Kuningan zal blij zijn wanneer wij weer ophoepelen

Heb geen nieuws. Maar dat hindert niet, fijn even met jou praten.

Hier is vandaag alles rustig. De omgeving is ook weer vrij rustig. De TNI-bendes zijn naar het westen getrokken. Er is nog niet bekend of er nog meer TNI-troepen uit de Repoeblik komen. Het valt me op dat er tegen de doortrekkende bendes niet veel gedaan is. Wat we hier gedaan hebben is bijna niets anders dan ze van het lijf houden. Heb zo’n idee dat de legerleiding eerst afwacht waar de troepen zich nestelen om ze vervolgens aan te pakken en op te ruimen.

Er komen nu al berichten van rampokpartijen van de TNI-bendes. Een teken dat ze niet overal zo vlot aan de kost komen en dat de bevolking ervoor terugschrikt de bendes vrijwillig hulp te bieden.

Heb zo’n idee dat we hier nog een paar weken blijven. We hebben aanvulling van zware munitie gehad (500 schoten), deze keer werd het vanuit Cheribon gebracht. De vorige keer moesten we het zelf halen. Zie blog 87, onder kopje Op naar het onbekende, de stemming kan niet beter. We hebben ongeveer 600 granaten verschoten.

Heb wat in de munitieloods rondgescharreld en de rommel weer wat bij elkaar gezocht. Overal slingerden lege kisten en granaathulzen rond. Met de jongens een barricade gemaakt ter bescherming van de schoollokalen. De wanden zijn van bamboe matten en die bieden geen veiligheid bij een beschieting.

De officieren en wij onderofficieren liggen in een stenen huis, dus goed gedekt.

Niet dat ik beschietingen of een aanval verwacht maar ik neem toch liever het zekere voor het onzekere.

Eerder had ik al een stalen pantsering van een oude brencarrier, weet je nog uit Wezep, die rare lage stalen bakjes op rupswielen, van een dump gesleept om als brenpost te gebruiken. Zit je nu met je bren in dit mitrailleursnest dan heb je een pracht van een verdediging.

Kuningan zal blij zijn wanneer wij weer ophoepelen. We verstoorden menig keer de nachtrust met ons gebulder. Ook hebben we er een handje van om mensen van de pasar of van straat te halen om karweitjes op te knappen.

Munitieladen en lossen, barricades maken, stenen sjouwen enz. Het liefst pikken de jongens welgedane, smetteloos wit geklede Chinezen voor zulke vuile karweitjes in de kraag. Het was een vermakelijk gezicht de heertjes over het blubberige voetbalveld te zien lopen met in de ene hand hun schoenen en in de andere een kist granaten.

Eigenlijk is het niet in de haak en maken wij misbruik van onze macht. Maar het is niet zo erg dat die parasieten die slapend rijk worden van de armen eens een keer zweten en vuile poten halen. Kuningan zal zich de D-batterij nog lang heugen.

Ons leger heeft nu zo goed als de vrije hand, banger voor ons dan voor de bendes

De houding van de bevolking verandert. Ze merken dat wij niet alles slikken.

De schietpartijen dragen ertoe bij dat ze beseffen dat ze uit moeten kijken. Erg kolonialistisch hè snoes? Voorlopig hebben we daar nog het meeste succes mee en wij hebben nog geen eigen doden. Wel hebben we nu weer de situatie van banger voor ons dan voor de bendes.

Met de Infanterie is te veel mooi weer gespeeld, het is beter de bevolking voorlopig op afstand te houden.

Tegenover het buitenland blijven we op ons stuk staan en laten we ons niet de wet voorschrijven door geblèr in de Veiligheidsraad. Hoe lang dit nog voor ons duurt durf ik niet te zeggen. Ik hoop dat we er over een paar maanden zo voor staan dat wij gemist kunnen worden. De algemene toestand in Indië is gunstig voor ons. Nederland doet z’n eigen zin en trekt zich van alle goede raad weinig aan. Bijzonderheden weet ik niet.

Ons leger heeft nu zo goed als de vrije hand en pakt de zaak goed aan.

Geen post, regen en blubber, regen werkt in ons voordeel

We zitten hier nu drie weken en heb nog maar 1 x post gekregen. Hopeloos, toch is alles goed. Moet jij ook zo lang wachten? Wil zo graag alles van je weten. Ik moet geduld en vertrouwen hebben maar dat valt niet altijd mee hè schat?

Regen, regen, regen en blubber.

We zijn een paar keer in stelling gekomen maar hebben niet geschoten. Het voetbalveld stond blank. Toch een aardig gezicht als er geschreeuwd wordt – op je posten!!! – zie je alle kerels door water en modder naar de stukken vliegen. Toch hebben we het getroffen met het voetbalveld voor de deur. We kunnen bijna alle kampongs in de buurt bereiken zodat we niet steeds hoeven uit te rukken. Nu de officiële actie afgelopen is, werkt de regentijd in ons voordeel.

Merendeel TNI-ers wenst zich over te geven

Een officier van een TNI-bende heeft zich gemeld. Volgens zijn verklaringen was de toestand van zijn troepen zeer slecht. Het merendeel wenst zich over te geven maar de hogere officieren houden de kop er nog voor. Ze durven niet meer in kampongs te slapen wat betekent dat ze de natte koude nachten zonder dekking in de open lucht doorbrengen, waardoor de troepen snel aftakelen. Ook het eten is een groot probleem.

Op de vraag waarom ze nooit met een honderdtal een van onze kleine buitenposten aanvielen verklaarde hij dat het niet verantwoord was vanwege gebrek aan munitie. De munitie die vorige week door onze jongens gevonden is was in zeer slechte staat en er waren veel ketsers bij, afgeschoten maar niet afgegaan. Voor de bendes is het nu heel moeilijk om hun munitie droog te houden. Wat er hier en daar nog verstopt zit in de grond of in kampongs is zo goed als waardeloos.

We zitten nu te wachten op de tweede groep die volgens de TNI-officier kleiner is, vrouwen en kinderen, ook van de eerste groep worden meegenomen. Daar zullen we niet veel last van hebben. De eerste groep heeft respect voor onze kanonnen gekregen en de tweede groep, als ze komen, zal niet het lef hebben om onder het bereik van de Artillerie in een kampong te gaan zitten.

Zes doden bij die bomontploffing

Van Kasomálang bericht alles rustig. De kapitein was jarig en trakteerde op een borrel en een bami goreng maaltijd.

De bomontploffing in de kampong zie blog 89 kostte zes levens, wat me niets verwondert. De Infanterie heeft de niet ontplofte granaten laten springen…. De put dempen…

Met klewangs bovenop een pantserwagen

Het Bantamse verloopt nog niet zo vlot. Dat volkje in de westhoek van Java is fanatiek. Er wordt verteld dat een bende met klewangs bewapend bovenop een dichte pantserwagen sprong en door de schietgaten probeerde de bemanning af te maken. Door met felle rukken snel voor en achteruit te rijden werden de kerels eraf geslingerd en voor een deel doodgereden.

Brandhout stunten

Een vracht brandhout gestunt voor kokkie. Bij het storingsvuren op de weg was een granaat precies op een huis gevallen, vlak bij een net herstelde brug. De keet lag tegen de grond. Even vertellen hoe dat gaat schat. Met een drietonner en zeven man op pad, 4 km buiten Kuningan. Hier en daar een paar man neergepoot voor beveiliging. Toevallig kwam er een autobus van Cheribon die uitpuilde van de orang China’s. Stap maar uit en laad de wagen maar vol, zo klaar!

Vuurtje op kleine bende

Daarna meteen achter de kanonnen. Weer een vuurtje op een kleine bende gegeven, de Infanterie zit er nu achteraan. 4 x 6 schoten snelvuur, een oorverdovend gebulder. Mijn stuks bediening was zo vol vuur dat ze de zevende granaat er ook nog in wilden stoppen maar ik kon er nog bovenuit schreeuwen om het te beletten. Niet dat het zo erg was maar er was nu eenmaal bevel gegeven voor zes.

Gemaft, gekaart in de cantine, een gil op je posten, schieten en even later weer Heer, Nel, Aas.

Rustig blijven onder moeilijke omstandigheden

Nu jouw drie brieven weer. Ik geloof dat ik deze drie het meest van alle gelezen heb Jank. Ze helpen me steeds weer en maken mij gelukkig. Je hebt me alles van jou, alles van ons, van onze lytse skotten, heerlijk laten voelen. Jouw rustige, krachtige, innige diepe liefde, de rijkdom van onze schatten. Je hebt heerlijk voor me gezorgd, me geholpen en gelukkig gemaakt. Jouw rust heeft me niet verwonderd. Ik weet dat het niet altijd zo is maar ik ken je en dit waren niet de eerste moeilijkheden die je meemaakte. God geeft je kracht Nan dat is waar, maar zelf heb je ook geleerd om rustig te blijven juist in de moeilijkste omstandigheden. Jouw bidden voor mij, voor alles, voor de vrede in onze harten heeft me geholpen. Diep roerde het bidden van onze schatten en het nacht heiti. Voel mijn innige dank voor alles wat je mij weer hebt gegeven. Nacht lievelingen.

