Verjaardagsbrief, jouw verlangen, patrouilles

Heerlijk de brief die je op je verjaardag schreef. Je kon dankbaar terugkijken op deze zware tijd. Wij hebben beiden veel geleerd. Dat we het straks niet weer vergeten zoals zo vaak gebeurt.

Kostelijk zoals Pim je fileteert. Fijn dat je zo in de bloemetjes bent gezet. 

 

Lieveling ik heb jouw brief weer gelezen waarin jij schrijft van jouw beleven van verlangen. O Jank, hoe fijn jij dat beschrijft. Ik wil je daar later op antwoorden. Het is van ons.

 

Patrouilles

Een patrouille met de wagen weggebracht naar Bukanigara, ze lopen dwars over de bergen heen terug.

Ik heb geprobeerd of we met een drietonner op de nieuwe post kunnen komen, het gaat net. Gelukkig dan kunnen we daarmee verhuizen, een stuk sneller dan met de kleinere wagens.

 

We gingen met een stel naar Sariredja, naar het zwembad. We hebben ons kostelijk vermaakt. We pikten de patrouille daar op. Het is een tippel van negen uur geweest.

 

Wilde vanochtend schrijven maar moest patrouille lopen, met zeven man op stap. We werden weggebracht met de auto en hebben gekriskrast door een rustig terrein. Mooie tippel, zweten van jewelste.

Een paar kampongs bezocht die een tijdje geleden door ons half afgebrand zijn. Het was er rustig, te rustig volgens mij want er waren alleen vrouwen en kinderen. De kerels hebben op het horen van de auto natuurlijk een beter heenkomen gezocht. Niets te beleven.

Weinig mensen tegengekomen. Soms wordt er nog gerampokt maar verder is het rustig. De Repoeblik viert vandaag de derde verjaardag en dan willen ze net als bij de jaarwisseling nog wel eens geintjes uithalen.

 

We liepen dwars over een paar bergkammen weer terug richting Kasomálang. . Je komt voor gekke dingen te staan. Soms loop je vast in het struikgewas. Een heel smal slingerpaadje dat plotseling bij een kali stopt. We kwamen waar we wilden zijn, drijfnat en een pracht van een dorst en honger als een wolf van de prachtige ochtendwandeling.

In mijn patrouillerapport schreef ik – geen bijzonderheden -.

 

Demobilisatie, werk en woning

Kapitein P. was hier, hij vindt mij een moeilijk geval en dat ben ik ook. Weinig interesse voor mijn oude schildersvak en niet weten wat dan anders te doen straks. Na de gewone vragen, wanneer in dienst, getrouwd, kinderen hoe oud, heb je een huis? Nee!!

Deze man moet zo spoedig mogelijk aan een huis geholpen worden.

Zou het helpen schattebout? Hoop het, stel je eens voor!! Speciale voorkeur voor een ander beroep heb ik niet, ik ben te oud om een ander vak te leren.

Ik heb het zo gedaan, als er straks bij de demobilisatie geen andere betrekking is die mij aanstaat of waar ik geschikt voor ben heb ik opgegeven opzichter in een groot bedrijf of als chef van een grote zaak te worden of een eigen zaak. Indien het nodig is een korte bijscholing.

Het was moeilijk lieveling. Schrijf me gauw hoe je erover denkt. Ik weet dat je zit te popelen op een klein beetje zekerheid en houvast voor onze toekomst.

 

Raard of ook elders

Verversbaas zoals vader in Raard zie ik tegenop omdat daar bitter weinig vooruitzicht in zit. Een meer leidende functie ligt mij beter. Zolang er nog ongeschoolde werkkrachten te kort schieten is er in die richting nog perspectief. Om direct een eigen zaak te beginnen bv in het schildersvak of met schilders benodigdheden, een depot van een of andere grote fabriek kost veel geld en is riskant.

Door eerst in loondienst te werken, me ergens in te werken met later kans op deelgenootschap of overname is ook een oplossing.

