Gesneuvelden draaien zich om, ende dispereert niet

Gistermiddag (25 maart ’47) was de ondertekening van de overeenkomst. Je maintiendrai?? Merdeka!!! De gesneuvelden keren zich om in hun graf maar ik zeg maar zo, met het devies van de tweede divisie: ‘Ende dispereert niet’, wanhoop niet, god staat achter ons. Alle troepen moesten binnen blijven en de wachten werden verdubbeld, snap jij het? Het is toch vrede? Ik stop hierover hoor, anders maak ik mij nog kwaad. Indië viert feest of rouwt, ’t is maar net hoe je het bekijkt. Vandaag wordt er niet gewerkt geloof ik, het is hen van harte gegund. Werken wil niet best als je dolblij of treurig bent. (more…)

De radio, Indisch uurtje, herrie en voetbal Nederland België 1947

 

Hoofdzuster komt met een radio aansjouwen, misschien horen we nu eens wat nieuws. ‘k Geloof dat hier nog minder gebeurt dan in Friesland. Wat ik weet haal ik uit het Friesch Dagblad, die jij me stuurt. De artikelen over Indië lees ik niet, dat is geouwehoer.

De radio is weer verhuisd naar de voorzaal. Het kan me weinig schelen, het ding was te zwak voor deze zaal. Geef mij mijn Erres maar, daar zit meer leven in, laat hem maar eens brullen schat, misschien hoor ik hem hier. Dat de radio hier was stelde niet zo veel voor, van zo tot zo laat mag hij spelen en niet te hard zodat je de helft niet verstaat of hoort. Er werd ruzie over gemaakt.

(more…)