Telegram een week onderweg

Zo pas je telegram ontvangen een heerlijke verrassing. Wel kreeg ik even hartkloppingen maar toen ik het las doorstroomde mij het heerlijke gevoel ‘van mijn lievelingen’. Dank Kanne. Ik moest en zou post hebben op mijn verjaardag, het telegram was ook op tijd in Batavia, 16 januari. Er klopt geen pest van de posterijen hier. Onder mijn duidelijke adres stond -onbekend- aangetekend en ze hebben kans gezien om na een week tijd mijn verblijfplaats op te sporen. Niet kankeren hè meiske? Ben er nu ook dolblij mee.

Storingsvuur en dagenlang kaarten

De laatste dagen niets bijzonders. Geen post. Weinig te doen behalve ’s nachts storingsvuur op de wegen geven. Regen. Somber weer, alles even triest en vochtig. Het voetbalveld is een natte sawa en we kunnen het niet gebruiken om te sporten. We zitten iedere dag urenlang te kaarten. Wat een leven.

Even een onderbreking gehad, zes schoten op verschillende punten langs de wegen gegeven om de ploppers die er toch niet zijn weg te jagen. Sommige jongens schrikken zich ‘s nachts nog een hoedje maar de meesten slapen gewoon door.

De laatste dagen geen kranten. Alles loopt nog volgens plan en we schieten goed op. Het zelfbestuur wordt zo snel mogelijk ingeschakeld ook om de wereldpers het zwijgen op te leggen en onze beloften aan Indië na te komen.

Baileybrug

Ben even naar Linggadjati geweest. We moesten wachten tot de Genie klaar was met een baileybrug. De oude brug was door een bende vernield en zakte steeds dieper weg.

Het werd te gevaarlijk voor autoverkeer. De ijzeren brugleuningen werden weggeblazen. Met een daverende klap vlogen ze de kali in. Handig hoe die kerels met het zware materiaal omspringen. De nieuwe brug werd op de weg in elkaar gezet en stond op rollen. Hij werd in z’n geheel over de oude brug geduwd. Alles bij elkaar duurde het zo’n drie uur, ik heb me niet verveeld.

Het lukt niet zo best meer om de kop ervoor te houden

Heb bij Linggadjati een schaak-, dam- en dominospel geleend. De optimisten hadden alle spel en sportartikelen al ingepakt omdat we deze maand naar huis zouden gaan. Ik moet er niet aan denken wanneer het echt zover is. Het verlangen naar huis, naar het einde van dit alles wordt steeds sterker. Steeds meer moet ik me verzetten om de kop ervoor te kunnen houden. Het lukt niet zo best meer poppi. Morgen hoop ik weer jouw brieven te krijgen. Ik help je zo niet hè?

Jij hebt het nog veel moeilijker dan ik. Hoe graag vertel ik je iedere avond even dat alles goed is, dat je je niet ongerust moet maken, houd goede moed lieveling.

Steeds zit ik je laatste drie brieven door te neuzen. Dan kan ik me alles weer voorstellen en voel ik jouw grote liefde. Hoe kan ik dan zo vaak futloos en lamlendig zijn? Heb alles immers nog.

Ik probeer plannen te maken maar het wil niet. Het is net alsof ik eerst dit alles hier achter me moet laten om weer verder te kunnen.

Geen post, om uit je vel te springen. Toch is alles goed met mij.

Goed nieuws van de cantinepik van III-9. Volgens hem zou de postverbinding weer normaal worden. De KLM schijnt in de buurt van India op een klein eiland te kunnen landen en brandstof te tanken. Volgens het bericht zouden we dan drie keer per week post krijgen.

We hebben daar in de buurt bij Linggadjati geschoten. Wat het resultaat was weet ik niet. We waren voor de rijst weer binnen.

Kanonnen gepoetst, gezwommen, paar uurtjes gemaft, met K. geschaakt en van 24.00 – 1.00 uur een wachtje geklopt.

Drukte bij Kasomálang

Bericht van Kasomálang dat ze een drukke week hebben gehad. Een bende van de Siliwangidivisie kwam in het 6-RVA-gebied. Zoals vanouds onze mensen er meteen bovenop met als gevolg dat er wapens buit gemaakt zijn en er doden en gewonden zijn gevallen. De rest van de bende is over onmogelijke paden over de bergen verdwenen.

De bevolking gaf goede inlichtingen.

In het Tjikampehse is ook een goede slag geslagen. Veel wapens in beslag genomen en een paar honderd man in de soep.

Misschien gaan we deze week terug, hoe eerder hoe liever.

Buitenlandse politiek: lieve geld speelt de hoofdrol

Van de politiek, vooral de Amerikaanse begrijp ik weinig meer. Ze zitten ons behoorlijk dwars maar Nederland dopt z’n eigen boontjes wel. Amerika denkt dat het ons hier te goed gaat en kan niet verdragen dat wij onze eigen gang gaan en hun hulp straks niet meer nodig hebben. Het lieve geld speelt weer de hoofdrol. Amerikaanse handelsmagnaten hadden gedacht er een slaatje uit te slaan wat mooi niet doorgaat nu de Repoeblik ɫ is. Geloof dat niemand de zon in het water kan zien schijnen bij een ander.

Veiligheidsraad en de Commissie van Goede Diensten (zie blog 89 onder kopje Ex-Repoeblikeins gebied Midden-Java is op door honger en ellende) met daverende onzin, ze willen nog meer zeggenschap geven. Enfin, rustig afwachten. Iedereen probeert ons tegen te werken maar ik geloof toch dat onze regering doorgaat en de rust vrij snel hersteld is.

Dan komt onze tijd weer liefste. Onbeschrijflijk zal dat zijn. Geve god dat het spoedig zo mag zijn.

De TNI valt snel uit elkaar

De TNI valt snel uit elkaar. Velen melden zich en de rest verdeelt zich in kleine groepjes. Nu nog even het hoofd boven water houden. Hun guerrillastrijd tegen de blanda’s draait uit op sabotage en rampokpartijen. Ze kunnen ons praktisch niets meer doen. Afgelegen plantages en ondernemingen moeten het nogal eens ontgelden, hun enige manier om aan voedsel en kleding te komen.

Ik voel alles wat je niet schrijft

Heb heerlijke brieven van jou gehad liefste, nu is alles goed, heb gedankt en ben gelukkig en vol goede moed. Het waren jouw kerstbrieven schat, vandaag op 28 januari. Het waren goede dagen, toch voelde ik alles wat je niet schreef. Het was soms heel moeilijk hè meiske? Kijk me even aan Kanneke. Een innige zoen.

Verkenningsvliegtuig neergestort

Ons verkenningsvliegtuig is brandend neergestort. Beide inzittenden op slag gedood en verbrand. Ltn. Boonstra (I-6 RVA) was een van de slachtoffers. Hij was onze luchtwaarnemer en heeft meerdere malen ons vuur geleid. Het vliegtuig ligt in de buurt van Tasikmalaja. Onze pantserwagen is er meteen naartoe gereden met Ltn. M. en Ds. Ik vermoed dat ze het verkoolde lijk meteen naar Bandoeng gebracht hebben en daar begraven op het ereveld bij de andere 6-RVA-ers. Weer een van ons die niet terugkeert.

Afstraffingsvuurtje

Gisteravond met twee kanonnen een afstraffingsvuurtje op een kampong gegeven, er was daar vandaan op een militair voertuig geschoten.

Vanochtend met vier kanonnen uitgerukt naar Linggadjati en in stelling gebracht maar geen schot gelost. Lekker in het zonnetje geslapen tot het commando – berg munitie, berg gereedschappen, sodemieter op -.

De Infanterie had ons niet nodig. Ook waren er weer twee vliegtuigen in actie boven het gebied, een bommenwerper en een verkenningsvliegtuig, nu met een andere waarnemer.

De C-batterij heeft een gebied erbij gekregen, daar waren met regelmaat aanvallen op het kamp en beschietingen van wagens. De C-batterij heeft meteen grote opruiming gehouden zodat daar ook eindelijk de rust is hersteld. De bevolking had lak aan de Infanterie lesregiment RJI (?) en is nu als de dood voor dat stelletje ramgasten van de C-batterij. Het is ook beter eten dan vechten met hen.

We hebben het ergste gehad

Alweer twee fijne brieven van jou, dank lieveling. Mijn verjaardag brief zat erbij, je hebt me alles laten voelen. Mijn onwennige, dapper wyfke wat heb je heerlijk voor mij gezorgd. Je had een goede dag. Je zat in bed te schrijven met onze slapende kinderen naast je. Toch fijn dat er nog zoveel mensen kwamen feliciteren. Jij was blij dat de dag weer voorbij was. Je had kracht gekregen omdat je juist die dag las dat god je niet verlaat.

