Trix Broekmans, journalist/columnist over Keerkring of rondwaren in tijd: dit is geen licht verteerbare chicklit, het is geen makkelijk boek, het is ook geen overwegend vrolijk boek, het is in wezen een wedstrijdverslag! Een zoektocht, daar gaat het om. Een verslag van een zoektocht naar authentieke, onopgesmukte emoties, een heel mooi en heftig gevecht tussen ratio en gevoel, tussen hoofd en hart, op zoek naar echtheid. Iedere steen die de schrijver tegenkomt moet omgekeerd, zij stelt vragen over alles, neemt alles onder de loep en onderwerpt ook zichzelf aan een meedogenloos vragenvuur, waarbij zij zichzelf niet spaart.

De afwisseling met de mooiste passages, waar zij met de elementen en zichzelf in dialoog is, waar eenheid met en respect voor de natuur zo goed beschreven zijn, dat het is alsof je zelf daar loopt, de rivier ruikt, regen en wind voelt. En weer terug naar fragmenten van vroeger, over de jeugd, het leven in het grote gezin in dat grote huis naast de kerk.

De climax van deze beschrijvingen, haast te mooi, de bijna filmische scène, is de omschrijving van het overlijden van haar vader, ik krijg er kippenvel van.

Het is een reis van emoties en gedachten, Waarbij alles associatief, zonder terughoudendheid, wordt beschreven en de lezer in hart, hoofd en ziel van de schrijver kan meekijken. Soms van een schokkende openhartigheid, zó dat het dicht bij de lezer komt. Dat moet je durven.

Ik heb de rit mee gemaakt en ik zeg fasten your seatbelt, it is going to be a bumpy ride!

En waar kom je uit, bij een happy eind waarbij de schrijver gelouterd terugblikt op al het geschrevene en weet, het is allemaal niet volmaakt en heeft daar vrede mee.

Ik heb genoten van de rit en kijk uit naar de volgende!