Ik ken jou inderdaad beter dan jij jezelf kent snoes

[Noot: wat een leafde, wat in herkenning nei mem ta. Oe jakkes.]

Een beetje vriendschap betekent niet jezelf in je hart laten kijken schat. Jouw hartsgeheimen zijn te diep om die aan een ander behalve mij toe te vertrouwen. Jij voelt dat zelf wel aan poppi, de een vertel je meer dan de ander.

Dat jij vaak hartsgeheimen aanhoort komt omdat jij hartsgeheimen kunt bewaren. Het is voor jou heel moeilijk schat om met een ander te ‘praten’ omdat het vaak over onderwerpen gaat die jou niet interesseren. Ga de gemiddelde dagelijkse gesprekken maar na. Is het dan niet vaak lullen als een kip zonder kop?

Nog duidelijker Jank, jij staat innerlijk ver boven het gemiddelde, waar Jank!!

Om met allemaal te kunnen praten zou je je eigenlijk ook even gemiddeld moeten worden zonder zelf te veranderen. Dat is moeilijk schat. Je bent dan gauw geneigd jezelf een beetje af te sluiten. Of het egoïstisch is? Ja en nee.

Ja als je jezelf zoveel hoger voelt. Zijn en voelen is verschillend Nan.

Bij jou Nan is het zo zoals het is omdat je je niet kunt uiten zoals je voelt en denkt. Ze zouden het niet begrijpen en je raar aankijken en tegen elkaar zeggen moet je eens horen.

Je hebt geen behoefte aan anderen omdat anderen je heel weinig kunnen geven. Maar jij hebt uit je grote liefde nog wel iets over om uit te delen. Later gaat dat wel beter schat. Jouw grote probleem is nu hier, ik en alles wat daar mee samenhangt.

Niemand kan je daarbij helpen omdat ze niet alles begrijpen. Lieveling, jij bent mijn grote vriendin, mijn vrouw die niet alleen liefheeft maar ook begrijpt en alles diep aanvoelt. Ik ken jou inderdaad beter dan jij jezelf kent snoes.

Heerlijk dat jij mijn vrouw bent met al je dwaasheden en onbegrijpelijkheid, je wispelturigheid maar bovenal met je grote hart!!!

Je bent ontevreden over jezelf, een duur vrouwtje.

Dezelfde kwaal die ik heb, ik kan het geld ook niet in de zak houden. Maar jij koopt er nuttige dingen voor en bij mij gaat het meestal op aan sigaretten. Wie moet er nu op z’n kop hebben? Zullen we elkaar maar een zoen geven?

Zelf pieker ik niet over geld, ik geef zolang ik heb en op is op. Hier gaat dat maar straks moet ik mijzelf controleren of laat ik dat aan jou over of doen wij het samen?

Je vader

Je verlangen naar vader kwam ineens weer op, je verbeelde je dat je hem aan zag komen. Hij betekende veel in jouw leven Nan. Hij was je hulp en stille steun. Nu mis je dat.

Zo dacht je even dat ik thuis was, je merkte niet dat je in jezelf sprak.

Vertrouw alles maar toe aan god, ik bid voor je dat jij steun daar vind.

Wie ben ik dat ik je helpen kan. Ik voel jouw innige dankbaarheid voor mijn brieven.

Ik ga slapen schat, morgenvroeg eruit. Nacht lievelingen.

4 Augustus, jarig, een week op antwoord wachten

Jarige schattebout, voel even mijn armen om je heen, een innige liefdevolle zoen Nanni. Heb je mijn verjaardagsbrief op tijd gekregen? Hoe is heb je het vandaag, erg onwennig of juist gelukkig?

Jou nu even echt in mijn armen houden en je aankijken. Als god ons voor elkaar spaart is dit je laatste verjaardag alleen.

[Noot: mijn vader komt pas in december 49 thuis]

Had het fijn gevonden wanneer je precies vandaag mijn pakketje kreeg maar je weet het al hè.

Koes Wim en Zus even van mij, zijn ze vandaag lief? Konden ze buitenspelen? Heb je bezoek gehad? Allemaal vragen schat waar ik nog een week op antwoord moet wachten. Weet je nog je vorige verjaardag in Wezep? Toen was vader bij ons. Fijn was dat.

Schietoefeningen in de bergen

Zal je even over de laatste dagen vertellen. Schietoefeningen met de kanonnen. Het waren een paar mooie dagen in de vrije natuur. Om vijf uur opstaan, veel te vroeg.

Om zes uur rijden met het hele spul. Een hele hijs om de zware stukken de bergen op te krijgen. We reden 40 kmh door een prachtig mooi terrein maar over bloedjelinke wegen. Alles ging goed, petje af voor de chauffeurs.

Soms waren de hellingen zo steil dat de trekkers er in de eerste versnelling tegenop kropen om daarna een haarscherpe bocht die ze net konden halen weer sputterend steil naar beneden te rijden. Om de 15 m een bocht. Prachtige doorkijkjes over de hoge bergen en de wijde wereld.

