Ik noem het de burgerlijke stand, velen hebben al een kruisje, wij zijn bijna oerang tani mee
-Patrouilles, gevangenen, doden, routine, kamp opknappen, dagelijkse zaken, het immense contrast tussen strijd en leven. Steeds denk ik dat er een evenwicht ontstaat, hoe barbaars ook. Dat ik blijf lezen, alles lees maar minder veel weer hoef te geven, herhaling op herhaling is niet nodig. Sprongen naar een nieuwe fase. Maar dan stuit ik steeds weer op het verglijden, weer een nuance verschil in hoe het leven beleefd wordt.
Het lukt me niet om grote delen over te slaan. Als ik stukken oversla lijkt het alsof het leven schoksgewijs voortgaat. Dat is niet zo. De foto van de gevangenen van de D-batterij had ik eerder geplaatst en komt in twee fotoalbums voor, het rode en het album met de aquarel. In dit laatste album staat er een bijschrift bij de foto. Nu, met de tussenliggende tijd, komt die tekst in een heel ander perspectief. Van mild schertsend naar rauw dodelijk.
Jarig
Oei, heerlijke mollen. Mijn heerlijke schatten, jarig jetje ging trakteren… Lievelingen een innige koes. Vanmorgen toen ik wakker werd lag er een stapel post, wat heb je kostelijk voor mijn verjaardag gezorgd door je heerlijke brieven en deze keer nog het meest door de prachtige foto van onze kleine schatten. Een heerlijke verrassing. Wat zien ze er lief uit, wat zijn ze weer veranderd, heldere kopjes en lieve snoetjes. Ik heb ze even gekoest. Ik weet dat jij ze voor mij echt koest en zo is het goed.
Ik zou nog veel meer willen schrijven maar ik weet niet wat. ‘k Heb mijn kleine schatten vlak voor me staan en verzadig mij eraan door naar ze te kijken. Dit zijn onze kinderen. Oei lekkere mollen van heit. Hoe heb je dat zolang voor je kunnen houden, je hebt mij een heerlijke dag gegeven schat. Dank voor jouw heerlijke gelukwensen, zo zijn wij dicht bij elkaar, ik voel dat je op dit moment aan mij denkt.
We hebben nog een borreltje gedronken op mijn verjaardag, K. had nog wat. Toen had je de poppen aan het dansen. We hebben nog gezellig met z’n drieën zitten kletsen tot 4.00 uur. Vanmorgen om 8.30 eruit en met de motorlorrie naar Soekamandi. Ik was wat suf en afwezig bij de dienst. De dominee had het over gods kracht. De wereld zoekt zelf kracht in de vorm van bewapening en kapitaal enz. maar onze kracht is in zwakheid. Als god ons klein maakt zijn we juist krachtig. Dat is alles wat ik er over kan vertellen.
Grote schoonmaak, nieuwe kok, nieuwe keuken en ik heb toch rijst leren eten
Er is weer een verhuizing, de laatste groep jongens die hier van het begin af zit ruilt met een ploeg uit Soekamandi. De ltn. gaat ook weg en er komt een ander voor terug. We hebben grote schoonmaak gehouden, het was hier een beestenboel. We hebben de kamer opnieuw ingedeeld, de nieuwe luit, K. en ik en een bureau. Nu nog planken boven de bedden maken.
We hebben een nieuwe kok, en we zijn zeker van een goede pot. De vorige was wel goed maar kon de boel niet goed verdelen. Dan zaten we weer zonder boter dan weer zonder suiker enz. De nieuwe kok is handig met spullen die we uitgereikt krijgen. Blik-vis, blik-vlees, marmelade en broodbeleg ruilt hij op de passar tegen verse groenten, fruit en eieren en ingrediënten voor de rijsttafel. Laatst had hij twee ganzen en twee kippen.
