Foto’s van het thuisfront

 

O Nanneke, wat heb je me heerlijk verrast met de prachtige foto van mijn lievelingen. Hoe moet ik je daarvoor bedanken, wees blij schat dat je even niet hier bent want je zou het niet overleven. Ik zit er steeds naar te kijken, wat zien mijn poppen er heerlijk uit, mijn vrouwke, mijn jonkje en famke. Jij bent mooi met je jurk en nieuwe kapsel en dan die kleine jongen van ons. Dat hij zo was wist ik niet memmi, wou hem wel opvreten. Moet je kijken hoe vertrouwelijk hij zijn armpje op jouw schouder heeft en met zijn andere pootje zusje voorzichtig aait en dan die toet en kuif. En die kleine meid van ons met haar heldere kijkers en lief tevreden gezichtje en wat is ze al gegroeid. Memmi is gelukkig en ik kan het op je gezicht lezen.

Gelukkig kon jij op mijn foto’s zien dat ik er al weer veel beter uitzie en foto’s bedriegen niet, ook die van mijn schatten niet. Maak me maar nooit meer wijs dat je een lelijkerd geworden bent, en dat zusje niet mooi is. Ik zie het nu beter, jullie zijn mijn mooiste, liefste dikzakken, lach je of ben je kwaad?

Gisteravond kreeg ik de foto van zusje, ik voelde al aan de brief, net als vanavond, dat er een foto inzat. Dat gaat door alles heen pop en ik word er beurtelings warm en koud van. Dit is mijn kleine lieve meiske, die ik nog nooit echt gezien heb, zuske is schattig.

 

Opvoeden en pakes en beppes

Ons zoontje wordt link mem, hij weet al hoe hij memmi aan moet pakken als ze boos op hem is. ’t Zal moeilijk zijn meiske, wanneer Pim jou z’n heerlijke snuit toesteekt, om dan door te zetten. Je weet nooit hoe heerlijk ik geniet van je schrijven over onze poppen mem. Ik kan het opgroeien heerlijk volgen en meeleven en me voorstellen hoe die kleine baas alles doet, hoe zusje naar je lacht en hoe ze wroet. Eet die hummel zo weinig schat, prop het er maar in hoor. Ja schat al die dingen moet je nu alleen doen, maar het is jou toevertrouwd schat. Later voeden we samen onze kinderen op mem en daar hebben we hulp nodig van ús heit, want het zijn ook zijn kinderen.

Er gaat niets boven het gezinsleven en huiselijk geluk. We wonen hier in een huis maar huiselijk??? Wim zal wel gauw geen aardigheid meer van zijn kooi hebben schat en wil als ieder mens vrij zijn. Goed gedaan schat dat je niet op Pim z’n gebrul lette, toen je hem weer achter zijn tralies zette. Anders is het gauw voorbij want Manus weet gauw hoe memmi reageert. Ik zie hem al rondscharrelen en aan alles morrelen en prutsen, net als ik. Hoe zou ik geen verlangen naar ons meiske hebben. Natuurlijk hou ik het met Huizinga want die kleine baas heb ik gezien, gehoord, en in mijn armen gehouden, maar dat zegt niets schat. Zuske is net zo goed heities lieveling als Pim want het is ons kindje.

Dat Pim niet wil eten mem maak ik me niet ongerust over. Hij mag er natuurlijk geen gewoonte van maken want dan krimpt zijn maagje in maar als hij een paar dagen overslaat hindert niet pop.

Beppe V. is te oud Nan om kleine kinderen op te voeden, ze denkt niet meer aan die kleine dingen. Ze weet heel goed te zeggen wat er niet goed gaat, maar zelf verwent ze hen ook wel eens. Voor jou is het schipperen en ik begrijp dat het weinig effect heeft wanneer jij de kleine rakker bestraft en beppe hem aanhaalt.

Lieve schat, je weet hoe je met beppe om moet springen en Pim de baas blijft. Zie maar wat door de vingers schat, zo erg wordt het niet want je bent er zelf bij en als puntje bij paaltje komt moeten beppe en Pim het loodje leggen. Als jij die kleine schatten niet had kwam je er geloof ik niet door. Koes ze even extra van mij en vertel hen dat heiti zijn kleine hummels zoooo lief heeft.