De eerste dag ongeveer 40 schoten gelost. Het ging best hoor en zonder grove fouten. Onze stelling lag in een dal waar het smoorheet was. Ik voel nog de zon op mijn rug stoven, die is dan ook lekker rood.

Gister om 15.00 uur weer binnen met razende honger maar ons kokki had z’n spullen klaar hoor en lekker.

Daarna de stukken schoonmaken. Vandaag weer hetzelfde maar ik had pech. Zou heel wat worden want ik was het eerste stuk was deze keer dat doorgaans het meeste schiet. De … officier had voor mijn schietijzer een verkeerde opstelling genomen.

eerste stuk, schietoefening

Uren liggen roken

Toen de vuurbevelen kwamen en ik mijn stuk afstelde kon ik niet schieten. Ik was er al bang voor, er was voorgelegen dekking. Een obstakel tussen het kanon en het doel. In dit geval een bosje dat 150 m vóór mijn stuk stond.

Als ik toch schoot zou de granaat in de boomtoppen uiteenspatten en het doel niet bereiken. De stommerik van een ltn riep ‘eerste valt uit’.

Nou dan niet schieten en alleen de bewegingen volgen van de andere stukken. Voor mijn richter was het wel goed om er weer een beetje in te komen. De richter is de man die het kanon volgens de commando’s richt en afschiet. Later nog 16 schoten gelost met een andere lading. Ik ging toen over het bosje heen.

Verder werd er weer vlot geschoten en werden er weinig fouten gemaakt. Heb uren in de zon liggen blakeren met mijn stuksbediening, sigaretten roken en kletsen.

Een inlander een klapperboom in gestuurd om kokosnoten naar beneden te keilen. Lekker koel dat klapperwater. Toch weer een mooie dag buiten.

Dagsluiting, heerlijk jong

Heb vanavond zelf de dagsluiting gedaan. Bidt en u zal gegeven worden. Lees eens Math1:7-12. Het was goed maar ik heb nog altijd moeite met bidden. Dank voor je goede duwtje in de goede richting.

Je hebt gelijk, ik ben egoïstisch en gemakzuchtig geweest. Ik ga proberen de wegblijvers er ook weer bij te halen.

Ik ben moe. Schattebout alles is heerlijk goed, houd goede moed.

Zoen Pim en Uk van mij. 24 Jaar ben je poppi, nog heerlijk jong. Nog zo heel veel tijd voor alles.

Kakipakje, hoed en sokken

Wat moest jij lang op post wachten. Gelukkig kreeg je weer wat, wij halen het niet met een brief per week hè schattebout? Over twee dagen hoop ik jouw brief over je verjaardag te krijgen. Ik moet weten hoe je het die dag gehad hebt meiske. Je laatste brief was nr. 99. Ben je straks met de laatste honderd bezig? Ik hoop het schat. Je doet er ongeveer 4,5 maand over. Op die ene na heb ik 500 brieven van jou.

Eerdaags krijgen we een licht kakipakje, luxe hè. Het kan me weinig schelen, mijn zondagse kloffie zit nog goed. Heb mijn hoed naar de kleermaker gebracht. De binnenband had ik eruit gehaald omdat het ding me te klein was. Nu liet de buitenrand los en ik laat er een elastieken helmband in naaien.

Sokken zijn hopeloos, ze zijn allemaal kapot en ik heb het stoppen opgegeven. Jammer dat de baboe daar geen handigheid in heeft maar ze lopen allemaal op blote blootjes en hebben nog nooit een sok of kous aan hun voeten gehad.

Bid dan eens niet, of hij liegt of…

Ja snoes, voor wie moet ik anders zorgen dan voor jou? Jij kreeg 10 brieven in een week en was er gelukkig mee. Dat betekent heel veel voor mij.

Jij schrijft ik bid wel vaak, ook tijdens het werk maar het doet mij allemaal niks, god doet toch wat hij zelf wil. Doe het dan eens helemaal niet. Bid niet meer Jank en als je daar vrede mee hebt schei er dan maar mee uit. Kun je dat niet ga er dan gewoon mee door zoals je het doet. Jezus zegt bidt en u zal gegeven worden. Een van beiden, of hij liegt of hij doet wat hij zelf gezegd heeft. Wat denk je?

Pimmie en vader, nog even

Pimmie kan zich vader nog wel herinneren, fijn is dat maar ook pijnlijk wanneer hij weer een rake opmerking maakt.

Fijn dat de grafsteen zo vlug klaar is. De herinnering aan hem blijft ons altijd bij en zal ons goed doen wanneer we zijn voorbeeld willen volgen, eenvoudig blijven met een open oog voor alles.

In je laatste brief was het weer helemaal mis, onwennig. Beppe, Pim, een ongelijke voor en achterkant van de trui die je breit en alles afgerafeld. Alles mis.

Voor je onwennigheid heb ik een stevige omhelzing in gedachten en houd goed moed hoor, nog even en we zijn weer samen.