 

Of ik in Raard wilde blijven wonen. Ik antwoordde ontkennend. Ook elders vulde de kapitein in. Waar komen wij nog terecht? Alles is vrij vaag maar toch wordt er voor ons gewerkt.

We naderen het einde hier en daarmee het begin van ons nieuwe leven.

 

Bang voor de Russische beer

Soms ben ik bang schat, niet voor mijzelf maar voor jou en onze kinderen. Bang voor het dreigende gevaar uit het oosten, de grote Russische beer belaagt West-Europa. Beleven we weer een oorlog? Moet onze jongen straks ook ons landje tot het bittere einde verdedigen? Dan denk ik neem vrouw en kinderen mee en emigreer naar een ander land waar geen dreiging is? Is dat laf snoes? Zijn de mensen die nu in groten getale hun vaderland vaarwelzeggen laf? Ik geloof het niet. Maar dan denk ik ook weer zorgt god niet altijd voor ons?

Ah Jank, ik heb goede moed, ook voor onze toekomst.

 

 

Antwoord op je liefdesbrief

Je antwoord liefste, hoe ik het diep in mij voel. Ik heb een lesje van jou gehad, een fijne les. Je hebt mij laten zien dat het anders wordt dan ik het mij voorstelde. Niet minder mooi maar meer samen. Jij verlangt net zoals als ik maar jij beziet het nuchterder, dat is goed. Je hebt mij heel duidelijk geschreven wat ik vergat en dat is dat ik te veel alleen rekening hield met mijzelf en dat je daar niet naar terugverlangt.

Je het mij heerlijk laten voelen hoe het wel moet, alles samen, ook onze kinderen, samen zorgen, samen naar bed brengen enz. Ik ben je er dankbaar voor, zal je mij daar altijd op wijzen Kanne?

Help me dan, ik wil zo graag in alles, in Alles er voor jou zijn. Jij voelt veel dieper dan ik, praat dan tegen me Nan. Ja Jank, ik ben gelukkig, dank voor dit fijne diepvoelende schrijven.

Wat moet ik nog veel van jou leren.

Voel even mijn armen stevig om je heen en mijn innige zoen.

 

Bliksem, hoar dy de bek

Wim: bliksem nog ta, hoar dy de bek. Eerst heb ik gegrinnikt die kleine snotaap. (Bliksem, hou je bek)

Wat ik zou doen? Erg is het niet maar ik ben het volkomen met je eens dat Pim dit af moet leren. Zoals jij erop reageerde was voorlopig de beste manier, net doen of je het niet hoort. Maar nu beppe zich ermee bemoeit wordt het verdraaid moeilijk. Probeer het nog eens een keer als ons manneke weer vloekt, wat zeg je Wim? Ik weet niet wat dat is.

Je trekt je schouder op en laat hem verder. Spreek dat ook met moeder af. Lukt het niet dan is een flink pak voor de broek het beste.

Niet eerst dreigen maar meteen doen. Toch denk ik dat hij de kluts kwijtraakt als jij niet begrijpend reageert.

 

Dat Pim best met de jongens op kan schieten is fijn, die boefjes zorgen dat hij een echte jongen wordt die later niet verlegen of bang is onder z’n kornuiten. Maar hij moet leren dat hij niet alles mag overnemen. Ik mag die knapen wel schat maar ze moeten geen dictatortjes worden.

 

Druktemakers

Ja moeite zal het altijd kosten maar dat is beter dan dat onze kinderen altijd zoet zijn en doen wat mem of heit zegt. Ik hou van hun eigen willetje. Bij Beppe kun jij niks goed doen en is ze zal blij zijn dat je ophoepelt en als Kantsje maar een dag weg is? Is ze zo blij je weer terug te zien en is alles goed. Is het niet zo?

Moeder zal straks nog vaak wensen dat jij met die kleine druktemakers weer bij haar thuis bent.

Voor ons straks samen de heerlijke taak die kopjes in goede banen te leiden. Zonder gods hulp lukt ons dat niet. Ik bid ook steeds voor jou om wijsheid en geduld voor onze kinderen. Lief moedertje, dappere moedige schat.

