NIOD archief en bibliotheek

Brieven tot en met juli 1948 zijn overgedragen aan het archief van het NIOD. De eerste 20 blogs en de toegevoegde blogs 01 en 02 (Over Taboe in het theemeubel en wat vooraf ging) als Pdf’s gemaild naar de Bibliotheek van het NIOD, ze worden opgenomen in de collectie.

De rest van de blogs en de nog volgende blogs moet ik nog in Pdf’s overzetten en mailen. Tot aan december 1949. Dan zit het erop en ga ik aan de slag met een boek en/ of documentaire Taboe in het theemeubel of… komt tijd komt raad.

 

 

 

En dan nu de draad weer oppakken, verder met mijn vaders verhaal, de tweede helft van juli 1948. 

 

Avondmaal, brullende kwajongens

Morgen is het avondmaal. Mag ik ook gaan? Heb zo weinig behoefte, ik voel me niet zo’n erge zondaar. Zullen we samen bidden en danken voor de herinneringsdag aan ons trouwen, blog 75?

 

 

Ik had me verslapen, haasje repje. Er gingen maar weinig jongens mee, alleen de belijdende leden. Ik had het smoor in om de lamzakken die bleven liggen maar het ging al gauw over. Ik voelde geen echte behoefte om aan te zitten, om de lamp met olie te vullen zodat hij blijft branden zoals Ds. zei. Toch geloof ik dat ik ook mee moest aanzitten en dat het goed was. Zou dat kunnen?

 

Ons gedwee zijn, wat god van ons vraagt is vaker opstand schat. Hoe lang is het geleden dat jij aanzat aan het heilig avondmaal? Onze behoefte komt vaak als het voorbij is en wij niet zijn aangegaan. Toch is het zo eenvoudig wanneer wij onszelf even uitschakelen en wij bedenken wat god voor ons gedaan heeft en wij voor hem.

Zullen we samen weer danken voor alles Nan?

 

Ik had allerlei afwezige gedachten, alsof de duivel mij telkens wilde afleiden. We hebben samen gods lof gezongen en gebeden, ook voor thuis.

Het duurde lang, twee uur en dat zijn wij niet meer gewend. Direct na afloop kwam het menselijke weer naar voren, een sigaret en hals over kop in de wagen om als eerste weg te rijden om niet in de stofwolk van de wagen van de C-batterij te hoeven rijden. Ze waren ons net te snel af wat wij van de D-batterij er niet bij lieten zitten. Met gierende motor de berghellingen op en af. Het ging hard tegen hard en wij wonnen de race. Net een stel kwajongens schat. Je zou je hart vasthouden wanneer jij ons zag brullen.

 

Toekomstige post Bukanagara

’s Middags kwamen de onderofficieren van de C-batterij op bezoek. B. trakteerde op een borrel vanwege zijn bevordering. Toen met het hele stel van 12 man met de pantserwagen de bergen in naar Bukanagara. Niet iedereen was daar al geweest, ik ook niet. Het was een prachtig uitstapje, we hebben genoten.

Behalve H. Hij werd misselijk door het steile klimmen en haarscherpe bochten draaien. Hij hing over de rand net als een zeezieke over de railing van het schip. Ik neem m’n petje af voor D. Hij rijdt als een duivel maar safe.

 

Hoge bergen, diepe ravijnen waar je rakelings langsrijdt, wat voel je je dan klein. Machtige vergezichten. We hebben onze toekomstige buitenpost bezichtigd. Nou ze mogen mij daar neerpoten, schitterend mooi meiske. Om nooit meer te vergeten.

 

 

De theefabriek is een ruïne. Een open kaal stalen geraamte, de huizen worden opgeknapt. Het is er lekker koel, plus minus 750 m hoger dan hier in Kasomálang. Van daar kun je een oppervlak overzien van de grootte van bijna heel Friesland.

Samen eten en weer een borrel en een grote schaal pinda’s op tafel. We hebben afgesproken om eens per maand een avond bij elkaar te komen, Staf, D- en C-batterij. Je begrijpt schat wanneer het oude stel bij elkaar zit het er jolig aan toegaat. Maar voor soldaten is ons onderonsje netjes. Zo blijven we op de hoogte over en weer van de problemen en komt er meer saamhorigheid. Om 21.00 uur zwaaide het stel af. Ik reed mee naar Dialandjajak om de post op te halen.

