Verloren brieven november en december 1947

De brieven van november en december 1947 zijn boven water. Mijn moeder heeft gereageerd op een incident dat is beschreven in blog 57 onder de kop Verruwing, voorzichtig met schatten, de brulaap en brieven als kranten.

Een gebeurtenis die mij schokte en die ik ook begreep en dat verbaasde mij niet. Is dat feit op zich weer schokkend? Ik nam die gebeurtenis zonder verder commentaar op in de blog. Het illustreert optimaal de verruwing van de mannen in het algemeen en van mijn vader in het bijzonder. Neemt met de toenemende verruwing het begrip ervoor evenredig toe? Wat is uiteindelijk nog acceptabel, wat niet meer? Mijn moeder vraagt in haar brieven van begin november ’47 naar het grove incident. Ik vond het al vreemd dat ik niks vond waaruit bleek dat zij op deze actie terugkwam. Gelukkig blijkt dat zij dat wel doet.

Zij vraagt verder naar het waarom van mijn vaders vertrek. Mijn vader antwoordt haar. Altijd gedacht dat mijn vaders vertrek een gezamenlijk besluit geweest is. Dat blijkt totaal niet te kloppen. Nu mijn moeder haar man ziet verruwen zonder dat zij daar iets mee kan komt de vraag van het waarom heel sterk naar boven. Wat ben ik blij dat ik deze brieven alsnog onder ogen krijg.

 

Het ruwe incident uit blog 57, de loop over zijn dikke kop en terima kasi

-Boobytrap

We hebben er nog een boobytrap op gemaakt. De jongens vonden een paar oude blikjes waar ze een paar afgeschoten patroonhulzen in sloegen, draden eraan en het gevalletje aan de brug binden. Natuurlijk gebeurt er niets wanneer ze het eraf halen maar we hebben de kampongbewoner wijs gemaakt dat wanneer ze de brug weer vernielen de brug met alle tani’s en kippen én de kampong de lucht ingaat.

 

 

We pikten nog een kampongbewoner in de kraag om mee te helpen. Hij keek wat benauwd en dacht zeker moet ik nu de brug die ik eerst heb mee helpen afbreken nu weer opbouwen?

Saja orang tani toean, letterlijk ik mens boer heer. Verdorie, dat zeggen ze allemaal. Al was je de dominee knaap, meehelpen zal je. Ik had de loop van mijn sten over zijn dikke kampongkop en pang. Hij kreeg het wit voor de ogen. De volgende keer gaat hij er misschien niet over maar erdoor.

Ik moest lachen om dat beteuterde gezicht. Met een sigaret en een tik op z’n schouders en een terima kasi (veel dank voor zijn werk) heb ik hem weer laten lopen. Rare blanda’s toch. Tussen de bedrijven door schoten we nog een slang dood.-

Op mem’s vragen die ik niet zwart op wit heb antwoordt heit, ja hoor, het gevalletje (onze nepbom) hangt nog onder de brug en zal wel blijven hangen als wij het er niet zelf af halen. Door de orang tani met de sten vanaf zijn kop te schieten heeft niets met lafheid te maken. Het was alleen om het goed tot zijn dikke kop door te laten dringen dat wij het zeer op prijs stellen dat ze van de bruggen afblijven en anders niet een kogel over de kop krijgen maar er door. Het heeft zeker geholpen want de brug is nog precies zoals wij hem maakten.

Natuurlijk meiske, het ligt voor de hand dat je sommige dingen niet snapt. Alles vragen hoor Nanni. Jij bent niet dom maar ik ben het doordat ik de soldatentermen niet goed duidelijk maak.

Wij spreken van verschillende gradaties stunts, link betekent uitkijken, bloedlink betekent nog meer op je hoede zijn en poeplink betekent meer poep dan link en stelt niet veel voor.

 

Verhoren, moffenmethode, noodzaak

De verhoren met de gevangenen lijkt op het eerste gezicht op de moffenmethode. Ik begrijp liefste hoe je al die wreedheid aanvoelt.