We wisselen elkaar af, ziel onder de arm

Heb heerlijke brieven gehad, het was weer goed. Nu kan ik het weer niet vinden. Er is niks te doen, ik heb nergens puf in en ik loop met m’n ziel onder de arm.

Heb een karabijn in orde gemaakt want mijn sten wordt opgeknapt en die ben ik 10 dagen kwijt dus moet ik zolang een andere spuit hebben.

Kakipakje, drie verschillende stoffen en kleuren

Het kakkipakje werd uitgereikt, een shirt, een broek en een kwartiermuts. Drie verschillende stoffen en drie verschillende kleuren. De broek is goed maar het shirt is van een soort klamboestof en veel te groot. Ik heb het niet genomen. Het mutsje ligt al onderin mijn kist en lever ik later zo weer in. De broek is te lang maar die laat ik inkorten. Ik draag er een groen jasje en een groene hoed bij. Ben benieuwd of ze me er mee laten lopen. Ik vertik het om zo’n gaasje ook nog op mijn kosten te laten vermaken.

Maand rantsoen, verd…. wat zijn ze zuinig

Eindelijk kwam het maandrantsoen. 2 Liter jenever, 5 flessen bier, 200 Highway (Haiway, Heimwee) of Haremajesteitssigaretten, en nog 100 om astma van te krijgen. Schoensmeer, scheerzeep en mesjes heb ik niet genomen, ik heb nog en het is mij te duur. Verd…… wat zijn ze zuinig. Zo dat is dat stop met dat gekanker. Geef me een zoen poppie, als ik jou niet had deed ik gekke dingen.

Indisch nieuwjaar, adat

Het is vandaag Indisch nieuwjaar en het personeel is vrij en viert feest op hun oeroude gewoonte wat ze adat noemen. De hele nacht een hels lawaai van tamtam, trommels, het ritme steeds sneller.

De bevolking raakt in extase en schreeuwt afgrijselijk. Misschien is het ook wel een soort bidden of de diverse goden hun gunstig willen zijn. Iemand die dat voor het eerst hoort en niet weet wat er aan de hand is rijzen de haren ten berge. Jij zou in doodsangst zitten schat bij dat kabaal.

’s Lands wijs ’s lands eer. Wij haalden vroeger tijdens oud en nieuw ook gekke dingen uit.

Oppassen, oude veten, onenigheid

Het is oppassen geblazen want een of andere heethoofd die overwicht over het volk heeft kan ze zo opzwepen zodat de mensen tot dingen in staat zijn waar ze anders niet aan zouden denken. Oude veten worden uitgevochten, rampokpartijen enz. Ook kunnen ze het ons lastig maken door sabotage aan wegen en bruggen te plegen of beschietingen te beginnen.

Afijn, ondanks al die nachtelijke herrie is er bij ons niets gebeurd. We hadden gisteravond het smoor in toen we naar bed gingen en de zware trommen aan alle kanten bulderden. We hebben gewenst dat ze het in hun hersens haalden om ons kamp aan te vallen.

We wilden dolgraag met de kanonnen schieten om dat heidens gedoe het stilzwijgen op te leggen. Toch moet je medelijden met de stumpers hebben. Hoe moet dit ooit een zelfstandig volk worden?

Er is zoveel onenigheid tussen de verschillende rassen en tussen de kampongs die vlak naast elkaar liggen. Dit volk moet met vaste hand geregeerd worden anders komt er niets van terecht. Kijk maar naar het vrije India waar ze elkaar opnieuw uitmoorden.

Dan denk je bij jezelf wat doe ik hier? Welk nut heeft het? Worden er thuis niet hetere tranen geschreid? Toch houden we vol schat.

Ik heb alles, wat een rijkdom aan geluk. Myn skotten, tot een heerlijk weerzien.

Wij draaien zondagsdienst i.v.m. het nieuwjaar. Ik ging naar Soebang om spullen voor de cantine te halen. Veel kreeg ik niet los want iedereen viert feest. Ook de pasar mensen, ik kon geen pinda’s voor jou krijgen.

Heb wel koffie gekocht. Of het lekker is weet ik niet, het ruikt in ieder geval naar koffie. Ik stuur het je zo snel mogelijk, dan heb je alvast wat om mee te beginnen.

Fikkie voorbij Tsjikaramas, Tsjisolak, doodgeschoten Loera

Er werd weer een fikkie in een kampong gestookt. Met de pantserwagen erop af richting Tsjikaramas. Naar de veldpolitie in Tsjisolak, die schoten had gehoord en brand had waargenomen. Het was een heel eind weg en het brandde behoorlijk.

Met de kaart konden wij bepalen welke kampong het moest zijn. Eerst was het de bedoeling om een kijkje te gaan nemen maar dat ging niet door omdat de jongens er niet op waren uitgerust, de meesten waren op gympen, ongeschikt. Ik had ook weinig zin want de boeven waren er natuurlijk al lang weer vandoor. Weer terug naar het kamp en met het hele stel op onze kamer een borrel gedronken. Die viel er na zo’n nachtrit best in.

