Voorlichting en toekomst na de demobilisatie uit Indië
We weten hier ook al dat het voor vele gedemobiliseerden moeilijk is om weer aan de slag te komen en toch valt het mij niet tegen dat er nog zoveel gedaan wordt.
Over de toekomst kan ik je geen houvast geven want ik heb het zelf niet.
Komt het omdat ik geen wil heb, niet zelfstandig genoeg ben? Ik weet het niet. Ik weet dat ik na de maand verlof thuis hard zal moeten aanpakken en alles zal moeten aanpakken. Ik heb geen voorkeur, ik ken alleen het verversvak. Ik geloof Nan als het bij de demobilisatie aangeboden word ik iedere baan zal aanpakken. Ik hoop door de voorlichting waar ze nu mee beginnen, een doel te kunnen vinden voor onze toekomst.
Grote verwachtingen heb ik er niet van. Ik stel ook eisen, de eerste is dat ik werk moet hebben waarbij ik regelmatig thuis ben, niet hele dagen achtereen weg. Ik wil bij jou zijn en samenleven met onze kinderen. Mijn verlangen is mijn gezin. Had je dat niet eerder kunnen bedenken hoor ik je denken.
Toch heb ik geen spijt dat ik als OVW-er naar hier ben gegaan want ik voel steeds meer dat het toch goed is. Want ik geloof dat god ons dit allemaal gedaan heeft, we hebben een harde leerschool, verdomd hard, maar het heeft ons veel geleerd. We weten nu dat wij zonder hem niet verder kunnen komen. Hoe moeilijk om het zo te zien. Het schrijven wil niet meer.
Ik help je hierin niet, ik weet het, ik zou zelf zo bitter graag weten hoe het straks zal gaan! Als ik daarover denk is het net of mijn gedachten stil staan, of het nooit zover komen zal. Het is zo gemakkelijk te zeggen dat we dat ook aan god moeten overlaten.
Ik ben zo staf, kan niet nadenken.
Schrijfbureau en karretje
Goedenmiddag, even met jou praten snoes. Zit midden in de rotzooi te pennen. Zoals het er nu voorstaat is dit de laatste brief die ik vanaf Soekamandi schrijf. Ik zit te vlassen op het schrijfbureau van de opper, een prachtig kastje met openslaande schrijfklep. Daar mijn schatten bovenop en klaar is het.
Heerlijk hoe je beschrijft hoe Pimmetje met z’n rieder (karretje, blog 67) speelt. Voor Zuske had ik niks in het pakket, ik wist niet wat ik voor haar kon maken. Ik vond het ook wel wat raar zo.
Morgenvroeg vertrek ik naar Kasomálang om daar de zaak zoveel mogelijk in orde te brengen.
We kunnen een stootje verdragen, de veldpolitie moet het fiksen
Oei pop, het valt niet mee om erbij te blijven, zo’n gezeur aan de kop. De kapitein kwam met weer allemaal klusjes, hij is bang dat we niet op tijd klaar zijn voor de verhuizing geloof ik. De meeste spullen staan al gepakt. Ik moet je eerst even koesen Nanni.
Heb de grote bar van de cantine doormidden gezaagd, anders was hij niet te vervoeren. We ruilen de goede fittingen om voor mijn zelfgemaakte, de beste nemen we mee. I-6 RVA laat ook alles hangen maar het overnemen van verlichting kennen we zo langzamerhand wel.
Laatste spullen pakken want vanavond hebben we een afscheidsfeest in de soos.
Gisteravond hetzelfde in Pamanoekan. Het was een gezellige avond, een paar onderofficieren keken iets te diep in het glaasje maar het bleef netjes. Intussen kunnen we een stootje verdragen. Toch nog genoten van de twee ritjes in prachtig maanhelder weer.
Paboearan kwam met hun hele hebben en houden terug.
Die buitenpost wordt opgeheven, de veldpolitie moet het voortaan fiksen. Een goed teken. Hetzelfde gebeurt in de bergen bij Kasomálang, twee van de drie buitenposten komen te vervallen. Wij komen er met 50 man te zitten en 12 man op een aardig buitenplaatsje.