Ik heb gezien dat je gelukkig bent, ik ben het ook liefste en dank god voor dit grote heerlijke bezit dat ik in mijn schatten heb.

 

Pake B. schrijft de tweede prijs met aquarellen 

‘Beppe heeft difterie, ze kon niet mee naar het dopen. Moeder had ook gaarne meegewild natuurlijk maar is nog altijd opgelaten vanwege de difterie, zodat dit voor haar toch een teleurstelling was. Daar vrouwen veel meer belangstellen, niet alleen in het feit maar meer in de omstandigheden, zoals doopjurk, gezicht van de jonggeborene, houding van hem of haar en hoe de moeder eruit ziet enz. dus veel meer het uitwendig bestuderen dan het feitelijke afijn, moeder moest dat missen. Maar verder is het goed hoor, ze is niet heel erg ziek meer en zo we hopen komt ze spoedig weer tot het gewone terug. We zitten onder het werk. Ik hoorde van Janke dat je de tweede prijs met aquarellen gehaald hebt in Batavia. Kun je ons ook niet eens zo iets zenden, we zouden het wel op prijs stellen.

’t Zal me benieuwen hoe nu de ontwikkeling is met die toestand met de Republikeinen. Het zal wel niet zonder slag of stoot aflopen denk ik. Het zal onze zorg verzwaren en ons gebed vermenigvuldigen voor jullie daar in dat verre vreemde land.’

 

Vrije dag en omgekeerde wereld

We hebben vandaag zondagsdienst omdat Mohammed jarig is, of iets anders. Nu doet zich het gekke geval voor dat wij christenen een vrije dag hebben en dat de djongos en de baboes werken en wassen. De omgekeerde wereld. Je maakt hier gekke dingen mee pop. Afijn, een vrije dag kunnen we altijd gebruiken en het maakt ons weinig uit aan wie we dat te danken hebben. De baboe haalt verse bloemen, ik stop een paar verse knopjes bij de brief, later neem ik weer voor je mee schat.

 

Op wacht, Wit Groenen (Pasoendan) versus Rood Witten (Repoeblik)

Ik ben het haasje, zit in een grote electrische centrale, die onder onze bewaking valt, op wacht, vlak bij Depok. We zijn met drie man en mogen hier 24 uur blijven zitten. De jongens blijven binnen en lopen zo nu en dan een rondje om het gebouw. Dus een makkelijke nacht.

 

Ik voel me als een generaal

Heb vandaag banjak (veel) langs ’s heren slechte wegen gehobbeld. ‘k Heb nu 24 uur rust, zelfs van slapen en kan dus uitrusten. Om 8 uur zijn we met een grote drietonner vertrokken op dienstreis om munitie te halen voor de volgende oefening. Ik had drie jongens van mijn schutsbediening mee als lijfwacht, gewapend met geweren. Ik voelde me als een generaal.

Het was heerlijk weer en we hebben allemaal genoten van de prachtige natuur. ‘k Ben regelrecht doorgereden naar Toeloekpoedjoeng (zeg het eens vlug vijf maal). De weg van Batavia naar Bekassi is nog slecht, veel stof happen. Ik kreeg mijn lading vlot. Schrik niet, een klein kistje geweerpatronen, losse flodders, voor de oefening van woensdag tot vrijdag. En daar moest een drietonner 150 km voor rijden met twee chauffeurs, drie man bewaking en lijfwachtmeester Bruinsma. Tja hoe krijg je ze anders, per vliegtuig zou ook kunnen.

Toen de vracht geladen was en ik een groot papier ontvangen had, zijn we doorgereden naar Kebalen. De ontvangst was prima, we hebben genoeglijk zitten kletsen en het hele stel heeft er gegeten. De jongens genoten van al het vreemde dat ze zagen en waren blij dat ze te Depok lagen, waar het werkelijk ook veel beter is, behalve de kost dan.

Daarna zijn we weer afgezwaaid en reden naar Bekassi waar een van de jongens een vriend had, van daar naar Oedjongmentang, toen naar Poeloengadoeng. Ik heb ze steeds een kwartier tijd gegeven om hun vrienden op te snorren, waar ze best mee ingenomen waren.