Vanochtend vroeg een patrouille erop los. Ze hebben de boel daar behoorlijk op stelten gezet. Een kleine bende was onverwacht de kampong binnen komen hollen. Het huis van de Loera werd omsingeld. De Loera was voor ons een goeie, eergister hadden de jongens nog koffie bij hem gedronken.

Hij is doodgeschoten, samen met zijn schrijver en een kampongwacht. De verkoolde lijken van de Loera en de schrijver lagen nog in de afgebrande huizen. Dat maakt je razend want je staat praktisch machteloos omdat die kerels ons altijd ontlopen. De kampongbevolking was diep onder de indruk. Een goede Loera is als een vader voor z’n kinderen.

Uitbetalen baboes en djongos

Ging nog even bij H. langs met cantinespullen. Voelde me net een kruidenier. 1 Doos limonade, 10 pakjes sigaretten, 4 flesjes brillantine, 6 blikjes melk, een inktpot.

Van Soebang een hele vracht vrouwen en kinderen meegenomen, een heel feest zo’n ritje.

Daarna moest ik met 10 baboes en 6 djongos naar de Staf om hen uit te betalen. Normaal gebeurt dat hier in het kamp. Een hele wagen vol plezier.

Heb de foerier in de kraag gepikt en kreeg een paar zondagse nieuwe schoenen los, wat een bof. Nog net een paar dat past. Het zijn zwarte hoge, half linnen, half leer. Lekker licht. Morgen loop ik zwaar mijnheer, nieuwe kakibroek in laten korten en strijken door de baboe, nieuwe glimmende schoenen, keurig jasje en een grote flaphoed.

Zware dagen, tweelingen, als er iets met het jonkje is, bakerpraatjes

Je foto staat voor me, ik zit de hele tijd naar jou te kijken schat, ik geef een zoen op je ogen. Wat ben je mooi, wat heerlijk moet het zijn om jouw lieve gezicht weer tegen mij aan te drukken. Dan onze prullen naast jou, wat een heerlijke schatten.

Je had een paar zware dagen, Pim braken, niet willen eten en lusteloos en dan jouw oude angst die de kop opstak om hem te moeten missen. Ukki zo bont met plekjes.

Mijn famke schreide bittere tranen, ik zag je zitten, huilend op de trap en biddend, nee dat niet. Als er wat met het jonkje is ben je bang dat je hem niet bij je mag houden.

Dat is niet raar. Dat heb je altijd gehad. Het bakerpraatje dat een broertje of zusje van een tweeling sterft het andere ook niet lang in leven blijft heeft jou geen goed gedaan. Het gezegde dat tweelingen niet zonder elkaar kunnen is niet waar.

Wel leunen ze veel op elkaar maar dat komt niet omdat ze op elkaar lijken of hetzelfde karakter hebben maar doordat ze samen tegelijk opgevoed worden en opgroeien, op elkaar zijn aangewezen in hun spel. Het is moeilijk om van je af te zetten.

God hoorde je en Pim vroeg om eten en thee, voelde zich beter en speelde weer.

Wat me ook diep roerde toen Pimmie je hoorde, hij uit z’n bedje kwam en naar jou toe rende en z’n armpjes om je hals sloeg om je te helpen en te troosten. Ons kereltje heeft een hard koppie maar een hart van goud. Hoe bestaat het, zo klein en zo diep voelend.

Ik hield dagsluiting, Zijt niet bezorgd, lees Matt 6: 19-34 schat.

Zullen we het aan hem toevertrouwen?

Een innige omhelzing, dag lievelingen.

Ik heb jou in gedachten getroost, je tranen weg gezoend en voor jou en onze kinderen gebeden en ik voelde me diep gelukkig zulke heerlijke schatten te mogen hebben.

Goed dat je dokter ook nog raadpleegde en nee dat was geen gebrek aan vertrouwen. God geeft ons die middelen om te gebruiken.

Beppe’s – het zal wel wat meevallen – helpt niet en het kost je heel wat om toch dokter te vragen. Hij had een onzekere diagnose maar stelde je toch gerust. Ik ben altijd blij wanneer je hem gevraagd hebt.

Beter zonder eitje, god heeft zich niet vergist

Je kwam erachter dat onze hummels beter eten wanneer ze geen eitje krijgen en je wil dat verder uitproberen. Vraag het ook aan dokter. Zegt hij hetzelfde dan heb je ze er binnen een paar dagen van afgewend. Tanden op elkaar als ze er herrie om maken. En geen hapje van beppe hoor. Schrijf ik dwaas, ik wil je zo graag helpen.

Nee hoor god heeft zich zeker niet vergist om ons twee schatten van kinderen te geven. Voor mij is het helemaal geen vraag of jij er wel geschikt voor bent. Ik weet geen zorgzamer en liever moedertje.