Twee brieven van jou, vol liefde, wanhoop, verlangen en hoop. Net zoals mijn meiske is.

Heb eerst de lege doppen opgeveegd, kleedje weer op de tafel en een sigaretje van jou gerookt. Nu weer verder met jou praten.

 

Vol liefde, wanhoop, verlangen en hoop, net zoals mijn meiske is

Wim hoesten en braken, Zuske ziek, je wist je geen raad. Geen uitzicht, man weg, god weg, alleen, was ik maar dood. Waarom ben ik getrouwd, waarom heb ik kinderen waar ik niet mee om kan gaan, ik breng er niets van terecht. Wat was ik veel gelukkiger in mijn meisjesleven, gelukkig en zorgeloos.

Leg even je hoofd op mijn schouder. Denk je dat ik dit alles niet weet?

Maar ik weet ook Jank dat je voor niets ter wereld terug wil, ons missen. Dat je ondanks mijn afwezigheid oneindig diep liefhebt en dat je toch gelukkig kan zijn.

 

Even ben je het kwijt. Maar als mijn meiske god weer vindt en mij alles heeft verteld, onze deugnieten weer vrolijk zijn dan ben jij weer de gelukkigste ter wereld. Het is moeilijk, jong en vrij zijn is zo heerlijk. Toch kiest iedere jongen en ieder meisje voor de moeilijkheden van een huwelijk, gods roeping.

Ze geven de vrijheid op voor geluk, voor samen zijn. Ben je te jong getrouwd, ondanks de waarschuwingen? Nee, mijn schat volgde haar roeping, was niet gelukkig alleen maar gebonden. Kon zich niet geven, haar zorgeloosheid moest veranderen in zorgen.

 

Wat is geluk Nan? Wat is vrijheid? Zonder jouw steun ging ik naar de bliksem, net als zovelen hier

Wat is geluk Nan? Wat is vrijheid? Zie je niet alle dagen de jonge gelukkige vrije mensen zoeken naar het geluk? Naar vrij worden van het alleen zijn? Zie je ze niet kankeren, bang worden wanneer het niet vlug gebeurt? Wegen de zorgen, het zich geven, het één zijn niet tegen de vrijheid op?

Jij bent gelukkig, zo oneindig diep gelukkig. Het is zo heerlijk zo gebonden te zijn, me zo te mogen geven, zo te mogen zorgen, zoveel liefde te mogen ontvangen, zo vrij te zijn.

Even ben je alles kwijt, maar dan voel je plotseling dat grote diepe heerlijke weer. Dan valt alles weg. Dank daarvoor.

 

Het zijn geen klaagzangen waar ik niks aan heb! Denk je dat ik je grote liefde niet voel, je zorgen, je gouden hart! Zonder jouw steun ging ik naar de bliksem, net als zovelen hier.

 

Bijna kon ik het voelen, maar zo niet dan toch, vasthouden

Mooie preek, luister maar, Daniel 3 vers 17 en 18 Sadrach, Mesach en AbedNego  Drie jongelingen die de knieën niet buigen voor het beeld van Nebukadnezar.

 

God is bij machte ons te helpen maar zo niet dan zullen we toch nog geloven. Hoe wordt er gebeden tot god, geef ons dit of dat, laat er toch geen oorlog zijn, ziet gij niet dat wij vergaan, waar blijft gij in deze wereld van haat en onrecht, waarom hoort gij ons niet? En toch, zo niet wij zullen op u vertrouwen, dat gij in alles en ondanks alles onze god zijt.

Even kon ik het voelen Nan, even heb ik het toen gevoeld, ten dode opgeschreven bij Adjatan beschieting. Zie blog 55 bij kopje Eerste vuurdoop met zwaar vuur.

Toch helpt god. Zoo moe van alles, zoo donker en zwart, waarom hoort gij mij niet? En toch! Zo niet.

Al kan ik dan gods hulp niet voelen, al dreig ik niet verder te kunnen, toch zal ik vasthouden, niet ondergaan maar overwinnen omdat ús heit al laat hij ons de dood ingaan, ons toch niet loslaat.

 

Je kreeg een ingeving, ús jonkje in de sloot. Dwaze intuïtie? Nee Nan een ingeving van god, een klein staaltje van zijn toch zorgen, even laten voelen. Onze god is machtig ons te verlossen maar zo niet dan toch geloven.