 

Ik kan niet mee, ik wil niet meer

Ja soms denken wij ik kan niet meer, het verlangen is te groot. Vaak is het ook een ik wil niet meer want werkelijk niet meer kunnen, daar komt heel wat bij kijken. Hoeveel duizenden hebben alles wat hen lief en dierbaar was op vaak ontzettende manieren verloren. En toch moeten zij verder en kunnen ze verder omdat het leven roept.

Wij hebben god die ons dan altijd weer helpt en ons laat zien dat wij nog veel meer kunnen. Hoe rijk wij nog zijn.

Koes myn jonkje en famke even. Even dat kopje van jou dat mij steeds vanaf mijn kastje aankijkt echt knuffelen.

 

De komende feesten, de jongens verdommen het na een zware patrouille te voetballen

Voor de komende feestdagen wordt er niets voor de jongens gedaan. Er is f 2,50 per man beschikbaar, daar is wel iets mee te doen. Hoop dat de maandrantsoenen voor de 31^ste komen want anders loopt het feestje een beetje in de hobbel.

Nu ben ik van plan om een gezellige dag in elkaar te draaien. Als de knapen een beetje mee willen werken is er best iets van te maken. Nog eens even zien hoe we dat oplossen.

 

Hogerhand schrijft sportwedstrijden voor maar de dienst mag er niet onder lijden. Dat wil zeggen dat er naast de vaak zware patrouilles nog gevoetbald moet worden. De jongens verdommen het.

We hebben zelf een voorlopig programma samengesteld.

 

’s Morgens schieten we als iedereen nog ligt te pitten de feestdag in met een luide bang uit een kanon. Eens kijken hoe snel iedereen wakker is. Schermwedstrijden met electropoppen, proberen elkaar met een zak van een ronde balk te timmeren.

Tijdens koffie-uurtje uitdelen van de jubileumpakketten in de cantine. Dan echte Hollandse volksspelen, zaklopen. Broodmaaltijd. Paardmennen en hindernisfietsen.

Gekostumeerd voetbal voor niet voetballers. Gezamenlijk diner met burgers officieren en manschappen.

Prijsuitreiking.

Korporaal P. maakt een stuk over het dienstleven.

 

Familie B. doet mee, ze vinden het een reuze idee. Verder vullen we de avond met zang, kletsen en een borrel. Ook de andere burgers hier worden uitgenodigd en P en T natuurlijk. Gevraagd of we een toneel en bestek en borden van P en T kunnen lenen.

 

Zelf kan het me weinig schelen maar de kerels moeten afleiding hebben. B. zegt tja ja ja en daar blijft het bij. Mijn collega’s zijn een paar dagen weg voor een cursus op het gebied van de artillerie. Zij hebben zich voor beroeps opgegeven.

 

Wat ben ik een stumper. Ik kan niet praten en kom haast niet uit mijn woorden. Vind mijzelf een klootzak!! Geef mij maar gauw een zoen. Zo!

 

Er zit heel wat voorbereiding in het feest, ook wat het eten en drinken betreft. Ik geloof wel dat er animo is bij de jongens. Het zal best lukken.

 

 

Bukanagara komt er bijna aan

Naar Bukanagara om aanwijzingen te geven voor de prikkeldraadversperring en de buitenverlichting. Ik was zo klaar en moest wachten tot de heren klaar waren. Moet een tekening voor de stookplaats in de keuken maken en een krabbel voor de bar en de indeling van de cantine.

Heb al een aardige knaap warm gemaakt om de keuken en cantine in orde te maken. ’t Komt best in orde hoor alleen nog de vraag hoe ik aan knappe cantine meubels kom.

 

 

Hanengevecht

We waren bij een hanengevecht in een kampong. Nou echt hanig hoor, de veren vlogen ervan af. Er worden weddenschappen afgesloten. De beesten takelen elkaar net zolang toe totdat er eentje wegloopt. De ander kraait victorie en zijn baas strijkt de centen op, soms flinke bedragen.