De keuken hier was een smeerlapperij. Een arts van de Infanterie keurde het zaakje waar gekookt werd uit hygiënisch oogpunt af. Als je ziet hoe de kok zich hier moet behelpen, een paar grote kookpotten op stenen, een waterton op dikke stenen om water te koken en nog een kleine braadpan. Een machtig verschil met de moderne stoomketels op de kazernes. Ik sta dan ook versteld dat onze kok zo’n uitgebreide maaltijd op tafel kan zetten.
Heb toch rijst leren eten hè? Daar kun je hier niet zonder en had ik dat van begin af aan gedaan dan had ik misschien niet zo gekwakkeld. Dat hete spul, sambal, lust ik niet maar dat mag niet deren. Rijsttafel op z’n zondags. Een uitgebreid menu met zes verschillende gerechten die de verzamelnaam sambal hebben (heet, heet) Wat het minst in de keel brandt eet ik. Een heerlijk kippensoepje, pisangs, vruchten en kleine djeroeks en koffie. Onze nieuwe kok heeft eer van zijn werk hoor, een hoeraatje voor onze kok.
We hebben een nieuwe keuken gebouwd. Had hier vlakbij een afdakje op palen gezien, overgebleven na een brand. Is reuze geschikt. We konden er met de lorrie vlakbij komen, dus het vervoer was makkelijk.
De kok is er trots op. Ik heb f 15,-, een paar sigaretten en een volle buik rijst uitbetaald aan de inlanders die mee hebben geholpen. Ze waren blij met de roepias, goed voor 1,5 kg rijst.
Het afscheid was hard, ik je zie je nog zo met ús jonkje voor het raam
Nu je brieven weer. Het afscheid was hard, ik zie je nog met ús jonkje voor het raam in het kamertje staan. Zo moeilijk het afscheid was, zo heerlijk zal straks het weerzien zijn. Je hebt weer gevochten tegen jezelf, het was weer een zware strijd maar je hebt weer gewonnen. De harde wind en het even alleen zijn, dat hielp je.
M’n meiske kan het weer nergens vinden, ook niet bij mij. Het was koud en stormachtig buiten en de kachel was bijna uit en binnen in jou was het ook koud en stormachtig. Hoe moet ik je daar weer uit halen?
Ik kan je anders niets geven dan mijn liefde en voor je bidden. Zeg me hoe ik je moet helpen. Ik weet wel dat mijn brieven er vaak niet naar zijn om je te helpen terwijl dat is wat ik het liefste doe. Mijn brieven bleven ook nog een tijd uit. Jammer dat je de vermiste brieven nog niet hebt ontvangen. Ze zijn hier ook niet teruggekomen.
Je brieven zijn nu weer vol nieuwe moed en geluk. Zus ook al weer uit de wieg gegroeid. Als je er ruimte voor hebt lijkt me toch het beste dat je er een ledikantje bij koopt. Maar als je denkt dat het voor Pim niet uitmaakt dat hij bij mem blijft slapen hou je het gewoon zo vrouwke. Nee jij bent niet te jong om moeder te zijn, jij bent een echte moeder Nan daarom maak je je vaak zo ongerust.
Handig dat je van de wiegbekleding weer hemdjes maakt voor Zus. Je had weer een drukke dag en een tevreden gevoel. Zul je later echt eens een tijdje rust kunnen vinden schat zonder het gevoel te hebben je tijd te verknoeien? Ik bedoel eens lezen of praten of helemaal niets doen en toch genieten? Zelf kan ik dat ook niet en moet iets om handen hebben. Tot rust komen is veel moeilijker schat dan werken. Heerlijk dat jij gelukkig bent, dan ben ik het zeker. Ik hoor het in iedere regel.
Weer een van onze jongens die niet terugkomt
Er is een wagen van de staf beschoten, de eerste kogels waren meteen raak, dwars door de cabine. Ze waren naar de bioscoop geweest in Kalidjati en zijn op de terugweg vanuit een hinderlaag beschoten. Een van ons is overleden. Ik kende hem niet omdat ik eerst bij I-6 RVA zat. Weer een van onze jongens die niet terugkomt. Het brengt je tot nadenken maar al gauw gaat het leven weer z’n normale gang. We vragen ons af hoe lang en hoeveel nog?
