelen dat ik heel dicht bij je ben?

Ik hoop zo dat mijn spullen voor mijn jarige meisje op tijd waren. Ik hoop dat je een goede en drukke dag hebt en dat niemand je vergeet. Al die mensen en al die drukte is beter dan dat ze je vergeten, of dat jij er vandoor gaat. Voel hoe dankbaar en gelukkig ik ben Janke, ik wil nu heel graag bij je zijn maar zo is het ook goed.

Ik dank voor jou, voor alles van jou, voor dat grote geluk, jou nog te hebben, je heerlijke diepe liefde steeds weer te voelen, de grote rijkdom van onze kinderen. Zul jij ook zo gelukkig zijn?

Nog enkele maanden en dan mogen wij, als het god behaagt, weer bij elkaar zijn.

Hoe bestaat het snoes dat ik in dit godvergeten kamp (nee dat mag ik zo niet zeggen hè?) zo dicht bij jou ben, zo diep gelukkig ben hè?

Permissie om TNI-boef dood te schieten

Wat is het leven vaak vreemd en hard. Gisteravond kwam de sergeant van het Spierpeleton vragen of hij een TNI-boef dood mocht schieten. Net of ik over dood en leven beschik. De Kampong Raad had het ook gevraagd.

Nou vooruit maar, maar het zat mij later toch dwars. Zo’n kerel, al is het nog zo’n rotzak, heeft een ziel te winnen of te verliezen.

Nu komt er voor de zoveelste maal een staakt het vuren. Het was gisteravond om 20.30 uur ingegaan volgens de krant. Ik was net op tijd om toestemming te geven.

Ik neem geen risico, wat de Spiersergeant op patrouille wil doen is zijn zaak. De rest van de gevangenen stuur ik door, meestal zonder bewijzen van bedreven moorden. Enfin dat is mijn zaak niet. Soms kom je dezelfde boeven die je doorstuurde weer tegen, vrijgelaten omdat ze ontkennen of omdat er geen ‘bewijzen’ zijn. Bewijzen genoeg maar de kampongbevolking durft niet te getuigen. Harrebarre wat een verhaal Nanki.

Zopas gegeten. Heerlijk dat kaasje van jou, we eten er heerlijk van met ons vijven.

Het is hier schitterend weer. Vannacht om 24.00 uur scheen de maan me vlak in mijn gezicht, dezelfde maan die ook bij jou schijnt pop.

Ik ga nu aan de slag met mijn kisten. Ik geloof niet dat ik langer wacht met mijn bureautje uit elkaar te halen, weg is weg.

Lieve schat, fijn even met jou gepraat. Sla dat ene stukje maar over. Dyn Kai heeft goede moed.

Was de hele dag dicht bij jou

Het is alweer avond, hoe heb je het gehad? Jou even in mijn armen, je even naar lucht laten happen. Twee kostelijke brieven. Hoe bestaat het, iets van jou, een brief die je zelf gedacht en geschreven hebt, een stukje Janke, binnen zeven dagen van het ene uithoekje van de wereld naar dit verafgelegen gat in de rimboe, waar de mensen nog net zo leven als 100 jaar geleden, zonder ondersteuning van moderne hulpmiddelen. Daas niet Klaas.

Heb je de leren omslag op tijd gekregen en was mijn foto precies op tijd Nanki? Volgend jaar krijg je weer bloemen, geen potplant maar zo’n grote mooie bos weet je wel?

Ik heb een rustige dag gehad, niet veel gedaan, ik hou mijn gemak, was de hele dag dicht bij jou.
Kom je even bij mij zitten in onze stoel in ons huisje? De verjaardagsvisite is nu wel weg. Ik ben bij je, je hoeft me niets te vertellen, je bent nu niet alleen. Heerlijk is het zo, net of alles wegvalt, alsof niets er meer op aan komt. Alles is nu goed, we hoeven niet te praten hè? Kun je het weer alleen, maar toch niet alleen aan?

Wanneer ik denk aan het moment dat ik straks jou ontmoet in ons huisje, voor de eerste keer, dan ben ik nooit bang. Jij wel hè schat? Je weet alles van mij, je weet hoe lief ik je heb, toch zul je bang zijn voor je werkelijke man, heel even maar. Dan, in één oogopslag, in één diepe blik zul je zien, ja dat is echt myn eigen leave man. Het is eigenlijk niet uit te leggen hè, maar toch denk ik dat het zo ongeveer is. Het heeft niet met later te maken maar alleen met het eerste ogenblik van weerzien, het echt beleven van de werkelijkheid, is myn skot nog dezelfde?

Nog geen orders staakt het vuren

Kapitein Spier heeft bij I-6 RVA een DI-bende opgeruimd (zie blog 101 onder kopje Gevangenen afgedroogd, ik was allang dood geweest)

Ze hebben een partijtje wapens buit gemaakt waaronder twee brens en andere automatische wapens. Hier is alles rustig. Ook de overgang van oud naar nieuw hier gaf geen onrust. Het was nog rustiger dan vorig jaar. We hebben maar een paar nachten wegpatrouilles gereden.

Heb nog geen orders staakt het vuren gehad. Ik geef er niet veel voor. Wel is het mogelijk dat verschillende TNI-groepen zich eraan zullen houden maar DI, communistische en andere bendes zullen rustig doorgaan.

Staakt het vuren wil ook zeggen, de bevolking met rust laten, geen inlands bestuur ontvoeren, afwachten, geen ondernemingen aanvallen en geen sabotage. Nou we zullen wel zien.