Gelukkig had jij ook alweer post gekregen. Je hebt lang moeten wachten, net als ik. Geloof dat we nu het ergste hebben gehad.

Krijg ik een horloge van je? Fijn!! Heb vaak pech met dat soort dingen. Ik zal er zuinig op zijn, vooral hier, ik hoop het thuis vele jaren te dragen.

Ik voel hoe dichtbij je bij mij bent.

Even over hier en dan verder met je brieven. De betaalmeester was gekomen met de salarissen en de maandrantsoenen.

Van 20.00 – 21.00 uur een wachtje gelopen. Daarna zitten kletsen. Het was aardig om weer wat over ons gebied te horen, alles is daar nu rustig. De bende is allang weer verdwenen, wij hebben twee brens en nog wat andere schietijzers buitgemaakt.

De geldpik wat van het Kuninganse laten zien en daarna weer zwemmen. We hebben uren in het water geplonsd, het was heerlijk weer voor deze watertijd. Toen ik binnenkwam lagen jouw brieven op mijn bed, heerlijk was dat!

Alles van dyn man.

Pim met fratsen en vragen

Ik kreeg het even benauwd toen je over die rare dag schreef. Ik was al lang weer blij dat je schreef dat Pim alleen maar een ruit stuksloeg. Raar hè schat maar het kan me niets schelen wat er gebeurt zolang mijn lievelingen maar gezond zijn en hen niets overkomt. Ik weet dat je dit begrijpt schat. Juist zoals jij ook al schreef, voor ons onbelangrijke dingen. Het meest vervelende is dat jij er weer zoveel over moet aanhoren.

Natuurlijk was Pim stout en van mij had hij misschien een pak voor de broek gekregen maar dat jij dat niet kon doen vind ik fijn Nanni. Veel beter was dat je onze rakker later even apart nam. Geef hem zijn hamer maar terug, Pim slaat geen ruiten meer in. Je bent een enig moedertje!!

Wim maakt het je wel eens moeilijk met z’n fratsen en vragen, toch een goed antwoord op zijn vraag wie er in het wiegje moet. Aardig dat hij het verder vertelde en vooral wanneer jij daarbij zit weet je eigenlijk niet hoe je je moet houden. Pim weet nu in ieder geval dat we zonder heit geen lytse pop (baby) krijgen. Dat is een goed begin Nan. Geef ze een dikke tút voor hun krabbels, ik kon het bêst lêse (goed lezen).

Zwemmen

Vandaag echt zondag, rustig zonder gebulder van de kanonnen en geen andere dienstzaken. Ben naar de kerk geweest, kan het niet navertellen. Hoe is het bij jou?

Mijn collega’s liggen allemaal op hun nest. Ze worden zo lui als de pee hier.

Ben met 18 jongens naar het zwembad geweest. Het was prachtig weer en we hebben net zolang krijgertje gespeeld tot we bekaf waren.

K. gaat zo nu en dan ook mee maar de rest is niet van het honk te slaan. In het begin omdat de weg naar het zwembad te link was. Nu omdat ze te lamlendig zijn.

Ik hoop dat onze kinderen in de gelegenheid zijn het jong te leren. Ik weet nog goed dat mijn vader ons aan de hengel had bij het Raarder bruggetje.

Eerst even knuffelen.

Wij zijn overal even veilig

Het was voor jou een hele geruststelling dat wij weer terug waren in Kasomálang maar het heeft niet lang geduurd. Ben je erg geschrokken toen je las dat wij weer weggingen?

In Kasomálang was het inderdaad veiliger dan in deze buurt maar nu is hier ook niets meer te doen. We weten dat we overal even veilig zijn als we ons aan god toevertrouwen maar toch zag je me liever in Kasomálang.

Deze actie heeft de Infanterie doden en gewonden gekost maar wij hebben geen schrammetje opgelopen. Dat noemen ze geluk maar ik weet waar we dat aan te danken hebben. Er wordt veel voor ons gebeden.

Jij bent harder geworden?

Je schreef dat wanneer je mijn thuiskomst goed indenkt er soms bang van wordt. Je beweert dat je niet meer dezelfde Kanne bent, dat je harder geworden bent. Oe lieveling, hoe kom je erbij!!! Ja veranderd ben je, maar in je voordeel. Je bent meer gehard door dit zware leven maar hard Nanni?? Nee, dat bestaat bij jou niet.

Of het straks weer zo heerlijk zal zijn als toen wij nog samen waren? Valt het straks tegen, zijn we van elkaar vervreemd? Nee, deze tijd heeft ons veel dichter bij elkaar gebracht dan ooit tevoren. Die kleine verschillen waar wij straks beiden aan moeten wennen zijn bijzaak. Het zal onbeschrijflijk heerlijk zijn, zo dat we het ons haast niet voor kunnen stellen.

Leven straks tegenvallen? Verlangen naar thuis onhoudbaar

Het leven zelf zal ons misschien tegenvallen, het hangt er maar vanaf wat we onder leven verstaan. We leven in een harde, zinloze wereld maar als wij de zin van het leven verstaan ‘god koning der aarde’ zal ons leven misschien nog moeilijk en zwaar zijn maar het zal ons niet tegenvallen omdat wij het echte geluk hebben. We verlangen vaak naar een goed leven, een aardig huis, een goede betrekking maar dat is niet de hoofdzaak. Laten we bidden dat ons leven zo mag zijn. Eerst god en al het andere wordt ons toegeworpen.

Ik zou je heel graag willen vertellen op welke maand je nu kunt rekenen maar ik weet het niet en waag me niet aan veronderstellingen. We gaan rustig en moedig verder meiske in de hoop dat we straks opnieuw mogen beginnen.

Nog een maand en dan is het voorjaar weer in aantocht met nieuw leven, nieuwe hoop. Ik ben blij dat de donkerste wintermaanden voorbij zijn. Jij hebt zonlicht en warmte nodig. Dan nog even en dan kom ik thuis. Haast te mooi.

Als we dan spoedig een eigen woning hebben is het volmaakt. Als ik mij dat indenk wordt het verlangen naar thuis onhoudbaar. Krijgen wij dat allemaal weer terug? Verdiend hebben we het niet, het is alleen genade waar we ons leven lang voor moeten danken.

Ik kan me het leven vaak niet anders voorstellen dan hoe het nu is.

Wakker worden naast jou, geen GvD’s horen maar kinderstemmen, niet aan tafel met kankerende collega’s maar samen eten met mijn schatten. Niet meer rondslenteren met m’n ziel onder de arm maar heerlijk jou helpen, spelen met Pim en Ukkepuk. Mijn werken voor mijn huisgezin, geen patrouilles of schieten.

‘s Avonds niet meer borrelen en elkaar in de haren zitten maar heerlijk bij jou zitten. Janke!!!

Pim heeft hoge verwachtingen van heit, gaat het hem tegenvallen Memmi? Kostelijk dat hij mij in bescherming neemt.

Fijn dat je er even tussenuit was. Is het nog zo koud? Kijk uit met die harde wind hoor. Even een koude neus, heerlijk maar het tintelen van koude handen en voeten…Oe!

Pim vertelde dat er geen brieven van Heiti waren en – at ik grut bin sil ik heiti ophelje – (wanneer ik groot ben haal ik papa op), zelfs Ukkepuk wilde mee in de vliegmachine.

Het zou heerlijk zijn dat jij met onze kinderen mij van de boot kwam halen maar dat gaat niet best hè schat? Uk is nog te jong maar ik heb zo’n idee dat het Pim altijd bij zou blijven.

Ik zie je al op de kade staan schat. Zou het spoedig zo mogen zijn? Wat doe jijzelf het liefst, thuis op mij wachten of mij ophalen? Schrijf het me even schat.

Het is laat, ik ga slapen, tot een heerlijk weerzien.

Hoogste tijd dat wij weer ophoepelen

Het is de hoogste tijd dat wij weer ophoepelen. Alles is beter dan dit nietsdoen. Ik ga iedere middag zwemmen, het houdt me fit. De ploeg wordt iedere dag groter. B. en H. zijn vaak niet te genieten. B. gaat nog, zegt geen stom woord, ligt op z’n bed of hangt in een luie stoel met een boek of een puzzel en is met geen stok te bewegen. H. maakt me vaak woest met z’n kinderlijke geouwehoer, toch ook wel weer aardig want het brengt leven in de brouwerij. We worden te beroerd om voor de duvel te dansen en dat is zacht uitgedrukt.

‘s Avonds loop ik meestal even naar de cantine, praatje, pingen.

Lege munitiekisten met de trein naar Cheribon gebracht. Dat is een teken dat we hier niet lang meer zitten.

Heb een verdroogde verfkwast schoon geprutst, handig bij de schoonmaak van de kanonnen. Wil graag iets maken voor thuis maar heb geen gereedschap en ook geen idee. Wat zit ik te zeuren. Ben nog zooo gelukkig, kerngezond, alleen??