20 mei 1948 Kasomálang
Onze afscheidsavond was gezellig. Wij zorgden voor saté, pinda’s, kroepoek, bier en muziek van de radio. We hadden stiekem een kanon in stelling gebracht. Jammer dat de losse flodders niet hard genoeg knalden, eentje gaf er een harde knal, de P en T-vrouwen werden wat witjes. De drie lege hulzen werden onder veel applaus aan de drie P en T-bazen aangeboden.
Om 4.00 uur eruit en op reis maar Kasomálang, hoe hoger we in de bergen kwamen, hoe kouder. Op het laatst zaten we te bibberen.
Met m’n hulpje alles nagekeken, verlichting, waterleiding, dit moet zus en dat zo. Een indeling voor 50 man gemaakt.
De A-batterij begon met wagens laden, afbreken, schreeuwen en roepen. Toen de eerste wagens wegreden heb ik al het inlands personeel bijeengebracht en hebben we grote schoonmaak gehouden. Oei wat een beestenboel.
We waren net klaar toen onze eerste wagens kwamen. Grote rotzooi, kasten, kisten, bedden enz, de hele dag door komende en vertrekkende wagens en alles moest een plaats krijgen. Het ging allemaal vlot maar ik heb nu wel een punthoofd.
Het viel de jongens hier genoeg mee. Het is nog wel een bende maar morgen beginnen we weer met frisse moed. K. en H. willen het licht uit hebben en ik moet slapen. Nacht lievelingen.
Grote villa van de P en T-maatschappij
We zitten weer in een grote villa van de P en T-maatschappij, een machtig groot huis met gladde tegelvloeren, goed schoon te houden. Prachtig kristalhelder water en goede electricteit. De jongens hebben een gemeenschappelijke grote mandikamer. Ze liggen iets dichter op elkaar maar zijn best tevreden. Op het grote overdekte terras heb ik de cantine ingericht.
Wij hebben als wachtmeesters met z’n drieën twee kamers, een eigen badkamer met closet. Een flinke eet-, woon- en zitkamer en een slaapkamertje. Als de nieuwe opper erbij komt wordt het slaaphokje wel wat klein maar het gaat nog. Ik voel me hier al net zo thuis als in Soekmandi voor zover ik van thuis kan spreken.
Het bureautje heb ik ingepalmd.
Hard werken, hopeloos puzzelen met de auto’s
Er is hard gewerkt. Twee patrouilles om de omgeving te verkennen, terrein opruimen, verlichting aanpassen, vlaggenmast planten, wachtlokaal maken, stellingen slechten, de chauffeurs met hun wagens bezig. Verschillende banden lek gereden met de verhuizing, we hebben nu vier wagens zonder banden staan. Het is hopeloos puzzelen met de auto’s. Heb grote bamboe matten besteld in de kampong. We maken er magazijntjes van voor de foerier, de seiners met hun rollen koperdraad, een kanonnen werkplaats.
Als het zo uitpakt als ik in m’n hoofd heb dan hebben we het straks niks minder.
Even alleen wandelen
Vanavond lekker alleen gewandeld. De omgeving is prachtig, bergen en bossen. In een diep ravijn een kali die ineens leek te verdwijnen maar het liep onder een berg door en kwam in een meertje uit.
Mooie zwemgelegenheid. Het klimaat is hier heerlijk, ’s avonds wel fris hoor.
Niemand wil meer ruilen met Soekmandi nu iedereen weer geïnstalleerd is. H. bemoeit zich weinig met de dienst, K en ik doen nu alles. Nog even de dienst voor morgen bespreken en dan slapen.
Liefs van je gelukkige man en heitie.
Welvarende streek, de kampongs zijn keurig, geen drabbige gootjes
Vanmiddag even een duik in het bergmeertje genomen maar het water was vuil en stonk naar vis. De wind had het vuil dat op het water dreef naar de hoek gedreven waar de zwemplaats is. Morgen maar weer even kijken.
Het is hier een welvarende streek, lang zo armoedig niet als op de laagvlakte. De kampongs zien er keurig en zindelijk uit, nergens stinkend vuil of drabbige gootjes of blubberpoelen. De bevolking ziet er veel gezonder uit en is ook beter gekleed.
De theefabriek draait hier weer dus hoef je geen opgewarmde thee meer te drinken.