De aflossingstroepen mogen niet mopperen wanneer ze 6-RVA gebied overnemen, of zij het zo rustig kunnen houden?

Iets meer gedaan dan branden en moorden alleen

Het is hier prachtig. Als je al die groene bergsawa’s ziet, als je al die mensen ziet werken met vlees op de botten en kleren aan hun lijf en je vergelijkt dat met twee en een half jaar geleden, dode sawa’s en uitgemergeld volk, armoe en ziektes, dan hebben wij toch nog iets meer gedaan dan branden en moorden alleen.

Het zou jammer zijn wanneer dit eenvoudige volk dit zorgeloze bestaan weer moet missen omdat een stelletje heethoofden voor de zogenaamde vrijheid, maar vooral voor de eigen zak vecht. Ik schei er weer mee uit, niet met schrijven hoor.

Ik mag eigenlijk geen vooronderstellingen maken maar ik reken zo, de eerste boten gaan begin september en kunnen eind oktober, begin november terug zijn en varen dan weer eind november en daar zal II-6 RVA dan wel mee terugkeren. Pessimistisch? Ik weet het niet lieveling. Ik bekijk het misschien te logisch, misschien valt het allemaal mee.

Adres Ternaard op mijn kisten

Alweer avond. Hoe is het met mijn lievelingen?  Had je een goede dag? Hier niets bijzonders. Er is weer een patrouille erop uit geweest, alles rustig.

Heb de adressen op mijn beide kisten klaar, ruimte overgelaten voor het huisnummer. Het gaf me een fijn gevoel toen ik er Ternaard op schilderde. Heb je al toestemming van de commissie ontvangen? Stel je voor dat ze het niet goedkeuren omdat ons geval nog niet dringend genoeg is.

Jij schrijft dan is het niet voor ons bestemd, maar ik laat het er dan niet bij zitten en schrijf rechtstreeks naar de burgemeester.

Eerst even koese, ek ús lytse rakkers.

Voor ik het vergeet, Ds. Jense houdt op 17 augustus 24.00 uur Javatijd, ongeveer 17.00 uur bij jou, een korte toespraak op radio Batavia die rechtstreeks in Nederland wordt uitgezonden. Als je ernaar luistert hoop ik dat het verstaanbaar is. Hier hebben wij geen radio, alleen een zendapparaat voor de verbinding. Was eerst wel wat stil maar het went snel.

Schilder

Kreeg weer een Schildersblad. Ook antwoord op mijn vraag hoe ik leer moet kleuren. Ik schiet er weinig mee op want ik kan het materiaal hier toch niet krijgen. Het leer bewerken met de jongens staat nu stil, straks als de D-batterij weer bij elkaar ligt, zal het wel weer doorgaan.

Jij denkt dat we wel een poosje in Ternaard zullen blijven en ik denk het met jou Nan. We hebben een huisje, wat een zeldzame bof is en we zitten er voor de winter.

Als ik na mijn verlof aan de slag kan komen doe ik het natuurlijk, zo kom ik er weer een beetje in en krijg ik overzicht van wat er te koop is.

Ik reken er steeds meer op dat ik huisschilder blijf. Wanneer er bij de demobilisatie niet meteen een andere betrekking voor mij is, waar wij onze toekomst op kunnen bouwen, is er ook geen andere keus meer.

Het ergste vind ik dat het een seizoensvak is. Vooral in Raard heeft mijn vader daar altijd mee te kampen gehad. Ik heb ook mijn vakopleiding niet grondig genoeg kunnen afmaken. Ik heb eerst 15 jaar nieuwbouwpraktijk gehad, voordat ik met de schilderschool begon.

Door spoedcursussen heb ik de vereiste diploma’s gehaald, maar dat wil nog niet zeggen dat ik voor 100% vakman ben. Die opleiding is te kort geweest. Enfin, dat is weer bij te spijkeren. Ik kan in elk geval nog wel zoveel van mijn vak dat ik niet als halfwas hoef te beginnen.

Het nadeel om bij een baas te werken is dat je ‘s morgens een pot verf krijgt en begint te smeren, de baas zal wel zeggen wat je moet doen en hoe weet hij alleen. Met andere woorden, je staat ernaast. Bij het ene werk heb je er meer mee te maken dan bij het andere, bij sommigen overleg je alles. Het zal ook best meevallen, want ik ben niet zo’n knecht die zijn werk doet zonder er verder over na te denken, op zaterdag zijn geld opstrijkt en zich tot maandag nergens meer iets van aantrekt.

Ik maak mij daarover geen zorgen. Het begin is al heel goed, jij hebt voor het allerbelangrijkste gezorgd en dan wil jij nog beweren dat jij alleen niets kunt???
Je weet het wel hè myn leaveling? Een stevige handdruk en een warme tút fan dyn Klaas.

Heb een enveloppe met artikelen voor je klaar gemaakt. Niet met weekoverzichten of politiek maar zomaar wat aardige dingen uit tijdschriften waar we misschien iets aan kunnen hebben.

Lovink drijft de zaak door, staakt het vuren, zijn wij allemaal stommeriken?

I-6 RVA wordt teruggetrokken, dat is zeker. Waarnaartoe is nog niet officieel, volgens de geruchten naar Bandoeng en Batavia, waar ze de laatste maanden treinen bewaken. Nou, laat ons dan maar in het vak zitten, altijd beter dan dagelijks op zo’n boemeltreintje te rijden.