Ik ben vooral blij dat je ook begrijpt (zoals zo velen niet doen en ons voor moordenaars uitmaken) dat hard slaan nodig is. Met die dingen blijven we niet op dat punt staren. We kijken verder, een dode terrorist kan niet meer roven en moorden.

Oei dat is link. Maar als je dan in de krant leest dat terreurgroepen bezig zijn weet je dat het noodzakelijk is. In de buurt van Semoedang zijn bewoners gewurgd. Op het zelf gedolven graf lieten de terroristen tien kerels aan weerszijden aan het touw trekken dat om de nek van de bewoners was geslagen. Tot ze dood waren.

 

Renville-overeenkomst, terreurgroepen onder instructie TNI

40 Km van Bandoeng vandaan, waar de derde West-Java conferentie is en waar de vertegenwoordigers van de Repoeblik de mond vol hebben van democratie, vrijheid, volkswil en de Renville-overeenkomst. De extremisten handelden onder duidelijke instructies van de weggetrokken TNI officieren. Hun opdracht is om zoveel mogelijk onrust in de streek te veroorzaken door rampokken, moord en ontvoeringen. Dat bleek uit verklaringen van gevangenen en uit papieren. Deze terreurgroepen zijn achtergebleven met duidelijke instructies van het TNI. Ik was er al bang voor en nu komt het uit. Het is overal zo, wij ondervonden het zelf al eerder.

Toch zijn er ook goede berichten die best opwegen tegen de slechte. Het laatste was te verwachten en het eerste moest in spanning afgewacht worden. Op de West Java conferentie is besloten dat de gekozen afgevaardigden erkend worden als voorlopige vertegenwoordigers van West Java. Ze hebben als taak een voorlopige staatsregeling tot stand te brengen die moet leiden tot een voorlopige regering van deze staat. Wat een wijsheid hè snoes, de krant ligt naast me. Er is een stap in de goede richting gezet.

Met de gevangenen het terrein opgeruimd en gaten gemaakt voor palen voor de afrastering. Takken gesnoeid voor het volleybalveld. We hebben er twaalf zitten die door onze spionnen zijn opgepikt. Ze zijn verhoord, dat ging er weer lustig op los. Twee bendeleiders kregen onderling ruzie en gingen elkaar afknuppelen.

 

Dodelijk sniperschot in het linkste gebied

Bij de A-batterij waar ik in het begin ook bij zat, is een korporaal gesneuveld door een sniperschot in zijn hoofd. Ik geloof dat D. er ook bij was. Zij waren op patrouille in de bergen en kregen hevig vuur. Ze moesten terugtrekken en de korporaal dekte de aftocht met een pint (granaatwerper). Hij gaf zich even te veel bloot en kreeg toen het dodelijke schot. Ze hebben hem niet mee terug kunnen nemen en ik denk niet dat hij nog gevonden wordt. Ik kende hem goed. Hij is de derde bij I-6 RVA.

Zo vallen er iedere dag nog van onze jongens Jank. Wij zitten steeds in het linkste gebied maar god heeft ons steeds gespaard. Dat is geen verdienste van ons maar louter genade van god. De korporaal heeft een christelijke opvoeding gehad, Hij heeft met zijn gezworen kameraad in Engeland tijdens de opleiding veel uitgespookt. Ik bid of god zijn ziel genadig wil zijn.

Zo’n bericht brengt je weer tot nadenken pop. Er sterven iedere dag zoveel mensen en elke dag sneuvelen er jongens maar die van je eigen onderdeel raken je toch het meest.

 

Stierlijk onwennig, vervloekt de dag dat ik tekende

Mijn heerlijke lievelingen naar wie ik zo verlang!!! Ik ben stierlijk onwennig nu. Ik zit alleen, buiten regent het pijpenstelen en als ik een stap buiten zet heb ik de blubber meteen tussen de tenen.

Heb jij goede moed schat? Ik nu even niet maar dat komt wel weer. Ik moet je helpen blij en gelukkig te zijn en op deze manier doe ik je verdriet. Al kun je het niet altijd merken toch ben ik dicht bij je en sta vlak achter je. Geniet jij ook zo van mijn buien als ik van de jouwe? En schat, al kunnen we soms niet meer en niet verder toch moeten we weer samen verder, en met god. Over god kan ik niet schrijven, ik zit potdicht.