Bruisende kalis zingen hun eeuwige lied
Ik ben naar de buitenpost geweest met een bericht, de radio en telefoonverbinding is nog niet op orde. Drie kwartier rijden, een pracht avonduitje langs een kronkelige bergweg. Je voelt je klein bij al dat machtige natuurschoon. Onder de 17 bruggen die wij passeerden bruisen zilverblinkende kalis hun eeuwige lied.
Mijn leren vest doet goede dienst, het was fris en ik heb het vannacht zelfs aangehouden en voor het eerst hier warm geslapen. We krijgen er een dekentje bij hoor.
Verschillende jongens hebben de snelle buikpijn, het komt door de klimaatverandering.
Genoeg gehobbeld
Vandaag houden we rust, vanmiddag gevoetbald met rare bokkesprongen en gezwommen en gek doen op houten vlotten. Heb een van de jongens een foto laten maken maar ik weet niet of ik erop sta.
Je kunt hiervandaan ook makkelijk naar Bandoeng maar vandaag was er niemand voor te porren, we hebben genoeg gehobbeld de afgelopen dagen.
Pientere knul van de kampongpolitie houdt ons op de hoogte
Met K. naar de kampongpolitie geweest, een pientere knul die ons op de hoogte houdt van wat er hier gebeurt. We waren bang dat er met de overplaatsingen rotzooi getrapt zou worden maar alles is koest.
Met H. K. en saja nog gewandeld en een bezoek gebracht bij een P en T-gezin. Hij heeft al heel wat meegemaakt, zijn vrouw verloren in de Jappentijd, weer getrouwd met een vrouw die haar man in de oorlog verloor. Samen hebben ze drie kinderen die in Bandoeng naar school gaan.
19.00 uur op kamp
Daarna hebben we met de kapitein de dienst besproken en een regeling gemaakt, iedereen moet voor 19.00 uur op het kamp zijn en mag er zonder toestemming ’s avonds niet meer af.
Een knaap uit Soekamandi had een meisje in de kampong, hij heeft een plaatsje voor haar in de kampong hier gezocht en haar meegenomen. Hij zegt dat hij met haar gaat trouwen maar daar geloof ik niks van.
Stort alle kwaaie buien, je lief en leed maar uit
Ja ik heb me helemaal laten gaan en het is niet goed te praten. Een borrel zal ik nog wel vaker drinken en misschien weleens een tikje te veel maar ik wil mijzelf blijven en ga niet meer met geld smijten. Niet dat ik jenever zo lekker vind, ik zal het later zelden of nooit meer drinken.
Heb een fles aan de cantine beloofd en drink er dan zelf ook eentje van. Dan heb ik er meer plezier van dan altijd maar verkopen.
Weer heerlijke brieven van jou, ik heb van alles genoten en ben zo blij dat ik je weer helpen kan, dan heb ik weer moed en ben gelukkig.
Jij twijfelt vaak aan jezelf en al schrijf je me zoveel meer en vaker daarover, ik twijfel nooit aan jou!!!
Ineens zit er een brief van mijn moeder tussen. Ze vindt dat ze zeurt. Ga er maar aanstaan denk ik dan. Daar zit je met je twee kinderen, een rouwende moeder, je eigen verdriet. Dit is geen zeuren, dit is hoe het is.
Mijn moeder die zich voor haar brieven schaamde. Haar brieven bleven niet bewaard. Ik heb haar nog kunnen vragen of ze wist waar ze gebleven waren. Ze wist het niet meer.
Raard, 25 mei ‘48
Mijn lieve manni, een dikke tút, ik kreeg vanmorgen twee fijne brieven van jou, het deed mij goed van jouw lieve zorgen voor mij te lezen.
Klaas weer:
Als jij het werkelijk een beetje kalmer aan doet, wat je zelf voelde, dan verdwijnt het gejaagde en onrustige vanzelf weer en ben jij weer mijn sterke en dappere meiske wat je door alles heen toch blijft!!
Wat is het Indische leven toch anders. Al het dagelijkse werk wordt door de boe’s gedaan. Mevrouw regelt de huishouding maar werkt zelf niet. De goeden zorgen voor de kinderen maar vaak heeft de baboe daar ook het grootste aandeel in. Dat zou jij nooit doen. Stort alle kwaaie buien, je lief en leed maar uit, ik kan het weer hebben en ik kan je weer helpen.