 

Patrouille

Met een stel kerels met de wagen op patrouille. We zijn zo’n 300 m geklommen tot we aan de grens van ons gebied kwamen, een bergpas op 1400 m hoogte met schitterend uitzicht tot Bandoeng. We konden nog net de koepel van de sterrenwacht zien.

 

Jammer dat het wat wazig was. Het valt niet mee om een natuuropname te maken waarop de grote uitgestrektheid en diepte goed uitkomt. Nog even in een paar kampongs gekeken en terug.

Ltn. B. kwam intussen met een stel jongens boven om hen in de gelegenheid te stellen om foto’s te nemen.

 

Afgekeurde kanon munitie verschoten

We hebben een munitiedeskundige hier. We hebben een partijtje afgekeurde kanon munitie opgeruimd. Oei wat brandt dat spul. Een steekvlam van wel 10 m hoog.

Vanochtend weer patrouille, alles is hier nu rustig. Zolang de bevolking op de sawa’s werkt, zolang inlandse handelaren langs de wegen tippelen, zolang de honderden theepluksters nog dagelijks in de theetuinen werken is er niks aan het handje.

 

 

Politiek, een soort vrije kolonisatie zonder verantwoording, fronzen van de wenkbrauwen naar Sukarno

Van wat de kranten schrijven word je bang schat. De Russische dreiging in Europa. Het gaat hard tegen hard in Berlijn. De nieuwe en nog heviger opgelaaide strijd in Palestina. De Jap heeft net als de Duitsers niks meer in te brengen zolang de Amerikanen er zitten.

Vanuit Oost Azië slaat de Russische invloed over naar Brits Indië (Malakka) en vandaar over naar hier. Amerika is ook niet zo toeschietelijk omdat zij eraan willen verdienen. Ze verlenen grote kredieten aan de Repoeblik waar grote Amerikaanse concerns (grote ondernemingen en fabrieken met machtig veel geld) voor werken.

Dat kan op den duur tot gevolg hebben dat Indonesië door de dollar en handelsverdragen aan handen en voeten gebonden is en Amerika met de tijd het geld opstrijkt. Loopt het spaak dan scheiden ze er gewoon mee uit zonder er verder naar om te zien. Een soort vrije kolonisatie zonder verantwoording.

Volgens het Dagblad Batavia is het de bedoeling van onze regering om iets krachtiger op te treden in de Indiëkwestie. Als het blijft bij fronzen van de wenkbrauwen naar Soekarno. Dat gaat toch niet.

 

Nieuwe buurvrouw, de verloofde van JP

Fijn dat je een nieuwe buurvrouw hebt, ‘k hoop dat je een gezellige omgang met elkaar hebt. Ik heb de foerier JP gevraagd waar zijn verloofde woont. Bij de timmerman in Raard. Kom dan maar eens bij mij koffie of thee of een borrel drinken want dan woont jouw verloofde pal naast mijn vrouw!

 

 

Karweitjes, plensbuien en toneel

Vandaag weer een dag van karweitjes. Brandhout halen bij de theetuinen. Zo halen we voor hetzelfde geld veel meer hout omdat er geen transportkosten van P en T bijkomen.

Een toneeltje gemaakt van dekens voor het cabaretgezelschap.

Hout weggebracht naar Tjikamtjambe en op de terugweg weer hout opgepikt.

Laatste partijtje alangalang gekocht voor de garage.

We zijn bezig met de afwatering, geulen. Het is wel nodig want met al die plensbuien stond de werkplaats blank.

De garage is bijna klaar. Ik kon genoeg atap krijgen. Vanmiddag hebben de koelies de nok met dik teerpapier afgedekt. Het wordt gegarandeerd waterdicht hoor. We zijn nog steeds bezig met het graven van de geulen voor de afwatering. De chauffeurs maken bruggetjes over de geulen.

Het duurt nog een maandje en dan komen de eerste plensbuien alweer. Het regent hier veel eerder dan in de laagvlakte, dat is wel een nadeel.

Had met een gevangene gewerkt. Een licht geval dus zonder bewaking. De brave kerel is niet weggelopen.

 

Heb zitten prutsen aan een paar koplampen. De glaasjes die ik van gewoon vensterglas maakte knappen stuk voor stuk. Het snijden was het moeilijkst, nu probeer ik plexiglas. Twee lagen met kunsthars ertussen, die kunnen tegen een stootje. Het is gelukt maar als ik een keer zo’n autoruitje pikken kan, binnen.