Onderweg nog duimers, lifters opgepikt. In Batavia even naar de passar Baroe (Nieuwe markt), de voornaamste winkelstraat in B. En toen op huis aan, wat een gezegde, was het maar waar. We waren mooi op tijd weer binnen en konden het stof, we waren roodbruin, nog voor het eten afspoelen in de kali. Ik probeer de goede zwemslag te leren maar het wil nog niet zo best, ik verdwijn steeds onder water. Er komen elke dag meer zwemliefhebbers bij en iedereen raakt zijn zere tenen of andere jeukkwaaltjes kwijt. Wat de dokter niet beter kan maken speelt de natuur klaar.

Toen kwamen ze met de aangename mededeling dat Saja op wacht moest. ’k Hie myn nocht (ik had er genoeg van) maar heb er nu ook al lang weer vrede mee. De rest gaat morgenavond op oefening en die kunnen ze moeilijk 24 uur op wacht zetten. Dit krachtstation staat onder beheer van de Wit Groenen (Pasoendan) en de heren zijn bang voor represailles van de Rood Witten (Repoeblik) en hebben ons om hulp gevraagd, die we natuurlijk niet kunnen weigeren.

 

Bezittingen beschermen of dit volk verlossen van honger en terreur, en moeten we straks vechten, dan doe ik het daarvoor 

Het ultimatum hangt nog. Wanneer de Repoeblik nergens van wil weten, hangt het van onze regering af wat er gebeurt. Dan is het inderdaad het beste dat ze opdonderen, niet om hun bezittingen maar om duizenden levens te redden. Die bezittingen, daar heb je gelijk in pop, je hebt het kernachtig gezegd, ze donderen mij ook niets en ik kan je volkomen begrijpen dat je dan hels wordt.

Wij hebben hier geen bezittingen en rechten, maar alleen verantwoording voor god dat dit volk verlost wordt van honger en terreur. Zo moeten wij het zien schat, en moeten we straks vechten, dan doe ik het daarvoor en zal god ons helpen en genadig zijn. Toch bidden we dat hij nog regeren wil en een vreedzame oplossing wil geven tot rust, recht en veiligheid voor iedereen.

 

Op oefening en een blikfabriek, soldaat verdronken

De batterij is op oefening, we zijn nu met z’n twaalven hier. Ik had het hele stel, de jongens, de osjes en de baboes aan het schoonmaken. De baboes zwierven maar wat rond, ze hadden niets te wassen. Gelukkig sprak een van de jongens een beetje Maleis en die maakte ze duidelijk dat ze alle ramen en zonneblinden moesten schoonmaken, het was een vermakelijk  gekakel wat daarop loskwam. Ze dachten eraf te komen omdat ze geen doeken hadden maar ik had nog van mijn mislukte broek. Een paar baboes stuurde ik weg om bloemen te zoeken. De osjes sleepten met water. Ze hebben gewerkt hoor en het is opgeknapt.

Ik had op mijn kamer een blikfabriek. Ik had een stel blikken georganiseerd en die heb ik vermaakt tot waterblikken. Ben bij de timmerman geweest om handvaten te laten maken en spijkers, wat me een pakje Javaanse Players kostte, maar die stinkstokken ben ik ook niet gek op. Heb de hele ochtend zitten hameren, zodat horen en zien je vergingen. Intussen  steeds het zaaltje controleren. Alle zakken laten opzoeken en uitwassen om als deurmatten te dienen.

Lekker gegeten, aardappelbollen, groente en soep. Ik had een paar blikjes melk gekregen precies genoeg voor 12 man om een lekker kopje koffie te zetten, met suiker gemaakt. Ze vonden het machtig.

 

Wachtmeester van de week 

Na het eten kwam de batterij terug, bezweet en bestoven maar in een prima stemming. Tijdens de oefening is er een tragisch ongeval gebeurd. Een soldaat, niet van I-6 RVA, is tijdens het zwemmen in een meertje verdronken en nog niet teruggevonden. Wie het was weet ik nog niet. Dat is vreselijk Nan, zo ver van huis en dan zo je jonge leven eindigen.