Het valt je soms zwaar omdat je er helemaal alleen voor staat en vaak niet naar eigen inzicht kunt handelen omdat je ook rekening houdt met je moeder. Ondanks dat en ondanks je angst ben je erop berekend. Geen onnodige zorgen, alles komt voort uit je grote moederhart. Heerlijk dat je mij alles schrijft. Het geeft jouw ruimte en ik kan heerlijk meeleven en soms nog een beetje helpen.

Zondag, soldaten moeten op hun donder hebben, voetbal, pingpong, lezen

Naar de kerk geweest, heb er niet veel aan gehad. Het is net of Ds afzakt. Het boeit niet meer, net alsof hij alleen een verhaaltje vertelt. Soldaten zij ruwe klanten en moeten op hun donder hebben en dat krijgen we niet meer.

Het is een goede kerel en hij wil alles voor je doen maar volgens mij is hij te zacht. Toch was het goed schat om zo even bij elkaar te zijn. Ik zou er last van hebben niet te gaan. Vroeger had ik daar geen last van en ik hoop dat het zo blijft zoals nu.

Vanmiddag weer voetbal, zware wedstrijd tegen P en T, onze jongens lopen zich bekaf tegen de snelle inlanders, met 4-2 verloren. Daarna pingpongen en lezen in tijdschriften en in het boek van Berkhuis over de krijgsgevangenkampen in Siam. De Jappen waren ook ploerten.

Wat zijn we nu in bijna twee jaar opgeschoten? Snertkarweitjes en sleur

Eten, kletsen, pingpongen met jou praten. Het lijkt soms allemaal zo nutteloos Nan. Soms denk ik wat doe ik hier, wat voor zin heeft het. Ik ga zelden op patrouille en zit steeds in het kamp met allerhande snertkarweitjes. Wat zijn we nu in bijna twee jaar opgeschoten? Nog steeds geen rust en vrede. Het is onze schuld niet dat het zolang duurt maar het is maar zo meiske.

Gelukkig dat ik dan ook weer weet dat het goed is en zie dat het volk hier weer kan leven en werken en weer gezond wordt.

Het zou fijn zijn wanneer wij straks naar huis gaan, hier alles in orde is. Ook wij zullen die voldoening waarschijnlijk niet meemaken.

Goedlachs maar geen verantwoordelijkheidsgevoel

Ik ben het vaak zo zat schat.

Ik ben soms zo slof, weet niet eens wat ik gister gedaan heb. Alle dagen ongeveer hetzelfde, al die karweitjes ben ik soms zo beu. Ook het achternarijden van het personeel, 22 nu. 12 Baboes en 10 djongos.

Vaak zo’n gezeur.

Ik had een stel koelies aan het steen kloppen gezet maar ze gingen plezier schoppen met de baboes.

Ze hebben pas hun feestdagen gehad en denken recht te hebben op een vrije zaterdagmiddag en zondag. Ik reken heel anders. Ze worden goed betaald en krijgen volop te eten en daarvoor moeten ze werken.

In het vervolg maak ik weer korte metten, want geloven doen ze het nooit.

Ik denk niet dat ik goed met dit volk op kan schieten. Ze zijn goedlachs, meestal plezier, niet bepaald lui maar absoluut geen initiatief en verantwoordelijkheidsgevoel als ze voor een ander moeten werken.

Taak, behoeden voor moreel afzakken

Toch heb ik hier nog een taak en die is moeilijk Jank. Wat moet ik doen om de kerels bij elkaar te houden?

’t Wordt moeilijk poppie. Ik zie het ervan komen dat verschillende jongens moreel afzakken, het duurt te lang. Nog hebben ze geen vast uitzicht wanneer we naar huis gaan. Ik doe nog veel te weinig voor hen vrouwke. Als je dit leest denk je misschien en ik dan.

Nee zo bedoel ik het niet schat, je begrijpt me wel. Het is allemaal zo ongerijmd. We vragen steeds waarom? We willen gods bedoeling voor ons vaak niet zien en houden alleen rekening met ons zelf.

Ds had het erover, wat doe ik en van wie ben ik? Het is waar, ons doen en laten moet voor god zijn, wij zijn van Christus.

Wat breng ik daarvan terecht? Voor wie leef ik? Lijkt het niet vaak een bonk egoïsme?

Hoe zullen wij erop terugzien

Ik ben een beetje aan het dazen snoes. Wij maken beiden een zware tijd door. God geve dat we er eens het nut van mogen zien. Al brengt het ons maar een stapje dichter bij hem dan is het goed schat. Nog even en de EM gaat naar huis. Zullen wij deze tijd ooit vergeten? Heeft het ons iets geleerd? Zullen wij erop terugzien als een lege en nutteloze en verspeelde tijd?

Mijn lievelingen!!!! Aardig roffeltje

Kanne, Pim en Ukki!! Zijn onze kleine schatten weer gezond? Heb je goede moed?

De reportage van de Olympiade gehoord. Fanny Blankers Koen heeft er weer een vergulde plak bij. Fantastisch hoe dat wijf rent.