Waarom hij en ik niet?
De ergste kerel is al begraven, een smakelijk varkentje schieten
De patrouille kwam net terug. Onderweg renden een paar kerels hard weg. Eén werd aangeschoten, het bleek de ergste boef te zijn die eerder ontsnapte, hij is nu al begraven. Verder wordt er, als het rustig blijft, vandaag niet getippeld. Er is een voetbalwedstrijd in Soekamandi, vier van onze jongens doen mee en er zijn vier meegegaan om varkens te schieten. Ik hoop dat ze met zo’n beestje terugkomen, dat wordt weer smullen.
Wat ik van de toestand denk? We maken ons niet erg ongerust, de Repoeblik moet kleur bekennen
Wat ik van de toestand denk? Er is een federale staat of raad geïnstalleerd. We krijgen de heren op de hand. De Repoeblik komt steeds meer in het nauw en zal straks kleur moeten bekennen. Het is mogelijk dat er dan nieuwe acties komen. Want ik geloof niet dat Soekarno zal toegeven. Doet hij het wel dan heeft hij afgedaan want samenwerken gaat nu eenmaal niet na alles wat er is gebeurd.
Wij zullen vrij zeker niet aan de actie deelnemen maar hier op dit kamp blijven. Ik hoop dat er toch nog een vreedzame oplossing gevonden wordt.
Wat er precies gebeurt weet ik ook niet schat maar wel is er bij verschillende onderdelen bedrijvigheid. De overste heeft doorgegeven dat we ons gemak een beetje houden en geen patrouilles lopen als het niet nodig is. Misschien dat er door verplaatsing van TNI troepen verandering in de situatie komt, dan kunnen we het druk krijgen. Ik geloof dat ze ons het hier nog lastig kunnen maken.
Tjikampeh heeft nog wel kans op actie omdat het een knooppunt van spoorbanen is. Als er straks wat loos is moeten die blijven functioneren.
We maken ons niet erg ongerust en houden ons gemak voor zover mogelijk. Ik hoop met jou dat ik dit jaar nog bij je thuiskom. Er is weer een nieuw staakt het vuren getekend, de zoveelste. Toch staan we er nu beter voor omdat het buitenland beter op de hoogte is van de werkelijke situatie hier.
De Repoeblik zal nu werkelijk kleur moeten bekennen. Ik geloof wel dat er binnenkort veranderingen ten goede komen. In de praktijk komt er hier nog niet veel van het staakt het vuren terecht zolang de bendes zich niet rustig houden.
Het kleine wurmpje lag naakt op oude lorren, wat een land wat een leven
Mijn heerlijke schatten! Daar ben ik weer, dikke túten van je man en heit. Nanni als je dit iedere dag leest lijkt het soms in sleur neergeschreven maar jij weet wel beter.
Ik was in een huis van een kerel die een paar weken geleden is doodgeschoten. Zijn vrouw heeft pas een kindje gekregen, het was vijf dagen oud, het kleine wurmpje lag naakt zo maar op een paar oude lorren. De moeder zat buiten te eten, haar gore sarong nog vol bloed. Ze was vriendelijk en lachte, een masker? Wat een land, wat een leven. Als je daar even bij stil staat huiver je en krijg je diep medelijden.
De oosterling lacht, buigt en zegt Tabé Toean maar schuilt achter dat vriendelijke geen groot leed? Ik weet het niet Nan, ze laten niets merken en blijven innerlijk gesloten. Wat een ellende, niet lang bij stilstaan.
De Javaan lijkt heel vaak dommer dan hij is. Er zitten pientere knapen tussen. Ze hebben daar veelal niet veel profijt van, ze zijn passief in plaats van actief en leiden hun gemakkelijk leventje. Het leven is hier hard schat, jij zou er nooit aan wennen en de haren uit je hoofd trekken dat er niet meer voor de zieke stumpers gedaan wordt.