 

Handen wassen, kam door het haar en cabaret. Voor de pauze was het niks en na de pauze kwamen ze er beter in. Aardige songs en stukjes die op de dienst betrekking hadden. Na afloop de vuile boel weer opruimen. Ik voelde me als een kok die de hele tijd achter zijn gloeiende rijstfabriekje staat te transpireren en dan de jongens hoort vloeken over het eten. Zo’n voorstelling brengt veel werk met zich mee. De kerels komen een uurtje spelen, slingeren met van alles, gooien de rommel na afloop in de wagen en laten een chaos achter. Een genot dat er djongossen bestaan.

Laat me maar met je brieven beginnen want aan zulke verhalen heb je niks.

 

Noodkreet van m’n liefste, driftbuien, groot gemis

Zijn onze hummels weer beter? Eten ze weer mee? Op de foto’s zien ze er gezond uit.

Jouw liefdesverklaring was héérlijk schat en ook een beetje pijnlijk. Het was een noodkreet van mijn liefste schat ‘Kom thuis’ waar ik nog geen gehoor aan kan geven. Het liefst gooi ik alles neer en wil weggaan, wel wegvliegen naar huis, naar jou en mijn kleine lievelingen.

Ik weet niet wat ik je moet aanraden met Pim’s driftbuien. ’Kom maar bij beppe leave’ wanneer hij een klap van mem krijgt en je moet dat wel doen want anders bindt hij je aan handen en voeten. Dan is het dubbel moeilijk om ons baasje jouw wil te laten voelen. Pim heeft dat door en maakt daar misbruik van. Wat mem verbiedt mag van beppe wel en dat is heel moeilijk.

Het beste is om kalm te blijven en beppe’s harde woorden en scherpe verwijten te slikken maar houd voet stuk. Wim kun je aanpakken, beppe niet. Je moet met beppe erbij veel door de vingers zien maar als het een belangrijk iets is Jank houdt dan de kop ervoor hoor en laat die kleine driftkop even voelen dat zijn geschreeuw en blauw aanlopen van drift hem niets brengt.

Kleinigheden zijn niet erg. Maar als je voelt dat ons baasje bij zichzelf denkt en toch ga ik dit winnen laat hem dan verliezen. Ook haar ‘het wordt onze dood dat jij hier bent’, beseft zij wel wat dat met jou doet? Het is hard maar jij weet wel beter. Als jij er niet was geweest was het haar dood misschien wel geworden na vaders overlijden. Je mist de stille rustige steun van vader vooral in die dingen. Je voelt het hevig gemis, het verlangen naar zijn rustige woorden en uitleg. Maar nog kan het je helpen door te denken, wat zou vader hierop zeggen. Daaraan te denken.

 

Ongerust, gekanker en gevloek van deze kerels of een deuntje van onze schatten

Je bent ongerust meiske. Eén kogel is voldoende schrijf je. Maar Nan, zelfs de beste scherpschutter heeft geen trefkans zonder de wil van god. Hou dat vast lieveling en vertrouw daarop.

 

Je schrijft O, Klaas als je alles eens wist wat zal het leven van straks je dan tegenvallen. Maar zal het voor mij niet oneindig veel heerlijker zijn ondanks gegrien en onopgevoede toetjes en een vrouwke die er niets van terecht brengt?

Jij brengt er alles van terecht en met jou gaat het nooit mis. Omdat ik jou door en door ken. Onze kinderen zijn en worden geen grieners (jankers) en anders, zou ik daar niet tegen kunnen? Wat is vervelender, het eeuwige gekanker en gevloek van deze kerels hier of een deuntje van onze schatten?

 

Geen geklets maar uiten

Ik mij bont en blauw ergeren dacht je? Nee hoor!! Wanneer ik de kinderen hier zie snoes ben ik dankbaar voor onze hummels. Zo’n memmi en zo’n opvoeding krijgen. Het is geen kletsen over beppe liefste. Klaagzangen? Nee schat, je hebt je heerlijk uitgesproken en het lucht je op. Ik ben er blij mee.

Wat zal het kindertaaltje van onze prullen mij straks heerlijk in de oren klinken. Ik ben zo benieuwd wat zij als eerste tegen mij zullen zeggen.

 

Heeft Pim het nog wel eens over pake? Of herinnert hij zich niet meer hoe hij bij hem in het bûthús (koeienstal) en in het hooi speelde?