Even mijn arm om je heen, ik heb jullie zooo lief!

Op lege kampongs schieten, op krachten komen

Vanmorgen een snelvuur op een paar kampongs gelost. Een van de laatste TNI-groepen was op doortocht. Weer op lege kampongs geschoten, ze waren alweer verdwenen.

Kregen het bericht dat we vrijdag 5 feb, over twee dagen, weer naar Kasomálang gaan. De meeste jongens hebben er geen puf in omdat ze hier vrijgesteld waren van patrouillelopen. Deze tijd heeft de meeste knapen goed gedaan, ze hebben een maand lang geluierd en nieuw krachten opgedaan.

Er zal dan wel post klaarliggen. Al krijgen wij in het vervolg maar 1 x per week post, dat is voor ons genoeg.

Met K. even naar de cantine, gepingd, limo, gekletst over geloofskwesties. De Katholieken en Protestanten zullen het nooit eens worden. Het was wel interessant. Het ging over zaligverklaringen, daar begon het mee. Volgens ons kan alleen Christus die alles volbracht heeft bepalen wie zalig wordt en wie niet. Zelfs H. kon kalm blijven en verstandig redenen.

Bevolking is hier rot, 1064 granaten verschoten, hoeveel levens

Behalve van doortrekkende bendes hebben wij geen last. Toch is de bevolking hier rot. Het zou me niets verwonderen dat wanneer wij hier vertrokken zijn het weer onrustig wordt. Enfin, er ligt hier nog meer Artillerie in de buurt.

Vanochtend heb ik de duizendste granaat afgeschoten in het Kuninganse. Het totale aantal is 1064. Hoeveel mensenlevens heeft dat gekost? Ik denk er weinig over na pop wat ook wel goed is want anders heb je helemaal geen leven. Kuningan zal blij zijn wanneer dat rare ploegje weer opdondert.

Weer terug in Kasomálang, alarmerend bericht over 2-6 RVA-gebied, twee man gesneuveld

Weer terug in Kasomálang. Om 7.00 uur vertrokken en iedereen was om 15.00 uur binnen. Behalve een paar lekke banden geen pech onderweg. Een machtige rit via Kuningan, Cheribon, Sumedang, Bandung, Tjiater, Djalantjagak naar Kasomálang

Kun je het volgen op de kaart? Ongeveer 225 km, klimmen en dalen, twee keer over een bergpas.

Gisteravond kregen we alarmerende berichten over 2-6 RVA-gebied. Een patrouille was in een hinderlaag gelopen en er waren doden en gewonden. Het bleek bij onze aankomst maar al te waar te zijn. Het eerste wat ik zag in Djalantjagak, de vlag halfstok.

In de ochtend kwamen er inlichtingen dat een sterke bende van de Siliwangidivisie in Tjisalak zat. Een sterke patrouille van D- en C-batterij en de nieuwe 41-RVA (zie blog 84) ging erop los.

Ze kwamen zo goed in de hinderlaag terecht dat het een godswonder is dat er maar twee man van 41-RVA zijn gesneuveld en er maar twee man van ons gewond zijn geraakt, niet erg gewond. Aanvankelijk waren er drie vermisten, die kwamen later weer opdagen.

De onzen hebben een bren verspeeld en enkele wapens buit gemaakt. Vanmiddag zijn de gesneuvelden in Soebang begraven. De lijken werden vanochtend gevonden, onbeschadigd op het dodelijk schot na.

Vanavond zaten we hier te eten onder kanongebulder van de C-batterij, de laatste tijd een vertrouwd geluid. De bende zat nu weer in een andere hoek van ons gebied.

Lieveling, een kort droog verslag, hard zoals het leven dan is.

Bijzonderheden weet ik nog niet, uit de verhalen maken we op dat het verschrikkelijk is geweest.

Ik heb het zelf een keer meegemaakt en kan het me levendig voorstellen, zie blog 55 .

Onze mannen leverden topprestaties maar de overmacht was te groot, er waren tussen de 600 en 700 man.

Bendes verdrijven of vernietigen

Ik begrijp dat de schrik je om het hart slaat, toch valt het nu genoeg mee. Ik ben blij dat we terug zijn. Met man en macht, kanonnen en vliegtuigen worden de bendes zo lang achter de broek gezeten dat ze of verdreven, of vernietigd zijn. Het wordt nog een drukke tijd voor ons Nan maar ik geloof toch niet dat het lang duurt.

De TNI verspreidt zich in kleine groepen een gedeelte dat hier thuishoort probeert zo ongemerkt mogelijk weer tani (boer) te worden. De rest wordt niet met rust gelaten zodat hun enige kans is zich dood te vechten of over te geven. Het zal wel op het laatste geval uitdraaien.

Wij zijn weer over de verschillende posten verdeeld, Kasomálang (saja, ik), Tjikaremas en Bukanagara. De stemming is ondanks de harde klap van gister best. Ik ga nu slapen lieveling.

We houden goede moed en bidden voor alles, samen bidden en samen sterk.

Toen ik de brieven van januari 1949 uit het theemeubel tevoorschijn haalde om ermee aan de slag te gaan zag ik tot mijn verrassing een stapel brieven van mijn moeder. Het was mij ontschoten. Ik wist nog wel dat er een stapeltje was maar niet meer dat die later in 1949 aan bod komen. Ik ben al zolang bezig. Op enkele brieven na bleven die van mijn moeder niet bewaard, zie o.a. blog 76 .

Ik verheug me op haar brieven. Ben benieuwd hoe zij schrijft. Mijn vader schrijft vaak dat hij het niet zoals zij kan verwoorden terwijl ik hem toch vaak heel open en gevoelig vind schrijven.

Wat moet ik straks met haar enkele brieven? Zij die enerzijds niet wil dat iemand ze leest. Zie ook bij Over Taboe in het theemeubel. En anderzijds mij het vertrouwen schenkt om ermee aan de slag te gaan.

Ook naar het NIOD? Afwachten wat erin staat, afwegen. Voor het stapeltje aan de beurt is tref ik onverwacht alvast een enkele brief van Janke Venema, myn mem. Een voorproefje.

Een enkele verdwaalde brief van mijn moeder

‘Het opvoeden van de hummels zo verschrikkelijk moeilijk en ik voel me er zo machteloos tegenover staan, zo erg vaak dat ik er geen kant meer mee uit kan.

Ik ben nuchter genoeg om te weten dat wanneer jij straks thuis bent ik toch overdag alleen de kinderen om me heen heb en ik weet dat ik het verkeerd doe. Zou het komen omdat dat jij weg bent en ik daar zo erg over zit te piekeren dat ik misschien van de kinderen niet zoveel verdragen kan?

Wat wilde ik graag dat het anders was, ik zie zoveel mensen met grote gezinnen die met vreugde (althans voor het zicht) met hun kinderen omspringen.

Zou het werkelijk zo heerlijk worden zoals jij het schrijft? Wat maak ik mij zorgen over straks, het gaat altijd heel anders dan dat wij het denken. Maar het is wel gek dat het altijd lijkt tegen te vallen.

Hè toe heitie antwoord jij ook eens een keertje op al die honderden vragen van de kinderen, ik heb nu gezegd dat wanneer ze niet stil willen zijn ik de deur dicht doe. Zoiets kan ik niet zeggen want dan begint Pim meteen te brullen, wat dat betreft precies zijn moeder. Uiterlijk mag Zus dan op mij lijken maar ze heeft jouw rustige natuur en wat ze in haar kopje gezet heeft gaat door. Zo is het met mijn mannie ook hè?

Oh schat wat wilde ik je graag heel veel zeggen, wat wil ik me graag aan jou geven zoals ik werkelijk ben. Mannie mag ik het een keer zeggen, mijn hele wezen schreeuwt naar nog een kindje samen met jou maar Klaas ik durf het niet aan.

Wat zou ik graag het allemaal opnieuw beginnen samen met jou. Ik schrijf het weer idioot en ik zit weer met gekke problemen maar ik weet dat jij mij altijd begrijpt. Klaas wat moet ik zonder jou beginnen, jij die mij altijd weer terecht helpt.’

Nieuwjaarsdag 49

Nieuwjaarsdag 49. Mijn lievelingen!! Lieveling een innige omhelzing, een diepe blik in je ogen en een liefdevolle zoen, een gelukkig en gezegend nieuw jaar. Geve god dat wij weer spoedig samen mogen zijn. Koes Wijnsen en Betsche, onze lytse skotten even heel stevig en geef ze een dikke tút van mij. We staan voor een nieuw jaar Nan, een jaar vol van beloften voor ons. Het oude jaar is voorbij. Het was vaak heel moeilijk voor ons maar toch kunnen we niet anders dan dankbaar zijn. Ik herhaal niet wat er allemaal gebeurd is, wij weten het beiden. We gaan nu het nieuwe jaar in, onze hoop en verwachtingen zijn hoog meiske. Wil met je bidden maar ik kan het niet. Toch doen hè Nan. (Er volgt een gebed). Samen met goede moed verder.