Ik verwijt mijzelf en vervloek de dag dat ik tekende als OVW-er. Ik begrijp dat jij het nog steeds niet kunt begrijpen en het mij niet kunt vergeven. Jij liet mij vrij maar ik vergeet nooit meer jouw smekende ogen, toe man blijf bij ons. Dan voel ik mij schuldig Jank.

Ik ben nu net zo opstandig als jij soms. Gelukkig duurt het nooit lang en ben ik weer vrij snel genietbaar. Gelukkig is mijn humeur vrij stabiel want als je de pest in hebt jaag je de jongens er ook in. Ik heb nergens puf voor. Heb uitgeslapen, het eten was geen vreten, aan m’n vizier geprutst, sten schoongemaakt, natte voeten gehaald, plaatjes gedraaid en gelezen.

Dat je schreef dat het net is alsof ik mijn schouders onder de dingen wegtrek deed mij verdriet. Ik vergeet soms dingen, ik weet het maar dat betekent niet dat ik jouw schrijven nonsens vind Nan. Dat weet je toch wel? Ik wil je zo graag in alles helpen. Stop niet verder.

Ik lees vaak dat mijn brieven tegenvallen, schrijf ik anders dan in het begin? Ben ik echt veranderd? Voor jou blijf ik altijd dezelfde, jouw eigen man die met al zijn tekortkomingen en vergeetachtigheid jou zo innig diep lief heeft.

Je hebt mij weer heerlijk verwend. Wat een begin van jouw brief van vandaag – ik ben zo gelukkig manni, ik ben zo rijk.- Daar is mijn heerlijk zonneschijntje weer. Weet je nog dat ik je zo niet mocht noemen omdat jij vond dat het niet zo is?

Hoe het later komt met mijn ouders weet ik niet maar ze krijgen geen uitkering op 65 jarige leeftijd. Dan is het ook mijn zaak mee om hen te onderhouden. Ik hoop dat vader het zolang nog volhoudt tot de laatste twee kinderen uit huis zijn. Vader heeft geen controle over de centen en moeder kan er niet mee omgaan. Afijn, daar wil ik mij nu geen zorgen over maken.

Wat fijn dat zuske ’s nachts doorslaapt en wat heerlijk dat Pim ’s avonds stil is en direct in slaap valt. Memmi heeft gewonnen. Over onze hummels schrijf je nooit te veel Nan. Nacht lievelingen, dikke koesen van heiti.

 

Doktertje spelen, wonden als theeschoteltjes en wegrottend vlees

Ik heb weer doktertje gespeeld. De korporaal die het normaal doet had vannacht wacht. Ik denk niet dat een dokter bij ons zoveel mensen op z’n spreekuur heeft. Er waren minstens 50. Ik splitste ze in twee groepen, oogpatiënten en grote tropenzweren apart.

Ik heb verschillende etterende, afgrijselijk stinkende tropenzweren met warm water uitgewassen en verbonden. Er was er eentje bij met een half doorgevreten been, net boven het enkel. Het vlees was op het bot weggerot. Als je zoiets voor de eerste keer ziet wordt je misselijk.

Zulke erge wonden kunnen wij niet genezen. Met moeite heb ik het grote gat met zinkzalfwatten en verband dicht gekregen en gezegd dat hij hier niet terug moest komen maar naar Kandang moet gaan. Daar is op vrijdag poli. Hij zei dat hij zover niet kon lopen. Er rijden genoeg wagentjes. Brrr wat een ellende.

Moeders met vuile kinderen, zwerende pootjes. Ik heb ze de huid vol gescholden over de vuiligheid, ze stonden ervan te bibberen. Of het helpt? Wij hebben ook wat kinine voor de malaria patiënten maar er zijn er maar enkelen die ze komen halen. Het is een afschuwelijk goedje om in te nemen.

Er komen steeds meer mensen en wij kunnen ze lang niet allemaal helpen. Die moeten dan maar naar de polikliniek gaan.