Na het eten ben ik direct naar staf gefietst, ja pop, ik had een fiets ter beschikking, het ging prachtig maar ik moest eerst weer even wennen. Ik haalde het weekrantsoen voor de batterij op. Eerst wilden ze er geen gedonder mee hebben, het was in de rust, maar ik kreeg ze los en heb het meteen uitgereikt. De jongens in hun sas want het waren deze keer goede sigaretten. Ik ben nu wachtmeester van de week geworden. We hebben met z’n twaalven een paar gezellige dagen gehad en we waren het er allemaal over eens dat de batterij nog wel een tijdje weg mocht blijven. Verder vanmiddag druk geweest met zorgen voor eten, dat er wat in de cantine kwam, ijs en limonade, water voor koffie en thee.

Ben tevreden schat wat me niet vaak overkomt. Het heeft me goed gedaan weer eens te werken. Heerlijk even met je gebabbeld te hebben, het is niet veel bijzonders maar je weet weer wat van me en kan merken dat het reusachtig met me gaat.

 

We staan op een kritiek keerpunt; ik heb god niet nodig en kan het vaak alleen wel af

Ik had me voor a.s. zondag opgegeven voor een uitstapje naar Buitenzorg, naar een tuin en verschillende ondernemingen, thee en rubber. Dat gaat natuurlijk niet door want er is dan heilig avondmaal. Ik wil wel graag naar het avondmaal maar als ik mijn geloofsleven naga, durf ik niet. Ik heb god niet nodig en kan het vaak alleen wel af snoes. Nu meer dan ooit moeten we god zoeken, dat hij ons kracht geeft en ons helpt bij de moeilijke tijd die we doormaken.

We hadden een bespreking bij de opper. We maken ons klaar en houden ons gereed voor de komende gebeurtenissen. Alles is nog rustig Jank, maar we weten niet wat er kan gebeuren. We staan op een kritiek keerpunt. Hoe zal het worden? We weten het niet en kunnen alleen maar bidden dat ús heit Indië genadig wil zijn en met zijn geest de overheden wijsheid wil geven voor een spoedige, vreedzame oplossing. Dit mag je niet ongerust maken schat, ik ben in gods hand.

 

Een typisch geval, collecte voor de baboe

Gistermiddag een typisch geval met een van de baboes. Ze stond te waterputten. En toen ze zich voorover boog viel haar hele weekloon uit haar zakje in de tien meter diepe put. Groot misbaar en goede raad duur. Eerst geprobeerd het weer op te putten maar dat ging niet. Toen heb ik de kleinste djongos in de kraag gepikt en aan het touw in de put laten zakken. Het huilen stond hem nader dan het lachen en de baboes stonden op een afstandje benauwd toe te kijken en hadden het over matti, dood. Maar het ging best.

Ik had een dikke, korte bamboestok dwars aan het touw gebonden en daar zat het aapje op. Hij gaf geen kik en keek doodsbenauwd. Hij vond de pas, die iedere baboe en djongos heeft voor controle, maar het geld was verdwenen en gezonken. Baboe huilen, Ze had nog een paar halve stuivers en die gooide ze er ook in. Waarom weet ik niet, misschien een of andere geloofszaak. Afijn, het geld was weg maar ik heb collecte gehouden en had in een paar minuten weer f 4,-  bij elkaar. Ik heb er van mijn armoe ook nog 50 ct bijgedaan zodat boetje meer geld had dan ik. Ze was de wereld te rijk.

 

Wilhelmus en koude rillingen

Gisteravond een fijne, gezellige avond gehad in de kerk, er was een uitvoering voor militairen en Depokburgers van een christelijke zangvereniging. Het kerkje was vol, ongeveer 200 zitplaatsen. We hebben genoten pop van solozang, duo, trio, kwartet, samenzang en declamatie. Iets echt Hollands met Duitse, Franse en Italiaanse liederen. Ook werd psalm 103 gezongen, onberijmd, zoals het in de bijbel staat. Het was prachtig.

Tot slot een declamatie over Nieuw Nederland met op de achtergrond de bromstem van het koor dat het Wilhelmus zong, ik kreeg er koude rillingen van. Direct daarop Mijn schild en de betrouwe, waarbij de hele kerk opstond. We hebben echt geapplaudisseerd, onze handen deden pijn en het koor kon merken dat hun avond schitterend geslaagd en gewaardeerd was. Het was een fijne avond die herinneren deed aan vroegere zangavonden thuis met kerst en andere gelegenheden.