Wij zullen wel moeilijkheden hebben en aan elkaar moeten wennen. Ik zal misschien gekke uitvallen doen, heb misschien dingen aangeleerd die jou vreemd voorkomen. Vaak is de illusie mooier dan de werkelijkheid en wij zullen daar beiden misschien nog wel naar terugverlangen. Maar onze liefde is door deze tijd zoveel dieper geworden, moeilijkheden zullen geen verwijdering brengen liefste als wij alles openhartig aan elkaar vertellen zoals wij nu in de brieven doen.
Ik viel je tegen
Toen ik van de militaire opleiding in Engeland kwam viel ik je tegen. Ik geloof niet dat het straks zo zal zijn. Jij hebt mij geleerd wat echte, diepe, alles opofferende liefde is. Ik nam toen te veel en gaf te weinig. Dat kan weer gebeuren. Ik weet hoe slap ik vaak ben, het is zo makkelijk als alles goed gaat. Help me dan en laten we elkaar ’s avonds alles vertellen zoals nu.
Je foto staat op het bureautje, elke keer als ik erlangs kom zeg ik in mij zelf Jank, vrouwke, myn skot!!! Weg is alle narigheid want er gaat zo’n oneindige liefde en kracht uit van dat plaatje van jou.
We slechten alle bunkers
Zelf was ik in de laatste tijd in Soekamandi ook vaak zo twijfelend. Het kwam ook doordat ik bijna alles aan H. overliet en mij nergens om bekommerde.
Nu heb ik het niet alleen druk met allerlei karweitjes maar regel ook samen met K. de dienst. Mijn hoofd loopt er weleens van over maar ik kan tegen een stootje.
De genie zou een nieuwe keuken en garage maken maar dat gaat niet door. We krijgen alleen het geld, dan weet jij wel wat mij te doen staat.
We werken hier hard.
We slechten alle bunkers die de A-batterij had gemaakt. Het leek hier wel een vesting. Nu is het gelukkig niet meer nodig. We maken er weer een kamp van zoals er nergens in de omtrek zo een is. Wat een lef hè? Heb een paar handige jongens die kunnen timmeren. We maken alles van bamboematten.
We laten ons overal zien en men weet dat wij niet stil zitten
Elke dag wordt er patrouille gelopen, zwaar maar machtig mooi volgens de jongens. We laten ons overal zien en men weet dat wij niet stil zitten.
Hele dag weer gesjouwd, getimmerd, terrein op orde brengen, volleybalveld maken, gezeur om munitie, wachtmeester heeft u een hamer voor mij, wie moet er mee op bewaking, hoe kom ik aan spijkers, waar moet ik al m’n rotzooi bergen, heeft u een stoel voor mij. De loods voor de stukken is klaar, we hebben met man en macht de kanonnen in de loods gereden, zweten hoor. Er is hier in een week veel veranderd. Het begint een beetje netjes te worden.
Nu kruip ik in bed.
Je rookt nu zelf ook, waarom zou je het niet doen als je het lekker vindt?
Even een lekker rokertje van jou opsteken. Je rookt nu zelf ook, waarom zou je het niet doen als je het lekker vindt? Later roken we samen.
De cantine is klaar en minstens zo goed als in Soekamandi. Hier wordt weinig limo gedronken, ’s avonds wordt er gratis koffie en thee geschonken.
De opper gaat voorgoed weg, opgeruimd staat netjes. Hij sputterde eerst nog even over dat ik z’n bureautje in gebruik genomen had maar toen hij wist dat hij ging was het klaar. De kapitein heeft er ook nog een oogje langs laten gaan maar gaf geen kik. Zo die is ingepalmd.
Opvolger opper te harde klappen bij het verhoor
Morgen verdwijnt de opper, afwachten wie er dan komt. Wachtmeester B. van de C-batterij die in aanmerking kwam zit in de nor. Hij heeft met het verhoren van gevangenen te harde klappen uitgedeeld. Het was uitgelokt en had iedereen kunnen overkomen.