Ik heb de Koewoe, hoofd van Elburg, laten komen en hem duidelijk gemaakt dat de ergste gevallen naar Kandang gebracht moeten worden. Hij heeft alle namen genoteerd en de mensen later een briefje gegeven. Ik was meteen de helft kwijt en heb de rest verbonden. Het ging aan de lopende band.

 

De meesten waren al eerder door ons behandeld. Je weet nooit schat hoe die vuile wonden stinken. Ik laat ze zelf het verband los maken en bij sommigen, waar de zalf nog niet helemaal ingetrokken is het er ook weer omdoen. Meteen klaar. Besakkombalidisini (morgen terugkomen hier). De volgende zat alweer op het kistje.

Sommige grote, diepe wonden zijn alweer heel. Nog een paar keer levertraanzalf erop en ze zijn weer genezen. Er waren er ook bij waar de etter dwars door het verband kwam. Wonden zo groot als een theeschoteltje zijn hier geen zeldzaamheid. Uitwassen met warm water. Ik ben een hardhandig dokter, de meesten houden zich taai schat.

De vrouw met het vuile kindje was er ook weer, nu zag het er veel frisser uit.

Ik krijg een stapeltje viezigheid naast me liggen van etter en met bloed doorweekt verband met bergen vliegen. De vuiligheid wordt meteen verbrand en ik boen mijn handen in heet water met banjak zeep er bijna af.

De polikliniek kost geld en dat kunnen de meesten niet betalen. Maar even met de Wedana praten. Hij moet maar zorgen dat de patiënten gebracht en gehaald wordt. Ik wil proberen of de Wedana kan bereiken dat de bevolking het gezamenlijk opbrengt. Maar eens kijken hoe ver ik kom.

Ik heb onze opvolgers ingewerkt en voorgedaan hoe ze met tropenzweren en kininepillen moeten omgaan. Ben benieuwd of zij ons werk zullen voortzetten. Sommige jongens schoppen de mensen liever van het terrein af. Volgens hen roepen ze morgen weer Merdeka!!

 

Poeplinke stunt en Toppy het kampaapje

Er gaat zo meteen een sterke patrouille van 20 man naar Sabang om samen met de Regimentstaf en de C-batterij een zuiveringsactie te houden in de bergen daar. Er blijven hier maar weinig mannen over. Ik moest eerst ook mee maar mijn schoenen zijn in reparatie en dus kan het niet doorgaan. Het spijt me niks. Ik zet de bren in stelling. Niet dat ik iets verwacht maar het hoort erbij.

De patrouille van nu is op een poeplinke stunt uit. Onze wagen was afgeladen, er ging een stel lifters mee. Banjak plezier en veel geschreeuw en duimen omhoog onderweg, alsof ze op een leuk tochtje gaan.

De orang tanis waren druk bezig op de natte sawa’en sommigen namen op 100 m afstand hun afdakje, punthoed, af. Die worden van bamboe gevlochten en worden naast hoed ook als vergiet voor de gewassen rijst, gebruikt en om overtollig water mee weg te hozen. Zij weten nu dat wij de baas hier zijn en brengen soms namen aan van TNI-leden die met groot verlof gestuurd zijn. Er vallen nog wel steeds doden. Geve god dat er spoedig een oplossing komt. Het is nog steeds de bedoeling dat er zelfbestuur komt. Ik bid bijna iedere avond dat dit volk weer vrede, recht en vrijheid krijgt.

 

Toppy, ons kampaapje, de schavuit springt de hele avond rond, zit overal op en aan en scheurt alles overhoop. Het is een vermakelijk beestje en je lacht je werkelijk slap om zijn gekke kuren en grimassen. Hij maakt je ook vaak razend wanneer hij een ei kapot gooit of met het brood aan de haal gaat. Hij krijgt vaak op zijn falie en krijst dan moord en brand om vervolgens weer bij je op te springen om je zakken leeg te halen. Hij heeft net op z’n falie gehad van de opper. Ook al zit hij nu vast aan een lang touw, toch wist hij nog een pakje sigaretten en een foto van de vrouw van de opper te vernielen. Kwaad dat hij was.