Ons kereltje heeft snel de kou te pakken. Zou hij niet zo sterk zijn omdat ons manneke een tweelingbroertje is? Hij is bevattelijk, jij kunt daar niks aan doen.

 

Ruzie met moeder over 12 ambachten en…… Ik zoen je tranen weg. Ik weet dat moeder ons in haar hart liefheeft en daarom trek ik het mij voor mijzelf niet aan. Komt haar vragen naar wat ik later ga doen niet uit bezorgdheid voor jou voort? Je bent wijzer Nan al is het vaak nog zo moeilijk.

Als je moeder hoort ben je zelf niets waard maar ik weet wat jij waard bent snoes. Mijn alles, mijn liefste, mijn schat. Kun je het nog volhouden? Hoef ik niet bezorgd te zijn? Kan ik alles weer vergoeden?

Wat ben ik rijk gezegend met zo’n vrouw.

 

Pakket en kist, ik kan er zelf wel in

Heb een pakje voor je gemaakt, thee en rijst en nog wat. Dat nog wat is voor je verjaardag. Zo snel heb jij het pakket niet voor 4 augustus natuurlijk maar ik had de spullen niet eerder.

Heb van de P en T gedaan gekregen dat de hele batterij thee in praktische en beperkte hoeveelheden kan krijgen. Het kost f 2,- per kg, niet duur dus. Heb al een lijstje van jongens die thee willen sturen. Heb 70 kg genomen, zelf 2 kg. Heb het geproefd, wel lekker.

Heb in de kampong mijn nieuwe kist opgehaald die de Toekakajou (timmerman) voor me maakte. Kost f 7,00 en dat is hier goedkoop. Een bakbeest, nu er nog iets in zien te krijgen en dan gaat het hele geval op de boot. Ik kan er zelf ook wel in. De bedoeling is goed hè, maar eens zien.

Heb f 250,- gedelegeerd, dat kun je over een paar maanden hebben.

 

Rustig, toch bidden

Ons gebied is nu rustig. De bende heeft het verderop gezocht. Ik geloof ook niet dat we weer last krijgen. Ze hebben het op de laagvlaktes voorzien, de rijstschuur van Indië.

Toch bidden Nan, god heeft het altijd gehoord al merk ik het vaak niet. Memmie, knuffel onze kleine schatten even.

 

Dagsluiting

Gister niet geschreven. Ben onwennig en niet tevreden met mezelf. Wel over het werk maar ik heb deze week geen dagsluiting gehouden. Ik wilde afwachten of de jongens er zelf over begonnen maar dat is niet het geval. Ik dacht als jullie er geen behoefte aan hebben en geen initiatief nemen om het zelf eens te houden voel ik er ook weinig voor. Ik weet dat het niet goed is schat en ik ga het weer proberen hoor. Wat jij daarover schreef was goed. Ik moet volhouden hè. Dank je lieveling.

Het was toch een goede week maar ik was ondankbaar.

Nu ben ik weer beter gemutst. Ik wacht op jouw brief waarin jij mij vertelt hoe jij het hebt gehad op onze trouwdag.

Ik was niet erg lekker, ik dacht dat ik weer dysenterie kreeg maar heb nu nergens last van. Misschien een beetje kougevat, hoe is het mogelijk in dit gloeiende land maar ’s nachts is het fris hoor.

Heb weer dagsluiting gehouden hoor. De jongens vroegen -nu wel weer?-

Ik zei dat ik er geen puf in had en wilde afwachten of jullie nog op kwamen dagen. Toen dat niet het geval was dacht ik dat het jullie ook geen pest kon schelen. Ik ben geen dominee en helemaal niet zo’n brave.

Waarom nu wel weer dagsluiting is ons geheim schat en dat verklap ik niet. Omdat ik jou heb en jij ook hiervoor bidt.

 

Stemmen en trouwdag

Ja voor het eerst stemmen is zeker gewichtig. Ik ben zeker een stommerd schat want ik weet niet eens wat lijst 2 is waar jij het rood hebt gemaakt. We hebben de lijsten hier ook niet gezien. Zoals jij gestemd hebt is het goed lieveling.

 

Het duurt zeker machtig lang lieveling maar het gaat ook weer vlug. We zitten hier alweer twee maanden. Iedere dag is er één dichter bij de bevrijding zoals we dat hier noemen.

 

Nu verder met de brief die jij over onze trouwdag schreef. Je was gelukkig schat en had toch een heel moeilijke dag.