Stom dat er enkelen zijn die vergeten dat we nu weer in een andere tijd zitten dan vlak na de actie. Hij mag blij zijn wanneer het niet op degradatie uitloopt in plaats van bevordering naar opper.
Feestelijke opening theefabriek, optocht en begraven van karbouwenkop
Vandaag viert Kasomálang feest, de theefabriek wordt officieel geopend. Gewichtige heren van de P en T, veel sterren en balken, mooie dames en nog mooiere sleeën van auto’s. De opening ging gepaard met een oud gebruik. Het plechtig begraven van een karbouwenkop. De bevolking hield een optocht, vooraan de kop die in een versierd bamboehuisje gedragen werd door vier inlanders, een soort baar. Daarachter de dansers, die op de muziek een soort begrafenisdans uitvoerden. Daarna de theepluksters, allemaal met een vaasje bloemen en keurig gekleed. Dan net als bij ons in iedere optocht clowns die de pret erin hielden. Een nagemaakt paard op menselijke benen maakte de gekste sprongen ook nog een opgezette karbouw met ruiter door vier koelies gedragen. Alles begeleid door diverse Indische muziek, alles door elkaar, een hels kabaal maar machtig mooi.
Met een schot uit ons voorhistorisch kanon was de plechtigheid afgelopen en de fabriek geopend. Bij rondgang door de fabriek kreeg ieder een pond van de beste thee die ze hier maken. Ik was er ook bij en binnenkort gaat er weer een pakketje hoor.
Heb vanmorgen allemaal foto’s genomen en de jongens vragen alweer of ze kunnen bestellen. Wat denk je ervan, zullen we het maar weer doen? Je moet natuurlijk eerst het geld van de vorige keer hebben.
De betaalmeester kwam met onze maandcentjes, ik heb nu f 25,- minder en ontvang f 68,- Jij moet deze maand f 200,- ontvangen. De volgende maand kan ik weer delegeren. Vervelend dat het allemaal zo lang duurt.
Afscheid van de opper
De opper gooit mij een voetbalshirt toe, van tricot. Kan ik mooi als nachthemd gebruiken, mijn oude is versleten. Ik lig op de ene helft van de deken en de andere sla ik om me heen. Zo gaat het prima. Hij probeert uit zijn kledingkast wat spullen te kopen. Ik heb een stel ondergoed en lage schoenen besteld. Daar krijg ik ineens een mooie aktetas van hem. Ik neem alles in dank aan. Zelfs oude sokken die ik inlever, misschien krijg ik er nieuwe voor terug.
De opper hield een verloting van alles wat hij niet meeneemt. Natuurlijk samen met een borrel. Twee warme broeken en een dito jasje, dat naar de baboe gaat, scheerapparaat met kwast, EM-schildje en een koppel. Verder kocht ik nog een nieuw groen shirt voor f 4,50.
Herinneringen opgehaald van wat we samen beleefd hebben. De een vertelde het nog mooier dan de ander. Met z’n vieren een blik appelmoes gegeten en om 2.00 uur slapen. De opper zal een aangename herinnering houden aan de laatste avond.
Feestpret op een veldje
Er was op een veldje tegenover ons feestpret. Er werd gedanst door de bevolking. In het midden van het grasveldje was een walmend oliepitje en de jongens en meisjes sprongen eromheen, hoe later in de nacht, hoe wilder het werd.
Nieuwe zuiveringsactie bij Tasiknabaja, bendes onder leiding van Jappen
Je vroeg naar de algemene toestand, wij krijgen er ook weinig hoogte van, er zit weinig anders dan haarkloverij in de besprekingen.
Bij Tasiknabaja is weer een nieuwe zuiveringsactie gehouden. De omgeving werd daar onveilig gemaakt door bendes onder leiding van Jappen. Schendingen door beschietingen, rampokkers, ontvoeringen enz. komen nog regelmatig voor. Het grootste struikelblok is de Repoeblik die nog steeds hoog van de toren blaast maar economisch in de knel raakt door gebrek aan alles en door wanbeheer.
Voor ons is er niets anders te doen dan rustig afwachten en de orde handhaven. We worden het wachten moe Nan, dat onzekere hoelang nog slaat soms om naar wat doen we hier, het is tergend en doet het moreel geen goed. Onze regering is te slap en te verdeeld. Ik ben benieuwd of er straks met de stemming verandering komt en of dat verandering en invloed heeft op hier.