Toen ik de kleine zo zag liggen met de kleine heldere gitzwarte oogjes dacht ik aan onze kleine lievelingen en hun heerlijke verzorging. De slecht verzorgde vrouw in vergelijking met jou. Onbegrijpelijk dat een mens zo kan leven. Een vrouw bevalt hier en loopt naar de kali om het kind te wassen. Geve god dat dit lijden van honger, ziekte, armoe en leed veranderen mag.
Dus zoiets als wegenbouw
Met vier man en Adam op stap om de wegen te controleren, een mooi tippeltje van 7 km in de mooie natuur. Naar de plaats waar de overste met behulp van de bevolking met moeite zijn wagens doorgezeuld kreeg. Heb een orang in de kraag gepikt en Adam heeft hem uitgelegd wat er aan de weg gebeuren moet.
Vooral onder overhangende bamboebosjes ligt een dikke blubberlaag. Modder wegscheppen, stenen ervoor in de plaats, bamboe en bomen wegkappen zodat er minder water valt en meer zon komt, greppels langs de weg uitdiepen zodat het water weg kan. Dus zoiets als wegenbouw.
Die knaap heb ik meegenomen naar de Lura maar die was niet thuis. We hebben het ons gemakkelijk gemaakt in de lekkere rieten stoelen op de waranda terwijl Adam de Lura opspoorde. Al gauw kwam de djongos met thee wat goed smaakte na zo’n wandeling.
De Lura werd later duidelijk gemaakt wat er verwacht wordt en dat hij moet zorgen dat de bevolking het in orde maakt. Na een kwartier waren al 30 kerels met een patjol op pad. Toen ik later ging kijken waren de orang tani druk bezig. Ik heb ze in ploegjes over de weg verdeeld en per ploeg een mandoer (opzichter) aangesteld die de verantwoordelijkheid had.
Ik heb hun namen gevraagd en nu zullen ze wel zorgen dat de weg in orde komt. Nog een glaasje thee gehaald en banjak trimi kasi (duizendmaal dank) en weer naar huis. De Maleise taal leer ik nooit, we moeten iedere week 15 woorden leren maar het lukt me niet, ik ben het na een paar minuten vergeten.
Onderweg nog een kampong aangedaan en laten zeggen dat zij daar ook moesten zorgen dat de wegen in orde kwamen. Het werd meteen toegezegd, ik ben benieuwd. We kwamen na 18 warme km drijfnat van het zweet aan. Heerlijk van de uitgebreide rijsttafel gegeten.
Gauw schoenen aan, koppel met bajonet om en sten om de nek
Er kwam bericht dat hier 1,5 km vandaan gerampokt werd. Gauw schoenen aan, pet op, koppel met magazijn en de bajonet om en de sten om de nek en klaar voor patrouille. Vijf man mee en de mannen die kwamen waarschuwen. Geen kop meer te zien, ze konden op hun vingers natellen dat zij gewaarschuwd werden.
De drie huizen die ze overhoop hebben gehaald, het heeft niet meer dan 10 minuten gekost. De rampokkers waren met lange messen en een pistool bewapend. Die kerels schijten meteen in hun broek. Als de kampongwacht een beetje brani had en direct wat kabaal geschopt had was er niets loos geweest. Ik heb hem de huid vol gescholden en ben weer teruggegaan.
Smullen van jouw pakket
Met H. op de lorrie naar Soekamandi, de post gehaald en daar was jouw pakket bij. Heerlijk snoes. We zijn meteen begonnen aan een pakje tabak en aan de speculaas en de snoepjes. Ik dacht dat het kaasje bedorven was maar toen ik de zwarte troep eraf schraapte en er in sneed, picobello hoor. Heerlijk van gesnoept. Wat een verschil met die scherpe stink kaas uit blik van hier.
We hebben ons op de passar tussen de stinkende vis en andere koopwaar laten knippen. We zaten 15 m van elkaar en schreeuwden gezellig met elkaar. H. zag er uit als een geplukte kip en was woest.