Wens beppe en omke een gezegend nieuw jaar en de anderen ook, ik kan ze niet allemaal schrijven.

Hoe is het mei dei? Ik zie zooo naar post uit. Heb jij mijn brieven regelmatig gekregen? Ben je erg angstig geweest liefste? Heb je goede moed en ben je nog gelukkig? Kun je er nog tegen op? Oe even een innige tút.

Van oud en nieuw heb ik eigenlijk niets gemerkt. Heb het druk gehad, gelukkig maar. Gisterochtend de kanonnen gepoetst en nagekeken. ’s Middags gingen we met een stel mannen in Linggadjati zwemmen. Een bergplaatsje met prachtige natuur en klimaat. Lekker gezwommen en meteen gemandied en geschoren. Behalve mijn snor, we laten hem allemaal staan zolang deze actie duurt. Machtig zo’n zwembad. Het is maar 20 min over een mooie weg van ons vandaan dus hurrie-up.

’s Avonds ons eerste vuur en meteen het laatste in het oude jaar. Twee kanonnen rukten uit die samen zo’n 50 granaten hebben verschoten op drie kampongs. Het had weinig zin, het was voornamelijk bedoeld om de bendes te waarschuwen dat wij er zijn en ze verder geen geintjes uit moeten halen.

Met de kerstdagen was het hier hommeles, bruggen eruit, wegen versperd en alle telefoonlijnen verbroken. Ook zijn er nog aardig wat brandjes gestookt.

Tjonge wat een volkje hier, brutale donders. Het is een mengelmoes van Arabieren, Javanen en Soendanezen. Eertijds een welvarende streek, de bevolking is vrij goed ontwikkeld en velen spreken Nederlands. Het geheel was erg Repoeblikeins gezind, wat vaak voorkomt in niet-Repoeblikeins gebied.

Als deze streek nu streng wordt aangepakt zal de stemming wel veranderen.

Het plaatsje hier is ruim gebouwd en zindelijk, er is riolering.

Na het schieten zitten praten, borreltje erbij. Onze pantserwagen reed met de carrier van de infanterie nog patrouille. Onophoudelijk langs de weg razen zodat de ploppers geen kans krijgen om de wegen te saboteren. Onze pantserwagen had radio aan boord en er was regelmatig verbinding met de seiner hier. Even voor 24.00 uur gaf de pantserwagen door dat ze ergens vast zaten. Met een kanontrekker erop los. Het was zo gebeurd hoor, de eerste goede daad in het nieuwe jaar.

Het sardineblikje van vijf ton was van de weg gegleden in een diepe moddergreppel. Even een sleepkabel en klaar was de zaak. Daarna handjes schudden, een borrel en moe maar voldaan naar bed.

Tijdens het patrouille rijden, wat tot 3.00 uur duurde kreeg de seiner verbinding met Soebang, natuurlijk prompt de beste wensen doorgeseind. De afstand is ongeveer 150 km.

De hele nacht is rustig verlopen. De verwachting was dat de bendes er alles aan zouden doen om de verbindingen te verbreken. III-9 RI (Regiment Infanterie) heeft hier in drie weken een gesneuvelde en 12 gewonden. Dit gebied wordt behoorlijk bezet door Infanterie paratroepen. De ergste tijd is dus voorbij.

We zijn ook weer verhuisd, de jongens liggen nu beter. Deze dag zal ik niet gauw vergeten, nog een heel verhaal wat ik je morgen hoop te schrijven. Vannacht nog een wachtje kloppen, we doen het allemaal gezamenlijk. Nacht schatten!!!

Geen post, granaten halen van Cheribon

Daar ben ik weer, even mijn armen om je heen. Met mij is hier verder alles goed. Nog geen post. Moest jij ook zo lang op post wachten?

Het buitenland heeft ons raar te pakken. Maar de KLM komt er wel door ook al duurt het wat langer. Toch alles goed en ik heb goede moed, ietsie pietsie onwennig. Net toen ik gisteravond wilde schrijven kwam er bericht dat er granaten van Cheribon gehaald moesten worden. Dan ga je weer met vijf zwaarbewapende wagens de nacht in. Goede reis, alles rustig, om 2.00 uur weer binnen.

Lekker geslapen en toen met mensen uit de kampong vier ijzeren platen in de keuken gelegd, als vloer op de modderpoel. Een stuk vel van m’n vinger geschraapt, vandaar dit schoonschrift. Het is de moeite niet hoor.

Was naar de kerkdienst geweest, deed me goed. Ik was de laatste dagen in een Wildwest stemming zoals het geheel hier en ben weer even op de vingers getikt.

Tussendoor zwemmen in Linggadjati

Tussen hier en Linggadjati staat een hotel aan de hoofdweg met daarachter een prachtig zwembad, drie grote bassins van 80 cm tot 3 m diep. In het heldere water zwemmen honderden vissen, sommige kanjers van bijna een m lengte. De visjes houden het water zuiver. De jongens gingen als wilden op visvangst en doken midden tussen de vissen. Die zijn het blijkbaar gewend, ze schoten bliksemsnel alle kanten op, geen schijn van kans. Enkele hufters begonnen met dikke stenen te gooien, daar stak ik een stokje voor. We hebben ons een uurtje kostelijk vermaakt.

Een oude Arabier en zijn harem uitgezet

Verder een beetje geïnstalleerd. Heb twee planken van een kast ter beschikking, een kapstokje met vier haken en mijn tampatje.

De jongens liggen in een school, goed droog en hebben alle ruimte. Wij liggen in een aardig huis vlak naast de school waar ik een oude Arabier en zijn harem uitgezet heb. Ik zal het nooit vergeten. De kapitein kreeg het huis toegewezen door de plaatselijke militaire commandant.

Toen we een kijkje gingen nemen hokten hier militairen en het hele Arabische spul samen. De militairen gingen verhuizen en wij waren niet van plan om samen te wonen.

De kapitein is geen man om een onwillige oude geldwolf uit zijn huis te zetten. Na veel soebatten was hij zo verstandig om het aan saja (mij) over te laten.

Heb twee handige jongens meegenomen en een ultimatum gesteld tot 13.00 uur met de boodschap dit en dat laten staan en alles wat niet weg is wordt verbeurd verklaard. Je had het moeten zien schat.

Schieten en klusjes

Gister om 4.00 uur eruit, om 6.00 uur een aardig vuurtje gelegd op verschillende kampongs. Om 6.15 uur was het klaar en zijn de paratroepen in het doorbeschoten gebied gedrongen om het zaakje verder op te ruimen.

Volgens hen lag het vuur goed, een artillerie uitdrukking, de granaten waren op het doel gekomen. Verder was het een stille dag.

Heb naast het artilleriewerk weer allerlei klusjes. De keuken is aardig opgeknapt. De school heeft voor de helft elektriciteit, de rest moet nog. De zware munitie afgeschermd tegen eventuele beschietingen.

Best mogelijk dat we vanmiddag weer moeten schieten. Ons vliegtuig is vaak in de lucht om waar te nemen, het signaleerde een bende die om ons heen trekt naar de laagvlakte. Het is de vraag of de infanterie de steun van de artillerie nodig heeft. Tot nog toe hebben we weinig gedaan. De jongens popelen om erop los te gaan, niks doen begint hen te vervelen.

Beschietingen van wagens op de weg van Linggadjati naar Cheribon

Radio en kranten horen en zien we hier niet, ik heb geen nieuws over de toestand. Grote gebeurtenissen horen we toch wel, ik ga ervan uit dat alles naar wens verloopt. Ik heb nog geen overzicht van de toestand hier maar ik geloof dat het meevalt en dat er voor ons weinig te doen is.

Er zijn veel beschietingen van wagens op de weg naar Cheribon, vooral van Linggadjati naar Cheribon. Onze wagens hebben tot nog toe niets gehad. Als wij moeten rijden gaat de pantserwagen voorop en bij het zien daarvan bedenken schietlustigen zich eerst even.

Een kwestie van een paar maanden? Iedereen zit te springen om naar huis te gaan, open en gevoelig

Hoe heb jij het gehad? Geen verdriet? Gelukkig met onze kleine schatten in het vooruitzicht dat er toch een eind aan komt?

Weer verder met je brieven schat. Geloof er geen snars van schat dat Mook gezegd heeft dat de militairen tevreden zijn met het uitstel, dat weet ik wel zeker. Op een enkeling na zit iedereen te springen om naar huis te gaan.

De kranten schrijven zoveel leugens of dingen die uit de duim komen. Het gaf niet zo’n grote klap als de eerste keer toen bekend werd dat het ongeveer een jaar langer ging duren omdat het nu een kwestie van een paar maanden is.