Buitenlandse politiek
Het buitenland zit ons nog te veel dwars. Vooral Engeland. De Engelsen hebben de vlag gestreken in Palestina en laten een verschrikkelijke chaos achter. Engeland kreeg als taak na de eerste wereldoorlog Palestina te besturen in plaats van Turkije die er een wanbestuur op nahield. Dat werd door de Volkenbond geregeld. Engeland werd baas maar hun bestuur viel onder internationale controle. Engeland beloofde Palestina aan de Joden als een nationaal thuis maar kwam in conflict met de Arabieren.
Schattenbout, een brief van jou, ik moet je even hier hebben, wat een heerlijke brief!
Morgen je brieven beantwoorden, nog even over de Arabieren.
Engeland staakt al spoedig de immigratie om de Arabieren niet te veel te ontstemmen. Engeland was niet bereid om de orde te handhaven omdat er te weinig te plukken viel. Nu trekken ze zich terug en laten het oude heilige land aan het lot over.
Als Engeland haar belofte nagekomen was had het problemen gekregen met Arabië (oliebronnen) en Egypte (Suezkanaal).
Hoe die strijd zal aflopen weet ik niet, vermoedelijk zullen de Joden wel weer het haasje zijn zoals altijd. De Jood heeft door alle eeuwen heen een vaderland en dat is Palestina en daar trekken zij tot de laatste dag naar toe en zullen tot de laatste dag als gods oude volk verstrooid en vervolgd worden.
Nan, lieveling, morgen verder hoor.
Wakker van de kou
Werd vanmorgen om vijf uur wakker van de kou en heb de gascape om me heen geslagen. Om naar de kerk te gaan moesten we om 6.30 uur opstaan en dat vertikken de meesten. Ik was er maar had er niks aan, mijn gedachten vlogen alle kanten op. Ds. zei nog wat zijn er weinig van de D-batterij. Te vroeg, het bed is te lekker, slap gedoe en ik zit er ook niet genoeg achteraan. Ik was zelf in dubio.
Dagafsluiting lukt ook niet met alle feestelijkheden. Ik zal proberen weer zoveel mogelijk bij elkaar te krijgen en het dan meteen over de kerkgang hebben. Ik moet mij daartoe zetten snoes. Het is zo makkelijk te zeggen laat maar, maar het zijn geen kinderen meer.
Zo kom je uit de kerk en zo zit je op je hurken naar een bokkengevecht te kijken
Er was hier tegenover weer een hele volksverzameling. Ik dacht dat het om een geitenkeuring ging maar later vertelden ze me dat het om een bokkenwedstrijd ging. Eerst werden de bokken bekeken, er waren prachtexemplaren bij met prachtig gebogen hoorns.
Het gaat hier precies zoals soms bij ons wanneer de rammen met de harde koppen tegen elkaar opboksen. Hier werden de rammen op elkaar losgelaten in de ring en ze gingen direct tot de aanval over. Ik dacht dat ze elkaar te pletter liepen. Er werden geweldige klappen uitgedeeld, ze stormden direct op elkaar in. Achteruitlopen en opnieuw de steenharde koppen op elkaar, vergezeld met de trommels en het gebrul van de toeschouwers. Het was een spannende strijd en wanneer de dieren niet uit elkaar gehaald zouden worden gingen ze door tot er een dood bij neerviel.
Wreedaardig net als stieren- en hanengevechten maar toch interessant om te zien.
De bokwinnaar kreeg een lapje stof en de andere een stuk zeep of een pakje sigaretten. Zodra de bok een wondje kreeg was de strijd in zijn nadeel beslecht. In de tussentijd werden de beesten gemasseerd en vertroeteld. Wat een sport. Ik loop een straatje om als zo’n bokbeest me de weg verspert. Zo kom je uit de kerk en zo zit je op je hurken tussen de inlanders naar een bokkengevecht te kijken.
Hoop dat we deze kok houden
Eerst eten, aardappel, appelmoes, rodekool, prei en lekkere jus, chocoladepap en een mandarijn na. Ik hoop dat we deze kok houden maar ik eet pas weer echt lekker aardappels wanneer ik weer bij jou ben want deze knikkers zijn hard en glazig.