Foto’s
Heb de foto’s weer goed ontvangen. Zopas alle foto’s opgeplakt, genummerd en een lijst gemaakt. De jongens zijn al druk bezig met opgeven welke ze bij willen bestellen. Ik verwacht 500 à 600 foto’s bij te bestellen van hier. Hou de prijs van 30 ct maar aan. Met Soekamandi erbij kom ik straks op een bestelling van bijna duizend foto’s, kan dat schat?
Afgeroste gevangene, opgelapte voetbal, kampwerk
Patrouille kwam terug met vier gevangenen waarvan er eentje weer banjak op z’n sodemieter heeft gehad.
Heb de voetbal opgeknapt, de binnenbal geplakt en de kampschoenlapper heeft de buitenkant opgelapt. Kunnen de jongens na het eten weer een balletje trappen. Of volleyballen wanneer ik een camouflagenet te pakken krijg. De djongos heeft het terrein wat opgeruimd. Zo langzamerhand wordt het van een smeerboel een net kamp. De afwatering nog in orde maken, de wc-putten leegscheppen zodat de hygiënedienst ook tevreden is. Heb de weg nog niet gecontroleerd maar hoor dat het best in orde is.
Een rotbuurt, rampokken om oude ruzies en vetes, aangeschoten kind
We waren met vijf man op patrouille. Eerst met de trein naar het oosten en toen het veld in. Overal even onze neus laten zien. Bij de eerste kampong hadden ze ons alweer gezien, we zagen kerels in de verte wegrennen. De afstand was te groot om ze te kunnen treffen. In de kampong geen kerel te zien, alleen vrouwen en kinderen. Een teken dat het een rot buurt is.
Wij hebben er zelf weinig last van. Meestal is het rampokken over en weer, oude ruzies en vetes. Verder door de sawa’s. Een van de soldaten zag een schim wegschieten en schoot een paar keer. Het bleek een kleine jongen te zijn.
Gelukkig had hij alleen een klein schampschot op zijn schouder. Ik heb het verbonden met een snelverband. Ik was blij dat het zo afliep. Ik wilde hem meenemen naar het kamp om hem een paar dagen in behandeling te houden maar hij bleef liever thuis. Een oude kerel kwam met djeroeks aansjouwen. Toen hebben we maar even rust genomen om onze dorst met die vruchten te lessen.
Drie kerels rennen, erop geroffeld
Daarna een grote kampong waar wel kerels waren. Daar dronken we klappermelk en aten we de pisangs waar de bevolking mee aankwam. Heb het met Repoeblik-geld betaald. Toen we de laatste kampong uitkwamen renden er weer drie kerels weg. Ze zaten onder een afdakje op wacht om door te geven waar wij gebleven waren.
De mannen hebben er flink op geroffeld met de bren en geweren. Met de sten kun je alleen op korte afstand schieten tot zo’n 100 m. We zagen ze vallen, kruipen en weer opstaan, zigzaggend weglopen en weer vallen. Twee kwamen niet meer tevoorschijn, de derde verdween in een bamboebosje. Volgens de mannen hadden we er twee geraakt maar ik betwijfel het.
De laatste trein, wat een leven
Als we meer tijd gehad hadden waren we nog gaan kijken maar dan zouden we de laatste trein missen. Ze hebben ons weer gezien en gehoord en weten dat we niet op ons gat blijven zitten. Op het stationnetje thee gedronken en mooi op tijd met de halfzes trein weer naar huis. De andere patrouille had weer een paar boosdoeners te pakken en een kerel doodgeschoten. Wat een leven, ik begin er al aan te wennen en ze lopen me er niet snel meer af.
Prikkeldraad, volleybalveld, ik heb het druk
Met een stel koelies weer bezig op het kamp. We nemen er een derde huis bij en dat moet ook binnen de kamp-omheining komen. Dus prikkeldraad doortrekken, buitenverlichting verlengen en struiken, heggen en bomen ruimen om veldzicht te hebben. Terrein opruimen en een stelling maken voor de verdediging.