Vanavond hebben we onze maandelijkse samenkomst van onderofficieren van 2-6 RVA, deze keer in Djalandjajak.

Heb weer broeken naar een kleermaker gebracht om in te korten ook deze beloofde dat het vanmiddag klaar zou zijn. We willen ze vanavond aan snap je.

Heb mijn sten alweer terug, het schietijzertje is aardig opgeknapt maar ik heb twee verkeerde magazijnen teruggekregen die het niet doen. Ik probeer of ik ze kan ruilen. Er horen vijf magazijnen, bij een sten. In iedere magazijntube stop je zo’n 25 kogels, je kunt een aardig roffeltje weggeven.

Patrouilles, bangmakerij in Tsjisalak, schijters zonder goede leiding

De patrouille van vanmorgen komt net weer binnen. Ze hadden een bamboe kooitje met rijstvogeltjes erin meegenomen. Het hangt al in de cantine. Of ze fluiten weet ik nog niet.

De laatste weken lopen we geen meerdaagse patrouilles meer. Als dat gebeurt hebben ze allemaal de kanker in maar lopen ze eenmaal dan is er geen vuiltje aan de lucht.

De radiozend- en ontvangapparaten vertikken het en dan mag een patrouille zonder contact met de hoofdpost niet langer dan 12 uur weg blijven.

Heb de hele dag geslapen van 6.00 uur tot 17.00 uur en alleen om 12.00 er even uit om te eten. Gisteravond kwam er bericht, saja met een patrouille erop uit. Nou dan is ’t link.

Ik moest naar Tsjisalak met zes man en daar de nacht doorbrengen. De mannen van de veldpolitie die daar ligt zijn klootzaken. Ze hebben zich door praatjes bang laten maken, hun kamp zou worden aangevallen.

Er waren negen man plus bren en sten, hun enige automatische wapens, naar Poerwakarta. Ze kwamen ‘s nachts niet meer terug. De achterblijvende 23 man met 23 geweren voelden zich niet erg senang (moedig, lekker, OK).

Wij mochten hen als morele en militaire steum met de pantserwagen de hele nacht gezelschap houden. Je begrijpt wel wat voor commentaar dat opleverde. Wachtkloppen voor de veldpolitie die het in de broek doet.

Afijn, om 21.30 uur kwamen we met brullende motor Tsjisalak binnen stuiven. De kerels stonden in de houding. Hun wachtlokaal leek wel een vesting waar ze met 10 man wel 100 ploppers konden keren als ze het lef hadden.

’t Was er aardedonker, alleen een walmend oliepitje achter een scherm waar ze zich met angstig kloppend hart schuilhielden.

Zo erg is het niet hoor maar schijters zijn het wel.

Het komt vooral omdat ze geen goede leiding hebben. De inspecteur gelooft de verhaaltjes en knijpt hem zelf ook met als gevolg dat de rest dat ook doet.

Ik zocht de knaap op in zijn roema, waar maken ze zich sappel over

Ik heb die knaap opgezocht in zijn totaal verduisterde roema (huis) en hem naar de situatie van het kamp, de indeling van de wacht etc. gevraagd.

Toen maakte ik hem duidelijk dat er een goede lamp, luie stoelen en voor zeven man eten in het wachthuis moest komen. Daarna met hem de posten gecontroleerd. Vier dubbelposten maar liefst en iedere post een ware bunker.

Ik begrijp niet waar ze zich sappel over maken. Als ze hadden verwacht dat wij ons over de posten zouden verdelen dan hadden ze het mis.

De bren in de hoek en de lampen aan, pracht van een schietschijf

Want toen ik de zaak had bekeken hebben wij ons nergens de ballen van aangetrokken. We installeerden ons in het wachthuis, de veldpolitie op de waranda. De benzinelamp plantte ik midden op de tafel zodat half Tsjisalak werd verlicht en de veldpolitie met de ogen zat te knipperen.

Zij zijn gewend om alles zo donker en geheimzinnig stil als maar mogelijk is te doen. Had ik hetzelfde gedaan dan hadden ze het helemaal benauwd gekregen omdat ze dan gedacht zouden hebben dat wij ook niet zeker van onszelf waren en een aanval verwachten.

Nu heb ik ze laten zien dat wij er met de pet naar slaan, banjak herrie schoppen, de jongens zo hard kletsten dat half Tsjisalak niet kon slapen (ik had een edel stel mee), de bren die normaal klaar zou staan in de hoek gesmeten en doodleuk in een luie stoel met de benen op tafel een kaartje legden. Pracht van een schietschijf.

De reactie was verrassend, de inspecteur droop af. Ze hebben een klein lesje gehad.

De eerste vier uur ging nog wel maar na 2.00 uur toen we de rijst op hadden werd het koud en stierlijk vervelend. Ben toen met twee man in de wagen gestapt en brulden langs de wegen om de bruggen te controleren. Weer een uur verder. De jongens dommelden huiverend tot 6.00 uur. Ik bleef wakker en stak de ene sigaret met de andere aan.