 

Volleybal en kapotte sokken

Vanmorgen na het opstaan naar het sportveld gelopen, heb met de jongens een volleybalveldje gemaakt. Stronken en lange doornige kruipplanten opruimen, lijnen maken. Het oude net bleek helemaal kapot, nu maak ik een nieuwe van camouflagenetten, ’t is al bijna klaar en het komt best in orde.

We hebben kapotte en versleten kleren ingeleverd, dat werd hoogste tijd. Ik had eigenlijk geen kapotte stukken maar heb twee paar heel dunne sokken kapotgetrokken en ingeleverd. De jongens kwamen met stapels, sommige hielden bijna niets meer over. Eentje leverde al z’n bovenbroeken in en die loopt nu in zijn onderbroek tot er nieuwe zijn. De jasjes houden het het langst vol omdat die toch niet tijdens het werk gedragen worden. Maar sokken, broeken, onderbroeken, hemden en handdoeken, hele stapels. Hemden gebruik ik nooit. Onderbroeken kom ik tekort omdat er een paar in Kebalen zijn gebleven. Ik ben een zuinige voor het leger maar dat komt vooral omdat ik er zolang uit geweest ben in het hospitaal.

Vandaag onze kamer een beetje bijgewit. Nu moet ik nog wat gips of cement te pakken zien te krijgen om de gaten op te vullen. Dacht eerst het met onze aardappelpuree te doen, die noemen we ook cement. Als het straks allemaal in orde is moeten we er weer uit en stapt een ander er in. Afijn, dan boft die.

 

Vogels en dieren, insecten, kruipend gedierte, Tokeh en de DDT-spuit

Ik probeer nu iets over de vogels en dieren te schrijven. Net zoals bij ons thuis zie je hier mussen, dat beestje is heel vroeger geïmporteerd door schepen en heeft zich hier over de hele archipel verspreid, net zo brutaal als thuis. Dan zijn er de wilde bos hout-duiven, die als de wapenbroeders niet liegen, lekker moeten smaken. Verder de rijstvogel, een verkleinde uitvoering van de ooievaar, ongeveer 30 cm hoog en nog ander soorten kleine vogels die ik wel hoor maar niet zie.

Op midden Java heb je de prachtige gekleurde vogels, maar die heb ik ook alleen nog maar op plaatjes gezien. Van de slangen weet je al schat, voor de grotere soorten moet je ook verder het binnenland in. Misschien vang ik er nog wel een voor je. Insecten en kruipend gedierte heb je hier, logisch. Tokehs, grote en nuttige insectenetende hagedissen. Mieren kruipen altijd op de tafel, dus die heb je overal, grote en kleine, rode, witte, zwarte, bruine enz.

Voor de vliegen nemen we later een DDT-spuit schat, dat gaat prachtig.

Paarden zijn hier klein maar taai. Ze worden voor personen en vrachtvervoer gebruikt met kleine en grotere tweewielige wagens. Soms zien de beestjes er vreselijk uit. Voor de landbouw worden karbouwen of ossen gebruikt, daarvoor zijn de paardjes te licht. Bij Bandoeng wonen veehouders met melkvee. Ook worden daar Europese groenten verbouwd zoals aardappelen, kool, spinazie. De schapen zien er hier sûtrig (sjofel) uit en zijn er niet veel. Veel meer geiten met flaporen. Dat is dan zeker de Indische koe. Verder zwarte varkens, magere kippen en eenden. Je merkt wel schat dat ik er weinig van weet, ik schei er maar mee uit.

Geen toestandnieuws schat echt waar hoor. Toch werken we om alles klaar te krijgen, de chauffeurs en monteurs hebben het druk met de wagens. Morgen met een stel jongens op excursie naar een rubberplantage. Dat kan een mooie dag worden schat, ik neem mijn fototoestel mee.

 

Doodtappen en walsen in de rubberplantage

Mijn dierbare lievelingen!!! Zo schat daar ben ik weer. Vanmorgen zijn we met twee auto’s en 50 man op reis gegaan naar een rubberplantage. Het was een fijne rit, vooral verderop naar Buitenzorg is de natuur nog veel mooier. Je komt dan dichter bij de bergen. Na aankomst van plus minus 1.5 uur rijden namen we eerst een kijkje in de fabriek waar inlands personeel druk aan het werk was om de gestolde rubber te walsen.