We hebben ook nog een volleybalveld aangelegd. We hebben de eerste partij volleybal gespeeld. Jammer dat de bal nog lek is, weer uit elkaar halen en plakken.
De stroommotor heeft vandaag een beurt gehad en loopt weer. Ik had het druk.
Heb weer lekker met K. van het Edammer kaasje gesnoept. We delen alles. Ik ben gelukkig liefste en ik heb je zoooo lief.
Ik noem het de burgerlijke stand, velen hebben al een kruisje
De patrouille kwam vlak voor ik ging slapen binnen. Ze waren op een rampokkende bende gestoten. Jammer dat die kerels van het verrassingsmoment beter gebruik maakten dan onze patrouille, ze namen de benen. Maar toch moest één het met de dood bekopen en een ander werd gevangen genomen. Het lijstje voor ondervraging is weer groter geworden. Ik noem het de burgerlijke stand. Velen hebben al een kruisje achter hun naam staan.
Wij worden langzamerhand oerang tani mee
Een korporaal en drie soldaten zijn vanochtend met het hoofd van de politie als begeleiding van de assistent Wedena mee geweest om nieuwe kamponghoofden te benoemen. De bevolking wordt bijeen gebracht en moet zelf hun Lura en andere bestuursleden kiezen. Zij worden dan door de assistent Wedena aangesteld. De komende dagen hebben we meer van die klusjes, zo gaat het de goede kant op.
In de kampong wordt een rijsttafel aangeboden. Banjak pisangs en djoeroeks en thee. De gebraden kippetjes vliegen er best in. Het wordt smakelijk bereid en de meesten van ons zijn niet meer zo kieskeurig als een jaartje geleden. We worden zo langzamerhand vanzelf oerang tani mee.
Ik geloof niet dat ik dit jaar nog thuis kom
Van de politieke situatie krijg je helemaal een punthoofd. De Repoeblik krabbelt weer terug en heeft banjak bezwaren. Er schijnt een misverstand in het spel te zijn. Toch geloof ik wel dat ze zullen bijdraaien want anders hebben ze geen kans.
De grote rijstgebieden leveren hen geen rijst meer omdat wij die in handen hebben. De Repoeblik moet z’n leger in stand houden met de voedselvoorziening van innemen van de eigen bevolking, dat kan nooit stand houden. Weer moeten we afwachten wat er gebeurt. We kennen intussen het klappen van de zweep.
Ik geloof niet dat ik dit jaar nog thuis kom of er moeten grote dingen gebeuren. Bij god is alles mogelijk. We bidden dan ook iedere dag om een spoedige oplossing.
Wij groeien door onze lange scheiding naar elkaar toe
Ik verlang naar je brief van mijn verjaardag op de 17e januari, hoe jij het die dag gehad hebt. Ik was wel onwennig en had een groot verlangen maar was toch gelukkig. Hoe ik onze kinderen vind? Dat kan ik niet beschrijven. Evenmin ik het je duidelijk kan maken hoe ik jou vind, wat jij voor mij bent!!! Jij bent heerlijk optimistisch snoes. En optimisten brengen het altijd verder dan pessimisten.
Wij groeien door onze lange scheiding meer naar elkaar toe dan wanneer ik thuis was gebleven. Natuurlijk zijn er straks dingen van ons waar wij beiden aan moeten wennen maar dat zijn maar uiterlijkheden. De mensen weten niet wat ze zeggen en je hebt gelijk schat dat je ze niet wijzer maakt. Ik ben weer vol goede moed, daar heb jij weer voor gezorgd.
Wel aardig een beetje democratie spelen
Olderleafste wyfke, jonkje en famke. Daar ben ik eindelijk weer. Gisteravond niet geschreven, er was cabaret in Soekamandi. Eerst weer even alles vertellen, het is niet veel maar je moet alles weten. Ons gebied is nu zo goed als rustig. Het inlands bestuur wordt weer ingeschakeld. K. is een paar dagen voor de verkiezingen op pad geweest, alles verloopt ordelijk. Wel aardig zo een beetje democratie spelen. Om de twee dagen lopen we patrouille, dat is dus ook niet veel meer.