Daarna smeerden wij hem om heerlijk onder de klamboe te kruipen.

Maandoverleg, net dronkemansuitje, thuis zou het een schanddaad zijn

De avond in Djalandjajak werd een net dronkemans partijtje. H. was weer helemaal van ’t hoekje. Hij heeft zeker een uur op tafel gestaan en hield geen moment z’n snuit. We hebben we om die knul gelachen maar op een gegeven ogenblik wordt het vervelend.

Eerst vier jenever toen heerlijk gegeten rijsttafel met kip en soep. De nieuwe administrateur, een jong sergeantj uit Holland werd benoemd tot wachtmeester. Het zal hem lang heugen of hij weet helemaal niets meer, we hebben hem maar naar bed gebracht.

Toen alles op en leeg was zochten we onze tampatjes op.

De majoor liet zich niet zien. We hebben een hekel aan die kerel. Hij had ook heel wat moeten slikken want alles werd eruit geflapt. Rare kerels hè meiske.

Als je ons zou zien zou je bang worden, de ene schreeuwt nog harder dan de ander.

Een nacht slapen en het is weer over. Thuis zou het een schanddaad zijn, hier noemen we het een partijtje. De volgende keer probeer ik of we het in het begin wat rustiger aan kunnen doen om weer onze ervaringen over alles uit te wisselen wat nog nut kan hebben voor onze algemene samenleving.

Varkens schieten in Soekamandi

Er is een stel naar Soekamandi gegaan om varkentjes schieten. Ze hebben er acht geschoten met een paar flinke ertussen. Drie achtergelaten in Tsjitjambe en Djalandjajak want zoveel kunnen wij toch niet eten. Dat wordt morgen weer een lekker potje.

Verjaardag en liefdesbrief

Je had het even te kwaad op je verjaardag maar had toch een goede dag. Je kon nog dankbaar zijn en god danken. Fijn dat ze aan jou dachten. Fijn zoals jij het gedaan hebt, ook voor moeder. Jij denkt overal aan.

Ik heb je zo lief. Je antwoord op mijn onstuimige liefdesbrief was heerlijk. Ik las ook jouw verlangen. Je hebt me fijn op de vingers getikt, ik dacht te veel aan mijn eigen verlangens. Wil je me later alles alles blijven zeggen, wil jij mij helpen wanneer ik jou soms vergeet?

Ik ga slapen, het is ongeveer 1.00 uur. Maar eerst ga ik danken voor alles wat god mij in jou en onze kinderen geschonken heeft en bidden dat ik straks echt man en vader kan zijn.

Nacht Kantsje, nacht Pimmie, nacht Ukki.

Een huis voor 14 gezinnen opknappen

Ben met de kapitein mee geweest om een gevorderd huis hiernaast op te nemen. Er komt 14 man veldpolitie in. Het is een groot bamboe geval vlak naast het kamp. Ik moet het opknappen en van de verschillende grote kamers kleinere maken zodat de veldpolitie met vrouw en eventueel anak (kind) een eigen hokje hebben.

Dat gaat makkelijk, alles leeft hier gezamenlijk door elkaar. Stel je voor in Holland een huis met 14 huisgezinnen. Dan was het woningprobleem snel opgelost.

De batterij bijna helemaal hier, ik verklap dienstgeheimen

De jongens van Tsjitsjambe en Goenoengdoea komen hier naartoe, dan is de batterij bijna in z’n geheel hier. Als het huis van de bergpost klaar is gaan er ongeveer 20 man daarnaartoe en komt de veldpolitie hier mee wachtkloppen en patrouille lopen. Dat maakt het voor de jongens heel wat lichter. Wat verklap ik een dienstgeheimen hè snoes. Nee hoor, wat ik mag weten is ook voor jou.

Mee de kampong in, half verrot wijf, vuiligheid in de wereld

Vanavond geen dagsluiting we waren maar met drie man en de andere twee vonden het de moeite niet. Toen ben ik met B. de kampong ingedoken en zochten we een gezellig huisje op waar altijd een stel van ons zit.

Een gezellige tent was het niet, een akelig rotgat met trossen pisang en andere lekkernijen langs de muur. We zijn erbij gaan zitten kletsen en ik heb zo gekletst dat ze verdomde goed voelden dat het niet in de haak is om iedere avond het kamp uit te tuinen.

Verkeerde dingen gebeuren in dit huisje niet maar zo is het begin altijd, het begint te vervelen en dan gaan ze op zoek naar een huisje waar meer te beleven is. Met als gevolg dat een of andere stommerik tegen een half verrot wijf oploopt. Hard hè schat maar het is de werkelijkheid.

Zeg nu niet wat heb ik met een ander te maken, ik kan op eigen benen staan. Nee samen gezond uit en samen gezond thuis. Weinig commentaar gekregen, nog een glaasje thee en een pisang en weer terug.

Het wordt uitkijken schat. Onder de kerels die morgen terugkomen zitten er ook een paar die, laat het me grof uitdrukken, al heel wat afgenaaid hebben in dit land. De vaste klanten lopen niet zo vlug een ziekte op. Sommige schoften laten het eerst proberen door een ander erop te laten kruipen en als het goed gaat….. soedah.