Zou ik niet kunnen voelen Nanni hoe moe jij bent. Heb ik het niet gezien aan de laatste foto van jou? Moet ik het je even zeggen? Ik lees in jouw brief je grote liefde!!! Nan ik kan je niet méér liefhebben, je hebt alles van mij. Ik kan het niet zo schrijven als jij maar je moet het kunnen voelen. Weet je wat ik zo heerlijk aan jou vind? Dat jij ondanks alle onzekerheid van onze toekomst, van mijn werk straks toch vertrouwen in mij hebt. Dat maakt mij gelukkig en het geeft me zelfvertrouwen want ik weet heel heel zeker dat ik een vrouw heb die mij in alles helpt. Jij weet niet wat je voor mij betekent. Overdrijf ik? Nee meiske, het is zo.

Het is waar schat, ons schrijven van iedere dag draait steeds weer om dezelfde dingen maar is dat niet juist wat we nodig hebben? Pim zijn schrijven kan ik lezen, regelmatig doen hoor!

Met regelmaat kijk ik alle foto’s van mijn lievelingen even na. Jij blijft hetzelfde, soms een zorgelijke trek, vaak een diep verlangende toet, een dikke zoen erop, maar ook mijn echte Kantsje van altijd. Onze kinderen veranderen steeds weer, steeds groter, Pim een grote jongen, Zus een heerlijke leuke mol.

Oh Jank het moet niet lang meer duren. Morgen weer verder.

Hier ben ik toch nog, iedereen slaapt, nu is het rustig en kan ik dicht bij je zijn. Ik weet niet eens wat ik schrijven moet maar dat hindert niet hè.

Kijk me aan, ja dat doe je al vanaf de foto die vlak naast me ligt. Ik heb je lief meisje en hou van je zoals je bent, van alles van jou. Als je kwaad bent en me aan wil vliegen, als je verdrietig bent, als je druk bent met iets, als je de kachel poetst en zwart als Piet ziet, als je met de kinderen bezig bent, je mooi maakt, blij bent met kleine dingen, als je in de put zit en wanhopig bent, als je moedig en dapper bent, als je een pestbui hebt of jaloers bent. Ik heb je lief wanneer je mij aankijkt zoals jij alleen kan doen, heb je lief wanneer je gelukkig bent. Heb je lief wanneer wij een zijn, wanneer ik ons popke voel kloppen, wanneer ik met mijn zwangere vrouw mag wandelen. Wanneer je lelijk wordt, wanneer je grijze haren hebt. Ik heb je altijd lief omdat god die grote liefde voor jou aan mij gegeven heeft. Ik mag en moet je liefhebben.

Heb ik je te lief? Ik heb je liever dan god en dat is verkeerd. Daar moeten wij voor strijden en bidden.

Zul je straks misschien teleurgesteld zijn omdat ik dezelfde gebleven ben en toch veranderd ben? Zul je altijd mijn liefde kunnen voelen? Ook als ik stil ben, niet hoor wat je zegt alsof je er niet bent? Zul je mijn liefde kunnen voelen wanneer ik terughoudend ben? Of al mijn opgekropte liefde zo uit dat jij het bijna besterft?

Ik wil je zo graag liefhebben meisje zonder je vrouwelijke wezen iets tekort te doen of van jouw diepe reine ziel te veel te vragen of te nemen. Zul je mij altijd vertellen wat goed is en wat niet?

Een innige alleszeggende zoen fan dyn Kay!!!

Een vreemde brief hè, of toch niet Jank. Ben heel dicht bij je geweest Kanneke.

Ga nu heerlijk slapen en danken voor mijn grote rijkdom. Even mijn armen om je heen. Nacht lievelingen.

Meningsverschillen tussen hoge officieren, KL en KNIL, Mook en Britt

Generaal Opsomer gaat binnenkort weer terug naar Nederland. Hij komt alleen polshoogte nemen. Ik vermoed over het gedonder van Generaal Britt en Generaal Spoor, water en vuur. Vooral bij de hogere stafofficieren zijn er grote meningsverschillen. KL tegen KNIL. Dürst Britt is weggewerkt, hoe en wat weet ik niet maar er is wel iets aan de hand. Helemaal geen makkelijke taak voor Opsomer.

Geen post, niets te doen, verrassing van de foerier

Nog steeds niets te doen wat erg vervelend is. Het wachten is op TNI-groepen die door willen breken naar West-Java. Het lijkt erop dat ze blijven zitten of dat ze zich in kleine groepjes verspreiden en er langs andere wegen tussendoor glippen.

Gister niets uitgevoerd en niet geschreven de post ging toch niet weg. Er komt alleen wat zeepost. Ik geloof dat er nu eerdaags post komt. Dat is het enige dat ik hier nodig heb.

De foerier kwam met kleren, dat was een aangename verrassing. Ik heb er een hemdje en een paar nieuwe schoenen aan overgehouden en een broek geruild waar ik twee keer in kon. ’s Avonds hebben we gezellig gekletst met een borreltje erbij.

Kolonel inspecteert het stilleven, Overste komt opdagen, wachten op TNI

Er kwam een kolonel kijken, natuurlijk terwijl wij in de grootste rotzooi zaten. De jongens hadden net ontbeten en de overblijfselen vormden een prachtig stilleven. Hij is maar gauw weer verdwenen maar het heeft als resultaat dat er voortaan voor 8.00 uur ontbeten moet worden en daarna op appèl. Daar is niets op tegen, het wordt een janboel nu er niets te doen is.

Partijtje gevoetbald in de blubber. Na de vele regenbuien is het veld veranderd in een natte sawa. Je had ons moeten zien modderen. Het was ontzettend vermoeiend omdat er hele dikke kluiten modder aan de schoenen bleven plakken. Wel goed voor de spieren en het moreel van het geheel, de kerels zijn weer eens bekaf en hadden echt plezier. Bij sommigen liep de drek uit het haar.

De Overste kwam opdagen. Jammer dat hij de leiding niet heeft bij deze actie, dan hadden we wel wat anders te doen.

Het wachten is op TNI die volgens plan hierlangs moet trekken maar er zitten bovendien bendes in dit gebied die langs de weg zitten en wagens beschieten.

Waarom als wij toch moeten wachten de bendes niet opgeruimd?

Enfin, we zullen rustig afwachten en ons zo goed mogelijk vermaken.

Maar Kayeman wat een droog verhaal, heb nog geen zoen gehad. Myn skot, ik heb het omgedraaid, dat komt nu Jankefanke.

Ik weet niet meer wat ik moet schrijven, ik moet eerst weten hoe het met jou en de lytse poppen is. Is alles goed? Hou je het vol zonder post?

Heb je foto tegen de muur geplakt, vlak naast mijn hoofdkussen. Weet je welke? Knuffel Pim en Zuske even heel stevig, ik heb ze zooo lief.

Voel alles van mij. Ik heb nu weer goede moed en houd de kop ervoor. Bid voor mij want ik kan het haast niet.

Daag liefste schatten, gods zegen, tot een heerlijk weerzien.

We zitten op onze kloten, heel Java zuiveren en bezetten

Nog steeds geen post. Moet jij ook zo lang wachten? De laatste loodjes wegen inderdaad het zwaarst. We zitten nog steeds te zitten of in soldatentermen, we zitten op onze kloten. De onrust is afgenomen. Beschietingen op wagens komen hier ook niet meer voor. Het lijkt erop dat de bendes deze streek ook weer ontruimen. De beste troepen van de Repoeblik laten zich ook niet zien.  Van schieten met de kanonnen komt weinig en ik zie het ervan komen schat dat wij gauw weer in Kasomálang zitten. Of het kan zijn dat wij ergens anders ingezet worden.

Met hetzelfde aantal mannen van voor deze actie moeten wij nu heel Java zuiveren en bezetten. Blijkt het na een paar maanden naar wens te gaan en uit verschillende gebieden troepen afgelost kunnen worden dan komt onze beurt om naar huis te gaan.

Djogjakliek dreef uitgehongerde bevolking uit de straten

Verschillende groepen van de TNI komen zich melden, o.a. een paar hoge officieren. Dat moeten we hebben schat. Heb zo’n idee dat er een ultimatum aan de TNI en de bendes gesteld wordt, óf melden en weer vrij in de burgermaatschappij óf vogelvrij voor onze troepen.

Tot nu toe zijn de bendes nogal fanatiek maar wanneer het een tijdje duurt en de moeilijkheden van voldoende voeding, het steeds verborgen blijven, steeds achter de broek gezeten worden, zal de aardigheid er wel vanaf gaan. Er kan nu nog geen man van ons gemist worden. Al zitten wij voor het oog hier vrij nutteloos te zijn.

Ex-Repoeblikeins gebied Midden-Java is op door honger en ellende

De troepen van de ex-Repoeblik blijven niet in Midden-Java zitten om de simpele reden dat ze daar niks te vreten krijgen omdat de bevolking op sterven na dood is. Dat is hard gezegd schat maar het is de waarheid.