Hoe de situatie hier is zul je wel gelezen hebben. Lovink heeft de zaak doorgedreven. Het staakt het vuren wordt afgekondigd en nu doen ze net of de zaak gewonnen is en alles in kannen en kruiken is, in plaats van dat de zaak verloren is.

Onze legercommandant Generaal Buurman van Vreeden deed ook al mee met dikke woorden van reikt elkaar de hand.

Verdorie, we gaan straks visite afleggen bij de TNI. Zijn wij allemaal stommeriken? Niemand gelooft dat het ooit tot een goede samenwerking komt. Stop pop, geef mij maar een zoen van jou schattebout! Pim en Zus een dikke tút fan heit.

Hawwe jimme der sin yn om mei mem nei it oare hûs to gean?

Wij lijken wel een taxibedrijf

Ik voer hier niet veel uit, mee met de waterwagen, onderweg de telefoonlijn repareren die regelmatig breekt maar het is de moeite niet meer om 30 km nieuwe lijn aan te leggen, proberen om sokken en ondergoed bij de nieuwe foerier K. te ruilen wat niet lukte want hij had het te druk, schoenen poetsen, rommel opruimen. Het is wel eens fijn zo, maar het moet niet te lang duren. De tien dagen zijn morgen om, maar er zullen nog wel een paar weken bij komen.

Lekker uitgemaft zoals elke zondag in Indië, straks niet meer hè Nan?? Lekker koffiegedronken. Heb een handeltje gedaan, had nog wat gereedschap, kapmessen, het hele rommeltje verkocht voor fl 15,-. De koper was er blij mee en ik ook.

Het is net alsof we hier een taxibedrijf hebben. De wagen zit altijd vol lifters met hun mandjes waarin van alles meegesleept wordt. Onze waterwagen, waar maar twee man in kunnen zitten, hangt meestal ook vol met passagiers, net een overvolle tram. Ze moeten aan beide kanten van de watertank staan en zich goed vasthouden. Het valt me mee dat er nog nooit iemand is afgeslingerd.
Het is voor allemaal een feest, net als bij ons kleine kinderen dol op rijden zijn. Zo nu en dan krijgen we een tros pisangs.

Ze hadden me gister te pakken. We kwamen met een volle tank, plus minus 900 liter water, terug van Kasomálang en onderweg stonden er alweer een man of twintig te wachten. Ze konden niet allemaal mee omdat we te zwaar belast waren. Alleen degenen die het verst moesten lopen mochten mee. Op twee man na klommen ze er toch allemaal op, Joost mag weten hoe ze zich allemaal vast konden houden.

Toen we bij de eerste kampong kwamen stopten we om drie man te lossen. Ze waren er al dachten ze tenminste, maar ik nam ze mee naar de kampong waar de mensen die het verst van huis waren moesten zijn, zij hadden toestemming om mee te liften. De rest niet en zij konden teruglopen. Ik laat me niet bedotten. Wie het laatst lacht…

Toestemming voor ons huisje

Mijn schat!! Ha fijn dat je toestemming kreeg voor ons huisje!! Nu woon je er misschien al? Hoop heel gauw te lezen hoe alles is. Het was of is wel even moeilijk om je moeder te verlaten Kanne? Voor moeder is het moeilijker schat, jij bent de jongste en de laatste. Kun je gemakkelijk even overwippen met de bus?

Bewaking van treinen

[Hilma: deze passage is lastig in de tijd te plaatsen, er zijn een aantal brieven zonder data.] [Toevoeging, het bewaken van treinen gaat in op 5 september, zie blog 104.]

Ben nu pas terug van een treinreis, gelukkig zit het ervoor vandaag weer op. Gisterochtend begon onze eerste treinreis. Met mijn ploeg werd ik naar het station gebracht, de lange goederentrein stond al klaar. De enige personenwagon was voor ons. We hebben het vrachtje, twee zware locomotieven en 65 wagens naar Tjikampeh gebracht. Van daar met een personen- en goederentrein naar Poerwakarta, van daar met een boemeltrein die 101 keer stopt weer naar Batavia, waar we om 15.00 uur aankwamen.

Vandaag precies dezelfde reis. Het is niet zwaar, we moeten alleen meerijden als militaire bewaking tegen eventuele aanvallen op de trein, dus geen controles in de trein of op de stations. Het is broeiend warm en dat mat je af.
Vooral in de boemelpassagierstrein stoom je gaar op de vele stationnetjes. We hebben er de helft alweer opzitten. Morgen een vrije dag, vrijdag en zaterdag weer meerijden, zondag vrij en maandag weer terug naar Kasomàlang voor een frisse neus en een koel bad.

Na het eten ging ik in mijn eentje wandelen. Eerst was het wel aardig, alles was weer nieuw voor me, maar al gauw liep ik echt ‘alleen’ Nan. Ben naar een militaire cantine gegaan, ik had papier en pen bij me. Ik zat nog maar net achter een glas bier toen iemand naast me kwam zitten, wij kennen elkaar. We hebben de hele avond zitten kletsen en jij schoot er toen bij in Nanki.

Was bekaf, de eerste nacht niet geslapen door de hitte en nu sliep ik als een os tot de volgende treinreis. Het eten is niet bijzonder, het valt ook niet mee om voor al die ongeregelde treingroepen het eten warm te houden. Ik stop er genoeg in hoor maar lekker is anders. Voor een week gaat het best. Het werk is eentonig. De laagvlakte van Tjikampeh is smoorheet en op de kale uitgestrekte sawa’s brandt de koperen ploert, het lijkt soms net een woestijn waarin de kleine rommelige kampongs met hun groen er als oases bij liggen.