Op Bali is het een echte volkssport. Er worden scherpe mesjes aan de hanenpoten gebonden, daar is de strijd op leven en dood. Met grove gok partijen waarbij soms alle bezittingen worden verspeeld. Net zoals bij ons de Batavieren hun vrouw verdobbelden. Wat een land, wat een volk ze vermaken zich kinderlijk met toch wreed vermaak.

 

Geen kampongs afstoken of de boel dekken, zo de commandant zo zijn troep

’s Avonds met vier man gewandeld, in een Waroeng pisangs gegeten en daarna nog een borrel op de kamer. Het meest over dienstverhalen, bomen over politiek de gang van zaken hier.

Het slappe gedoe van kapitein B. die geen risico’s durft te nemen zodat onze patrouilles gehandicapt zijn. Hij is meer officier aan de buitenkant, altijd heer, niet zo doortastend in zijn optreden. Laat zich gemakkelijk door de luitenants beïnvloeden en durft geen risico’s te nemen om een boef een pak rammel te geven of een kampong die niet meewerkt af te stoken.

De vorige kapitein K, bij de C-batterij is een ruwe klant met een goed hart. Hij slaat erop en als de jongens het een keertje te bont maken tijdens een patrouille dekt hij de zaak.

Beide hebben hun voor en tegen.

 

K is een zuiplap, komt altijd voor de jongens op maar staat moreel niet hoog en dat heeft een terugslag op het geheel.

B is heer, netjes en correct zodat onze ploeg niet uit zulke ruwe gasten bestaat als bij de C-batterij. Precies dezelfde jongens maar ook wat de omgang met vrouwen betreft zijn ze bij ons ‘beter’.

Zo de ouders zo de kinderen, zo de commandant zo zijn troep.

 

Moe van verlangen, vechten tegen alles, bidden. Kom thuis!!!

Goed zo mem, Pim moest een halfuur brullen in het hok en voelde dat memmi boos was. Ons baasje was later koest en lief voor ’n zusje. Ik weet wat je dat kost. Alles vloog je aan, een kind van 2,5 kan ik nog niet eens leiden, je vreesde Pim’s koppige buien en probeerde ze te voorkomen.

Altijd in de weer met de hummels en met moeder en alles eromheen. Zo moe. Op van het vechten tegen alles en jezelf. Kom thuis!!!

Moe van het verlangen, moe van jezelf zijn, moe van bidden moe van het zorgen moe van de onzekere toekomst.

 

Jouw kalmte is het beste geneesmiddel, pak voor de broek

Laat me je geruststellen, Pim z’n koppigheid is geen ziekte hoor! Weet je dat ik vroeger net zo’n driftkop was, blauw werd van kwaadheid en naar adem hikte? Het blijft moeilijk maar het wordt met de tijd beter.

Wat te doen? In de eerste plaats zelf rustig blijven. Hoe bont Wim het ook maakt hij mag in geen geval merken dat mem niet tegen zijn buien is opgewassen. Dat is heel moeilijk maar noodzakelijk. Probeer hem steeds weer kalm af te leiden. Is de maat vol blijf dan jezelf en leg je wil op aan ons baasje.

Als hij maar voelt dat hij je niet van je stuk brengt heb je al half gewonnen. Laat hem maar eens uit tieren maar slaak geen radeloze zuchten. Helpt het niet geef hem dan rustig een stevig pak voor de broek of sluit hem op maar niet in het donker.

Jouw kalmte is het beste geneesmiddel, Pim z’n willetje moet buigen voor memmies sterke wil. Heeft hij dat door dan komen er nog wel eens buien maar ze zullen minder hevig zijn en langzamerhand verdwijnen.

Het moeilijkst is om kalm te blijven, hoe beppe er ook op reageert, laat haar ook jouw wil voelen. Onder geen enkele omstandigheid de teugels uit handen laten slaan. Vast in je schoenen staan en de kaken op elkaar. Nooit links en rechts klappen uitdelen snoes want dan weten onze prullen ondanks de klappen die ze incasseren dat ze eigenlijk gewonnen hebben.