 

Handeltje op zondag, blik suiker achterover drukken, Japanse kistjes

De rantsoenen kwamen, weer een drukte van belang. We waren behoorlijk lang bezig met uitreiken. Er werd flink wat afgekankerd op de stinkstokken. Het belangrijkste van alles en dan is het rotzooi. Toiletzeep, waszeep, scheerzeep, tandpasta, lucifers, vijf flessen bier, een liter jenever en een liter Indische brandewijn.

Met z’n vieren kochten wij de sigaretten die de anderen niet afnamen. Met mijn twee flessen drank en het bier erbij verkocht aan de Chinese tolk, heb ik f 15,- aan verdiend en dat op zondag nog wel. Hier doe je dat soort dingen zonder na te denken, ook limonade kopen in de kantine of patrouille lopen. Je doet het gewoon.

Ik koop shag op de pasar die is goed te roken en de lekkerste rokers zijn de sigaretten die ik steeds van jou krijg liefste.

Heb een blik suiker voor je dicht gesoldeerd. Een partij die we laatst in beslag namen moest afgevoerd worden. Ik heb een blik voor ons en een voor jou achterover gedrukt. Normaal ben ik zo niet maar vrij zeker blijft er hier en daar een zakje achter, bij de staf en in de keuken bijvoorbeeld. Jammer dat het vochtig is geworden, uit sommige zakken loopt de stroop eruit. Heb het geprobeerd te drogen in de zon maar het blijft kleverig. Maar wel goed te gebruiken.

Heb een tweede trekzaag gerepareerd, handvatten er aangemaakt. Ik wilde er eentje verkopen maar de kapitein zag me bezig en weet dat er nu twee zagen zijn. Er is nog een kaal stuk over, dat ga ik ook opknappen.

Ik heb nieuwe schoenen. Het zijn hoge, gele, zachtleren Japanse kistjes. Een maat te groot maar ik ben wat blij dat ik ze heb. Heb een paar wollen sokken gekregen en nu passen ze behoorlijk en raak ik ze niet kwijt in de blubber.

 

Onbeperkt postbladen

Goed nieuws, we mogen zoveel postbladen schrijven als we willen, een pak van ons hart. Ze hebben zeker in de gaten gekregen dat die beperking te grijs was. Het leger slokt veel geld op maar dat moeten ze niet verhalen op de soldaat met slechte sigaretten en een beperking op de postbladen.

 

Gebraden kippetje

We hebben een kippetje te pakken gekregen. Die hebben wij lekker laten braden. Ik heb er de aardappelen bij gebakken, mijn vingers gebrand en gezweet bij het vuurtje maar ze waren heerlijk. De baboes doen het ook wel eens maar dan is het niet te eten, zij hebben alleen sjoege van nasi goreng. Doperwten en de pot appelmoes die ik nog van jou heb en bier erbij. Smullen maar. Een koningsmaal, machtig, we hebben gesmuld hoor.

 

Oprollen telefoonlijnen en mee verhuizen, we krijgen geen aanvulling meer

Heb de antenne voor het radioverkeer opnieuw gespannen, we hebben slechte ontvangst. Had het kompas erbij, hopen dat het nu beter gaat. De vonken springen soms uit het telefoontoestel, omdat de bliksem telkens op de lijn slaat. Het is me dan ook een weertje hoor.

Waarschijnlijk verhuizen wij binnenkort weer. Nu naar de hoofdweg achter Pamanoekan, in de buurt van Soebang. De ligging moet daar uitstekend zijn. Het wordt dus weer een drukte van belang.

De chauffeurs hebben het druk met het in orde brengen van de auto’s voor de verhuizing. Ik ging met een korporaal en een ladder en een lange bamboestok op pad om de telefoonlijn los te gooien uit de bomen.  Het was de bedoeling de lijn meteen op te rollen maar er was geen enkele wagen beschikbaar. Vijf km is een hele lengte. Om de beurt zeulden we de ladder van boom tot boom. Sommige bomen zaten vol mieren, bijten die kleine zwarte en rode krengen. Gelukkig is het niet schadelijk.