De Djogjakliek heeft alleen nog gezorgd dat, waar buitenlanders en delegaties van CGD (De Commissie van Goede Diensten) te verwachten waren, de algemene toestand voor het oog en ook niets meer, nog een goede indruk maakt op de gasten.

Solo, de tweede grote stad van Midden-Java kreeg hoog bezoek. Het TNI-leger kwam eerst in actie en dreef de uitgehongerde en in zakken geklede en zieke bevolking uit de hoofdstraten. De bergen vuil werden opgeruimd en de verdere ellende zo goed mogelijk verdoezeld achter straatversieringen en goed geklede Soekarnisten die voor de gelegenheid waren samengebracht.

Hospitalen zijn ongelooflijke stinkbulten terwijl de doktoren in goede huizen wonen met water, licht, ijskast en goed vreten. De gewone man, het volk van Midden-Java is op door honger en ellende.

De bendes die de kop ervoor houden wijken nu uit naar West-Java. De laagvlakten met Krawang, Poerwakarta, Tjikampeh is voor de troepen de ideale gelegenheid. Best mogelijk dat we nu in een verschuiving krijgen. Rustig in het midden en onrustig in het westen.

Alle belangrijke gebieden van Indië hebben we onder controle

Uit ons gebied goede berichten maar rondom Poerwakarta schijnt het een rotzooi te zijn. Een kolonel is daar beschoten en heeft ternauwernood zijn hachje gered. Voor de hogere legerleiding een reden te meer om de zaak flink aan te pakken.

In Sumatra is de actie ook afgelopen. Alle belangrijke gebieden van Indië hebben we onder controle.

De veiligheidsraad geeft ons weinig moeilijkheden.

Daar ben ik weer. Even naar het voetballen gekeken. Onze jongens speelden een vriendschappelijke wedstrijd tegen een reuze team van de Autoreparatiewerkplaatsen. Het werd 2-2. Een goede afwisseling voor spelers en kijkers.

Snoes een dikke tút fan dyn man.

De Veiligheidsraad heeft een nieuwe hobby, Palestina.

Ondanks de moeilijkheden die nog komen om Indië rustig te maken zijn wij in een veel betere positie.

Koloniaal bestuur of kleine parasiterende kliek? Dit land vreet zichzelf op

De buitenwereld heeft gezien dat de Repoeblik een wassen neus is en het kleine Nederland zich nergens iets van aantrekt maar uitvoert wat er besloten en beloofd is.

De grote vraag nu is hoe het Indische staatsbestel wordt. Laat Nederland het met de tijd geheel vrij of houden wij hier soevereine macht en controle.

Ik bekijk het misschien verkeerd schat maar ik geloof dat dat laatste het beste is, doorgaan op de voet van voor de oorlog, dus Nederlands koloniaal bestuur. De sociale toestand voor de bevolking moet dan verbeterd worden.

Ik geloof niet dat het gewone volk, dat hier de hoofdmassa is, beter wordt van een eigen bestuur in allerlei deelstaten. De grote massa was vroeger gelukkig en tevreden. Een heel klein gedeelte intellectuelen en een grote groep die deed alsof ze dat waren was niet tevreden met de toestand en heeft na de capitulatie van Japan de kans gegrepen.

Wat hun bedoeling was hebben we gezien. Alleenheerschappij, een kleine kliek profiterend of beter gezegd parasiterend op de bevolking in plaats van alles te doen voor het volk.

Wanneer Indië straks zelfbestuur krijgt is het gevaar groot dat we weer dezelfde situatie terugkrijgen. India is daar een voorbeeld van. Een Oosterling laat zich de wet niet stellen door een Oosterling.

Rusland heeft van deze laatste actie weinig gezegd. Stalin heeft de tijd. Nederland maakt Indië rustig en vrij en dan is het zijn beurt weer met hun geraffineerde communistische propaganda. Als Nederland uiteindelijk niet de touwtjes in handen houdt dan vreet dit land zichzelf op en wordt overgelaten aan de willekeur en de macht van de sterkste. Dit land moet tegen zichzelf beschermd worden.

Ik loop ver op de tijd vooruit liefste en wat interesseert het ons eigenlijk?

Nee niet direct maar ons land waar wij straks leven en onze kinderen leven moet op haar hoede zijn dat we kunnen blijven leven, ook over 20 of 40 jaar.

Het kleine landje dat ons lief is heeft goede kansen om zichzelf én dit land er weer bovenop te brengen. Geef Indië geheel de vrije hand dan gaan beide landen naar de ———————

Wat een wijsheid hè lieveling? Geef me een zoen.

We doden de tijd

Hoe is het vandaag met mijn lievelingen? Ik verlang naar een brief van jou. Ik heb niets te beantwoorden en dan wil het schrijven niet.

Het leven is hier nu beter. We doden de tijd zoveel mogelijk met sport, voetbal, handbal en zwemmen. Had ik alles vooraf geweten dan had ik mijn cursus en vakbladen mee hier naartoe genomen. We knappen de wacht nog steeds gezamenlijk op, vannacht ben ik aan de beurt.

Bleven we hier dan was er werk genoeg maar voor die paar weken voel ik er weinig voor. Alleen het meest noodzakelijke pak ik op, de keuken en verlichting en dat is gebeurd.

Even naar de cantine van de infanterie, uurtje wacht kloppen, kaarten en nu is het 24.00 uur. Nacht schatten.

Schieten, slapen, schieten

Heb een goede dag gehad Nan, jij ook?

Heb goede moed maar dat valt niet altijd mee. Mijn geduld raakt soms op maar ik weet dat dat niets oplevert. Ik maak me bezorgd om jou, omdat ik weet hoe jij bent. Er is nog niets bekend over wanneer we naar huis kunnen omdat de Generaal zelf nog niet met zekerheid kan zeggen wanneer we gemist kunnen worden. Zelf ben ik nogal optimistisch, misschien ongegrond.

Daar ben ik weer, twee dagen later, wel een lange onderbreking hè? Het was een onderbreking van schieten, slapen, schieten enz. tot vanochtend.

Maandag halsoverkop weg, in stelling ergens in het binnenland plus minus 20 km hier vandaan. Behoorlijk geschoten. Om 20.00 uur weer binnen, kanonnen schoonmaken, mandiën, eten, slapen.

Om 5.00 uur eruit, naar dezelfde stelling om weer dezelfde doelen onder vuur te nemen. Er is weinig van terecht gekomen vandaag. De Infanterie kon het zonder Artillerie fiksen. We hebben van 5.00 uur tot 15.00 uur in stelling gestaan en per stuk twee schoten gelost. Dat is stierlijk vervelend.

Meestal realiseren wij ons niet wat voor uitwerking ons schieten heeft

Het laatste schot had de Infanterie niet meer nodig maar de granaat zat al in de pijp en wij moesten hem kwijt. De enige manier om de pieper eruit te krijgen is afschieten. We hebben een bergtop op 1 km afstand bekogeld met vier granaten. Deze enkele keer konden wij de uitwerking van de inslaande en barstende granaat zien. Brrrr wat een rare dingen snoes. Meestal realiseren wij ons niet wat voor uitwerking ons schieten heeft.

Maar met een kampongbeschieting waar een bende zit worden ook vrouwen en kinderen getroffen net zo goed als met de luchtbombardementen in Nederland in de laatste krieg. Heel even bedenk ik dat wel eens en onwillekeurig denk ik god hoelang nog, hoeveel bloed nog, ik heb zelf ook vrouw en kinderen.

Dat is de harde werkelijkheid van de oorlog. De grote bende die daar zat was een gedeelte van de TNI-divisie en is uit elkaar geslagen.

Lieveling met mij is alles goed. Ik ga nu weer slapen. Nog steeds geen post.

Weigeren van onze postvliegtuigen, god past niet in een leger

Daar ben ik weer. Ik heb vandaag al eerder geschreven maar dat was niks, daar heb je niets aan. Er wordt verzocht één postblad per week te versturen maar ik ga gewoon door. Als er zo nu en dan maar een brief per luchtpost gaat kan de rest wel per zeepost.

Oe wat hebben de ze ons te pakken met het weigeren van onze postvliegtuigen.

Nog steeds geen brief maar het kan nu wel snel komen want de Infanterie heeft gister luchtpost gehad. Onze post gaat natuurlijk eerst naar Soebang en wordt vandaar doorgestuurd.

Een rustige dag. We hebben de schade van de voorgaande dagen weer ingehaald.

Even mijn armen om je heen. Ik weet hoe zwaar het nu voor je is. Ik zou je zo graag helpen maar onze brieven komen nu niet door en komen ze wel dan is er al een hele tijd verstreken. We merken nu pas goed Nan hoe moeilijk het is om moedig de kop ervoor te houden. Nu vooral hebben we de kracht en steun van god nodig en ’t is net of hij verder van mij af is dan ooit tevoren.