 

Een heel zware opgaaf, zeg nooit ik kan het niet

Een heel zware opgaaf vrouwke waar je in de eerste plaats om moet bidden, ik doe dat ook. Ook als we weer samen zijn zal het moeilijk zijn maar toch makkelijker dan nu jij er alleen voorstaat.

Verwacht geen steun van moeder, ze maakt het alleen maar erger doordat zij zich niet kan beheersen.

Zeg en denk nooit ik kan het niet, ik ben geen goede moeder, ik breng er niks van terecht want dat weet ik wel veeeeeeeeel beter dan dat!!!

 

Eigenlijk is het zo snoes, Pimmetje kan zich nog niet beheersen en als hij merkt dat mem het ook niet kan kom je niet verder. Kinderen voelen alles onbewust zo scherp aan. Schattebout, misschien zie ik het verkeerd maar ik wil je zooooo graag helpen. We bidden samen om wijsheid en kracht.

Wèse dei sels leafste.

 

Toch ben je mijn dappere meiske, mijn flinke vrouw, toch een heerlijk zorgzame moeder, mijn allerliefste!

 

Toespraakje Pim

Wynsen luister even naar dyn heit, je bent net zo’n driftkop als hij zelf vroeger was. Je hebt er in de eerste plaats jezelf mee en doet memmi heel veel zeer jonkje. Je hebt een razend harde kop maar o zo’n klein hartje. Altijd lief zijn valt niet mee en hoeft ook niet.

Zet niet alles op alles kleine dictator. Mem niet plagen hoor. Kijk eens naar Zuske die is altijd lief en heeft altijd plezier. Hou er mee op, je hebt er altijd spijt van. En als mem en Zuske even weg zijn kun je het nergens vinden en wacht je met grote traanogen tot mem weer thuiskomt. Heit helpt memmi altijd, denk daaraan. Een dikke tút van heit voor jou en Zuske.

Kostelijk dat hij met traanoogjes je thuiskomst afwacht. Dan voelt hij zich zo klein en alleen en dan is Pim lief.

 

Ik begrijp alles heel goed en ben je dankbaar dat je mij alles schrijft. Het heeft je weer opgeruimd. Heb nooit spijt over het schrijven van dit alles want je moet het kwijt, alleen kun je het niet dragen en hou je het niet vol. Ik moet alles weten snoes, het is heerlijk dat ik alles weten mag.

Wel maakt het mij vaak verdrietig maar dat is fijner dan te moeten voelen dat mijn vrouwke iets verkropt, iets voor mij verborgen houdt.

Jankefanke, jij bent mijn grote heerlijke schat!!!

 

Het is zo fijn te lezen dat ik je nog kan helpen

Dat hele bleue van onze kinderen naar anderen toe gaat er nog wel van af.

 

Wat een pluim dat niemand gelooft dat jij getrouwd bent en de moeder van twee kinderen bent. Dat niemand gelooft dat ik 32 jaar ben. Wat een jong stel nog hè meiske? Moet het dan altijd aan je te zien zijn dat je getrouwd bent? Ik vind het fijn schat dat jij een uitzondering bent.

Jij was weer gelukkig met vier brieven van mij, weet je wel dat dat heel veel voor mij betekent? Het is zo fijn te lezen dat ik je nog kan helpen.

 

Dit jaar nog thuis, onze liefde een illusie?

Het kan best nog meevallen en je mag gerust rekenen dat wij dit jaar nog thuis zijn. Ik reken daar zelf nog niet op. Denk je soms dat het een illusie is die niet vervuld wordt? Dat wij weer bij elkaar zijn?

Nu kunnen we zo hevig verlangen naar een echte zoen, we kunnen het zo goed indenken dat we het bijna voelen. Zou het dan later kil en ijselijk zijn?

 

Zouden wij terugverlangen naar onze briefzoen? Nee dat niet schat al zit er wel iets waars in. We verlangen nu naar het onbereikbare en daardoor wordt het verlangen zo groot.

Later is het onbereikbare zo makkelijk omdat wij dan samen zijn. Dan valt het misschien soms tegen. Maar zullen wij deze tijd ooit vergeten? Zoenen wij elkaar dan uit gewoonte, leven we samen uit gewoonte?