De jongens kankeren wel maar de stemming is goed. We liggen met z’n allen op een grote zaal. Ik moest naar de afdeling voor onderofficieren maar daar voel ik weinig voor en dus ben ik tussen de jongens gekropen. Alles is vrij primitief maar dat deert ons niet voor een week.

Ik ga me kleden, een sneetje brood eten. Wat ik vanavond doe weet ik nog niet, als ik binnenblijf schrijf ik je verder. Niet veel bijzonders hè, mar do wist dat alles bêst mei dyn jonk is.

Ben toch nog de stad in geweest. In m’n eentje. Het beviel me niet en toch ook weer wel omdat ik aan een klein huisje in Ternaard dacht waar mijn héél lieve vrouw op mij wacht. Ik ben een beetje onwennig maar toch is alles bêst, je weet het wel.

Het is hier goed wonen Klaas

[Deze passage past achteraf gezien beter in blog 103. Door het ontbreken van nummers en data lopen brieven en blogs heel soms niet synchroon]

Je had een hele drukke verhuisdag maar toch moest je mij er nog over vertellen. Je weet hoe blij ik ermee was. Ik kreeg ze net op tijd voordat we naar hier vertrokken, anders had ik misschien een week moeten wachten. Heerlijk was het bericht, het is hier goed wonen Klaas. Ik heb gedankt.

Vermaken onze hummels zich alweer of moeten ze nog wennen? Zijn de avonden erg lang en eenzaam in ons huisje lieveling? Het duurt niet lang meer dan vlieg je in mijn armen!!!! Nog even in je brieven lezen schat, ik heb ze hier al meer dan eens overgelezen, heerlijk zijn ze liefste.

Ik ben deze dagen door alle veranderingen de kluts weer even kwijt. Ik kan niet bidden. De ‘stad’ had me even in de macht. Nu voel ik weer dat al dat klatergoud schijn is en ik veel rijker ben dan heel Batavia met al het wufte gedoe. Ik ben een arme donder maar heb mijn rijkdom thuis, in jou met je zorgzaamheid en je heerlijke diepe liefde en verlangen. Us leave lytse bern. Ik heb alles, jij en Pim en Zuske.

Hoe heb je de lamp op laten hangen, boven de tafel zoals in Wezep? Wat wil ik het graag zien ik weet zeker dat onze kamer heel gezellig is!!

Zal weer aan de zachte matras moeten wennen, krijg misschien het gevoel erdoor te zakken net zoals ik nu op een zachte stoel ga zitten.

Heerlijk dat je de pyjama’s zonder punten kon kopen, lekker warm, wat zal ik er heerlijk in slapen.

Ik stel me voor dat ik thuiskom, dat is in mijn beleving altijd ’s avonds, en als we elkaar eindelijk weer los kunnen laten, alle mensen zijn dan weg en onze schatten slapen heerlijk, ik mij helemaal uitkleed net of ik drie lange jaren uittrek, was ik mij lekker en schiet in mijn eigen warme pyjama die jij voor mij gekocht hebt. Vreemd hè dat je hele verhalen weeft rond een pyjama of andere dingen, nee, vreemd is het toch ook weer niet.

Koop jij voor jezelf een peignoir?

Majoor op bezoek

De Majoor kwam langs, niets bijzonders, zomaar even een kijkje nemen. Hij bleef een hele tijd kletsen en dat kan hij beter dan Brugman. Het onderwerp is bijna altijd hetzelfde, demobilisatie. Geen nieuwe gezichtspunten. De Kale dacht ook dat wij in november aan boord gaan. Wat er met II-6 RVA gebeurt wanneer de posten worden overgenomen, is nog niet bekend. Ik ga over een paar dagen met mijn vier man weer terug naar Kasomálang. Ik had de koffie klaar en dat viel wel in de smaak bij de majoor.

Het kan haast niet anders of vlugger. Nederland wil zo snel mogelijk demobiliseren. De Indische regering wil de troepen natuurlijk nog wel wat houden als extra reserve. De Luitenant Generaal Buurman van Vreeden zal het met minder troepen moeten fiksen, de demobilisatie gaat door.

Fijn dat je het verboden boek van Alfred van Sprang besteld hebt, zie blog 101.
Ze hebben nog geschriften van de verongelukte Amerikaanse journalisten gevonden hè? Of dat nog van waarde is denk ik niet, de demobilisatie gaat immers door. Zie blog 101.

In november naar huis?

Majoor Plaat (zie ook blog 99 onder kopje Demobilisatie comité, huisvesting en werk, goede raad van Plaat) hield zitting in Kasomálang, wij er heen. Wij hoopten op nieuws over wanneer wij naar huis gaan maar dat kon hij ons niet vertellen. Hij wilde alleen weten of wij nog vragen hadden of wij andere gezichtspunten en wensen voor de toekomst hadden. Voor ons waren er geen wijzigingen hè Nan?

Ik heb alleen gevraagd of er gelegenheid is om me bij te spijkeren op het schildersvak. Speciaal wat techniek betreft, bijvoorbeeld bediening van diverse verfspuiten. Als ik naar mijn oude vak terugga wil ik daar nog wel wat meer van weten. Verder bleef alles hetzelfde als de vorige keer.