Ons oude kanonnetje weer opgehaald en voor de vlag opgesteld. Brandhout opgehaald voor de keuken, we moeten zuinig zijn want het wordt toebemeten. Geen zuiniger leger dan het Nederlandse.
Verdeling van de dienst
H. loopt een patrouille. K. betaalt de baboes uit en heeft heel wat praats. Deze week doe ik de appèls, de inwendige dienst doen we nu om de beurt. H. doet nog niet mee. K. en H. kunnen elkaar niet uitstaan, ik sus ze een beetje maar het is vervelend.
Het is de bedoeling dat we binnenkort een buitenpost krijgen dan hoepelt de een of de ander wel op. Het zijn beiden soms kinderachtige schepsels maar toch hebben we ook vaak veel plezier. H. is weer binnen, heeft een machtig mooie patrouille gehad zuipt koffie en gilt nu om de djongos.
Dagelijkse routine, patrouille samenstellen hele toer
H. is met tien jongens twee dagen op patrouille. Ik moet zorgen dat jassen, bedden, dekens, lampen nabezorgd worden. Ze zitten vanavond boven de 1100 m en zullen het wel fris hebben.
Wij hebben de extra dekens erbij gekregen, nu houd ik het wel warm hoor. Heb een matje gekocht, nu nog een zak kapok en ik heb een matras. Ik heb geluk. Een paar hoge zware schoenen, die had ik echt nodig, een paar sokken en een broek en laat alles nu precies passen!
Heb nu H’s klusjes erbij, appèl houden, wacht indelen en wagens hier en daar heen delegeren. Valt mee.
Heb de dienst voor morgen weer rond, knapen als bewaking mee op de auto’s, knapen om te timmeren, om wagens schoon te maken, om de kamers een goede beurt te geven.
Tussendoor bij de koelies van de genie en de witkalkers van de P en T kijken die hier de kamers opknappen. Anders voeren ze geen klap uit. Verdorie wat is dat Soendanese volk lui. Ze hebben een vrolijke, opgeruimde natuur, zijn netjes en graag goed gekleed maar lui als ezels. Dan is de Javaan van de laagvlakte een veel hardere werker.
Een patrouille samenstellen, dat is een hele toer vanwege het schoenenprobleem. Vooral hier moeten de jongens goede schoenen hebben om de bergen in te kunnen.
Mooie dagsluiting gehouden maar met weinig jongens, de meeste jongens zijn aan de tippel in de mooie bergen.
Even langs de wacht en dan weer verder met je brieven.
Heerlijk hoe jij ze laat spelen, heerlijke opvoeding
Heerlijk zoals jij ze laat spelen. Wat hindert het wanneer ze vuil worden. Gelukkige kinderen die mogen spelen zonder pats op de broek. Ze leren om zich uit te leven en zich geheel over te geven aan hun spel, hun werk, hun fantasie. Jij houdt altijd een oogje in het zeil of ze het te bont maken.
Je voelt je vaak machteloos ten opzichte van het grote probleem, de opvoeding van onze kinderen. Ik weet dat het vaak moeilijk is omdat je nu het niet zo kunt doen zoals je het wil, dingen door de vingers ziet omdat je rekening met moeder houdt. Maar als ik alles zo naga wat jij over onze schatten schrijft, hun doen en laten, dan zie ik dat onze kinderen een heerlijke opvoeding krijgen van jou. Onze schatten geven je veel zorg maar nog veel meer geluk. Ik wil je zo graag helpen maar ik weet alles pas een week later en jij komt steeds voor nieuwe dingen te staan die je op moet lossen. Wat zal het straks heerlijk zijn onze hummels wegwijs proberen te maken in hun leventjes en ook heel moeilijk om ze sterk te maken in deze wrede wereld.
Jij geeft ze de grondslag en ik voel dat het goed is. Ik bid dan ook altijd als ik het kan om wijsheid voor jou.
Een mannenhart kan het toch begrijpen
Goed dat je bij moeder hebt uitgesnikt. Moeder schreef een mooie brief, heb je hem gelezen? Kon ik dan maar even bij je zijn, dan kom ik ook in opstand. Stop.