Er komt nog een post bij in ons gebied. Onze batterij wordt nu in drieën gedeeld. Soekamandi blijft centraal. De 24 man van hier wordt gehalveerd, 12 man gaat naar een nieuwe post op het meest zuidelijke punt van ons gebied. De beide buitenposten krijgen er ieder 15 man inlandse bewaking bij. Veldpolitie.
De bedoeling is dat de veldposten met ons patrouille lopen en zo langzaam maar zeker ons werk overnemen.
Daarna komt onze batterij weer bij elkaar en houden wij vanuit Soekamandi controle patrouilles. Het is een soort proef. Als het lukt is het een reuze verbetering. De veldpolitie klopt met één van onze korporaals of soldaten als wachtcommandant de wacht. Voor de jongens een hele verlichting.
Vandaar dat het derde huis erbij moet. Aan hen straks de taak om de kleine rampokkertjes op te ruimen en de zaak rustig te houden met toean blanda als opzichter.
Wij gaan niet op onze lauweren rusten maar een rustperiode is wel verdiend. Dat is goed nieuws hè? Als het zo doorgaat is er kans op vermindering van de troepensterkte, eerder naar huis?
Het kamp is opgeknapt
Heb de fietsen onder handen genomen. Van de drie was er nog maar een bruikbaar. Nu rijden er weer twee en met een goede ventielslang is de derde ook weer klaar. Met vijf koelies van de spoorwegen de beerputten leeggeschept. Dat zijn vakmensen die ander niets doen dan de putjes van het spoorwegpersoneel leegscheppen. Met al die orangs hier vliegen mijn sigaretten weg maar ik kan het nog uitzingen hoor.
Heb alle koelies betaald, nog een hele puzzel. Jammer dat we zo weinig rijst krijgen, er blijft weinig over om uit te delen. Geloof wel dat ze tevreden waren.
Doorgeslagen gevangenen, ik ben even wezen kijken
K. is bezig met het verhoren van gevangenen, de ltn. had vannacht een stel kerels opgepakt waar een stel ‘goeie’ tussen zitten. Eentje is al doorgeslagen, letterlijk en figuurlijk. Hij weet een geweer en een pistool te liggen ergens in een kamp en daarmee heeft hij zijn doodvonnis getekend. Je kunt wel begrijpen hoe hij eerst afgerost moest worden voordat zo te bekennen. Ik ben even wezen kijken. Kan het best zien maar hou er toch niet van. Toch is het nu zover dat niet Jan Piet en iedereen erbij zit voor vermaak zoals bij de vorige ltn.
De patrouille is weer binnen, de wapens waren alweer verdwenen en de man die ze wist te liggen is ook niet meer. X
Wachten went?
’Wachten went in zekere zin.’ Ik moet toch even lachen Nan, heerlijk schrijf je dat. ‘Ik kan niet lang meer wachten hoor man, natuurlijk hou ik het vol al duurt het 10 jaar!’
Nee dat is geen goed standpunt dat je van te voren denkt dat het toch niks wordt maar ik begrijp het. Je hebt zoveel teleurstellingen gehad dat al jouw verwachtingen stuksloegen, door mij. En daarom ook liefste blijf je voor mij mijn dappere meiske die toch volhoudt en hoopt en gelooft dat de teleurstellingen veranderd worden en het straks heerlijk werkelijkheid wordt. Daar bidden wij steeds voor.
De 10e verhuizing, terug naar Soekamandi
Ik ben weer terug in Soekamandi. Gisteravond met K. een borreltje op de goeie afloop gedronken en een partij geschaakt, ik heb hem afgemaakt hoor. Hier eerst weer wennen. Vanmorgen met het treintje gereisd. De 15 man veldpolitie kwam meteen mee. Met de handen in de zakken kwamen ze aangeslenterd, gevolgd door een troep koelies met hun barang (spullen). Ze hadden er weinig puf in. Voorlopig is hun huisleventje van de baan. Wat ook wel goed is gezien wat er van hen gevraagd wordt. Hun vrouwen mogen niet mee. Ze zijn bij ons in de voeding en dus militair. Ze worden om de maand afgelost.