De orang tani’s stonden ons in het veld te begluren, wat die gekke blandas nu weer uitspookten. We schoten flink op maar het was banjak panas (smoorheet) en wij waren onze veldflessen vergeten. Thuis zouden we het eerste de beste huis naderen, vollek roepen en vriendelijk om wat drinkwater vragen maar hier wagen wij ons er niet aan met al die vuiligheid. Tegen elf uur kwamen we door een kampong waar we mango’s konden kopen. Tegen twaalf uur hadden we 4 km lijn op de grond. Etenstijd maar wij vertikten het om terug te lopen met die zware ladder. We hadden geluk, er kwam een wagen langs die ons oppikte.

Later gingen we met de jeep en een grote spoeldrum terug om de lijn op te rollen. We hebben thee gedronken bij de assistent Wedana. De hele kampongjeugd liep achter de jeep aan, verbaasd dat de draad zo snel oprolde. We hadden drie volle drums met telefoondraad die we in ons nieuwe kampement weer goed kunnen gebruiken. We hoeven niet meer op aanvulling te rekenen en moeten het doen met de materialen die we nog hebben.

Later met de kapitein naar het station om te kijken of daar losse rails lagen. De genie had gevraagd of wij die kunnen leveren voor de brug die naar het djatibos gemaakt moet worden om er met de auto’s te kunnen komen. Er lag niets en wij kunnen moeilijk de lijn opbreken. Wat een verhaal hè. Vind je er wat aan schat?

Heb de mislukte krabbels van vannacht verbrand. Ik was moe en deed niets anders dan kankeren, daar heb je niets aan, het maakt je alleen maar verdrietig. Ik moet jou helpen net zoals jij mij helpt.

 

Spullen uit het djatibos, schoenen voor karbouwen

De verhuizing wordt een paar weken uitgesteld. Voordat wij verhuizen hebben we hier nog een klus. Volgens een Chinese gevangene die voor TNI moest werken en die weg kon vluchten, zijn er drie auto’s, een motorlorrie, wapens en andere spullen in het djatibos achtergebleven. Die gaan wij halen.

Er werden een paar kerels gesnapt, ze kwamen met stukgesneden autobanden uit het bos. Van de repen autobanden worden, echt waar, schoenen voor karbouwen gemaakt die voor de grote, hoge tweewielige karren op de harde scherpe weg lopen. De tani’s maken een soort schoenslof waar die beesten dan op lopen zodat de hoeven niet zo snel slijten.

De genie is aangekomen om de bruggen te repareren.

 

 

 

 

Half november 1947, de djatibosactie mislukt

De actie in het djatibos is mislukt. Om vijf uur in de ochtend vertrokken wij met een colonne van 15 wagens het bos in. De smalle boswegen zijn onverhard en zo verslapt dat de hele boel vastliep. De eerste wagen kwam er nog goed door maar iedere volgende wagen maakte de sporen dieper. De vierde wagen stond met de assen op de weke grond. De overste oordeelde dat we beter terug konden gaan.

Goede raad was duur want de wagens moesten een heel eind achteruit terugrijden tot de weg breed genoeg was om te keren. Drie auto’s waren nog 1,5 km doorgezeuld en stonden voor een kapotte brug.

We hadden 20 koelies mee en die heb ik de diepe geulen vol laten gooien met bomen. Om 11.00 uur stonden de wagens weer gekeerd en was het wachten op de drie voorste wagens die waren doorgereden. Het duurde een paar uur voordat die ook weer los waren. Een van onze wagens moest gesleept worden, motorpech. Nog een wonder dat we voor de nacht uit het bos waren. We laten het er niet bij zitten en proberen het volgende week langs een andere weg.

 

Volgens de overste maakt de 7 December Divisie de twee jaar wel vol, grote teleurstelling

In de tussentijd hebben we gezellig met de overste zitten kletsen. Een eenvoudig man, soldaat tussen de soldaten. Hij was pessimistisch over de toestand hier. Wel geloofde hij dat het nog eens op naar Djogja aan zou gaan, maar dat zou nog wel maanden duren. Hij zag onze aflossing niet zo rooskleurig in. Dat de minister gezegd zou hebben dat de 7 December Divisie in mei zou worden afgelost is volgens hem waanzin.