 

Het verlangen, zooooo’n verlangen. O Klaas het was zooo heerlijk toen. Ik kan je niet missen. Famke zo bang? Jij kan niet danken pop en ik begrijp het omdat ik jouw verlangen ken. Denk je werkelijk dat god jou niet hoort? Hij moest even zeggen, ja Janke ik zal ervoor zorgen maar je moet nog even geduld hebben. Je wilt het wel anders maar zal het nooit leren schrijf je.

 

Straks geen zorgeloze toekomst, stevige tik

Wij weten van tevoren dat we straks geen zorgeloze toekomst hebben. Moeilijkheden blijven er, vooral met kinderen. Maar onze liefde is zooo sterk, wij kunnen moeilijkheden dragen.

Ik ben soms bang dat het jou zal tegenvallen wanneer ik weer thuis ben. Er zijn maar weinig moeders die gek zijn geworden van hun kinderen. Ze maken je vaak razend maar ook gelukkig, ze zijn zo’n rijk bezit schrijf je. Lieveling als Pim of Ukki niet horen willen mogen ze best een stevige tik krijgen hoor.

Toch zul je daar nooit tegen kunnen, ook wanneer ik weer thuis ben zul je daar moeite mee hebben.

 

Je bent moe van het wachten, het steeds weer uitstellen, hopen op wat niet komt. Het duurt lang. Kijk mij even aan. Houd goede moed. Met jou waag ik het er altijd op!!!

 

Voorlichting, misselijk van het vuige geklets hier

Ja het is onze taak om voorlichting te geven wanneer wij dat heerlijke weer mogen beleven. Geloof maar dat de breintjes diep nadenken over dat grote nieuwe wonder, een echt levend broertje of zusje. Waar komt ons poppie vandaan, wie heeft het gebracht en waar heeft die het vandaan. De eerste antwoorden zullen dan ook diepe indruk maken. Hoe dat te doen?

Later komt dan de voorlichting, nuchtere eenvoudige uitleg van het toch zo wondermooie. Daar hebben we gods wijsheid voor nodig. Het zo voor te stellen als iets heel moois en reins zonder schaamte of preutserigheid. Horen ze het voor het eerst van hun kameraadjes dan krijgen ze vaak een schrik en vinden hun ouders vies omdat het zo is verteld.

Hier ben ik soms misselijk van het vuige geklets en ga er altijd nog te weinig tegenin. Laten we bidden om wijsheid dat wij onze kinderen ook daarin leren wat het leven is.

 

Slangenbeten

De dokter hield een praatje over slangenbeten. Gelukkig hebben we hier weinig giftige soorten. Het beste is om met een scherp mes een kruis over de beetwond te maken zodat het bloed een deel van het gif weg spoelt. Dan afbinden. Uitzuigen is een oude methode maar dan moet je er zeker van zijn geen wondje aan lip of mond te hebben. Een KNIL-paardenmiddel is een huls leeg te maken en het kruid op de wond in brand te steken. Bij ons is het nog niet voorgekomen maar bij I-6 RA wel, het liep goed af.

Dank voor het plakverband en de leukoplast. Ik kan er een hele tijd mee doen.

 

Driedaagse patrouille, nachtpatrouille, kampong vegen, bidden

Er is een driedaagse patrouille op pad met mannen van verschillende posten.

Een nachtpatrouille gaat op pad. In samenwerking met Tsjikaremas een kampong daar in de buurt vegen. Omsingelen en helemaal doorzoeken.

We hebben een mortier gekregen. Een aardig donderbusje waar de bendes en de TNI niks op gesteld zijn. Die dingen hebben het voordeel dat ze over een dekking heen kunnen schieten. Het is prachtweer, volle maan. Ik hoop dat ze succes hebben en bid dat allen bewaard blijven.

Nacht schatten.

 

Handgranaat op een terras

In Batavia hebben ze een brutale stunt uitgehaald. Een handgranaat werd op het terras van een café gegooid. Er vielen gelukkig geen doden.

Volgens de krant hebben ze de dader al te pakken. Tjonge wat een flinke kerels. Ik maak me kwaad schat. Wat hebben we aan dagelijkse zware patrouilles zolang de kern niet op een of andere manier aangepakt wordt. Dan voel ik voor de hele boel geen fluit meer…, netjes uitgedrukt. Soedah lieveling.