Ik zal ze weer achter de vodden zitten. Als je er belang in stelt vertel ik je er later nog wel eens over. Bidt om kracht en geduld voor mij.

Als je eens wist schat wat voor vuiligheid er in de wereld is, brrrr. Wat leven de mensen in ons landje dan nog netjes.

Voorbereiden buitenposten, Hollandse schoonmaakbeurt, pakje

Met de foerier van de Staf een lijst met spullen opgemaakt voor de nieuwe post. Extra dekens, extra voeding, brandhout voor de warmte ’s avonds, fittingen (die ik waarschijnlijk toch zelf moet maken), radio, sportspullen, pingpongtafel, voetbal, schaakbord.

Pingpongtafel heb ik opgehaald bij de Staf, die er een hadden zonder dat ze het wisten. Meteen inpikken voordat ze bedenken dat ze hem zelf kunnen gebruiken. De oude die we hier hebben meteen doorgeschoven naar Tsjikaremas. Dan kunnen zij hem zolang gebruiken tot Bukanagara bezet wordt.

Vanmorgen weer zaterdagschoonmaakbeurt, echt Hollands. Tussen de bedrijven door een pakje voor jou.

Even verklappen. Onder in het blik zit een witte pyjamabroek, drie kruikenzakjes met rijst, een vulpen, twee pakjes thee, een kg koffie in een blikken doos, de rest opgevuld met ongebrande gepelde pinda’s.

Het was een hele toer om alles erin te krijgen. En voor jou een hele puzzel om het er weer uit te krijgen.

Schrijven gaat de laatste dagen niet zo, trage post

Lievelingen, Kanne een innige zoen en koes Wijnzen en Betsche ús lytse skotten even van mij.

De vierde dag dat er geen brief is voor mij, lang en ik ben wat onwennig. Iedereen klaagt dat de post zo traag is.

Hoe heb jij het vandaag? Ben je gezond? Zijn onze kinderen weer beter? Eten ze weer goed? Was er een goede preek? Hoe is het vandaag met onze deugnieten? Heb je van ze genoten? Heeft mijn meiske weer goede moed? Nanni weet je het allemaal nog? Ik heb je zo ontzettend lief en verlang zo razend naar jou. Ik moet het even uiten maar het wil niet zo best. Schrijven gaat de laatste dagen niet zo, omdat er geen post is. Er zijn nog brieven om te beantwoorden.

Alles opbiechten

Eerst alles opbiechten. Er was gister een fuif bij de C-batterij. B. en nog een paar jongens waren uitgenodigd. Ik ging met hen mee als bewaking.

Toen we terug waren eerst dagsluiting gehouden met een aardig groepje.

Daarna nog even praten en we kwamen tot de ontdekking dat we eigenlijk ook wel een borreltje lusten. M’n tweede fles dan maar, met een man of zeven op onze kamer. Het was een jolige boel.

H. begon al snel weer te speechen zodat de jongens zich tranen hebben gelachen. H. zette nog een fles op tafel maar ik zorgde dat er meer jongens kwamen. Zodat het geen rotzooi werd. Die verhippeling krijgt kuren.

Als B.er niet is ben ik de oudste en dus de verantwoordelijke. Heb de borreltjes zo eerlijk mogelijk verdeeld zodat ze allemaal banjak vrolijk waren maar niemand zat werd.

’k Zou best in een bar kunnen staan. Toen de wijsheid in de kan was en de flessen dus leeg gingen we naar bed.

Uitgeslapen tot 10.00 uur, koffie in de cantine en toen in pakejan baik (zondagsepakje) gehesen. Nou ik was tevreden over m’n uiterlijk hoor snoes.

We hebben uit de cantinekas een echte volleybal gekocht voor f 60,-. Duur maar een fijne lichte bal. Meteen mee gespeeld, mooie gelijke partijen.

Eten en daarna met z’n negenen naar de kerk. Ds. had het over de erfzonde. Meestal heb ik aan onze korte dagsluiting meer.

Ds. reed mee naar hier, ik heb eten voor hem geregeld, dat ging er goed in. Ik heb hem ook gezegd dat het moeilijk is om de jongens mee te krijgen naar zijn preek omdat ze er niet veel aan vinden. Hij vatte het nogal gemoedelijk op.

En zeer beste man maar hij had wel wat meer haar op z’n tanden mogen hebben.

Ik kan niet best praten schat. Ik zou hem willen uitleggen wat eraan hapert maar het lukt me niet. Ik kom vaak niet uit mijn woorden, een beetje hakkelen, meer jongens hebben er last van. Weet je wel dat ik vroeger stotterde?

Ja het duurt lang. Je verlangen en liefde is zoooo groot, ik voel het famke. Je even in mijn armen nemen, houd moed, wees sterk en geduldig en bidt bovenal. Zullen wij het samen doen?