Soms misschien maar wij zullen toch deze tijd van gescheiden zijn, van het nameloos verlangen, nooit vergeten. Ik geloof niet dat alles ooit voor ons gewoonte zal zijn. Ik weet niet hoe ik het duidelijk kan maken maar jij begrijpt het wel.

Het verlangen naar alles blijft, wij mogen verlangen. Hoe heerlijk zal het dan straks zijn wanneer wij weer alles samen mogen beleven, samenleven!

 

Je humeur gaat straks niet met het weer op en neer hoor, daar zorg ik wel voor?

 

Je genoot van je tochtje naar de Wâlden, je snoof de zomer zelfs zonder de zon. Je genoot ervan om er even uit te zijn, even rust en even alleen met je eigen gedachten. Het was niet alleen de mooie natuur die je goed deed. Dat heb je vaker nodig Kanne en ik hoop daar ook later voor te zorgen.

 

Nieuwe regering?

Hoe de nieuwe regering mij lijkt? Ik weet het eigenlijk niet. Ik geloof dat ze op dezelfde voet door hobbelen, het buitenland naar de ogen zien en geen krachtige politiek voeren, ook niet wat de Indische kwestie betreft.

Ik hoop dat het meevalt. Ze weten in ieder geval van de fouten van hun voorgangers en het zou al te stom zijn wanneer de nieuwe regering dezelfde maakt. Ik word nooit een politicus zoals je vader schat, die was veel beter van die zaken op de hoogte.

 

Alle tanden gratis trekken?

Bij de dokter geweest. Ik kreeg een bevlieging om al m’n tanden en kiezen te laten trekken. Dokter raadde het af dus vanochtend vroeg mee naar de tandarts in Kalidjati. Toen hij mijn straatsteentjes had nagekeken en er wat aan had geprutst raadde hij het me ook af, ze kunnen nog een jaartje of vijf mee zei hij.

Ik heb me laten ompraten schat maar toch doe ik het nog geloof ik. Het komt er vroeg of laat toch van en nu kan het gratis en kan het voordat ik weer thuis ben in orde zijn. Wat denk jij Nan, maar doen?

Meerdere jongens hebben in dienst hele of halve kunstgebitten gekregen en het bevalt hen allemaal best. Doe ik het later dan moet ik regelmatig gaatjes laten vullen wat ook banjak wang kost en niet lekker is.

 

Feestelijkheden rond inhuldiging Juliana, 6 september 1948

Mijn allerleafste leavelingen, Jank, Pim en Ukki een innige koes en zoen fan heit.

Voor jou een extra omhelzing Nan en een diepe blik in je ogen. Nieuws heb ik niet, oh daar komt de kapitein.

 

Nou dat belooft weer wat. In de eerste plaats vraagt de Jood, (Majoor C) een programma van onze feestdag. Als die kerel komt is het al voor de helft verpest. Hij wil weten of we nog uitnodigingen sturen. Dat is er niet bij. Die dag hoort een feestje te zijn op iedere post. Daar hoort in de eerste plaats de commandant bij aanwezig te zijn. Altijd moet die man in andermans pap roeren.

Hij krijgt z’n programma maar met enkele toelichtingen erbij.

 

Parade rijden, verhuizen, schietoefening en patrouillelopen

6 September moeten we parade rijden in Poermakasser wat een hoop drukte met zich meebrengt.

8 September verhuizen naar Bukanagara. Dan hebben we nog schietoefeningen en tussendoor moet er patrouille gelopen worden. Werk aan de winkel.

Had even de pest in maar het is alweer over hoor.

 

Patrouille voor Jan Lul

Vannacht weer een patrouille op pad, weer een kampong omsingeld, weer alle jonge kerels verdwenen. Alleen een paar arme kerels, een hoop wijven en kinderen. Weer mochten de huizen van de boeven niet platgebrand worden, weer hebben de jongens voor Jan Lul gesjouwd.

De kapitein P. en ltn M. zijn goede kerels maar klootzakken, net zo slap als dat stel in Den Haag dat zich regering noemt.