Ik probeer je uit te leggen hoe rubber gewonnen en verwerkt wordt. Rubber is een natuurproduct en is het sap van de rubberboom. Door de bast van de boom in te kerven, schuins naar beneden, ontstaat een kleine wonde waar het sap door wegloopt en opgevangen wordt. Het sap lijkt net melk en ruikt lekker.

Om de drie dagen wordt een nieuwe kerf gemaakt en de bakjes geledigd door de 170 tappers die op de plantage werken. Zij tappen per man per dag 300 bomen en kunnen per dag per man 40 à 50 liter sap verzamelen. Het gaat heel langzaam, druppel voor druppel. Te snel mag ook niet omdat de boom dan het sap te snel verliest en dood gaat. Ik heb er foto’s van genomen pop, dan kun je het zelf zien.

De plantage beslaat 700 Ha, een grote uitgestrektheid op heuvel en dalen met kronkelende, diep uitgesneden kali’s en schitterende hoekjes. We hebben er uren in rondgesjouwd met een van de chefs die tekst en uitleg gaf. ’t Was werkelijk interessant schat. Vanaf het hoogste punt hadden we een pracht gezicht op de bergen, ook weer een foto. Onze gids vertelde over het leven en werken van de inlanders, hoe de Jappen grote vernielingen aangericht hebben, door het verkeerd kerven en aftappen van de bomen, zogenaamd doodtappen.

Bij terugkeer in de fabriek waren ze al druk bezig om de pas getapte melk te bewerken. Je kunt je het het beste voorstellen door aan een zuivelfabriek/kaasmaker te denken. Van iedere tapper wordt een monster genomen, want ze proberen altijd weer de boel te belazeren door er water bij te doen.

De emmers worden in een bak leeggestort en vandaar loopt het in verschillende langwerpige vergaarbakken. Dan komt er water en mierenzuur bij en dan wordt het geroerd en na afloop gesneden, waarna het twaalf uur blijft staan. Dan is de rubber gestold en wordt als dikke, slappe, witte koeken uit de bakken gehaald en geplet onder de verschillende walsen.

Na deze eenvoudige bewerking heb je de eerste ruwe rubbervellen, spierwit. De vellen worden gedroogd en daarna gaan ze in de rookkamer, waar ze zes dagen lang gerookt worden door houtvuur en hun doorschijnende bruine kleur krijgen. Dan zijn ze klaar voor verzending naar het buitenland. Een andere soort die gemaakt wordt is de bekende crepe rubber, dezelfde die onder jouw schoenen zit. Die wordt niet gerookt maar gedroogd, wat veel langer duurt.

 

Van verschillende werkzaamheden heb ik foto’s geknipt, ik hoop dat ze gelukt zijn Jank

Om één uur kwam de wagen met eten, soep met rijst en koffie. Het heeft heerlijk gesmaakt na het vele tippelen. Toen nog even luieren en mijn laatste foto, een groepsopname van het hele stel dat mee was, ik moest er zelf ook op staan. Op de plantage lag ook een afdeling van het Rode Kruis, Frysk team, die daar in de omgeving de bevolking verzorgt. We hebben allemaal genoten en we hebben veel gezien en geleerd. Rubber en nog eens rubber. We doken meteen de kali in toen we terug waren.

Schietoefening, droog brood en inpakken voor de opmars

We hadden we schietoefeningen met geweer en bren, ik heb het er goed afgebracht ondanks mijn slechte conditie. Ik had de hele ochtend erg last van buikpijn en was zo slap als een vaatdoek van het vele bezoek aan de wc. Ik ben eerder weggegaan omdat het te bar werd. Onze Dr. was al naar de demarcatielijn en ik was naar de Dr. van de Hulp Verbandplaats, die hier ook in Depok ligt.

Nu moet ik drie dagen lang op droog geroosterd brood leven met slappe thee. Dat is geen uitgebreid menu schat en ik hoop dat ik gauw weer wat anders te bikken krijg. Van V. heb ik suiker gekregen, gelukkig, anders is het helemaal niet door te krijgen.

Gistermorgen moesten we alles inpakken en ons klaar houden voor de opmars. Onze dagelijkse spullen moeten in de kit-bag (plunjezak), kleren, toiletartikelen, uitrustingsstukken, eetgerei, schrijfmap etc. De andere spullen werden in de grote rugzak gepakt of in koffers en kisten en moest mee op een drietonner.