Kun jij nog echt bidden en alles aan god toevertrouwen? Ik niet, ik bid ’s avonds wel maar het zijn alleen woorden. Het zou heel goed zijn wanneer ik weer een por van jou kreeg. Zo moet ik niet doen hè Nan maar ik ben het vaak alles zo beu. God past niet in een leger.

Ik weet het wel maar ik wil mijn laksheid niet verdoezelen. Ik ben in een stemming van vriezen we dood dan vriezen we —-.

Niet goed lieveling. Ik ga er weer tegen strijden. Ik weet dat jij voor mij bidt!!

Blijf dicht bij hem als je het moeilijk hebt. Doe je dat niet dan kun je het niet volhouden. Straks probeer ik weer te bidden. Het is steeds alles vragen van mijn kant en niets geven.

Twee doden bij de Infanterie

We horen nog steeds weinig nieuws. De algemene toestand is voor ons gunstig. Plaatselijk hier en daar vrij rumoerig en onrustig. De Infanterie heeft vandaag twee gesneuvelden. Weer wordt de dodenlijst langer. Hoe lang nog?

Hun patrouille liep in een hinderlaag. De paratroepen hebben in dat gebied alles afgesjouwd, geen tegenstand gehad.

De eerste de beste patrouille van de Infanterie loopt prompt in een hinderlaag. De bendes hebben een heilig respect voor de parachutisten gekregen door hun succes in Djogja en elders. Hun patrouilles worden niet zo snel door bendes aangevallen.

De oosthoek van hier is door ons schieten en acties van de Infanterie aardig opgeruimd. De bende die vandaag opereerde zit in het westen. Ik had er al half op gerekend dat wij uit moesten rukken met de kanonnen maar het was blijkbaar niet nodig.

Wat een leven, geen sjoege meer van dag of datum

Vandaag niets uitgevoerd en je weet dat ik daar niet tegen kan. Vanmiddag regen en geslapen, daarna gekaart. Wat een leven, leven bij de dag en het uur. De vorige dagen zijn wel zo door elkaar gerammeld dat we geen sjoege meer hadden van dag of datum.

Ik ben een beetje moedeloos poppie. Toch is alles goed. Zullen we samen weer bidden, samen moedig verder hoe moeilijk het ook is?

Lievelingen ontvang een innige omhelzing, nacht Jank, Wim en Betteke.

Drie brieven! Dapper, rustig en sterk

Mijn allerliefste schatten. Daar ben ik eindelijk weer. Heb drie heerlijke brieven van jou gehad schat, Nan je weet wat dat voor me betekent. Het waren brieven van 20-23 december terwijl het nu 16 januari is.

Het heeft lang geduurd en er is alweer een hele tijd verstreken maar je hebt me zóóó gelukkig gemaakt. Koes mijn jonkje en famke even van mij, heel stevig. Jij was dapper, rustig en sterk.

Voel in mijn innige omhelzing en alleszeggende zoen mijn dank en blijdschap.

Met mij is alles best. Het is vaak wel vermoeiend maar ik ben zo gezond als een vis.

TNI-bendes versperren alle wegen, handige streek

Even de bijzonderheden van de afgelopen dagen.

De goed georganiseerde TNI-bendes hebben een paar dagen geleden kans gezien om in één nacht praktisch alle wegen te versperren met bomen, uitgehakte grote gaten en vernielde bruggen.

Een handige streek waar de Infanterie weinig tegen kon doen.

Op de weg naar Cheribon had de bende stellingen gemaakt op een verhoging langs de weg. Toen de eerste wagen van de Genie voor de eerste versperring bleef staan kregen ze prompt vuur van de kerels op de heuvel. Een zwaargewonde en een paar schampschoten. Twee wagens met onze mensen hebben meegeholpen de bende te verdrijven. Intussen de kanonnen klaargemaakt, maar schieten was niet nodig.

Met man en macht is er gewerkt om de wegen weer vrij te krijgen. De gaten die door de Genie gestopt waren lagen er de volgende ochtend weer uit. Lef hebben ze wel.

Vuren op kampongs, wegen onder vuur, looft den heer want Hij is goed, vuur, boem

Wij gaven verschillende vuren af op kampongs waar de bendes zich overdag ophielden, in samenwerking met de Infanterie. Soms snelvuur, goed werk. Soms halve dag ergens in stelling zonder een schot te lossen.

Vannacht hielden we de wegen onder vuur om te voorkomen dat ze weer vernield werden. Het was goed gelukt.

Nu is de weg naar Cheribon weer voor alle verkeer weer zo goed als vrij. Vannacht weer hetzelfde vuur gegeven. Voor ons wel gemakkelijk want we schieten vanaf het voetbalveldje vlak voor ons kamp. Het lijkt nu meer op een stuk bouwgrond in de herfst, een prachtige blubberboel.

Er staan nu verderop twee kanonnen te schieten. Het vertrouwde geluid kan ik hier horen. Ze hebben een kampong onder vuur waar een bende van zo’n 400 man moet zitten die volgens Inlichtingen vannacht een kamp van III-9 RVI wil aanvallen. Ze zullen zich nu eerst wel even bedenken.

Vandaag de hele dag in touw. Eerst in stelling op het voetbalveldje en een aardig vuurtje weggegeven. De vrije tijd benut om de scha van de afgelopen dagen in te halen dus tussen de bedrijven door lekker maffen.

Vanmiddag in stelling langs de hoofdweg naar Cheribon. Wachten en uiteindelijk zonder een schot te lossen om 18.00 uur weer binnen.

Onze vliegtuigen waren ons net voor met hun bommen en mitrailleurs. Zolang zij in de lucht zaten konden wij niet schieten. Later had de Infanterie in het veld ons niet meer nodig.

Goede, drukke dagen. Niet gemerkt dat het zondag was. Hoorde looft den heer want Hij is goed, vuur, boem.

17 januari mijn verjaardag, veiligheid eerst

Vandaag mijn verjaardag schat, heb het nauwelijks gemerkt. Voor jou misschien een moeilijke dag? Ik heb het niemand gezegd, geen drukte. Jij kon dat niet en hebt de felicitaties van velen gekregen, wat fijn is maar ook moeilijk hè famke?

Het is een goed jaar geweest want we zijn voor elkaar gespaard gebleven in gezondheid terwijl zovelen moesten missen wat hen het meest dierbaar was.

Ik heb vandaag geen post maar ik voel jouw armen om mij heen, je diepe warme blik in je ogen, je lieve zachte stem hoor ik.

Schat, we weten het deze dagen, feestdagen zien we tegenop en we zijn blij wanneer ze achter de rug zijn. Zo is alles goed.

Gisteravond nog geschoten vanaf het voetbalveldje. We schoten over ons kamp op een paar kampongs waar bendes zitten. We zaten allemaal achter de stukken, veiligheid voor alles.

Vreselijk ongeluk, kinderen weggedragen met verbrijzelde handjes en benen, gekerm en gegil

Er is net een vreselijk ongeluk gebeurd hier in onze kampong. De Infanterie heeft met een lichte granaatwerper proef geschoten. Er zijn meerdere projectielen niet ontploft. Eentje is door kinderen gevonden en mee naar huis genomen. Midden in de kampong in een kring van toeschouwer is die kleine granaat ontploft. 18 Gewonden, waaronder vele zware gewonden.

Ik beschrijf je niet hoe het was. Ik heb kinderen weggedragen met verbrijzelde handjes en benen. Ik heb zelf ook kinderen.

Het gekerm en gegil was niet om aan te horen, maar ik ben glashard.

Meteen vijf wagens erbij en alle gewonden, meest vrouwen en kinderen zo snel mogelijk afgevoerd naar het hospitaal.

Ik heb de Infanterie vervloekt om zulke onverantwoordelijke schietoefeningen te houden.

Vanochtend kwam er al zo’n rotding op een kamphuis terecht, een vrouw raakte licht gewond en is door ons verbonden.

God hoe lang deze moordpartijen nog. Ik weet wel dat dit eigen schuld is van de kampong maar de Infanterie had betere voorzorgsmaatregelen moeten nemen.

Ik kan mij nu nog beter voorstellen wat voor uitwerking onze zware granaten hebben. Die treffen ook vaak onschuldige mensen. Dan stuit dit hele gedoe je tegen de borst Jank. Toch commandeer ik bij de volgende keer weer rustig Vuur!!!

Zonder er veel over te piekeren waar de granaat terecht komt.

Ik wil niet graag de doden zien die wij hier bij elkaar gemaakt hebben met onze beschietingen.

De jongens die zopas meegeholpen hebben met het wegbrengen van de gewonden zijn nu naar de film. Ik heb genoeg bloed, vlees en botten gezien, gejammer gehoord van radeloze moeders, om nu nog naar een film te kijken.

Verder is hier alles rustig.

Kanne, jonkje, famke, jullie even heel stevig koesen. Hoop op post. Alles fan dyn man. Ik heb goede moed. Geve god dat het gauw vrede wordt. Daaag lievelingen.