 

Waarom kanonniers wel en chauffeurs niet moeten plopperen

Oe, een hels kabaal in de cantine, chauffeurs en kanonniers tegen elkaar kankeren waarom de eersten niet en de anderen wel moeten plopperen, zoals wij patrouillelopen vaak noemen. Daar kunnen ze uren mee zoet zijn en zolang ze elkaar niet in de haren vliegen laat ik ze hun gang gaan.

B. is naar de C-batterij. Hij voelt zich hier nog niet thuis. Hij weet ook niet zeker of zijn zaak nog voor de krijgsraad komt of niet. Zie blog 72 bij kopje Opvolger opper te harde klappen bij het verhoor.

Het patrouillelopen beviel hem beter dan het opper zijn. Volgens hem is het niks nu er geen vingers in de pap gestoken mogen worden.

 

Heb de halve avond verpingpongd. Ik weet vaak niet wat ik over mezelf moet schrijven omdat het steeds hetzelfde is.

 

Aanstaande jubileumfeesten

Vier grote schietschijven gemaakt voor de schietbaan die net gemaakt is ergens in de theetuinen in een dal. Met inkt grote cirkels getrokken op wit papier, net echt.

Met 20 man plus wapens plus piepers aan ’t paffen. Met de aanstaande jubileumfeesten moet II-6 RVA 15 schutters leveren voor een schietwedstrijd. De besten worden eruit gezocht. Het ging vlot. We hebben telefoon aangelegd naar de kuil waar de waarnemers in zitten zodat we niet de hele tijd heen en weer hoeven te rennen.

Ik schoot vrij goed met bren en geweer maar had nog zeven punten lager dan de hoogste schutter die 47 punten haalde. Het maximum was 50 punten.

Het was een lange, warme maar gezellige middag midden in de grote vrije weide wereld met z’n bergkammen. Morgen weer hetzelfde maar eerst moet ik de schijven opkalefateren voor de buitenposten. Er zijn verscheidene gaatjes in geprikt.

Ik zat erbij op een dikke steen tussen de schutters, aanwijzingen te geven. Denk aan je drukpunt, benen spreiden dan ben je steviger, houd je schietijzer aan je schouder, let op het sein veilig sufferd enz. Tussendoor de punten noteren en doorbellen. Mooi.

 

Obatpatrouille, Jappenkampen soms erger dan Duitse kampen

Er is een obatpatrouille  op stap. Zo nu en dan gaat ltn. M. met een Rode Kruistas op pad om pillen en zalfjes uit te delen. Schurft is een veel voorkomende kwaal, velen worden dan ook helemaal ingesmeerd, vrouwen ook zoals deze keer. Het was een aardig wijfje volgens B. Soldaten maken heel wat mee. Hospikken worden soms bij bevallingen geroepen. Wanneer er zulke tochtjes gedaan worden is er verder weinig te doen, dus is het rustig in het gebied.

 

Ja schat, de Nederlandse vrouwen hebben veel meegemaakt in de Jappenkampen, vaak was het erger dan in Duitsland.

 

Film, liefde, koesteren

Er was film bij de C-batterij. Met 18 man ernaartoe. De film was mooi maar het apparaat deugde weer niet. Een ontzettende kraakstoring waar je trommelvliezen pijn van doen, vaak was het geluid helemaal weg, een pantomime. Het werd laat, steeds weer proberen het apparaat te repareren. Het verhaal was niet logisch maar het spel goed. Ik zag diepe liefde tussen man en vrouw en heb me er een beetje aan gekoesterd. Wat bij hen spel was is bij ons diepe werkelijkheid, alleen moeten wij nog even geduld hebben.

 

Een soort inlichtingendienst

De nachtpatrouille heeft niets opgeleverd. Ze hebben geen kip gezien maar dat zijn we zo langzamerhand wel gewend.

Heb weer een stel van acht gevangenen aan het werk gezet op z’n Soekamandisch. Het wisselt steeds. Dagelijks komen er nieuwe bij en gaan er andere door naar de staf voor verder onderzoek. Binnen twee dagen was het terrein aardig opgeknapt.

 

Er is een soort inlichtingendienst op touw gezet door K., het werkt aardig. Vaak komen zijn kampongspionnen midden in de nacht met een paar kerels aanslepen. Zo vissen we de kwade elementen er veel beter uit dan wanneer wij er zelf achteraan hollen.