Ik had mijn spullen gauw klaar, dankzij mijn kistje, m’n kleren allemaal schoon en in de plunjezak. K. had zijn foto’s al van de wand gehaald, die stond al op de sprong. Ik heb het een beetje kalmer genomen en mijn schatten rustig laten hangen.

Ik heb geroosterd brood met een vers gebakken stukje vlees gegeten. Ik weet niet of ik het mag eten maar ik kan er niet afblijven. Gelukkig, de jongens op pad om Soekarno te halen en ik in bed?

 

Avondmaal en de Repoeblik neemt de nota voor 100% aan, actie afgeblazen en de meisjes weer op de muren geprikt

Daar ben ik eindelijk weer vrouwke. Pas terug van de kerk, wij hebben het Heilig Avondmaal gevierd schat en god heeft ons weer grote dingen gedaan. Zopas werd bekend dat de Repoeblik de nota aangenomen heeft voor de volle 100% en dat de actie waar wij voor klaarstonden niet doorgaat. Laat ons samen danken voor deze nieuwe uitkomst en bidden om een spoedige oplossing voor het Indische en Nederlandse volk.

Je zult het niet kunnen begrijpen schat, maar voor ons was het bericht eerst een teleurstelling. Wij hadden graag opgerukt om een einde te maken aan het regiem van de Repoeblik. Want wij denken dat we over een tijdje weer voor hetzelfde geval zitten. Hoe moet het nu met de Soendanezen, Ambonezen, enz, die zich nooit onder de Repoeblik zullen scharen en nimmer met hen samen zullen werken.

Het was goed om aan te zitten aan de tafel des heren. De kerk was versierd met fijn bamboeriet en bloemen. De lange, witgedekte tafels met het avondmaalstel en brood waren feestelijk en het is toch een feestmaaltijd? En vele burgers en militairen zaten aan en wij voelden ons allen één in Christus.

Eerst durfde ik niet aangaan, maar ik had toch behoefte pop en weet dat ik niet bij de wereld thuis hoor maar bij zijn gemeente. Toch is alles zo zwak. Toen hield Ds. nog een korte preek en heeft hij ook voor jou en onze kinderen gebeden, voor dit land en voor ons land, dat er toch een vreedzame oplossing mocht komen in deze laatste dagen van kritieke toestand.

En toen we uit de kerk kwamen was het zo, god heeft de gebeden verhoord.

Wij hadden gewoon dagelijkse dienst, de chauffeurs waren druk met de wagens bezig, alles moest nog eens nagekeken worden. Nu is het om 12 uur afgelopen en hebben we zondagse dienst en mag vanavond 50% met recreatie. We kunnen onze spullen weer uitpakken, dat is gauw gebeurd. Ik hoef alleen de kit-bag maar leeg te schudden. Ondanks de spanning van de laatste dagen, kon je er bijna niets van merken, alleen dat er wat harder gewerkt werd, alles ging als altijd.

Ik weet ook hoe jij in spanning geleefd hebt over de afloop van de besprekingen. Mijn vrouwke zat in angst voor haar man en alle andere jongens. Ook jouw gebed is verhoord liefste.

Gisteravond de foto’s opgehaald. Ik had drie films laten ontwikkelen en afdrukken, dat grapje kostte me f 15,- De negatieven heb ik al ingepakt en de foto’s circuleren over de kamers, het wordt weer een hele lijst Jank. Ze zijn deze keer niet zo mooi, er zat een slechte film tussen.

Ik heb nu nog 7 films. Ik had het toestel al klaar gemaakt voor de actie, daar wou ik natuurlijk plaatjes van hebben.

Vandaag zouden we sportwedstrijden houden maar dat is door Soekarno’s gedonder in de hobbel gekomen, We hebben het nu uitgesteld. De jongens hebben hun spullen weer uitgepakt en hun meisjes aan de muur geplakt. Ze hebben er nu vrede mee, je had ze eerst moeten horen. Het schijnt dat Amerika erachter zit. We wachten maar weer af hoe het verder gaat. Als de Repoeblik goedschiks verder wil zullen we binnenkort wel verder Indië inhobbelen en hier en daar een kijkje nemen. Ik neem voorlopig maar geen foto’s meer en bewaar de films voor later.