Heb hem verteld dat we een huis hebben en ons nieuwe adres opgegeven. Hij moest het huisnummer ook nog weten, dat geef ik wel op als ik het van jou krijg Nan.
Ik heb zo’n idee dat hij al spoedig naar Nederland gaat om daar onze zaken verder te regelen. Ik kon wel merken dat hij ook op november rekent. Toch fijn te merken dat er aan onze terugkeer wordt gewerkt.

Bijna weer verhuizen

Meteen terug, de dokter was hier om te vaccineren. Heb mijn portie wel gehad, Tetanus en Tetra, wat dat inhoudt weet ik niet en waarvoor het is, is mij niet bekend en nog weer voor pokken. Drie vliegen in een klap, toen ik in het hospitaal lag heb ik er eentje gemist en die kreeg ik nu extra. Heb alleen stijve armen.
Velen worden beroerd en krijgen koorts. Volgens de dokter hebben we nu alles gehad dus daar straks geen drukte mee voor we aan boord gaan.

De dokter, verpleger en chauffeur hebben hier gegeten, heb een paar borden en bestek geleend. Waar 50 man van kunnen eten kan er altijd nog een paar man bij, maar van vijf naar acht man is wat anders. We hielden nog over, het was dus in orde.

Onze chauffeur van de waterwagen is overgeplaatst als chauffeur voor de Majoor, de vorige had verzakking van zijn nieren opgelopen door al het rijden. Je had hem moeten horen vloeken op de Kale. De waterwagen blijft nu in Kasomálang en brengt ons iedere dag een vrachtje.

Ik kreeg bericht dat ik maandag rijexamen af moet leggen, dat belooft wat, ik heb nog maar vier rijlessen gehad. Maar eens kijken of ik deze week nog wat kan oefenen. Zo het nu lijkt verhuizen we die dag en moet ik de post hier overdragen, maar eens kijken of alles tegelijk kan.

Gillen en griezelen in de kelder

Wat had je het druk met ons huisje, heb van je beschrijving genoten. Ik zag hoe je emmers water naar boven sleepte en hoe je gilde en griezelde in de kelder. Het was toch fijn werk hè schattebout?? Het huis had ook wel een goede beurt nodig.

Ik ken dat gillen van jou famke, moet je hier eens komen, het krioelt hier van het ongedierte, niets voor jou. Als er later toch nog weer ergens beestjes zitten ruim ik ze voor je op. Wat heb je geploeterd, wat pak je alles goed aan Janke!!
Fijn dat Klas weer hielp, ik zal haar schrijven.

Als alles lekker schoon is, overal een verfje en behang op zit, verandert het oude huis, het wordt vast gezellig!!

Het valt soms zo zwaar

Ik weet hoe zwaar het je soms valt. Kijk eens, je hebt nu twee flinke, nette kinderen, dat geeft zorg en vaak moeite. Maar wat is de zwaarste last voor jou?
Is het niet onze scheiding, de angst, soms bijna wanhoop die als een loden last drukt, vloeit daar het tegen alles opzien en het denken het niet te kunnen uit voort?

Wat heb je daarenboven nog te dragen, het verlies van je vader, heeft dat niet alles dubbel zo zwaar gemaakt Janke?

Kijk schat, nu is steeds gebleken, bij alles wat je is overkomen, bij alle tegenslagen, bij alles wat je alleen moest doen en waar je alleen voor stond, dat je alles wél kunt, zo goed en flink dat ik er, nu ook weer, iedere keer weer, versteld van sta. Mijn lieve, flinke, dappere vrouw.

Lieveling, dit komt diep uit mijn hart, dit meen ik echt, omdat het zo is. Jij weet niet wat je kunt, ik ook niet, maar ik voel diep in mijn hart dat jij nog veel meer kunt. Hoe moet ik het anders voelen bij alle feiten die op tafel liggen?

Je ziet er tegenop, je hebt er moeite mee en het valt je zwaar. Ik begrijp dat lieveling. Zou er niet een oneindig zware last van je schouders vallen wanneer wij weer samen zijn. Zou je dan de dingen die je nu niet denkt te kunnen, heel anders zien? Zouden ze niet veel lichter worden. Weet je nu waarom ik steeds volhoud dat jij alles kunt?

We zijn vaak bang want er kan van alles gebeuren, we zijn nog niet samen, die last blijft drukken tot wij weer in elkaars armen zijn. Dat is begrijpelijk want wij zijn kleine mensenkinderen die zichzelf niet kunnen bewaren. Misschien waren wij beiden wel gek geworden als god ons niet had geholpen, ons gespaard heeft, steeds weer kracht geeft. Zo kunnen wij veel meer dan wij zelf ooit vermoeden. Nu hou ik weer op hoor.
Alderleafste, dappere, flinke fanke fan my, alles fan dyn Kai, túten foar ús bern.

Zo goed als een dag verder

Goedemorgen, spelen de kinderen al buiten? Ik zit midden in de rotzooi aan jou te schrijven, ineens vloog het me aan. Straks maar opruimen.

Eerst even van gisteren vertellen. Om 6.00 uur op, dan is het hier nog donker. We moesten naar Soebang om een Spierknaap weg te brengen en ik ging mee voor rijles. Op de terugweg ging ik achter het stuur van de oude rammelkast. Het ging goed tot ik op een steile helling strandde en de wagen met geen mogelijkheid weer op gang kon krijgen. De chauffeur nam het van mij over maar ook zonder resultaat. Toen we de wagen nakeken, we hadden hem net van Soebang overgenomen, bleek dat de accu geen stroom meer had en totaal uitgedroogd was, er hoort water in te zitten.