 

Mee op patrouille, pak rammel had onvoldoende effect, een spuit meer voor Soekarno, ik krijg geen kippenvel meer

Even gepingd en geschaakt met B. Ik krijg steeds voor de broek. Een stel jongens bij de staf opgehaald. Om 20.00 uur gaat er een patrouille uit, ze worden vannacht om 2.00 uur terugverwacht.

 

Ik was mee op patrouille. Het was weer een hele tijd geleden. Met een bepantserde wagen naar Bukanagara. Weer een prachtige rit in de grootse natuur. We moesten een paar kerels ophalen die een deserteur van de veldpolitie hadden geholpen. De Loera die we ook moesten hebben was op stap en de andere orang zat thuis maar wist zoals gebruikelijk van niks. Een pak rammel had succes maar nog niet genoeg zodat het heerschap mee op de wagen ging.

Toen met een rotvaart weer naar beneden. De gevangene was het zeker niet gewend en werd misselijk van al dat bochten draaien. Afijn, later kwam hij al gauw weer bij.

Laten we de Loera ook nog langs de weg oppikken. Beide kerels waar het om te doen was binnen. Later gingen ze door naar de staf waar ze proberen uit te vinden wat zij van de deserteur afweten. Een overloper betekent een spuit meer voor Soekarno.

We waren om 17.00 uur weer binnen, mandiën en eten.

 

Ja schat, voor de gevangenen is het minder maar voor ons beter zoals het vanmiddag gegaan is. Wij krijgen inlichtingen waarop wij maatregelen kunnen nemen. Ik krijg er geen kippenvel meer van.

 

Wondere samenstelling patrouille, cabaret en kerk, eten bij de heer en mevrouw B.

Na de tippel heerlijk gegeten bij de heer en mevrouw B. Eerst een paar heerlijke glaasjes djeroekwater. Samen met de baas de schommel gerepareerd. In de luie stoel koffie, een sigaret en gezellig kletsen. Het is bij hen ook dunnetjes hoor, zij knobbelen ook om de eindjes aan elkaar te krijgen.

De vakantie is voorbij en de kinderen moeten weer naar school. Per kind wordt in Bandoeng f 100,- kostgeld per maand gevraagd. Ze zijn nu van plan om de meisjes zelf les te geven. Het grote voordeel is dat hun huisgezin dan bij elkaar blijft. Heerlijk om weer eens aan een keurig gedekte tafel te eten en door de vrouw des huizes bediend te worden.

 

Om 16.00 uur naar het cabaret dat hier speelde. Muziek, zang en luim. Nou we hebben gelachen hoor. Het was een gezellig programma. H. had deze keer de honneurs waargenomen in de organisatie. Om 18.00 uur weer preek. Weer een wondere samenstelling schat, patrouille, cabaret en kerk.

Ds. had het over de voortdurende vrees waar wij in leven. Vrees in ons dagelijks leven, vrees voor de toekomst en vrees voor de dood. Jezus heeft alle vrees overwonnen en wij mogen de onze aan hem toe vertrouwen.

Doen we dat? Nee, wij willen nog steeds zelf de moeilijkheden oplossen, op onszelf vertrouwen.

 

Demobilisatie vragenlijst

Daar ben ik weer, maandag. Jij bent zeker druk bezig met de was? De kinderen spelen buiten, Wim lekker in de weer met water, Ukki in haar hokje of allebei in het zand?

We hebben een strop, de P en T waterpomp is kapot en nu zitten we zonder water. We halen het met de waterwagen, een ritje van 10 km.

Straks nog even de vuurbevelen nakijken snoes om morgen geen al te grove fouten te maken.

 

We hebben van kapitein P. formulieren gekregen voor de demobilisatie. Wie ben je, wat heb je gedaan, wat ben je van plan. Er wordt naar huisvesting gevraagd, schoolopleiding en diploma’s.

K. gaat binnenkort naar Soebang, hij mag niet meer patrouillelopen en wordt ingezet als assistent bij de zaken rond de demobilisatie. Lees waarom K. niet meer patrouille mag lopen in blog 55 bij kopje Eerste vuurdoop met zwaar vuur

Alle jongens worden binnenkort stuk voor stuk gehoord, alle gegevens en verlangens worden verzameld verzonden en in Holland verder behandeld.

Misschien kan kapitein P. mij wegwijs maken, we weten nu de mogelijkheden nog niet. Misschien kunnen we nog een eigen huis krijgen. Het is nog vaag schat maar het gaat de goede kant op.

 

Ik heb goede moed en ben gelukkig Nan.