Eerst moeten het KNIL en OVW naar huis en dan is het al juni. De derde divisie moet uit Holland komen om ons af te lossen. Dat gaat niet zomaar een twee drie. Ze moeten acclimatiseren, hun uitrusting ontvangen en door ons ingewerkt worden. Dat duurt een paar maanden. Dan is het onze beurt, verzamelen in Batavia, uitrusting inleveren en wachten op verscheping. Volgens de overste maken wij de twee jaar wel vol.

Het werkte als een ijskoud bad Nanni. Ik dacht meteen aan jouw grote verlangen, kan mijn vrouwke het zo lang nog volhouden, zal ze niet sterven van heimwee?

Het was logisch beredeneerd en ik geloof dat het langer duurt dan dat ze ons de laatste tijd wijs proberen te maken. Het kan meevallen door een spoedige oplossing met de Repoeblik, zodat vermindering van de troepensterkte mogelijk wordt maar voorlopig lijkt dat er nog niet op. De minister is link en zei erbij onvoorziene omstandigheden voorbehouden.

Voor ons een grote teleurstelling Jank maar wij hebben goede hoop. Laat dit je niet ontmoedigen maar blijf sterk Jank. Wie weet valt het nog wat mee poppi.

 

Krantenknipsel Hoe lang nog

 

 

Waarom liet ik mijn vrouw en kinderen achter?

Ik heb weer heerlijk genoten van twee nieuwe brieven en toch deed je mij ook verdriet door te schrijven ‘neem die vreselijke achterdocht van me weg Klaas’. Je kent mij nog niet schat, in je hart geloof je mij niet en je laat je steeds door een ander van je stuk brengen. Toch kan ik het begrijpen schat en hoop je nu voor altijd gerust te kunnen stellen.

Wij leven niet ons eigen leven langs elkaar heen, alleen in zekere zin. Wij leven en beleven alles samen door onze liefde en brieven. Eén ding kan mijn vrouwke niet begrijpen. Waarom ging jij bij ons weg? Daar heb jij het ontzettend moeilijk mee Jank en ik ben geloof ik niet bij machte je daarmee te helpen. Met onze liefde heeft het niks te maken schat, dat weet je.

Verplaats je uit je leven van nu en probeer alles weer voor te stellen vanaf het allereerste begin. Sommigen van ons meldden zich bij de Binnenlandse strijdkrachten, toen hadden wij ook lief. T en ik bleven leven maar B sneuvelde. Waarom deden wij het? Plicht is een zwaar woord dat ik niet wil gebruiken. Zeker niet uit zucht naar avontuur. Wij meldden ons beiden om Holland mee te bevrijden. Waarom?

Daarna meldde ik mij met vele anderen voor Indië. Waarom?

Waarom liet ik mijn vrouw en kinderen achter? Ik heb ze zo lief!!!

Om het werk, voor een betere toekomst? Zou dat niet te riskant zijn? Zou ik mijn schatten zolang alleen laten en met levensgevaar trachten een betere toekomst voor ons te veroveren?

Heb ik verkeerd gedaan om niet naar jouw ouders te luisteren? Heb ik verkeerd gedaan om niet alleen (tijdelijk) voor onszelf te leven? Wist ik niet wat een huwelijk meebracht? Was mijn liefde niet groot genoeg? Kunnen wij dit grote offer niet verantwoorden tegenover god? Waarom dan wel Jank? Vrouwke, geef jij nu de antwoorden eens. Ik bid god dat hij je helpen wil.

Heerlijk schat dat jij mij alles geschreven hebt. Zo leren wij elkaar steeds beter begrijpen. Ik heb je niets vergeven omdat het heerlijk goed is tussen ons. Ik kan je heel goed begrijpen lieveling. Jij mij nu ook een beetje?

Het is een goed idee dat je er even tussenuit gaat Jank om in evenwicht te blijven. Het zal je werkelijk goed doen en je gedachten even een andere richting geven dan de dagelijkse sleur. Neem de uitnodiging aan Jank, doe je het? Natuurlijk is het een hele onderneming maar het is het waard!

Daar komt de foeragewagen, die krijgt dit krabbeltje mee. Vanavond weer verder. Dag lievelingen.