We hebben het geval maar van de helling terug laten zakken en gewacht tot er assistentie op kwam dagen.

Even later passeerde de Majoor. De Kale was woest dat Soebang een wagen in zo’n slechte staat af kon geven. We hebben 1,5 uur aan de kant van de weg gezeten tot er een wagen van de reparatiewerkplaats uit Soebang kwam om ons te slepen. Het bleek dat de remmen ook niet in orde waren.

Later ben ik weer teruggelift.

Intussen was K. de foerier langs geweest. Gelukkig kon ik alsnog een paar zware kistjes voor de winter lospeuteren, twee paar prachtige dikke wollen sokken. Heb nog een paar kapotte hemden en onderbroeken, daar moet ik nog nieuwe voor terug krijgen. Zo kom ik weer een beetje in mijn spullen schat en het zijn allemaal dingen die we meekrijgen. Niet gek hè?

Ik had de rest van mijn kapotte kleding willen ruilen maar ik bleef binnen omdat er al zoveel mannen weg waren. We zaten nog maar met vijf man, het hindert niet maar als de baas van het spul dan ook nog weggaat wordt het wel heel dun.

Zitten knoeien om telefoonverbinding met Soebang te krijgen maar het ging niet. Het Spierpeleton moest naar Soebang voor een parade en de herdenking van hun tweejarig bestaan. Onze wagen stond in Soebang dus konden we de kerels niet brengen. Per radio heb ik gevraagd of Soebang ze kon halen en vanochtend vroeg is het hele stel op twee man na opgehaald.

Even kijken of kokki de koffie klaar heeft.

Een innige omhelzing. Zo goed als een dag verder.

Verjaardag brief

Je kreeg je verjaardagscadeautjes op tijd, natuurlijk hoefde je niet tot de 4^e te wachten. Hoe zou ik niet voelen hoe mooi jij het vond en hoe blij je ermee bent!!!  Oe Nan nog even en dan kijk jij mij weer echt aan en knijpen wij elkaar stijf vast. Ik ben blij dat je het op je verjaardag had.

Vader schreef er ook al over. De oude baas stond versteld, net als jij snoes. Ik vond het ook fijn werk omdat het voor jou was. Ik kwam plotseling op het idee, een paar proefjes maken en het lukte en toen had ik niet eerder rust tot de leren map klaar was. Ik voel je armen om mijn hals en je innige diepe dank, even je gelukkige tranen weghalen.

Kreeg je verjaardag brief. Ben zo blij dat je een fijne dag had lieveling. Je was zo gelukkig, zo blij en dat is de grootste dank voor mij schat, dat is alles voor me Nanni! Ik wist hoe je tegen je verjaardag opzag, ik wist ook precies schat wat je die dag nodig had.

Ik ga je nu verklappen hoe ik het met de foto gedaan heb. Een korporaal van de Staf, M. heeft een goed fototoestel, hij heeft drie foto’s van mij genomen. Een paar dagen later kreeg ik de negatieven. De twee besten heb ik opgestuurd naar Foto Modern in Dokkum en gevraagd van de beste een vergroting te maken en die foto op woensdag 3 augustus te posten naar mevrouw….

Zo was ik zeker schat dat de foto precies op jouw verjaardag kwam, toen had je hem het hardst nodig. Ik begrijp het dat je heel erg gehuild hebt en weer zoen ik je tranen weg.

Gelukkig dat de zon scheen, ik geloof recht in je hart. Fijn hè dat er zoveel mensen aan je dachten, schitterend al die bloemen en andere cadeautjes. Ik zie mijn foto al staan tussen de bloemetjes. Je hebt me fijn mee laten genieten.

Enig ook Ukkies vraag, is dat ús heiti memmi? Wat zei Pim ervan? Koes ze even heel stevig van mij. Pim en Zuske, jimme krije in dikke tút fan heit.

Hoe groot is de foto geworden? Ik heb geen maat opgegeven en liet Modern de vrije hand.

Jij vindt mij een beetje smal maar je kon geloof ik ook zien dat ik kiplekker ben. Nee hoor, die foto is geen bedrog, ik ben niet mager, ik zie er goed uit, soms lijkt het net of ik een buikje krijg, je gelooft het niet hè. Je ziet het straks wel, het valt je werkelijk mee hoor.

Natuurlijk was je even onwennig maar om 23.30 uur schreef je heel veel liefs van je gelukkige vrouw.

Ik was bang dat je op je verjaardag weg zou gaan, ik kon je niet schrijven doe het niet want je krijgt precies die dag mijn foto. Een liefdevolle, alleszeggende zoen. Je hebt me weer zo gelukkig gemaakt.

Op één dag orders en tegenorders, wat weer een gedonder

Vanmiddag bezoek van de aalmoezenier. Er zijn hier geen katholieken maar ik vond het toch aardig dat de Aal even een praatje kwam maken. Verder niets gedaan dan maffen en praten. Met drie man in het kamp is er niet veel te beleven.

Vanavond om 19.30 uur kwam het Spierstel weer terug. De sportwedstrijden duren nog twee dagen. Morgenvroeg gaat de hele kluit weer terug naar Soebang, zaterdag worden de finales gespeeld.

Morgen ga ik mee naar de Staf om mijn ondergoed te ruilen. De wagen pikt me later weer op, dan moet ik een vracht zware kanonmunitie naar Kasomàlang brengen. Het spul wordt ingeleverd en het scheelt weer met de verhuizing. Het is wel zeker dat we weer weggaan, maar nog niet zeker dat we in Kasomàlang komen te liggen.