Ja je maakt het me soms moeilijk maar dat hindert niet. Je liet mij maar heel even alleen zoals ik jou soms alleen laat. Dat duurt nooit lang want opeens weten we het weer, zien en voelen we onze rijkdom, ons diepe geluk en vallen alle moeilijkheden weer weg. Je wist niets meer te schrijven omdat je alles al had geschreven en dan vallen de dagelijkse dingen weg bij de hoofdzaken.
Bedankt, het is zo heerlijk dat jij mij Alles schrijf, een mannenhart kan het toch begrijpen. Of ik nog geduld heb? Al zou jij mij echt niet meer liefhebben, jij zit zo diep in mijn hart dat niets ter wereld, ook jijzelf niet, daar iets aan kan veranderen.
Innige zoen voor jou en onze prullen. Ik drink je liefde en wil naar je toe vliegen om alles schat.
Als H. om wijven begint te schreeuwen
Er is hier nu tot 22.00 uur avondpermissie. Het is hier allemaal nieuw, hoop dat de jongens het gauw voor gezien houden en de gezelligheid weer binnen zoeken. Zo niet dan wordt het een hele toer om de kerels bij elkaar te houden.
We hebben met z’n vieren onderofficieren gisteravond in de kampong gewandeld. H. was weer op dreef en schreeuwde de halve kampong bij elkaar. We doken hier en daar een huisje binnen en maakten een praatje met de verschillende bewoners. Zij zijn niet gewend dat er ’s avonds zo’n herrie wordt gemaakt. Vanavond willen ze er weer op uit maar saja tida bisa (niet willen).
Als H. om wijven begint te schreeuwen heb ik er genoeg van. Het blijft bij hem bij schreeuwen, hij heeft het lef niet om werkelijk te doen wat hij zegt. Ik hou er niet van om bij die belachelijke aanstellerij van H’s geile buien te zijn.
70% is er nog iedere dag voor te vinden om erop los te slaan
Kun je goed aan een burgerkloffie komen? Dat gaan we samen doen. Oh om weer in burger te lopen na zo lange tijd!!! Ik ben OVW-er maar zit bij dienstplichtigen zodat ik me zo langzamerhand ook dienstplichtig voel. De OVW heeft de vrede hier niet meegemaakt en zal dat waarschijnlijk ook niet meemaken. Niet dat het hen iets kan schelen dat ze hier gedwongen zijn. 70% is er nog iedere dag voor te vinden om erop los te slaan en zo de vrede te verkrijgen.
Voor mij staat een OVW-er niet hoger dan een EM-er omdat de laatsten net zoveel gepresteerd hebben en nog zullen doen.
Dat jij weleens gezegd hebt dat ik dienstplichtig was kan ik begrijpen, want het stomme commentaar hoe kan hij dat doen, vrouw en kinderen vrijwillig achterlaten doet pijn. Je kunt er nu beter tegen, niet omdat je hard geworden bent maar omdat je er zelf anders tegenover staat.
Bouwkas? Ik kan niet verder denken
Je schrijft over de bouwkas??? een eigen nieuw huisje voor ons alleen? Het lijkt mij een prachtige kans, geeft het rijk subsidie?
Als we wisten waar we komen te wonen konden we er meteen mee beginnen. Weer dat onzekere snoes. Ik denk dat we nog beter even kunnen wachten en ik zou wel graag alle condities weten. Kun je mij een prospectus sturen?
Zal ik nog eens een levenstaak vinden in mijn werk? Ik weet het niet. Ik heb mijn vader geschreven dat hij niet op mij moet rekenen en dat ik er voor de toekomst geen licht in zie. Er zijn geen uitbreidingsmogelijkheden in Raard. Vandaag kreeg ik een brief terug. Hij was wel teleurgesteld maar kon het wel begrijpen en hij zou alles doen om ons te helpen voor zover het in zijn vermogen lag.
Ik wil wel graag kunnen zeggen sus en zo doen we het en daar en zo komen wij te wonen en zo wordt ons huis straks, maar ik weet het niet snoes. Soms lijkt het of ik denk dat zodra ik maar thuis ben alles goed is. Ik denk er wel over na maar ik kan geen oplossing vinden. Het is net of ik niet verder kan denken.