De stemming onder ons onderofficieren is rot.

Stop!!! Geef me een zoen meiske.

 

Feestcommissie, stel rare kerels

Met de kapitein naar Soebang om prijzen voor de wedstrijden in te kopen. Broekriemen, zakdoeken, spiegeltjes, etuis, Engelse sigaretten. Aardig maar duur hoewel we behoorlijk gepingeld hebben scheelde f 10,-

De feestcommissie, saja voorzitter, heeft weer vergaderd. Gewichtig hè.

Prijzen indelen, opnieuw alles bekijken, hoe een toneeltje maken, hoe alles vlot laten verlopen. Het zal wel gaan hoor.

De schermpalen gemaakt en met de kok naar Soemadang om blikvis en andere spullen die we gefoerageerd krijgen en niet lusten te ruilen. De helft raakten we kwijt aan Chinezen voor geld. Koffie en bakmeel en suiker voor koekjes gekocht.

 

Tjonge wat keek Soemandang raar op toen de pantserwagen met de bren in stelling en een raar stel kerels binnen kwam stuiven. Ze zijn zulke stunts zeker niet gewend. Het was wel weer een geschikt stel hoor, ze doen geen kip kwaad. Toen het handelen klaar was met het hele stel ergens een glaasje limo gedronken en weer terug.

De rest van de blikken, Hollandse hutspot worden nog wel in Soebang geruild.

Zal blij zijn wanneer alles goed verloopt en achter de rug is. Brrr mij krijgen ze later niet in een feestcommissie.

 

Gezond als een vis en de schurft aan alles, zonder jou is het ondraaglijk

Wat mijzelf betreft, ik ben gezond als een vis, heb de schurft aan alles, weinig goede moed, ben de hele de hele rotzooi zat maar ik heb jou zoooo diep lief, die grote liefde maakt alles goed zodat ik toch nog gelukkig ben want Kanneke, jij bent mijn ruggensteun, mijn ondergrond waar ik op sta en staande blijf.

Als ik jou niet had zou dit leven ondraaglijk zijn. Jij maakt alles heerlijk goed, uit jou put ik moed, volhouden lieveling!!! Janki wat bist do in skot!!!

 

Eerst eten. Het smaakte weer goed. Gemandied, straatje gepoetst, geschoren en nu een zoen.

 

Hoe is het met jou famke? Heb je een goede dag? Voel je dat het zondag is? Heb je weer puf voor een nieuwe week? Alweer een maand voorbij. Het gaat toch vlug pop maar het wordt nog een zware dobber. De laatste loodjes wegen zeker het zwaarst?

 

Wij kunnen het zelf

Toch hebben we goede moed Nan, samenblijven we volhouden en vechten. Blijven we ook samen dicht bij god?

Nee hè, dat doen we niet. We kunnen het zelf wel. Bidden doe ik wel maar niet met mijn hart. Na een hele dag niet aan god gedacht hebben denk ik ’s avonds nu moet ik toch wel even bidden en dan wil het niet.

Dan vind ik geen woorden en voel dat zo bidden niets uithaalt en zondig is. Ik kan er niet eens over schrijven. Gisteravond niet geschreven, ik had geen post en het wilde niet.

 

Kippen, schapen en een geit ingerekend, waarom niet voor één keer?

De nachtpatrouille heeft geen kerels te pakken gekregen maar wel zes kippen, twee schapen en een geit. Om 4 uur vanochtend kwamen ze aan. De jongens waren van plan het hele zaakje bij mij op de slaapkamer los te laten maar B. H. en H. waren ook mee geweest en zij wilden natuurlijk slapen. Ik had het best gevonden als ze de deur maar goed dicht hadden gedaan.

Was er blij mee, nu hebben we tenminste wat te bikken bij het diner.

Een raar stel denk je zeker en dat is ook zo hoor.

Ltn. M. wilde een stokje voor het veevervoer steken en trachtte B. van zijn idee af te brengen met, dat gaat toch zomaar niet!

B. had al een schaap te pakken. Gelukkig kwamen toen de anderen met nog een schaap, een geit en een stel kippen die ze zonder commentaar op de wagen gooiden.