Wat dat betreft zijn we gemakkelijker geworden schat en wachten we rustig af. In het militaire leven heb je vaak op één dag orders en tegenorders, de laatste order volg je op. Sommigen maken nog echt spektakel, maar ik maak mij er niet meer sappel om. Je ontkomt er toch niet aan, dus heeft het geen zin om te kankeren op dingen die eerst wel, dan niet en later toch weer anders moeten gebeuren. Ik zeg hoogstens, wat weer een gedonder.

Ik hou weer op hoor, nog even met de jongens kletsen en dan slapen. Morgen er weer om 6.00 uur uit. Een diepe blik in je ogen, een lange zoen, koeskes foar ús bern. Straks nog even je brieven lezen, bidden en dan slapen.

Wij gaan terug naar Kasomálang

Het is duidelijk, wij gaan terug naar Kasomálang, niet slecht. De post Soemasoe Moser waar opper B. met 30 man zit, wordt door de Federalen overgenomen. Daarna komen ook zij terug op Kasomálang. Het wordt wel een volle boel.

Ltn. M. heeft mij vanochtend opgedragen uit te kienen hoe alles te bergen.

Wij moeten drie kamers afstaan aan het kader van onze opvolgers. De nieuwe troep komt voorlopig in het OP kamp (Ondernemings Politie). Dit is de voorlopige opzet. Het is niet bekend hoelang we zo blijven zitten of dat wij nog een nieuw baantje krijgen of op de lauweren mogen rusten tot we naar huis gaan. Heb het kanon nagekeken en klaargemaakt en naar Kasomálang gebracht, ziezo, dat zijn wij hier alvast kwijt.

Dus morgen nog en dan ben ik weer baas af. Best bevallen hoor maar ook weer blij dat het is afgelopen.

Ik geloof niet dat we samen met de aflossers patrouille lopen. Onze taak zit er dan op en we dragen het maar wat graag over. Behalve wanneer we treinen moeten bewaken of wachtjes kloppen zoals I-6 nu doet, dan houden wij liever ons gebied tot de laatste dag.

Voor die tijd terugtrekken voelt ons aan als ‘op zijn’, nog goed genoeg om klusjes op te knappen maar niet meer geschikt om de rust te handhaven.

Wat ik van Soemasoe Moser hoor lijkt het nog niet veel op afknappen. B. schijnt ploppers … [Hilma: onleesbaar] en nog wapens buit te maken??

Vanochtend hebben zeven man bij Tsjisalak zich bij de Wedana gemeld. Dat waren de voorlopers van de grote groep die daar nog in het veld zit.

Ik denk dat ze mij wel hebben zien rijden met het kanon achter de trekker aan en later weer zonder terug. Het viel mij op dat de bevolking zich merkwaardig gedroeg, hoe weet ik niet, maar ze waren oplettender dan anders.

Sease fire in enkele gebieden en andere niet?

Het schijnt dat het de bedoeling is dat de TNI groepen zich aan de instructies van het staakt het vuren houden en contact zoeken of zich melden.

Wat er met de TNI buiten het Repoeblikeinse gebeurt weet ik niet. Volgens mij hebben Repoeblikeinse troepen niets te maken in een Federale Staat zoals hier in de Negara Poesandan.
Volgens mij moeten ze terug naar het Djogjase waar ze thuishoren. Je krijgt er een punthoofd van schat. Hier zullen ze geen geintjes uithalen en zich wel netjes gedragen.

Vier van de zeven man TNI zitten nog in Tsjisalak, drie zijn er terug naar hun onderdeel om contact op te nemen.

Morgen gaat er een wagen van ons het Soemandangse in om een bespreking te houden. Het zal hier wel in orde komen maar vooral in Oost-Java en rondom Buitenzorg is de toestand slechter geworden. Nu moet blijken of de Repoeblik nog zeggenschap over z’n ploppers heeft.

Het is niet in orde dat het sease fire in enkele gebieden opgevolgd wordt en in andere de zaak rustig doorgaat met het tegenovergestelde.

Jank, je weet het, ik heb er weinig vertrouwen in, de verdeeldheid is te groot en de Federale troepen krijgen nog heel wat op te knappen voor het werkelijk rust en vrede wordt.

Eind november thuis bij jou en de kinderen

Liefste, ook nog wat nieuws over onze demobilisatie. Ds. Jense heeft gezegd, en ik vraag het hem morgen zelf, dat wij begin november aan boord van de M.G. Johan van Oldenbarnevelt gaan. Officieel is ons nog niets bekend gemaakt maar dit klopt wel met de algemene berekening en verwachting. Het schip is vorige week naar Holland vertrokken en kan dus voor die tijd terug zijn.

Augustus is bijna voor de helft om, oe skot over twee en een halve maand ga ik naar huis. Denk je dat eens in, eind november thuis bij jou en de kinderen. Sommigen denken dat het eerder zal zijn, o.a. de Majoor maar als wij inderdaad teruggaan met de van Oldenbarnevelt dan moet die toch eerst weer terug zijn en klaar zijn voor de volgende tocht, wat minstens negen weken duurt.

Oe Nanki, de tijd vliegt om, we komen steeds dichter in de buurt. Valt het je tegen? Mij niet. Ik hoop dat we nu eindelijk zekerheid krijgen en op een paar dagen na uit kunnen rekenen wanneer wij in elkaars armen zijn.