Het kleine locomotiefje deed z’n best en reed met een slakkengang en stond bijna op barsten. Ik heb me weer in mijn oude plekje geïnstalleerd. Camouflagenet met foto’s weer aan de wand, spullen op de muurplank, de rest in de kast en klaar. De 10e verhuizing.
Toespraak generaal Spoor
Was even in de kantine en hoorde een toespraak van generaal Spoor over de overeenkomst. De TNI houdt zich niet aan de voorschriften wat het ongewapend melden van de officieren bij onze posten betreft, er is misbruik van de witte vlag, er zijn beschietingen en aanvallen op konvooien en op de bevolking etc.
De TNI-troepen die zich binnen de overeengekomen grenzen bevinden moeten zich melden en worden met wapens en al naar Repoeblik gebied getransporteerd. Binnen een week moet de evacuatie z’n beslag hebben. Als het zo doorgaat zal ons leger maatregelen treffen en de Repoeblik dwingen tot naleving van de overeenkomst. Volgens Spoor zijn er twee mogelijkheden. Of ze kiezen eieren voor hen geld óf er vallen weer klappen. Kon aan de toon van generaal Spoor horen dat hij flauw van het gedonder was. Ook wij moeten ons stipt houden aan de bepalingen en ons correct gedragen tegenover de TNI.
Jij ziet alles zo scherp en hebt een zware strijd, ik ben een lauwe vis
Jij ziet alles zo scherp en beleeft alles zo diep Jank dat je me vaak verbaast en ik niet weet hoe ik je helpen moet. Ik zit steeds aan de oppervlakte te krabbelen en kan niet zo diep denken en leven als jij schat. Kon ik het maar. Ik heb die zware strijd niet waar jij tegen vechten moet maar drijf van de ene dag in de andere. Ik ben nog steeds de lauwe, de dode vis die met de stroom meedrijft.
Ik heb geen strijd met god zoals jij en ik ben zelden angstig. Ik heb razend verlangen maar wanhoop nooit. Begrijp je me Jank, ik weet niet hoe ik alles moet schrijven. Ik heb ook niet het rustige vertrouwen in god maar ben onrustig als ik niks te doen heb en kan het dan nergens vinden. Ik bid en lees maar het raakt mijn ziel niet. Ik zal weer door de diepte moeten zoals jij en dan vrede in Christus vinden en een strijder worden voor zijn koninkrijk.
O liefste dat vervloekte gekonkel verafschuw ik. Vaak wordt er door mensen geroddeld die zich Christen noemen. Die in plaats van meeleven en helpen, in de kerk (gemeenschap der heiligen) zitten te gluren naar een nieuwe hoed en denken zou het soms ook….. en dan later weer mee zingen met -Here maak mij uwe wegen – en elkaar dan aanstoten en veelbetekenend aankijken en zeggen, zie je haar? Als zoiets tot je doordringt moet het ontzettend zeer doen en het grote leed wat jij hebt nog verzwaren. Ik mag niet oordelen maar ik walg ervan.
‘k Ben gelukkig, wil en moet gelukkig zijn maar ben het ook vaak kwijt. Ik ben zover van Christus en loop steeds in hetzelfde cirkeltje rond. Ik weet hoe het moet maar wil het nog steeds niet. Moet ik ook harde klappen hebben? Bid voor mijn werkelijke bekering schat die ik ondanks doop en belijdenis nog niet heb. Ik gun niet Jezus maar alleen jou mijn hart.
Jouw shag is fijn schat we roken er met z’n drieën van. Het gaat wel vlug maar je weet wel hè.
Ben jij gelukkig Nan? Zachte koeskes voor Pim en Bé, een stevige knijp en dikke tút voor myn Kanne. Groet pake en beppe en allen van mij, dag mijn schatten.