Toen slikte de luit een paar keer en verloor het bewustzijn, dat was hem te grijs. Nee hoor maar hij hield z’n kop dicht. De kampongbevolking levert het anders aan de TNI, zonder betaling. Waarom voor één keer nu eens niet aan ons. De kapitein heeft er wijselijk niets van gezegd.

 

In Indië is dit of dat niet zo erg, verslappen, jij leest mij de les

Kreeg drie brieven van jou, je hebt mij de les gelezen Jank en je hebt gelijk. Ik was aan het afzakken, bijna ongemerkt maar jij voelde het aan mijn schrijven. Je hebt me op de vingers getikt voor de zoveelste keer en ik had het nodig. Van jou kan ik dat hebben, door niemand anders laat ik me op m’n kop zitten. Van jou is het heerlijk omdat jouw grote liefde en zorg de drijfveer is.

 

Ik liet me meeslepen en was niet meer mijzelf, ik liet me beïnvloeden door de anderen -hier in Indië is dit of dat niet zo erg. –

Dat is verslappen en daardoor verslapt het contact met thuis en met jou.

 

Lieveling, kijk mij even aan, jouw opstopper heeft mij heerlijk goed gedaan, wil jij mij vergeven Jank, dat ik jou verwaarloosde, dat ik me liet gaan, dat ik jou pijn deed?

 

Bravoure, wat kan het mij verdommen, dronkenmans maandfuif

Ik schreef evenveel maar wat heb je eraan als het hart er niet bij is. Ik schreef aan iemand, niet aan jou, een koud dagelijks verslag met de bravoure van wat kan het mij verdommen. Nu schrijf ik heel klein en schuldbewust aan mijn meisje die zo goed voelde dat ik een slappeling was.

 

Ik ga me niet verdedigen. Alleen dit. De pest aan schrijven heb ik maar nooit aan jou. Ik heb te diep in het glaasje gekeken maar stomdronken zoals jij dacht was ik niet. Wanneer het nog eens voorkomt dat zelfs ik, die zo sterk meent te staan, een dronken kont heb verzwijg ik het niet voor jou. Dat heb ik ook niet gedaan.

Inderdaad was onze maandfuif een dronkenmans  partijtje (onder kopje Maandoverleg, net dronkemansuitje, thuis zou het een schanddaad zijn) en geen contactavond. Zelf wist ik dat maar ik was te slap om me ertegen te verzetten en ik vond het leuk.

 

Ik hou je er nooit buiten want alleen kan ik het niet. Nu goddank, door jou wel weer, ook nu hier onder ons een rotsstemming heerst van wat kan het verdommen. Nu kan ik weer vechten, nu kan ik weer bidden vergeef mij mijn schuld. Ik weet niet hoe ik het allemaal schrijven moet, voel je het?

 

Wij zijn allen aan het bezwijken

Was naar de kerk maar had er niet veel aan. Nu na jouw brieven heeft de preek meer waarde voor me.

Tekst Mattheus 15 : 32 Ik wil ze niet nuchter (!) van mij laten gaan opdat zij op den weg niet bezwijken. Jezus spijzigde de vierduizend met zeven broden en een weinig vis.

– Opdat ik niet bezwijk-  ik was aan het bezwijken omdat ik flink wilde zijn en mee wilde doen. Jezus spijzigde ons door zijn geestelijk brood, zijn liefde en zijn offer.

Ds. heeft sinds lang niet zo mooi gepreekt, het was boeiend. Hij heeft ons laten voelen dat we allen aan het bezwijken zijn.

 

Misschien kan ik straks weer niet bidden maar danken wel, voor deze dag, voor jouw brief, voor de preek, voor dat ik jou als vrouw heb.

Je hebt mij klein gemaakt maar gelukkig. Jij hebt mij weer geholpen, meer dan je denkt. Ik ben het die moet volhouden, die sterk moet zijn.

 

Koes onze kinderen van hun heit. Vrouwke, ben ik weer dyn mantsje?

XXX,

dyn Klaas