Verder met je brieven, nee schat, we hebben maar een paar keer dagsluiting gehouden en toen is de hele batterij weer versnipperd over drie posten. Ik heb geen moed om er opnieuw mee te beginnen wanneer wij weer geconcentreerd worden. Het hangt ook van de jongens af of ze er iets voor voelen.

Laatste patrouille al geweest? Ik zag er altijd tegenop

Oe Nan misschien is de laatste patrouille in Indië al geweest. Het eigenaardige is dat ik altijd tegen patrouillelopen opzag, maar was ik eenmaal op stap, dan vond ik het fijn. Ja schat ik neem ook mijn petje af voor de jongens die het al die tijd hebben volgehouden. Daarbij vergeleken sla ik maar een nietig figuur. Ik kan mijn patrouilles nog tellen en het zijn in verhouding maar enkele geweest.

Ik kanker op mijn beurt ook wel eens maar ik hou niet van onredelijk kankeren. Ik neem de moeilijkheden zoals ze zijn omdat je er toch niet onderuit komt én ik vergeet ze gauw. Schattebout, ik heb een ruggensteun en als ik je vertel wie dat is, geloof je me niet. Jij maakt alles veel lichter voor mij. Onbegrijpelijk hè pop maar voor mij niet schat.

In mijn vorige brieven heb ik je al verteld hoe prachtig je alles doet, hoe fijn je er overal alleen voor gezorgd hebt. Ik ben trots op myn Wyfke. Ik moet nog leren schat dat je het vaak heel moeilijk hebt met de gedachte – wat zou Klaas ervan vinden? –

Nee, op Van der Heide reken ik niet meer (zie blog 100 onder kopje Antwoord van het Schildersblad, schilderszaak?) Hij had allang terug kunnen schrijven. Zullen we het maar als afgedaan beschouwen ook als hij nog wel reageert?

Panter geschoten

Hoorden vanmiddag fantastische verhalen, enkele jongens van de D-batterij hadden een panter geschoten. De waarheid was dat de bevolking het dier in een klem had gevangen en zij durfden het beest niet te doden. Zo schiet je gemakkelijk niet? Het ondier had in korte tijd ongeveer 15 geiten verorberd. Ik wou dat ik zo’n kans kreeg Nan, die ’katjes’ hebben een prachtige pels, het zou een mooi kleedje in de slaapkamer zijn.

Kamp netjes overdragen

Had een drukke dag, 40 man uit de kampong in touw om het kamp op te ruimen. Ze kwamen met patjols, graskapmessen en bezems. Het is ervan opgeknapt hoor. Iedereen kan komen kijken en ik kan het morgen netjes overdragen zonder nakaarten van wat hebben ze een zootje achtergelaten.

Heb de mensen betaald met vijf pakjes slechte sigaretten, bijna drie jaar orde en rust en gratis Obat (medicijnen). Mijn spullen heb ik al gepakt, handig zo’n grote kist, heb alles erin gekeild.

We kregen een heerlijk galgemaaltje, gebakken aardappeltjes, gebraden kip, appelmoes en pudding met vruchten op sap na, niet gek hè Nan?
Als onze opvolgers tenminste ’s ochtends op komen dagen. Laatste avond in Tsjikaremas.

Waren met z’n tweeën van hier naar de kerkdienst. De hele gemeente bestond uit zes man. Ds. gaf geen preek maar het werd een korte zondagswijding over Maria en Martha. Maria koos het goede deel, het ene wat de hoofdzaak is, het eerste. Bekommeren wij ons ook niet vaak over vele dingen? Wij doen net als Martha, zorgen, zorgen en zorgen tot we vastlopen. Eerst luisteren naar wat god ons te zeggen heeft en dan blijven de zorgen maar is het lichter en lopen we niet vast. Eenvoudig hè Nan maar steeds weer zo moeilijk voor ons.

We zitten op de sprong om te verhuizen maar wachten op de opvolgers. Het Spierpeleton is verhuisd met vrouwen, kinderen, kippen en verdere dierentuin. Wat een bende, wat een rotzooi, wat een gekakel van vrouwen en kippen. Het wachten was weer eens op de wagens. Enfin, dat stel is weg. Heb alles weer opnieuw laten opknappen en uitmesten. Nu ziet het er ook werkelijk toonbaar uit.

Alles staat klaar en zodra de wagens komen en ik de spullen die achterblijven heb overgedragen, kunnen we ook snel weg. De jongens zijn uit verveling de tent hier met closetpapier aan het versieren, de overdracht vindt plaats in een feestelijke stemming. Overal hangen lange slierten wc-papier die met papieren bloemen zijn vastgeprikt aan deuren en ramen. Het spul hangt zo laag dat zelfs ik niet meer rechtop kan lopen. Enfin, laat ze maar, dan hebben de Federalen meteen iets om op te ruimen.

Heb alle waterdrums vol en een half volle op de kookplaat staan. Ze kunnen meteen theezetten en rijst koken.

We hebben nog wat sneetjes brood gegeten en ook kokki heeft nu alles ingepakt.
Stel je voor dat we vandaag hier nog blijven zitten, dan kunnen we alles weer uitpakken. Met de TNI wordt nog onderhandeld. Ik weet niet wat de plannen zijn.

Telefoon!!

Hoera, de Federalen zijn op Djalangdjajak, over een uurtje kunnen we ze verwachten.

We gooien onze spullen eruit, dan zijn we straks zo klaar.

Een alleszeggende zoen! Daag memmi, jonkje en famke. Tot D.V. Spoedig